Incest ਢਿੱਲੀ ਸਲਵਾਰ {jagga007}

[Grewal saab]

ਕਹਾਣੀ ਦੇ ਮੁੱਖ ਕਿਰਦਾਰ

ਕਰਨੈਲ ਦਾ ਪਰਿਵਾਰ
1)ਕਰਨੈਲ ( ਕੈਲਾ) ਇਹ ਘਰ ਦਾ ਮੁਖੀਆਂ ਹੈ, ਇਸ ਦੀ ਉਮਰ 70 ਸਾਲ ਹੈ, ਪਰ ਹਜੇ ਵੀ ਪੂਰਾ ਤਕੜਾ ਏ ਸਰੀਰ ਦਾ ਇਸ ਦਾ ਸੰਦ 9” ਹੈ,ਹਰ ਸਮੇਂ
ਸ਼ਿਕਾਰ ਫੁੰਡਣ ਦੀ ਤਾਕ ਚ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ।ਇਸ ਦੇ ਇੱਕ ਮੁੰਡਾ ਤੇ ਇੱਕ ਕੁੜੀ ਹਨ ਜੋ ਕਿ ਦੋਵੇਂ ਵਿਆਹੇ ਹੋਏ ਤੇ ਬਾਲ ਬੱਚਿਆ ਵਾਲੇ ਹਨ।

2)ਹਰਬੰਸ (ਬੰਸੋ ) ਇਹ ਕਰਨੈਲ ਦੀ ਦੂਜੀ ਘਰ ਵਾਲੀ ਹੈ ਇਸ ਦੀ ਉਮਰ 50 ਸਾਲ ਹੈ, ਇਹ ਕੁਲਵੰਤ ਦੀ ਮਤਰੇਈ ਮਾਂ ਹੈ ਤੇ ਰਾਣੀ ਦੀ ਅਸਲੀ ਮਾਂ ਹੈ
(ਕੁਲਵੰਤ ਦੀ ਮਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਜਨਮ ਦੇਣ ਸਾਰ ਹੀ ਮਰ ਗਈ ਸੀ ਤਾਂ ਉਸ ਦੇ ਕੁਝ ਸਾਲਾ ਬਾਅਦ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਕਹਿਣ ਤੇ ਕਰਨੈਲ ਨੇ ਦੂਜਾ ਵਿਆਹ ਕਰਵਾਅ ਲਿਆ ਸੀ) ਬੰਸੋ ਦਾ ਫਿਗਰ ਕਮਾਲ ਦਾ ਹੈ ਏਨੀ ਉਮਰ ਹੋਣ ਦੇ ਬਾਅਦ ਵੀ 38-32-42 ਹੈ, ਇਸ ਦੇ ਚਿੱਤੜ ਤੇ ਮੁੰਮੇ ਬੜੇ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਨੇ।

2) ਕੁਲਵੰਤ (ਕਾਲਾ) ਕਾਲਾ ਕਰਨੈਲ ਦਾ ਇਕਲੌਤਾ ਮੁੰਡਾ ਹੈ ਇਸ ਦੀ ਉਮਰ 45 ਸਾਲ ਹੈ , ਇਹ ਆਪਣੀ ਘਰ ਵਾਲੀ ਕਰਮ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਪਿਆਰ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜਿਸਦਾ ਕਰਕੇ ਹੀ ਇਹਨਾਂ ਦੇ ਤਿੰਨ ਜਵਾਕ ਹਨ। ਇਸ ਦਾ ਸੰਦ 8” ਦਾ ਹੈ।

3) ਕਰਮਜੀਤ (ਕਰਮ) ਕਰਮ ਕਾਲੇ ਦੀ ਘਰ ਵਾਲੀ ਹੈ ਇਸ ਦੀ ਉਮਰ 43 ਸਾਲ ਹੈ ਇਸ ਦਾ ਫਿਗਰ 36-30-40 , ਪਰ ਬਗੈਰ ਕਾਲੇ ਤੋਂ ਇਹਨੇ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਬਾਰੇ ਕਦੇ ਸੋਚਿਆ ਵੀ ਨਹੀਂ

4)ਰਮਨਪ੍ਰੀਤ (ਰਮਨ) ਇਹ ਕਾਲੇ ਤੇ ਕਰਮ ਦੀ ਵੱਡੀ ਕੁੜੀ ਹੈ ਇਸ ਦੀ ਉਮਰ 23ਸਾਲ ਹੈ ਤੇ ਇਸ ਦਾ ਫਿਗਰ 34-28-40, ਇਸ ਦੇ ਚਿੱਤੜ ਬਹੁਤ ਵੱਡੇ ਹਨ, ਜਿਸ ਕਰਕੇ ਹਰ ਕੋਈ ਇਸ ਨੂੰ ਪਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਅੱਜ ਕੱਲ ਇਹ ਆਪਣੇ ਨਾਨਕੇ ਆਪਣੇ ਮਾਮੇ ਕੋਲ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਇਸ ਦਾ ਕਾਲਜ ਨਾਨਕਿਆਂ ਕੋਲ ਹੈ ਜਾਣ ਆਉਣ ਦੀ ਸੌਖ ਹੈ।

5)ਹਰਪ੍ਰੀਤ (ਪ੍ਰੀਤ ) ਇਹ ਕਾਲੇ ਤੇ ਕਰਮ ਦੀ ਛੋਟੀ ਕੁੜੀ ਹੈ ਇਸ ਦੀ ਉਮਰ 21 ਸਾਲ ਹੈ ਇਸ ਦਾ ਫਿਗਰ 34-28-38 ਹੈ ਇਹ ਵੀ ਵੱਡੇ ਚਿੱਤੜਾ ਦੀ ਮਾਲਕ ਹੈ ਇਹ ਆਪਣੇ ਪਿੰਡ ਹੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ ਤੇ ਰੋਜ਼ ਕਾਲਜ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।

7)ਜਗਦੀਪ (ਜੱਸਾ ) ਇਹ ਕਾਲੇ ਤੇ ਕਰਮ ਦਾ ਇਕਲੌਤਾ ਮੁੰਡਾ ਹੈ ਇਸ ਦੀ ਉਮਰ 19 ਸਾਲ ਹੈ , ਇਹ ਪੂਰਾ ਜਵਾਨ ਮਰਦ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਛੋਟੇ ਹੁੰਦੇ ਤੋਂ ਹੀ ਜਿਆਦਾ ਆਪਣੇ ਦਾਦੇ ਨਾਲ ਰਿਹਾ ਹੈ ਤੇ ਉਸ ਦੀਆਂ ਕਰਤੂਤਾਂ ਤੋਂ ਪੂਰੀ ਤਰਾਂ ਵਾਕਿਫ ਹੈ ਤੇ ਉਸਦੀਆਂ ਵੈਦ ਆਲੀਆਂ ਦਵਾਈਆਂ ਚੋਰੀ ਖਾ ਖਾ ਕੇ ਇਸ ਨੇ ਆਪਣਾ ਸੰਦ 9” ਦਾ ਕਰ ਲਿਆ ਹੈ

8)ਬੀਰਾ (ਬੀਰਾ ) ਇਹ ਪਿੰਡ ਦਾ ਮਜਬੀ ਹੈ ਤੇ ਕਰਨੈਲ ਕੀ ਖੇਤੀਬਾੜੀ ਸੰਭਾਲਦਾ ਹੈ ਇਸ ਦੀ ਉਮਰ 40 ਸਾਲ ਹੈ ਤੇ ਇਹ ਪਿਛਲੇ ਦਸਾਂ ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਇਹਨਾਂ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਹੈ।

ਜ਼ਮੀਨ ਘਰ ਤੇ ਨਕਸ਼ਾ:- ਕਰਨੈਲ ਕੋਲ 60 ਕਿੱਲੇ ਜ਼ਮੀਨ ਹੈ ਤੇ ਇੱਕ ਅੰਦਰ ਘਰ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਸਾਰਾ ਪਰਿਵਾਰ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ਤੇ ਇੱਕ ਪੁਰਾਣੀ ਹਵੇਲੀ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਨਿੱਕ ਸੁੱਕ ਸੁੱਟਿਆ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਤੇ ਇੱਕ ਬਾਹਰਲਾ ਘਰ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਮਾਲ-ਡੰਗਰ ਤੇ ਖੇਤੀ ਬਾੜੀ ਦਾ ਸਮਾਂ ਪਿਆ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਤਿੰਨੇ ਚੀਜਾਂ ਇਹਨਾਂ ਦੀ ਜਮੀਨ ਦੇ ਵਿਚਾਲੇ ਤੇ ਪਿੰਡੋ ਬਾਹਰ ਬਾਹਰ ਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਰਹਿਸ਼ ਵਾਲਾ ਘਰ ਹੈ ਫਿਰ ਮਾਲ ਡੰਗਰ ਵਾਲਾ ਤੇ ਫਿਰ ਪੁਰਾਣੀ ਹਵੇਲੀ ਤਿੰਨਾਂ ਦੇ ਬਾਰ ਅੰਦਰੋ ਅੰਦਰੀ ਖੁਲਦੇ ਹਨ ਤੇ ਬਾਕੀ ਸਾਰਾ ਪਰਿਵਾਰ ਅੰਦਰਲੇ ਘਰੇ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ਬੱਸ ਕਰਨੈਲ ਹੀ ਡੰਗਰਾਂ ਵਾਲੇ ਦੇ ਨਾਲ ਲਗਦੀ ਬੈਠਕ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ਜੋ ਕਿ ਉਸ ਨੇ ਬੜੀ ਸ਼ੌਕ ਨਾਲ ਤਿਆਰ ਕੀਤੀ ਹੈ।

ਕਰਨੈਲ ਦੀ ਕੁੜੀ ਰਾਣੀ ਦਾ ਪਰਿਵਾਰ

1)ਰੁਪਿੰਦਰ (ਰਾਣੀ ) ਉਮਰ 30 ਸਾਲ ਹੈ ਇਸ ਦਾ ਫਿਗਰ 36-30-38 ਹੈ ਇਸ ਦੇ ਵਿਆਹ ਨੂੰ ਹਜੇ ਦੋ ਸਾਲ ਹੀ ਹੋਏ ਹਨ ਤੇ ਇਸ ਦੇ ਸਹੁਰੇ ਵੀ ਪੇਕੇ ਪਿੰਡ ਤੋਂ ਬੱਸ ਇੱਕ ਪਿੰਡ ਦੀ ਵਿੱਥ ਤੇ ਨੇ

2)ਪ੍ਰੇਮ ਦੀ ਉਮਰ 26 ਸਾਲ ਹੈ ਇਹ ਰਾਣੀ ਦਾ ਘਰ ਵਾਲਾ ਹੈ ਇਸ ਦਾ ਸੰਦ 6” ਹੈ ਇਹ ਰਾਣੀ ਤੋਂ ਚਾਰ ਸਾਲ ਛੋਟਾ ਹੈ

3) ਮੋਦਨ ਇਹ ਰਾਣੀ ਦਾ ਸੌਹਰਾ ਹੈ ਇਸਦੀ ਉਮਰ 46 ਸਾਲ ਹੈ ਤੇ ਇਸ ਦਾ ਸੰਦ 8” ਦਾ ਹੈ ਇਹ ਵੀ ਬਹੁਤ ਗਾੜੂ ਬੰਦਾ ਹੈ ਇਸ ਦੇ ਵੀ ਦੋ ਹੀ ਜਵਾਕ ਨੇ ਇਕ ਇਸ ਦਾ ਮੁੰਡਾ ਪ੍ਰੇਮ ਤੇ ਇੱਕ ਇਸ ਦੀ ਕੁੜੀ ਮੋਹਨੀ ਜਿਸ ਦਾ ਕਿ ਪਿਛਲੇ ਮਹੀਨੇ ਹੀ ਛੱਡ ਛਡੱਈਆ ਹੋਇਆ ਹੈ

4) ਮਿੰਦਰ ਇਹ ਮੋਦਨ ਦੀ ਘਰ ਵਾਲੀ ਹੈ ਇਸ ਦੀ ਉਮਰ 44 ਸਾਲ ਹੈ ਇਸ ਦਾ ਫਿਗਰ 34-28-38 ਇਹ ਬਹੁਤ ਤੇਜ ਤੇ ਚਾਲਬਾਜ ਤੀਂਮੀ ਹੈ

5)ਮੋਹਨੀ ਇਹ ਮੋਦਨ ਤੇ ਮਿੰਦਰ ਦੀ ਇਕਲੌਤੀ ਕੁੜੀ ਹੈ ਇਸ ਦੀ ਉਮਰ 26 ਸਾਲ ਹੈ ਤੇ ਇਸ। ਦਾ ਫਿਗਰ 34-28-38 ਇਸ ਦਾ ਵਿਆਹ ਦੇ ਛੇ ਮਹੀਂਨਿਆਂ ਬਾਅਦ ਹੀ ਛੱਡ ਛਡੱਈਆਂ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ

ਜ਼ਮੀਨ,ਘਰ ਤੇ ਨਕਸ਼ਾ :-ਮੋਦਨ ਦਾ ਇੱਕੋ ਇੱਕ ਘਰ ਪਿੰਡ ‘ਚ ਹੈ ਤਿੰਨ ਬੈਡਰੂਮ ਤੇ ਦੋ ਬਾਥਰੂਮ ਤੇ ਇੱਕ ਰਸੋਈ, ਸਟੋਰ ਰੂਮ ਤੇ ਖੁੱਲੇ ਵਿਹੜੇ ਵਾਲਾ
ਘਰ ਹੈ , ਇਹ ਪੰਦਰਾਂ ਕਿੱਲੇ ਜ਼ਮੀਨ ਦਾ ਮਾਲਕ ਹੈ ਜੋ ਕਿ ਇਸਦੀ ਠੇਕੇ ਤੇ ਹੈ।

ਕਰਮਜੀਤ ਦੀ ਭੈਣ ਕਮਲਜੀਤ ਦਾ ਪਰਿਵਾਰ

1) ਬਚਿੱਤਰ ਇਹ ਕਮਲ ਦਾ ਸੌਹਰਾ ਹੈ ਇਸ ਦੀ ਉਮਰ 65 ਸਾਲ ਹੈ ਇਹ ਬੜਾ ਬੀਬਾ ਬੰਦਾ ਹੈ ਇਸ ਦਾ ਇੱਕਲੌਤਾ ਪੁੱਤ ਤੇ ਇਸ ਦੀ ਘਰਵਾਲੀ ਪੰਜ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਇੱਕ ਕਾਰ ਐਕਸੀਡੈਂਟ ਵਿੱਚ ਮਾਰੇ ਗਏ ਸਨ

2) ਕਮਲਜੀਤ (ਕਮਲ ) ਇਸ ਦੀ ਉਮਰ 41 ਸਾਲ ਹੈ ਰੰਗ ਥੋੜਾ ਸਾਵਲਾਂ ਹੈ ਪਰ ਸੁੰਡੌਲ ਸਰੀਰ ਦੀ ਮਾਲਕ ਹੈ ਇਸ ਦਾ ਫਿਗਰ 32-28-36 ਹੈ ਇਸ ਦੇ ਦੋ ਜੌੜੀਆਂ ਕੁੜੀਆਂ ਹਨ ਸਨਦੀਪ ਤੇ ਜਸਲੀਨ ਤੇ ਇੱਕ ਮੁੰਡਾ ਪਾਰਸ ਹੈ,ਘਰ ਵਾਲੇ ਦੀ ਮੌਤ ਬਾਅਦ ਇਸ ਨੇ ਬੜੀ ਚੰਗੀ ਤਰਾਂ ਘਰ ਨੂੰ ਸੰਭਾਲਿਆ ਹੈ

3) ਸਨਦੀਪ ਇਹ ਕਮਲ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਜੌੜੀ ਕੁੜੀ ਹੈ ਇਸ ਦੀ ਉਮਰ 21 ਸਾਲ ਹੈ ਇਸ ਦਾ ਫਿਗਰ 32-27-34 ਹੈ

4) ਜਸਲੀਨ ਇਹ ਕਮਲ ਦੀ ਦੂਜੀ ਜੌੜੀ ਕੁੜੀ ਹੈ ਇਸ ਦੀ ਉਮਰ 21 ਸਾਲ ਹੈ ਤੇ ਇਸ ਦਾ ਫਿਗਰ 34-30-38 ਹੈ

5) ਪਾਰਸ ਦੀ ਉਮਰ 18 ਸਾਲ ਹੈ ਇਹ ਕਮਲ ਦਾ ਇਕਲੌਤਾ ਮੁੰਡਾ ਹੈ ਇਸ ਦਾ ਸੰਦ 9” ਦਾ ਹੈ ਘਰ ਦੀ ਪੂਰੀ ਜਿੰਮੇਵਾਰੀ ਇਸ ਨੇ ਆਪਣੇ ਮੋਢਿਆ ਤੇ ਚੱਕੀ ਹੋਈ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਇਸ ਦਾ ਦਾਦਾ ਜਿਆਦਾਤਰ ਬਿਮਾਰ ਹੀ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ

6) ਸੰਜੀਵ :- ਇਸ ਦੀ ਉਮਰ 32 ਸਾਲ ਹੈ ਤੇ ਸੰਦ 7” ਦਾ ਹੈ ਇਹ ਹਰ ਸਮੇਂ ਘਰ ਦੇ ਮਗਰ ਪਾਈ ਹੋਈ ਛੰਨ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ, ਇਹ ਪਿਛਲੇ ਬਾਰਾਂ ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਇਹਨਾਂ ਨਾਲ ਰਲਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ।

7) ਪਾਲਾ :- ਇਹ ਪਿੰਡ ਦਾ ਹੀ ਇੱਕ ਮਜ੍ਹਬੀ ਹੈ, ਇਹ ਕਮਲਜੀਤ ਕੇ ਸੀਰੀ ਸਜੀਵ ਦਾ ਪੱਕਾ ਯਾਰ ਹੈ , ਇਸ ਦੀ ਕਮਲਜੀਤ ਤੇ ਬਹੁਤ ਟਾਇਮ ਦੀ ਅੱਖ ਹੈ ਇਹਦਾ ਵੱਡਾ ਸਾਰਾ ਗੱਦ ਹੈ ਤੇ ਥੋੜਾ ਭਾਰੇ ਸਰੀਰ ਦਾ ਹੈ ਇਸ ਦਾ ਸੰਦ 8” ਦਾ ਹੈ ਕਮਲਜੀਤ ਕੇ ਖੇਤ ਦੀ ਹੱਦ ਜਿੰਨਾ ਦੀ ਪੈਲੀ ਨਾਲ ਲਗਦੀ ਹੈ ਇਹ ਓਹਨਾਂ ਦੇ ਰਲਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ।

ਜ਼ਮੀਨ ਘਰ ਤੇ ਨਕਸ਼ਾ :- ਬਚਿੱਤਰ ਕੋਲ 80 ਕਿੱਲੇ ਪੈਲੀ ਹੈ ਤੇ ਬਹੁਤ ਵੱਡਾ ਕੋਠੀ ਨੁਮਾ ਘਰ ਹੈ ਜਿਸ ਦੇ ਕਿ ਮਾਲ ਡੰਗਰ ਵਾਲਾ ਘਰ ਵੀ ਵਿੱਚੇ ਹੀ ਹੈ ਇਹ ਵੀ ਪਿੰਡੋ ਬਾਹਰ ਬਾਹਰ ਆਪਣੀ ਅੱਸੀ ਕਿੱਲੇ ਪੈਲੀ ਦੇ ਵਿੱਚ ਪਿੰਡੋ ਬਾਹਰ ਬਾਹਰ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ, ਸਾਰੀ ਖੇਤੀ ਬਾੜੀ ਪਾਰਸ ਤੇ ਇਹਨਾਂ ਦਾ ਭਈਆ ਸੰਜੀਵ ਸੰਭਾਲਦੇ ਹਨ



ਨਾਨਕਾ ਪਿੰਡ

ਕਰਮਜੀਤ ਅਤੇ ਕਮਲਜੀਤ ਦੇ ਪੇਕੇ

ਨਾਨਕਾ ਪਿੰਡ ਦੇ ਕਈ ਪਾਤਰ ਹੋਣਗੇ ਜੋ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਐਡ ਕੀਤੇ ਜਾਣਗੇ ਓਦੋਂ ਤੱਕ ਮੁੱਖ ਪਾਤਰ:-

ਬਲਵਿੰਦਰ (ਬਿੰਦਰ ) ਇਹ ਕਰਮ ਅਤੇ ਕਮਲ ਦਾ ਭਰਾ ਹੈ ਇਸ ਦੀ ਉਮਰ 39 ਸਾਲ ਹੈ ਤੇ ਇਸ ਦਾ ਸੰਦ 8” ਦਾ ਹੈ,ਇਸਦੀ ਘਰ ਵਾਲੀ ਦਾ ਦਿਹਾਂਤ ਵੀ ਇਸ ਦੇ ਮੁੰਡੇ ਪੁਸ਼ਪਿੰਦਰ ਦੇ ਜਨਮ ਤੋਂ ਕੁਝ ਸਾਲਾਂ ਬਾਅਦ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ ਜਿਸ ਕਰਕੇ ਹੁਣ ਇਹ ਦੋਵੇਂ ਪਿਉ ਪੁੱਤ ਹੀ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ ਕਿਉਕਿ ਇਸ ਦੇ ਮਾਂ ਪਿਉ ਬਹੁਤ ਪਹਿਲਾਂ ਸਵਰਗ ਸੁਧਾਰ ਚੁੱਕੇ ਸਨ,ਹੁਣ ਪਿਛਲੇ ਛੇ ਮਹੀਨਿਆਂ ਤੋਂ ਕਰਮ ਦੀ ਵੱਡੀ ਕੁੜੀ ਰਮਨ ਇਹਨਾਂ ਨਾਲ ਰਹਿੰਦੀ ਸੀ ਜਿਸ ਕਰਕੇ ਇਹ ਹੁਣ ਤਿੰਨ ਜਾਣੇ ਸਨ ਪਰਿਵਾਰ ਵਿਚ।

2)ਪੁਸ਼ਪਿੰਦਰ (ਪਿੰਦਾ ) ਇਹ ਬਿੰਦਰ ਦਾ ਇਕਲੌਤਾ ਮੁੰਡਾ ਹੈ ਇਸ ਦੀ ਉਮਰ 20 ਸਾਲ ਦੀ ਹੈ ਇਸ ਦਾ ਸੰਦ 9” ਦਾ ਹੈ

ਘਰ ਜ਼ਮੀਨ ਤੇ ਨਕਸ਼ਾ :- ਬਿੰਦਰ ਕੋਲ 20 ਕਿੱਲੇ ਪੈਲੀ ਹੈ ਤੇ ਇੱਕ ਡੰਗਰਾਂ ਵਾਲਾ ਘਰ ਜੋ ਕਿ ਰਹੈਸ਼ ਵਾਲੇ ਘਰ ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਹੈ ਤੇ ਇੱਕ ਕੋਠੀ ਨੁਮਾ ਘਰ ਹੈ ਜੋ ਕਿ ਪਿੰਡ ਦੀ ਫਿਰਨੀ ਤੇ ਹੈ ਤੇ ਖੇਤ ਘਰ ਤੋਂ ਦਸ ਕਿਲੋ ਮੀਟਰ ਦੀ ਦੂਰੀ ਤੇ ਪਿੰਡ ਦੀ ਜ਼ਮੀਨੀ ਹੱਦ ਤੇ ਹੈ ।


ਹੋਰ ਕਿਰਦਾਰ

1) ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ :- ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਇੱਕ 36 ਕ ਸਾਲਾਂ ਦੀ ਸੋਹਣੀ ਸਨੱਖੀ ਜਨਾਨੀ ਸੀ ਜੋ ਕਿ ਪਿੰਦੇ ਦੇ ਪਿਉ ਬਲਵਿੰਦਰ ਦੀ ਸਹੇਲੀ ਸੀ ਜੋ ਕਿ ਉਸ ਦੀ ਮਾਂ ਦੀ ਮੌਤ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਸ ਦੇ ਪਿਉ ਨੇ ਆਪਣੀ ਲੋੜ ਪੂਰੀ ਕਰਨ ਨੂੰ ਬਣਾਈ ਸੀ, ਪਰ ਉਹ ਬਹੁਤ ਚਾਲਬਾਜ਼ ਤੀਮੀਂ ਸੀ ਤੇ ਬਲਵਿੰਦਰ ਦੀ ਜ਼ਮੀਨ ਹੜੱਪਣ ਲਈ ਓਹ ਬਲਵਿੰਦਰ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕਰਵਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ ਤੇ ਬਲਵਿੰਦਰ ਮੰਨ ਵੀ ਗਿਆ ਸੀ ਪਰ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਇਹ ਮਨਜੂਰ ਨਹੀਂ ਸੀ ਏਸੇ ਲਈ ਉਸਦੀਆਂ ਭੂਆ ਤੇ ਓਹ ਉਸਦਾ ਵਿਰੋਧ ਕਰਦੇ ਸਨ



ਕਹਾਣੀ ਬਹੁਤ ਲੰਮੀ ਚੱਲੇਗੀ ਸਬਰ ਰੱਖਿਓ!!!!

 

[Jassa5911]

ਕਹਾਣੀ ਦੇ ਮੁੱਖ ਕਿਰਦਾਰ

ਕਰਨੈਲ ਦਾ ਪਰਿਵਾਰ
1)ਕਰਨੈਲ ( ਕੈਲਾ) ਇਹ ਘਰ ਦਾ ਮੁਖੀਆਂ ਹੈ, ਇਸ ਦੀ ਉਮਰ 70 ਸਾਲ ਹੈ, ਪਰ ਹਜੇ ਵੀ ਪੂਰਾ ਤਕੜਾ ਏ ਸਰੀਰ ਦਾ ਇਸ ਦਾ ਸੰਦ 9” ਹੈ,ਹਰ ਸਮੇਂ
ਸ਼ਿਕਾਰ ਫੁੰਡਣ ਦੀ ਤਾਕ ਚ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ।ਇਸ ਦੇ ਇੱਕ ਮੁੰਡਾ ਤੇ ਇੱਕ ਕੁੜੀ ਹਨ ਜੋ ਕਿ ਦੋਵੇਂ ਵਿਆਹੇ ਹੋਏ ਤੇ ਬਾਲ ਬੱਚਿਆ ਵਾਲੇ ਹਨ।

2)ਹਰਬੰਸ (ਬੰਸੋ ) ਇਹ ਕਰਨੈਲ ਦੀ ਦੂਜੀ ਘਰ ਵਾਲੀ ਹੈ ਇਸ ਦੀ ਉਮਰ 50 ਸਾਲ ਹੈ, ਇਹ ਕੁਲਵੰਤ ਦੀ ਮਤਰੇਈ ਮਾਂ ਹੈ ਤੇ ਰਾਣੀ ਦੀ ਅਸਲੀ ਮਾਂ ਹੈ
(ਕੁਲਵੰਤ ਦੀ ਮਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਜਨਮ ਦੇਣ ਸਾਰ ਹੀ ਮਰ ਗਈ ਸੀ ਤਾਂ ਉਸ ਦੇ ਕੁਝ ਸਾਲਾ ਬਾਅਦ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਕਹਿਣ ਤੇ ਕਰਨੈਲ ਨੇ ਦੂਜਾ ਵਿਆਹ ਕਰਵਾਅ ਲਿਆ ਸੀ) ਬੰਸੋ ਦਾ ਫਿਗਰ ਕਮਾਲ ਦਾ ਹੈ ਏਨੀ ਉਮਰ ਹੋਣ ਦੇ ਬਾਅਦ ਵੀ 38-32-42 ਹੈ, ਇਸ ਦੇ ਚਿੱਤੜ ਤੇ ਮੁੰਮੇ ਬੜੇ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਨੇ।

2) ਕੁਲਵੰਤ (ਕਾਲਾ) ਕਾਲਾ ਕਰਨੈਲ ਦਾ ਇਕਲੌਤਾ ਮੁੰਡਾ ਹੈ ਇਸ ਦੀ ਉਮਰ 45 ਸਾਲ ਹੈ , ਇਹ ਆਪਣੀ ਘਰ ਵਾਲੀ ਕਰਮ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਪਿਆਰ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜਿਸਦਾ ਕਰਕੇ ਹੀ ਇਹਨਾਂ ਦੇ ਤਿੰਨ ਜਵਾਕ ਹਨ। ਇਸ ਦਾ ਸੰਦ 8” ਦਾ ਹੈ।

3) ਕਰਮਜੀਤ (ਕਰਮ) ਕਰਮ ਕਾਲੇ ਦੀ ਘਰ ਵਾਲੀ ਹੈ ਇਸ ਦੀ ਉਮਰ 43 ਸਾਲ ਹੈ ਇਸ ਦਾ ਫਿਗਰ 36-30-40 , ਪਰ ਬਗੈਰ ਕਾਲੇ ਤੋਂ ਇਹਨੇ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਬਾਰੇ ਕਦੇ ਸੋਚਿਆ ਵੀ ਨਹੀਂ

4)ਰਮਨਪ੍ਰੀਤ (ਰਮਨ) ਇਹ ਕਾਲੇ ਤੇ ਕਰਮ ਦੀ ਵੱਡੀ ਕੁੜੀ ਹੈ ਇਸ ਦੀ ਉਮਰ 23ਸਾਲ ਹੈ ਤੇ ਇਸ ਦਾ ਫਿਗਰ 34-28-40, ਇਸ ਦੇ ਚਿੱਤੜ ਬਹੁਤ ਵੱਡੇ ਹਨ, ਜਿਸ ਕਰਕੇ ਹਰ ਕੋਈ ਇਸ ਨੂੰ ਪਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਅੱਜ ਕੱਲ ਇਹ ਆਪਣੇ ਨਾਨਕੇ ਆਪਣੇ ਮਾਮੇ ਕੋਲ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਇਸ ਦਾ ਕਾਲਜ ਨਾਨਕਿਆਂ ਕੋਲ ਹੈ ਜਾਣ ਆਉਣ ਦੀ ਸੌਖ ਹੈ।

5)ਹਰਪ੍ਰੀਤ (ਪ੍ਰੀਤ ) ਇਹ ਕਾਲੇ ਤੇ ਕਰਮ ਦੀ ਛੋਟੀ ਕੁੜੀ ਹੈ ਇਸ ਦੀ ਉਮਰ 21 ਸਾਲ ਹੈ ਇਸ ਦਾ ਫਿਗਰ 34-28-38 ਹੈ ਇਹ ਵੀ ਵੱਡੇ ਚਿੱਤੜਾ ਦੀ ਮਾਲਕ ਹੈ ਇਹ ਆਪਣੇ ਪਿੰਡ ਹੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ ਤੇ ਰੋਜ਼ ਕਾਲਜ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।

7)ਜਗਦੀਪ (ਜੱਸਾ ) ਇਹ ਕਾਲੇ ਤੇ ਕਰਮ ਦਾ ਇਕਲੌਤਾ ਮੁੰਡਾ ਹੈ ਇਸ ਦੀ ਉਮਰ 19 ਸਾਲ ਹੈ , ਇਹ ਪੂਰਾ ਜਵਾਨ ਮਰਦ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਛੋਟੇ ਹੁੰਦੇ ਤੋਂ ਹੀ ਜਿਆਦਾ ਆਪਣੇ ਦਾਦੇ ਨਾਲ ਰਿਹਾ ਹੈ ਤੇ ਉਸ ਦੀਆਂ ਕਰਤੂਤਾਂ ਤੋਂ ਪੂਰੀ ਤਰਾਂ ਵਾਕਿਫ ਹੈ ਤੇ ਉਸਦੀਆਂ ਵੈਦ ਆਲੀਆਂ ਦਵਾਈਆਂ ਚੋਰੀ ਖਾ ਖਾ ਕੇ ਇਸ ਨੇ ਆਪਣਾ ਸੰਦ 9” ਦਾ ਕਰ ਲਿਆ ਹੈ

8)ਬੀਰਾ (ਬੀਰਾ ) ਇਹ ਪਿੰਡ ਦਾ ਮਜਬੀ ਹੈ ਤੇ ਕਰਨੈਲ ਕੀ ਖੇਤੀਬਾੜੀ ਸੰਭਾਲਦਾ ਹੈ ਇਸ ਦੀ ਉਮਰ 40 ਸਾਲ ਹੈ ਤੇ ਇਹ ਪਿਛਲੇ ਦਸਾਂ ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਇਹਨਾਂ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਹੈ।

ਜ਼ਮੀਨ ਘਰ ਤੇ ਨਕਸ਼ਾ:- ਕਰਨੈਲ ਕੋਲ 60 ਕਿੱਲੇ ਜ਼ਮੀਨ ਹੈ ਤੇ ਇੱਕ ਅੰਦਰ ਘਰ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਸਾਰਾ ਪਰਿਵਾਰ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ਤੇ ਇੱਕ ਪੁਰਾਣੀ ਹਵੇਲੀ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਨਿੱਕ ਸੁੱਕ ਸੁੱਟਿਆ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਤੇ ਇੱਕ ਬਾਹਰਲਾ ਘਰ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਮਾਲ-ਡੰਗਰ ਤੇ ਖੇਤੀ ਬਾੜੀ ਦਾ ਸਮਾਂ ਪਿਆ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਤਿੰਨੇ ਚੀਜਾਂ ਇਹਨਾਂ ਦੀ ਜਮੀਨ ਦੇ ਵਿਚਾਲੇ ਤੇ ਪਿੰਡੋ ਬਾਹਰ ਬਾਹਰ ਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਰਹਿਸ਼ ਵਾਲਾ ਘਰ ਹੈ ਫਿਰ ਮਾਲ ਡੰਗਰ ਵਾਲਾ ਤੇ ਫਿਰ ਪੁਰਾਣੀ ਹਵੇਲੀ ਤਿੰਨਾਂ ਦੇ ਬਾਰ ਅੰਦਰੋ ਅੰਦਰੀ ਖੁਲਦੇ ਹਨ ਤੇ ਬਾਕੀ ਸਾਰਾ ਪਰਿਵਾਰ ਅੰਦਰਲੇ ਘਰੇ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ਬੱਸ ਕਰਨੈਲ ਹੀ ਡੰਗਰਾਂ ਵਾਲੇ ਦੇ ਨਾਲ ਲਗਦੀ ਬੈਠਕ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ਜੋ ਕਿ ਉਸ ਨੇ ਬੜੀ ਸ਼ੌਕ ਨਾਲ ਤਿਆਰ ਕੀਤੀ ਹੈ।

ਕਰਨੈਲ ਦੀ ਕੁੜੀ ਰਾਣੀ ਦਾ ਪਰਿਵਾਰ

1)ਰੁਪਿੰਦਰ (ਰਾਣੀ ) ਉਮਰ 30 ਸਾਲ ਹੈ ਇਸ ਦਾ ਫਿਗਰ 36-30-38 ਹੈ ਇਸ ਦੇ ਵਿਆਹ ਨੂੰ ਹਜੇ ਦੋ ਸਾਲ ਹੀ ਹੋਏ ਹਨ ਤੇ ਇਸ ਦੇ ਸਹੁਰੇ ਵੀ ਪੇਕੇ ਪਿੰਡ ਤੋਂ ਬੱਸ ਇੱਕ ਪਿੰਡ ਦੀ ਵਿੱਥ ਤੇ ਨੇ

2)ਪ੍ਰੇਮ ਦੀ ਉਮਰ 26 ਸਾਲ ਹੈ ਇਹ ਰਾਣੀ ਦਾ ਘਰ ਵਾਲਾ ਹੈ ਇਸ ਦਾ ਸੰਦ 6” ਹੈ ਇਹ ਰਾਣੀ ਤੋਂ ਚਾਰ ਸਾਲ ਛੋਟਾ ਹੈ

3) ਮੋਦਨ ਇਹ ਰਾਣੀ ਦਾ ਸੌਹਰਾ ਹੈ ਇਸਦੀ ਉਮਰ 46 ਸਾਲ ਹੈ ਤੇ ਇਸ ਦਾ ਸੰਦ 8” ਦਾ ਹੈ ਇਹ ਵੀ ਬਹੁਤ ਗਾੜੂ ਬੰਦਾ ਹੈ ਇਸ ਦੇ ਵੀ ਦੋ ਹੀ ਜਵਾਕ ਨੇ ਇਕ ਇਸ ਦਾ ਮੁੰਡਾ ਪ੍ਰੇਮ ਤੇ ਇੱਕ ਇਸ ਦੀ ਕੁੜੀ ਮੋਹਨੀ ਜਿਸ ਦਾ ਕਿ ਪਿਛਲੇ ਮਹੀਨੇ ਹੀ ਛੱਡ ਛਡੱਈਆ ਹੋਇਆ ਹੈ

4) ਮਿੰਦਰ ਇਹ ਮੋਦਨ ਦੀ ਘਰ ਵਾਲੀ ਹੈ ਇਸ ਦੀ ਉਮਰ 44 ਸਾਲ ਹੈ ਇਸ ਦਾ ਫਿਗਰ 34-28-38 ਇਹ ਬਹੁਤ ਤੇਜ ਤੇ ਚਾਲਬਾਜ ਤੀਂਮੀ ਹੈ

5)ਮੋਹਨੀ ਇਹ ਮੋਦਨ ਤੇ ਮਿੰਦਰ ਦੀ ਇਕਲੌਤੀ ਕੁੜੀ ਹੈ ਇਸ ਦੀ ਉਮਰ 26 ਸਾਲ ਹੈ ਤੇ ਇਸ। ਦਾ ਫਿਗਰ 34-28-38 ਇਸ ਦਾ ਵਿਆਹ ਦੇ ਛੇ ਮਹੀਂਨਿਆਂ ਬਾਅਦ ਹੀ ਛੱਡ ਛਡੱਈਆਂ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ

ਜ਼ਮੀਨ,ਘਰ ਤੇ ਨਕਸ਼ਾ :-ਮੋਦਨ ਦਾ ਇੱਕੋ ਇੱਕ ਘਰ ਪਿੰਡ ‘ਚ ਹੈ ਤਿੰਨ ਬੈਡਰੂਮ ਤੇ ਦੋ ਬਾਥਰੂਮ ਤੇ ਇੱਕ ਰਸੋਈ, ਸਟੋਰ ਰੂਮ ਤੇ ਖੁੱਲੇ ਵਿਹੜੇ ਵਾਲਾ
ਘਰ ਹੈ , ਇਹ ਪੰਦਰਾਂ ਕਿੱਲੇ ਜ਼ਮੀਨ ਦਾ ਮਾਲਕ ਹੈ ਜੋ ਕਿ ਇਸਦੀ ਠੇਕੇ ਤੇ ਹੈ।

ਕਰਮਜੀਤ ਦੀ ਭੈਣ ਕਮਲਜੀਤ ਦਾ ਪਰਿਵਾਰ

1) ਬਚਿੱਤਰ ਇਹ ਕਮਲ ਦਾ ਸੌਹਰਾ ਹੈ ਇਸ ਦੀ ਉਮਰ 65 ਸਾਲ ਹੈ ਇਹ ਬੜਾ ਬੀਬਾ ਬੰਦਾ ਹੈ ਇਸ ਦਾ ਇੱਕਲੌਤਾ ਪੁੱਤ ਤੇ ਇਸ ਦੀ ਘਰਵਾਲੀ ਪੰਜ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਇੱਕ ਕਾਰ ਐਕਸੀਡੈਂਟ ਵਿੱਚ ਮਾਰੇ ਗਏ ਸਨ

2) ਕਮਲਜੀਤ (ਕਮਲ ) ਇਸ ਦੀ ਉਮਰ 41 ਸਾਲ ਹੈ ਰੰਗ ਥੋੜਾ ਸਾਵਲਾਂ ਹੈ ਪਰ ਸੁੰਡੌਲ ਸਰੀਰ ਦੀ ਮਾਲਕ ਹੈ ਇਸ ਦਾ ਫਿਗਰ 32-28-36 ਹੈ ਇਸ ਦੇ ਦੋ ਜੌੜੀਆਂ ਕੁੜੀਆਂ ਹਨ ਸਨਦੀਪ ਤੇ ਜਸਲੀਨ ਤੇ ਇੱਕ ਮੁੰਡਾ ਪਾਰਸ ਹੈ,ਘਰ ਵਾਲੇ ਦੀ ਮੌਤ ਬਾਅਦ ਇਸ ਨੇ ਬੜੀ ਚੰਗੀ ਤਰਾਂ ਘਰ ਨੂੰ ਸੰਭਾਲਿਆ ਹੈ

3) ਸਨਦੀਪ ਇਹ ਕਮਲ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਜੌੜੀ ਕੁੜੀ ਹੈ ਇਸ ਦੀ ਉਮਰ 21 ਸਾਲ ਹੈ ਇਸ ਦਾ ਫਿਗਰ 32-27-34 ਹੈ

4) ਜਸਲੀਨ ਇਹ ਕਮਲ ਦੀ ਦੂਜੀ ਜੌੜੀ ਕੁੜੀ ਹੈ ਇਸ ਦੀ ਉਮਰ 21 ਸਾਲ ਹੈ ਤੇ ਇਸ ਦਾ ਫਿਗਰ 34-30-38 ਹੈ

5) ਪਾਰਸ ਦੀ ਉਮਰ 18 ਸਾਲ ਹੈ ਇਹ ਕਮਲ ਦਾ ਇਕਲੌਤਾ ਮੁੰਡਾ ਹੈ ਇਸ ਦਾ ਸੰਦ 9” ਦਾ ਹੈ ਘਰ ਦੀ ਪੂਰੀ ਜਿੰਮੇਵਾਰੀ ਇਸ ਨੇ ਆਪਣੇ ਮੋਢਿਆ ਤੇ ਚੱਕੀ ਹੋਈ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਇਸ ਦਾ ਦਾਦਾ ਜਿਆਦਾਤਰ ਬਿਮਾਰ ਹੀ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ

6) ਸੰਜੀਵ :- ਇਸ ਦੀ ਉਮਰ 32 ਸਾਲ ਹੈ ਤੇ ਸੰਦ 7” ਦਾ ਹੈ ਇਹ ਹਰ ਸਮੇਂ ਘਰ ਦੇ ਮਗਰ ਪਾਈ ਹੋਈ ਛੰਨ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ, ਇਹ ਪਿਛਲੇ ਬਾਰਾਂ ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਇਹਨਾਂ ਨਾਲ ਰਲਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ।

7) ਪਾਲਾ :- ਇਹ ਪਿੰਡ ਦਾ ਹੀ ਇੱਕ ਮਜ੍ਹਬੀ ਹੈ, ਇਹ ਕਮਲਜੀਤ ਕੇ ਸੀਰੀ ਸਜੀਵ ਦਾ ਪੱਕਾ ਯਾਰ ਹੈ , ਇਸ ਦੀ ਕਮਲਜੀਤ ਤੇ ਬਹੁਤ ਟਾਇਮ ਦੀ ਅੱਖ ਹੈ ਇਹਦਾ ਵੱਡਾ ਸਾਰਾ ਗੱਦ ਹੈ ਤੇ ਥੋੜਾ ਭਾਰੇ ਸਰੀਰ ਦਾ ਹੈ ਇਸ ਦਾ ਸੰਦ 8” ਦਾ ਹੈ ਕਮਲਜੀਤ ਕੇ ਖੇਤ ਦੀ ਹੱਦ ਜਿੰਨਾ ਦੀ ਪੈਲੀ ਨਾਲ ਲਗਦੀ ਹੈ ਇਹ ਓਹਨਾਂ ਦੇ ਰਲਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ।

ਜ਼ਮੀਨ ਘਰ ਤੇ ਨਕਸ਼ਾ :- ਬਚਿੱਤਰ ਕੋਲ 80 ਕਿੱਲੇ ਪੈਲੀ ਹੈ ਤੇ ਬਹੁਤ ਵੱਡਾ ਕੋਠੀ ਨੁਮਾ ਘਰ ਹੈ ਜਿਸ ਦੇ ਕਿ ਮਾਲ ਡੰਗਰ ਵਾਲਾ ਘਰ ਵੀ ਵਿੱਚੇ ਹੀ ਹੈ ਇਹ ਵੀ ਪਿੰਡੋ ਬਾਹਰ ਬਾਹਰ ਆਪਣੀ ਅੱਸੀ ਕਿੱਲੇ ਪੈਲੀ ਦੇ ਵਿੱਚ ਪਿੰਡੋ ਬਾਹਰ ਬਾਹਰ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ, ਸਾਰੀ ਖੇਤੀ ਬਾੜੀ ਪਾਰਸ ਤੇ ਇਹਨਾਂ ਦਾ ਭਈਆ ਸੰਜੀਵ ਸੰਭਾਲਦੇ ਹਨ



ਨਾਨਕਾ ਪਿੰਡ

ਕਰਮਜੀਤ ਅਤੇ ਕਮਲਜੀਤ ਦੇ ਪੇਕੇ

ਨਾਨਕਾ ਪਿੰਡ ਦੇ ਕਈ ਪਾਤਰ ਹੋਣਗੇ ਜੋ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਐਡ ਕੀਤੇ ਜਾਣਗੇ ਓਦੋਂ ਤੱਕ ਮੁੱਖ ਪਾਤਰ:-

ਬਲਵਿੰਦਰ (ਬਿੰਦਰ ) ਇਹ ਕਰਮ ਅਤੇ ਕਮਲ ਦਾ ਭਰਾ ਹੈ ਇਸ ਦੀ ਉਮਰ 39 ਸਾਲ ਹੈ ਤੇ ਇਸ ਦਾ ਸੰਦ 8” ਦਾ ਹੈ,ਇਸਦੀ ਘਰ ਵਾਲੀ ਦਾ ਦਿਹਾਂਤ ਵੀ ਇਸ ਦੇ ਮੁੰਡੇ ਪੁਸ਼ਪਿੰਦਰ ਦੇ ਜਨਮ ਤੋਂ ਕੁਝ ਸਾਲਾਂ ਬਾਅਦ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ ਜਿਸ ਕਰਕੇ ਹੁਣ ਇਹ ਦੋਵੇਂ ਪਿਉ ਪੁੱਤ ਹੀ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ ਕਿਉਕਿ ਇਸ ਦੇ ਮਾਂ ਪਿਉ ਬਹੁਤ ਪਹਿਲਾਂ ਸਵਰਗ ਸੁਧਾਰ ਚੁੱਕੇ ਸਨ,ਹੁਣ ਪਿਛਲੇ ਛੇ ਮਹੀਨਿਆਂ ਤੋਂ ਕਰਮ ਦੀ ਵੱਡੀ ਕੁੜੀ ਰਮਨ ਇਹਨਾਂ ਨਾਲ ਰਹਿੰਦੀ ਸੀ ਜਿਸ ਕਰਕੇ ਇਹ ਹੁਣ ਤਿੰਨ ਜਾਣੇ ਸਨ ਪਰਿਵਾਰ ਵਿਚ।

2)ਪੁਸ਼ਪਿੰਦਰ (ਪਿੰਦਾ ) ਇਹ ਬਿੰਦਰ ਦਾ ਇਕਲੌਤਾ ਮੁੰਡਾ ਹੈ ਇਸ ਦੀ ਉਮਰ 20 ਸਾਲ ਦੀ ਹੈ ਇਸ ਦਾ ਸੰਦ 9” ਦਾ ਹੈ

ਘਰ ਜ਼ਮੀਨ ਤੇ ਨਕਸ਼ਾ :- ਬਿੰਦਰ ਕੋਲ 20 ਕਿੱਲੇ ਪੈਲੀ ਹੈ ਤੇ ਇੱਕ ਡੰਗਰਾਂ ਵਾਲਾ ਘਰ ਜੋ ਕਿ ਰਹੈਸ਼ ਵਾਲੇ ਘਰ ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਹੈ ਤੇ ਇੱਕ ਕੋਠੀ ਨੁਮਾ ਘਰ ਹੈ ਜੋ ਕਿ ਪਿੰਡ ਦੀ ਫਿਰਨੀ ਤੇ ਹੈ ਤੇ ਖੇਤ ਘਰ ਤੋਂ ਦਸ ਕਿਲੋ ਮੀਟਰ ਦੀ ਦੂਰੀ ਤੇ ਪਿੰਡ ਦੀ ਜ਼ਮੀਨੀ ਹੱਦ ਤੇ ਹੈ ।


ਹੋਰ ਕਿਰਦਾਰ

1) ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ :- ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਇੱਕ 36 ਕ ਸਾਲਾਂ ਦੀ ਸੋਹਣੀ ਸਨੱਖੀ ਜਨਾਨੀ ਸੀ ਜੋ ਕਿ ਪਿੰਦੇ ਦੇ ਪਿਉ ਬਲਵਿੰਦਰ ਦੀ ਸਹੇਲੀ ਸੀ ਜੋ ਕਿ ਉਸ ਦੀ ਮਾਂ ਦੀ ਮੌਤ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਸ ਦੇ ਪਿਉ ਨੇ ਆਪਣੀ ਲੋੜ ਪੂਰੀ ਕਰਨ ਨੂੰ ਬਣਾਈ ਸੀ, ਪਰ ਉਹ ਬਹੁਤ ਚਾਲਬਾਜ਼ ਤੀਮੀਂ ਸੀ ਤੇ ਬਲਵਿੰਦਰ ਦੀ ਜ਼ਮੀਨ ਹੜੱਪਣ ਲਈ ਓਹ ਬਲਵਿੰਦਰ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕਰਵਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ ਤੇ ਬਲਵਿੰਦਰ ਮੰਨ ਵੀ ਗਿਆ ਸੀ ਪਰ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਇਹ ਮਨਜੂਰ ਨਹੀਂ ਸੀ ਏਸੇ ਲਈ ਉਸਦੀਆਂ ਭੂਆ ਤੇ ਓਹ ਉਸਦਾ ਵਿਰੋਧ ਕਰਦੇ ਸਨ



ਕਹਾਣੀ ਬਹੁਤ ਲੰਮੀ ਚੱਲੇਗੀ ਸਬਰ ਰੱਖਿਓ!!!!

Y jehdi thodi pyaar story aw ohde update kro pls ja j hor kite available pls dseo

 

[Grewal saab]

ਕਾਂਡ ਪਹਿਲਾ
(ਨਾਨਕਾ ਪਿੰਡ )

ਰਮਨ ਜੋ ਕਿ ਆਪਣੇ ਨਾਨਕੇ ਪਿੰਡ ਪਿਛਲੇ ਛੇ ਮਹੀਨਿਆਂ ਤੋਂ ਰਹਿ ਰਹੀ ਸੀ ਆਪਣੇ ਮਾਮੇ ਬਲਵਿੰਦਰ ਤੇ ਮਾਮੇ ਦੇ ਮੁੰਡੇ ਪਿੰਦੇ ਕੋਲ, ਉਹ ਦੁਪਹਿਰ ਢਲੀ ਤੋਂ ਆਪਣੇ ਨਾਨਕੇਘਰ ਵਾਪਸ ਮੁੜ ਰਹੀ ਸੀ ਆਪਣੇ ਕਾਲਜ ਤੋਂ, ਇਸ ਦਾ ਕਾਲਜ ਜੋ ਕਿ ਨਾਨਕੇਪਿੰਡ ਤੋਂ ਪੰਦਰਾਂ ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਦੂਰ ਸੀ ਜਿੱਥੋਂ ਕਿ ਸਿੱਧੀ ਬੱਸ ਘਰ ਤੋਂ ਕੁਝ ਕ ਦੂਰ ਆ ਕੇ ਰੁਕਦੀ ਸੀ, ਹੁਣੇ ਹੁਣੇ ਪਹੁੰਚੀ ਸੀ, ਡਰਾਇਵਰ ਨੇ ਬ੍ਰੇਕ ਮਾਰੇ ਤਾਂ ਰਮਨ ਉੱਤਰ ਗਈ ਅਤੇ ਬੱਸ ਨੂੰ ਅੱਗਿਓ ਦੀ ਕਰਾਉਸ ਕਰਦੀ ਡਰਾਇਵਰ ਵੱਲ ਵੇਖ ਕੇ ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਜੇ ਰਹੀ ਸੀ ਆਖਰੀ ਸਟੌਪ ਕਰਕੇ ਬੱਸ ਪੂਰੀ ਖਾਲੀ ਸੀ ਤਾਂ ਡਰਾਇਵਰ ਤੇ ਕਡੰਕਟਰ ਘਰ ਵੱਲ ਜਾ ਰਹੀ ਰਮਨ ਵੱਲ ਵੇਖਣ ਲੱਗੇ ,ਰਮਨ ਦੇ ਅੱਜ ਹਰੇ ਰੰਗ ਦਾ ਕਸਮਾਂ ਕਮੀਨ ਸਲਵਾਰ ਪਾਈ ਸੀ ਜਿਸ ਚ ਕਿ ਉਸ ਦੀ ਚਿੱਤੜ ਤੇ ਵਲ ਖਾਂਦੀ ਢੂਹੀ ਹਰ ਇੱਕ ਦਾ ਧਰਮ ਹਿਲਾ ਸਕਦੀ ਸੀ,

ਕਡੰਕਟਰ ਬੋਲਿਆ
“ ਬਾਈ ਦੇਖ ਸਾਲੀ ਦੇ ਚਿੱਤੜ, ਏਡੇ ਏਡੇ ਤਾਂ ਵਿਆਹੀਆਂ ਦੇ ਨੀ ਹੁੰਦੇ ਬਾਈ “

ਡਾਇਵਰ ਆਪਣੇ ਖੜੇ ਸੰਦ ਨੂੰ ਮਸਲਦਾ ਬੋਲਿਆ
“ਕਹਿਰ ਆ ਕਹਿਰ ਜੇ ਇਹ ਮਿਹਜੇ ਦੁਨੀਆਂ ਛੱਡ ਦਿਆਂ “

ਓਹ ਕਿੰਨਾ ਹੀ ਚਿਰ ਰਮਨ ਨੂੰ ਤਾੜਦੇ ਰਹੇ ਜਿੰਨਾ ਚਿਰ ਓਹ ਘਰ ਦਾ ਬਾਰ ਨਾ ਮੁੜ ਗਈ ਸ਼ਾਇਦ ਓਹਨਾਂ ਚਿਰ ਜਾਂ ਓਨਾਂ ਚਿਰ ਜਦੋਂ ਅਗਲੀ ਬੱਸ ਵਾਲੇ ਨੇ ਅੱਡਾ ਖਾਲੀ ਕਰਨ ਵਾਸਤੇ ਹਾਰਨ ਨਈਂ ਮਾਰਿਆ

ਰਮਨ ਜਦੋਂ ਓਹਨਾਂ ਮੂਹਰਦੀ ਲੰਘ ਰਹੀ ਸੀ ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਵੀ ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ ਚੋਰ ਅੱਖ ਨਾਲ ਵੇਖ ਲਿਆ ਸੀ ਕਿ ਓਹ ਉਸ ਨੂੰ ਤਾੜ ਰਹੇ ਹਨ ਤਾਂ ਓਹ ਵੀ ਉਤਲੇ ਮਨੋ ਸਵਾਦ ਲੈਣ ਲੱਗ ਪਈ ਤੇ ਚਿੱਤੜ ਮਟਕਾ ਮਟਕਾ ਤੁਰਨ ਲੱਗ ਲਈ, ਰਮਨ ਨੂੰ ਇਝ ਕਰਨ ਦਾ ਸਵਾਦ ਆਉਂਦਾ ਸੀ ਪੱਤੀ ਦੇ ਕਈ ਮੁੰਡੇ ਵੀ ਉਸ ਦੀਆਂ ਇਹੀ ਅਦਾਵਾਂ ਦੇ ਫੈਨ ਸਨ ਤੇ ਉਸ ਦੇ ਘਰ ਦਾ ਗੇੜਾ ਬੰਨੀ ਰੱਖਦੇ ਸਨ ਕੁਝ ਤਾਂ ਪਿੰਦੇ ਦੇ ਵੀ ਯਾਰ ਸਨ ਜਿੰਨਾ ਦੀ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਵੀ ਕੁਝ ਕੁਝ ਖਬਰ ਸੀ ਤੇ ਓਹ ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ ਤਾੜਨਾ ਵੀ ਬਾਰ ਬਾਰ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਇਝ ਨਾ ਕਰਨ ਪਰ ਓਹ ਓਹਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਯਾਰੀ ਦੀਆਂ ਸੌਂਹਾਂ ਖਾਕੇ ਸੱਚੇ ਬਣ ਜਾਂਦੇ ਸਨ ਤੇ ਓਦਰ ਰਮਨ ‘ਚ ਅੱਗ ਦਿਨੋਂ ਦਿਨ ਵਧਦੀ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ ਪਰ ਪਿੰਦੇ ਤੇ ਬਲਵਿੰਦਰ ਦੇ ਸੁਭਾਅ ਤੋਂ ਡਰਦੇ ਮੁੰਡੇ ਪਹਿਲ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ ਸਨ।

ਰਮਨ ਨੇ ਘਰ ਦਾ ਬਾਰ ਧੱਕਿਆ ਤੇ ਅੰਦਰ ਬੜ ਗਈ ਅੰਦਰ ਬੜਨ ਸਾਰ ਜਦ ਉਹ ਘੁੰਮ ਕੇ ਮਗਰ ਬਾਰ ਲਗਾਉਣ ਲੱਗੀ ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਦੇਖਿਆ, ਪੱਤੀ ਦਾ ਹੀ ਇੱਕ ਮੁੰਡਾ ਸਜਧਜ ਕੇ ਉਸ ਦਾ ਟਾਇਮ ਚੱਕਣ ਲਈ ਪਲੈਟੀਨੇ ਮੋਟਰ ਸਾਇਕਲ ਤੇ ਬਾਰ ‘ਚ ਆ ਰੁਕਿਆ ਜਿਸ ਦਾ ਨਾਮ ਕਿ ਪਰਦੀਪ ਸੀ ਤੇ ਓਹ ਪਿੰਦੇ ਦਾ ਯਾਰ ਸੀ।

ਰਮਨ ਉਸ ਵੱਲ ਵੇਖਕੇ ਹੱਸੀ ਤੇ ਹੱਸਕੇ ਬਾਰ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਚਿੱਤੜ ਮਟਕਾਉਂਦੀ ਵਿਹੜੇ ਵਿੱਚ ਜਾ ਪਹੁੰਚੀਂ

“ ਪਿੰਦੇ ਵੀਰਜੀ ? “
“ ਵੀਰਜੀ ਵੀਰ ਜੀ ? “

ਰਮਨ ਨੇ ਘਰੇ ਕੋਈ ਨਾ ਦੇਖਕੇ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਅਵਾਜਾਂ ਮਾਰੀਆਂ

ਪਿੰਦਾ ਜੋ ਕਿ ਘਰੇ ਬੜਨ ਸਾਰ ਹੀ ਸੱਜੇ ਹੱਥ ਬਣੇ ਵੱਡੇ ਸਾਰੇ ਬਰਾਂਡੇ ਦੇ ਐਨ ਮਗਰ ਕੱਲਾ ਕੱਛੇ ਚ ਮੱਜਾਂ ਨੂੰ ਸੰਨੀ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਰਮਨ ਦੀ ਅਵਾਜ ਨਾ ਸੁਣੀ ਤੇ ਓਹ ਮਸਤ ਹੋਇਆ ਸੰਨੀ ਰਲਾਈ ਗਿਆ

ਜਦੋਂ ਰਮਨ ਨੂੰ ਕੋਈ ਰਿਸਪੌਸ ਨਾ ਮਿਲਿਆ ਤਾਂ ਓਹ ਬਰਾਂਡੇ ਵੱਲ ਗਈ ਤੇ ਅੰਦਰ ਨਿਗਾਹ ਮਾਰੀ ਤਾਂ ਸਾਹਮਣੇ ਪਿੰਦਾ ਸੰਨੀ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤਾਂ ਰਮਨ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਅਵਾਜ ਦਿੱਤੀ

“ ਪਿੰਦੇ ਮੈਂ ਦਸ ਮਿੰਟ ਤੱਕ ਰੋਟੀ ਬਣਾਉਣੀ ਆ ਆਜੀਂ ਤੂੰ ਦੁਪਹਿਰ ਦਾ ਕੁਝ ਨੀ ਖਾਦਾ ਹੋਣਾ “

ਏਨਾ ਕਹਿ ਕੇ ਰਮਨ ਅੰਦਰ ਕਮਰਿਆਂ ਵੱਲ ਚਲੀ ਗਈ ਤੇ ਓਧਰ ਜਦੋਂ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਉਸ ਦੀ ਆਵਾਜ ਸੁਣੀ ਤਾਂ ਇੱਕ ਦਮ ਓਧਰ ਝਾਕਿਆ ਤਾਂ ਬੱਸ ਉਸਨੂੰ ਰਮਨ ਦੀ ਮਰੋੜੇ ਖਾਦੀਂ ਕਮਰਿਆਂ ਵੱਲ ਜਾਂਦੀ ਪਿੱਠ ਹੀ ਦਿਸੀ

ਤਾਂ ਓਹਵੀ ਆਖਰੀ ਖੁਰਨੀ ‘ਚ ਸੰਨੀ ਕਰਕੇ ਸਿੱਧਾ ਰਸੋਈ ਵੱਲ ਨੂੰ ਹੋ ਤੁਰਿਆ

ਰਮਨ ਨੇ ਕੋਠੀ ਦਾ ਦਰਵਾਜਾ ਖੋਲਿਆ,ਦਰਵਾਜਾ ਖੁਲਣ ਸਾਰ ਓਹ ਲਿਵਿੰਗ ਰੂਮ ‘ਚ ਸੀ,ਉਸ ਦੇ ਖੱਬੇ ਪਾਸੇ ਕਿਚਨ ਤੇ ਸੱਜੇ ਪਾਸੇ ਇੱਕ ਦੇ ਨਾਲ ਇੱਕ ਬੈਡਰੂਮ ਸਨ ਜਿਸ ‘ਚ ਪਹਿਲਾ ਜੱਸੇ ਦਾ ਦੂਜਾ ਰਮਨ ਤਾਂ ਤੇ ਤੀਜਾ ਇੱਕ ਸਟੋਰ ਰੂਮ ਸੀ ਤੇ ਬਲਵਿੰਦਰ ਦਾ ਕਮਰਾ ਉੱਪਰਲੀ ਮੰਜਿਲ ਤੇ ਸੀ।

ਰਮਨ ਸਿੱਧਾ ਆਪਣੇ ਕਰਮੇ ਚ ਗਈ ਤੇ ਆਪਣੀ ਕਿੱਟ ਨੂੰ ਟੇਬਲ ਤੇ ਰੱਖਿਆ ਤੇ ਮੂਧੇ ਮੂੰਹ ਬਿੱਡ ਤੇ ਪੈ ਗਈ ਬੈੱਡ ਤੇ ਪੈਣ ਕਰਕੇ ਉਸ ਦੇ ਚਿੱਤੜ ਹੋਰ ਵੀ ਉੱਭਰ ਆਏ ਸੀ,ਓਹ ਬੈੱਡ ਤੇ ਪਈ ਪਈ ਅੱਜ ਹੋਈਆਂ ਘਟਨਾਵਾਂ ਬਾਰੇ ਸੋਚਦੀ ਰਹੀ, ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਕੰਡਕਟਰ ਤੇ ਡਰਾਇਵਰ ਉਸ ਨੂੰ ਦੇਖ ਤਾੜ ਰਹੇ ਸਨ ਤੇ ਕਿਵੇਂ ਪਰਦੀਪ ਉਸ ਨੂੰ ਦੇਖ ਬੁੱਲਾਂ ਤੇ ਜੀਭ ਫੇਰ ਰਿਹਾਂ ਸੀ ਤੇ ਫੇਰ ਉਸ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਪੱਟਾਂ ਵਿਚਲੀ ਓਸ ਤਿਤਲੀ ਦਾ ਖਿਆਲ ਆਇਆ ਜੋ ਕਦੋਂ ਦੀ ਉਸ ਦੇ ਪੱਟਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਫੜ ਫੜਾ ਰਹੀ ਸੀ
ਤੇ ਕੁਝ ਚਿਰ ਬਾਅਦ ਉਹ ਉੱਠੀ ਤੇ ਆਪਣਾ ਕਮਜੀ ਲਾਹੁਣ ਲੱਗੀ ਤੇ ਜਦੋਂ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣਾ ਕਮੀਜ਼ ਲਾਹਿਆ ਤਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਇੱਕ ਦਮ ਖਿਆਲ ਆਇਆ ਕਿ ਉਸ ਨੇ ਬਾਰ ਨਹੀਂ ਲਗਾਇਆ ਹੈ ਤਾਂ ਜਦੋਂ ਉਹ ਬਾਰ ਲਗਾਉਣ ਲਈ ਮੁੜੀ ਤਾਂ ਸਾਹਮਣੇ ਇੱਕ ਦਮ ਪਿੰਦਾ ਆ ਗਿਆ ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਇੱਕ ਦਮ ਬਾਰ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਆਪਣੇ ਕੱਪੜੇ ਬਦਲਣ ਲੱਗ ਪਈ।

ਕੱਪੜੇ ਬਦਲਣ ਬਾਅਦ ਉਹ ਸਿੱਧਾ ਰਸੋਈ ਵਿੱਚ ਗਈ ਹੁਣ ਉਸ ਨੇ ਇੱਕ ਖੁਲੀ ਜਿਹੀ ਟੀਸ਼ਰਟ ਤੇ ਇੱਕ ਲੋਅਰ ਪਾਈ ਹੋਈ ਸੀ ਜੋ ਕਿ ਉਹ ਘਰ ਵਿੱਚ ਆਮ ਪਾ ਕੇ ਰੱਖਦੀ ਸੀ,ਜਿਸ ਚ ਉਸ ਦੇ ਚਿੱਤੜ ਹੋਰ ਵੀ ਫੈਲ ਜਾਂਦੇ ਸਨ

ਰਮਨ ਨੂੰ ਬ੍ਰਾ ‘ਚ ਦੇਖਕੇ ਪਿੰਦਾ ਸੌਕ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ,ਚਾਹੇ ਰਮਨ ਨੇ ਬਾਰ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ ਪਰ ਪਿੰਦੇ ਦੇ ਕਿੰਨਾ ਚਿਰ ਓਹ ਸ਼ੀਨ ਦਿਮਾਗ ਚ ਘੁੰਮ ਦਾ ਰਿਹਾ, ਪਿੰਦਾ ਜੋ ਕਿ ਹਰ ਸਮੇਂ ਕੱਛੇ ਤੇ ਟੀ ਸ਼ਰਟ ਚ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ ਉਸ ਦਾ ਸੱਪ ਫਨ ਚੱਕਣ ਲੱਗ ਗਿਆ ਤੇ ਓਹ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਚ ਆਕੇ ਬਿੱਡ ਤੇ ਲੇਟ ਗਿਆ ਪਰ ਉਸ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਓਹ ਸ਼ੀਨ ਬਾਰ ਬਾਰ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ

ਨੀਲੇ ਰੰਗ ਦੀ ਬ੍ਰਾ ਚ ਖੜੀ ਰਮਨ
ਉਸਦਾ ਗੋਰਾ ਤੇ ਪਤਲਾ ਲੱਕ ਤੇ ਉਸ ਦੀ ਲੱਕ ਤੋਂ ਹੇਠਾ ਖਿਸਕ ਰਹੀ ਸ਼ਲਵਾਰ, ਜਿਸ ਦੇ ਖਿਸਕਣ ਕਰਕੇ ਉਸ ਨੂੰ ਉਸ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਦੇ ਵਾਲ ਤੇ ਨੀਲੇ ਰੰਗੇ ਦੀ ਕੱਛੀ ਵੀ ਥੋੜੀ ਥੋੜੀ ਦਿਸ ਗਈ ਸੀ।

ਪਿੰਦਾ ਕਦੇ ਰਮਨ ਬਾਰੇ ਬੁਰਾ ਖਿਆਲ ਮਨ ‘ਚ ਨਹੀਂ ਲਿਆਉਂਦਾ ਸੀ ਪਰ ਜਦੋਂ ਦੀ ਓਹ ਏਥੇ ਆਈ ਸੀ ਓਦੋਂ ਦਾ ਓਹ ਥੋੜਾ ਥੋੜਾ ਬਦਲ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿਉਕਿ ਲੋਕ ਦੀਆਂ ਕਨਸੋਹਾਂ ਵੀ ਉਸ ਦੇ ਕੰਨੀ ਪੈਂਦੀਆਂ ਸਨ ਕਿ “ਉਸ ਦੀ ਭੈਣ ਦਾ ਸਰੀਰ ਬਹੁਤ ਗਾਡਰ ਹੈ “
“ਉਸ ਦੇ ਚਿੱਤੜ ਬਹੁਤ ਭਾਰੇ ਨੇ “

ਉਸ ਤੇ ਏਨਾਂ ਗੱਲਾਂ ਦਾ ਭਰਭਾਵ ਏਨਾ ਪੈ ਗਿਆ ਸੀ ਕਿ ਓਹ ਹੁਣ ਆਪ ਵੀ ਚੋਰੀ ਚੋਰੀ ਉਸ ਦੇ ਅੰਗਾਂ ਨੂੰ ਨਿਹਾਰਦਾ ਸੀ ਪਰ ਅੱਜ ਦਾ ਕਹਿਰ ਹੀ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ ਏਡੀਆਂ ਵੱਡੀਆਂ ਛਾਤੀਆਂ ਵੇਖ ਉਸ ਨੂੰ ਲੋਕਾਂ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਤੇ ਯਕੀਨ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ ਓਹ ਇਹਨਾਂ ਸਾਰੇ ਖਿਆਲਾਂ ਚੋਂ ਨਿੱਕਲਿਆ ਤੇ
ਉੱਠਕੇ ਰਸੋਈ ਵੱਲ ਚਲਿਆ ਗਿਆ

ਓਧਰ ਰਮਨ ਰੋਟੀਆਂ ਲਾਹ ਕੇ ਤੇ ਚਾਹ ਧਰ ਕੇ ਧੋਤੇ ਭਾਡਿਆਂ ਨੂੰ ਥਾਂ ਸਿਰ ਟਿਕਾ ਰਹੀ ਸੀ ਤਾਂ ਜਦੋਂ ਓਹ ਦਾਲ ਵਾਲੀ ਕੜਾਹੀ ਥੱਲੇ ਵਾਲੇ ਚੌੜੇ ਖਾਨੇ ਵਿੱਚ ਰੱਖਣ ਲਈ ਝੁਕੀ ਤਾਂ ਉਸ ਦੇ ਚਿੱਤੜ ਹੋਰ ਵੀ ਫੈਲ ਗਏ ਤੇ ਰੋਟੀ ਖਾਣ ਪਹੁੰਚੇ ਪਿੰਦੇ ਦਾ ਮੋਟੇ ਚਿੱਤੜ ਦੇਖ ਹੋਰ ਵੀ ਬੁਰਾ ਹਾਲ ਹੋ ਗਿਆ, ਕੋਡੀ ਹੋਈ ਰਮਨ ਨੇ ਵੀ ਸਭ ਵੇਖ ਲਿਆ ਸੀ ਤਾਂ ਓਹ ਵੀ ਇੱਕ ਦਮ ਸਿੱਧੀ ਹੋ ਗਈ ਤਾਂ ਅਣਜਾਣ ਬਣਨ ਦਾ ਨਾਟਕ ਕਰਨ ਲੱਗੀ ਤਾਂ ਪਿੰਦਾ ਅਣਜਾਣ ਜਿਆ ਬਣਦਾ ਕੋਲ ਪਏ ਡਾਇਨਿੰਗ ਟੇਬਲ ਤੇ ਬੈਠ ਗਿਆ


“ ਕਿੱਦਾਂ ਰਿਹਾ ਅੱਜ ਦਾ ਦਿਨ ਰਮਨ “

“ ਵਧੀਆ ਸੀ , ਸਾਰੇ ਟੀਚਰ ਆਏ ਸੀ ਤੇ ਸਾਰੇ ਲੈਕਚਰ ਵੀ ਲੱਗੇ ਸੀ “

“ ਚੱਲ ਵਧੀਆ ਹਜੇ ਕਿੰਨੇ ਟਾਇਮ ਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਆ ਤੇਰੀ ? “

“ ਹਜੇ ਤਾਂ ਡੇਡ ਸਾਲ ਝੱਲਣਾ ਤੁਸੀਂ ਮੈਂਨੂੰ “

ਰਮਨ ਨੇ ਥਾਲ ਚ ਰੋਟੀ ਪਾਕੇ ਮਜਾਕਿਆ ਲਹਿਜੇ ਚ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਕਿਹਾ

ਤਾਂ ਪਿੰਦਾ ਪਾਣੀ ਚੱਕਲ ਲਈ ਮੁੜੀ ਰਮਨ ਦੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਦੀ ਥਿਰਕਣ ਦੇਖਦਾ ਹੋਇਆ ਬੋਲਿਆ

“ ਸਾਨੂੰ ਤਾਂ ਮੌਜਾਂ ਰਮਨ ਜੇ ਤੂੰ ਏਥੇ ਰਹੇ ਸਾਡਾ ਜੀ ਲੱਗਿਆ ਰਹਿੰਦੇ ਪੱਕੀ ਰੋਟੀ ਮਿਲਦੀ ਆ ਖਾਣ ਨੂੰ,ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਆਪ ਹੀ ਹੱਥ ਫੂਕਣੇ ਪੈਂਦੇ “

ਪਾਣੀ ਫੜਾਉਦੀਂ ਰਮਨ ਬੋਲੀ

“ ਮੈਂ ਤਾਂ ਮਜ਼ਾਕ ਕਰਦੀਆਂ ਵੀਰਜੀ ਮੈ ਤਾਂ ਆਪ ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲ ਰਹਿ ਕੇ ਖੁਸ਼ ਹਾਂ “

ਫਿਰ ਪਿੰਦਾ ਚੁੱਪ ਚਾਪ ਰੋਟੀ ਖਾਂਦਾ ਰਿਹਾ ਤੇ ਰੋਟੀ ਖਾਣ ਬਾਅਦ ਚਾਹ ਦਾ ਕੱਪ ਫੜ ਪੀਣ ਲੱਗਿਆ

“ ਤੇ ਪਿੰਦੇ ਮਾਮਾ ਜੀ ਕਿੱਥੇ ਨੇ ? “

“ਡੈਡੂ ਜੀ ਖੇਤ ਨੇ ਅੱਜ ਸ਼ਾਇਦ ਹੀ ਆਉਣ, ਪਾਣੀ ਦੀ ਬਾਰੀ ਆ ਆਪਣੀ ,ਆਪਾਂ ਖੇਤ ਹੀ ਰੋਟੀ ਦੇ ਕੇ ਆਵਾਂਗੇ ਓਹਨਾਂ ਦੀ “

“ ਠੀਕ ਆ ਵੀਰਜੀ “

ਏਨਾ ਕਹਿ ਕੇ ਓਹ ਆਪਣੇ ਮਾਮੇ ਦੀ ਰੋਟੀ ਤਿਆਰ ਕਰਨ ਲੱਗ ਪਈ ਤੇ ਪਿੰਦਾ ਡੰਗਰਾਂ ਨੂੰ ਕਿੱਲੇ ਤੇ ਬੰਨਣ ਲਈ ਬਾਹਰ ਚਲਿਆ ਗਿਆ


ਰਾਤ ਦੇ ਅੱਠ ਵਜੇ:-

ਪਿੰਦੇ ਦਾ ਫੂਨ ਵੱਜਿਆ

“ ਆ ਕਿਸਦਾ ਫੂਨ ਆ ਗਿਆ “

ਜਦੋਂ ਓਹ ਦੇਖਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਉਸ ਦੇ ਪਿਉ ਬਲਵਿੰਦਰ ਦਾ ਫੂਨ ਹੁੰਦਾ ਹੈ

“ ਹਾਂਜੀ ਡੈਡੀ “

“ ਪੁੱਤ ਕਦੋਂ ਕ ਰੋਟੀ ਲੈ ਕੇ ਆ ਰਿਹਾਂ “

“ ਬੱਸ ਦਸ ਕ ਮਿੰਟਾਂ ਤੱਕ ਤੁਰਦੇ ਹਾਂ “

“ ਠੀਕ ਆ ਆਜੋ “

ਏਨਾ ਕਹਿ ਕੇ ਓਹ ਫੂਨ ਕੱਟ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਤੇ ਪਿੰਦਾ ਵਾਪਸ ਰਸੋਈ ‘ਚ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਰਮਨ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਰੋਟੀ ਟਿਫਨ ‘ਚ ਪਾਈ ਬੈਠੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ

“ ਚੱਲੀਏ ਰਮਨ ? “

“ ਹਾਂਜੀ ਚਲੋ “

ਓਹ ਬੁਲਟ ਦੀ ਕਿੱਕ ਮਾਰਦਾ ਹੈ ਤੇ ਗੇਟੋਂ ਬਾਹਰ ਕੱਢਕੇ ਰਮਨ ਦਾ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਰਨ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਰਮਨ ਉਸ ਦੇ ਮਗਰ ਘਰ ਦਾ ਵੱਡਾ ਗੇਟ ਬੰਦ ਕਰਦੀ ਹੈ ਤੇ ਆਕੇ ਉਸ ਦੇ ਮਗਰ ਬੈਠ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਬੁਲਟ ਲੰਡਾ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਓਹ ਘੁੱਟ ਕੇ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਫੜ ਲੈਦੀ ਹੈ ਜਿਸ ਕਰਕੇ ਉਸ ਦਾ ਹੱਥ ਸਿੱਧਾ ਉਸਦੀ ਧੁੰਨੀ ਤੇ ਢਿੱਡ ਤੇ ਜਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ ਤੇ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਕੰਬਣੀ ਜਿਹੀ ਚੜ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਤੇ ਰਮਨ ਦੀ ਪੋਲੀ ਛਾਤੀ ਜਦੋਂ ਉਸ ਦੀ ਢੂਹੀ ਨਾਲ ਲਗਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਉਸ ਦੇ ਵਾਰੇ। ਨਿਆਰੇ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਨੇ, ਓਹ ਬੁਲਟ ਤੋਰਦਾ ਹੈ ਤੇ ਢੂਹੀ ਨਾਲ ਖਹਿੰਦੀ ਛਾਤੀ ਨਾਲ ਅੱਧੇ ਘੰਟੇ ਚ ਖੇਤ ਪਹੁੰਚ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਤੇ ਖੇਤ ਆਪਣੇ ਪਿਉ ਨੂੰ ਰੋਟੀ ਖਵਾਅ ਉਹ ਵਾਪਸ ਘਰ ਆ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਘਰ ਆ ਕੇ ਰਮਨ ਗੇਟ ਖੋਲਦੀ ਹੈ ਤੇ ਦੋਹਾਂ ਵਾਸਤੇ ਦੁੱਧ ਤੱਤਾ ਧਰ ਲੈਂਦੀ ਹੈ

ਪਿੰਦਾ ਡੰਗਰਾਂ ਦਾ ਕੰਮ ਨਬੇੜਕੇ ਵਾਪਸ ਰਸੋਈ ਚ ਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਤੇ ਰਮਨ ਨਾਲ ਗੱਲੀਂ ਲੱਗ ਜਾਂਦਾ ਹੈ,

ਕਦੇ ਕਦੇ ਦੋਵੇਂ ਦੋਸਤਾਂ ਮਿੱਤਰਾਂ ਵਾਂਗ ਵੀ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦੇ ਸਨ, ਘਰ ਪਰਿਵਾਰ ਦੀਆਂ ਜਾਂ ਆਪਣੀ ਪਰਸਨਲ ਵੀ, ਅੱਜ ਵੀ ਓਹ ਏਸੇ ਢੰਗ ਨਾਲ ਗੱਲੀਂ ਪੈ ਗਏ

“ ਹੋਰ ਦੱਸ ਪਿੰਦੇ ਕੋਈ ਸਹੇਲੀ ਬਣਾਈ “

“ਹੁਣ ਕਾਹਦੀਆਂ ਸਹੇਲੀਆਂ ਰਮਨ ਸਭ ਮਤਲਬੀ ਨੇ “

“ ਕਿਉਂ ਕਿਵੇਂ ਮਤਲਬੀ, ਜੇ ਇੱਕ ਕੁੜੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ਧੋਖਾ ਦੇ ਗਈ ਇਹਦਾ ਮਤਲਬ ਇਹ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਹੁਣ ਸਾਰੀਆਂ ਕੁੜੀ ਮਤਲਬੀ ਹੋ ਗਈਆਂ “

“ ਹੁਣ ਕਿਸੇ ਤੇ ਯਕੀਨ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ “

ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਸਕੀਮ ਪਾਉਂਦੇ ਨੇ ਕਿਹਾ ਤਾਂ ਰਮਨ ਨੇ ਉਸਦਾ ਹੱਥ ਆਪਣੇ ਹੱਥ ‘ਚ ਫੜਿਆ ਤੇ ਕਿਹਾ

“ ਨਹੀਂ ਏਦਾਂ ਨੀ ਹੁੰਦਾ ਪਿੰਦੇ ਦੇਖ ਤੂੰ ਕਿੰਨਾ ਸੋਹਣਾ ਸੁਨੱਖਾ ਕੋਈ ਵਧੀਆ ਕੁੜੀ ਮਿਲਜੂ ਤੈਨੂੰ

ਪਿੰਦਾ ਕੁਨੱਖਾ ਜਿਹਾ ਰਮਨ ਵੱਲ ਝਾਕਿਆ ਤੇ ਬੋਲਿਆ
“ਤੁਸੀਂ ਦੱਸੋ ਕੋਈ ਲੱਭਿਆ ਸੁਪਨਿਆ ਦਾ ਰਾਜ ਕੁਮਾਰ “

“ ਨਾ ਨਾ ਨਾ ਮੈਨੂੰ ਤਾਂ ਕੋਈ ਨੀ ਲੱਭਿਆ ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਕਿਸੇ ਤੇ ਭਰੋਸਾ ਨੀ “

ਦੋਵੇਂ ਉੱਚੀ ਉੱਚੀ ਹੱਸ ਪਏ ਤੇ ਰਮਨ ਇੱਕ ਦਮ ਉੱਠੀ ਤੇ ਪਿੰਦੇ ਦੇ ਕੰਨ ਕੋਲ ਹੋ ਕੇ ਕਹਿੰਦੀ “ ਨਾ ਤੁਹਾਨੂੰ ਕਿਸੇ ਤੇ ਭਰੋਸਾ ਨਾ ਮੈਨੂੰ ਕਿਉਂ ਨਾ ਆਪਾਂ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਤੇ ਭਰੋਸਾ ਕਰ ਲਈਏ “

ਏਨਾ ਕਹਿਕੇ ਓਹ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਵੱਲ ਭੱਜ ਗਈ ਤੇ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਮੁੜਕੇ ਬੱਸ ਉਸਦੇ ਹਿਲਦੇ ਚਿੱਤੜ ਹੀ ਦੇਖੇ ਤੇ ਹੈਰਾਨ ਹੋਇਆ ਆਪਣੀ ਭੈਣ ਦੀ ਗੱਲ ਤੇ ਸੋਚੀਂ ਪੈ ਗਿਆ ਤੇ ਓਧਰ ਰਮਨ ਵੀ ਹੈਰਾਨ ਸੀ ਉਸ ਨੇ ਏਦਾਂ ਕਿਵੇਂ ਕਹਿ ਦਿੱਤਾ।.................

ਕਰਮਜੀਤ ਦੀ ਭੈਣ ਕਮਲਜੀਤ ਦੇ ਘਰ

ਕਮਾਲ ਦੇ ਸੌਹਰੇ ਬਚਿੱਤਰ ਦੀ ਬਮਾਰੀ ਵਧਦੀ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ ਜਿਸ ਦੇ ਬਾਰੇ ਕਮਲ ਬਹੁਤ ਚਿੰਤਤ ਸੀ ਅੱਜ ਉਹ ਫੇਰ ਆਪਣੇ ਮੁੰਡੇ ਪਾਰਸ ਨਾਲ ਬਚਿੱਤਰ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਇੱਕ ਦੋਸਤ ਡਾਕਟਰ ਜੋ ਕਿ ਮਨੋਰੋਗ ਸਪੈਸ਼ਲਿਸ਼ਟ ਸੀ ਉਸ ਦੇ ਕੋਲ ਲੈ ਕੇ ਗਈ ਹੋਈ ਸੀ ਉਸ ਦੀ ਡਾਕਟਰ ਦੋਸਤ ਦਾ ਨਾਮ ਰਵੀਨਾ ਸੀ।

“ ਆਜੋ ਕਮਲ ਬੈਠੋ “

ਰਵੀਨਾ ਨੇ ਕਮਲ ਨੂੰ ਕਮਰੇ ਅੰਦਰ ਆਉਂਦੀ ਦੇਖਕੇ ਕਿਹਾ

“ ਹਾਂਜੀ ਰਵੀਨਾ ਕੀ ਹਾਲ ਨੇ “

“ ਸਭ ਵਧੀਆ ਤੁਸੀਂ ਦੱਸੋ “

“ ਕੀ ਦੱਸਾਂ ਰਵੀਨਾਂ ਦਵਾਈ ਨਾਲ ਕੋਈ ਫਰਕ ਨੀ ਪਿਆ ਬਾਪੂ ਜੀ ਨੂੰ”

ਬਚਿੱਤਰ ਵਾਲ ਵੇਖਦੀ ਰਵੀਨਾ ਬੋਲੀ (ਜੋ ਕਿ ਜਮਾਂ ਗੁੰਮ ਸੁੰਮ ਬੈਠਾ ਸੀ)

“ ਮੈਨੂੰ ਲਗਦਾ ਹੀ ਸੀ ਕਿ ਦਵਾਈ ਨੇ ਕੰਮ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ “

ਏਨੇ ਨੂੰ ਕੋਲ ਬੈਠੇ ਪਾਰਸ ਨੂੰ ਇੱਕ ਪਰਚੀ ਤੇ ਦਵਾਈ ਲਿਖਕੇ ਦਿੰਦੀ ਰਵੀਨਾ ਬੋਲੀ “ ਕਿ ਇਹ ਦਵਾਈ ਲੈ ਕੇ ਆਉ “

ਜਦੋਂ ਪਾਰਸ ਦਵਾਈ ਲੈਣ ਬਾਹਰ ਚਲਿਆ ਗਿਆ ਤਾਂ ਰਵੀਨਾਂ ਨੇ ਕਮਲ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਕਿ ਸੋਹਰਾ ਜੀ ਨੂੰ ਪਰਦੇ ਓਹਲੇ ਬਣੇ ਬੈੱਡ ਤੇ ਲਿਟਾ ਦਵੋ ਓਹਨਾਂ ਤਾਂ ਚੈੱਕ ਅੱਪ ਕਰਨਾ ਹੈ ਤੇ ਤੁਸੀਂ ਵੀ ਨਾਲ ਆ ਜਇਓ

ਤਾਂ ਕਮਲ ਨੇ ਬਚਿੱਤਰ ਨੂੰ ਓਥੇ ਪਰਦੇ ਓਹਲੇ ਬੈਡ ਤੇ ਲਿਟਾ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਰਵੀਨਾ ਦਾ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਰਨ ਲੱਗੀ ਤੇ ਰਵੀਨ ਆਈ ਤਾਂ ਉਸ ਦੇ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਕਰੀਮ ਸੀ ਤੇ ਬੋਲੀ

“ ਦੇਖੋ ਕਮਲ ਮੈਂ ਇੱਕ ਡਾਕਟਰ ਹਾਂ ਤੇ ਤੁਸੀਂ ਪੇਸਿੰਟ ਦੀ ਸਹਾਇਕ ਤੁਸੀਂ ਸੰਗਣਾ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਹੀ ਕੋਈ ਸ਼ਰਮ ਮੰਨਣੀ ਹੈ, ਕਿਉਕਿ ਆਪਾਂ ਇਹਨਾਂ ਦੀ ਹੈਲਪ ਕਰ ਰਹੇ ਹਾਂ “

ਕਮਲ ਨੇ ਹਾਂ ‘ਚ ਸਿਰ ਹਿਲਾਇਆ ਤੇ ਰਵੀਨਾ ਦੇ ਇਸ਼ਾਰੇ ਦਾ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਰਨ ਲੱਗੀ

ਰਵੀਨਾ ਅੱਗੇ ਵਧੀ ਤੇ ਇੱਕ ਦਮ ਬਚਿੱਤਰ ਦਾ ਪਜਾਮਾ ਲਾਹ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਉਸ 8” ਦਾ ਸੰਦ ਇੱਕ ਦਮ ਸਪਰਿੰਗ ਵਾਂਗ ਬਾਹਰ ਆ ਗਿਆ ਜਿਸ ਨੂੰ ਦੇਖਕੇ ਕਮਲ ਹੈਰਾਨ ਹੋ ਗਈ

“ ਦੇਖੋ ਕਮਲ ਇਹਨਾਂ ਦੀ ਇਸ ਹਾਲਤ ਨੂੰ ਅੱਜ ਇੱਕ ਮਹੀਨਾ ਹੋ ਗਿਆ ਏ
ਦਵਾਈਆਂ ਨੇ ਕੋਈ ਅਸਰ ਨਈਂ ਕੀਤਾ ਏਸੇ ਲਈ ਆਪਣੇ ਕੋਲ ਇੱਕੋ ਰਾਹ ਬਚਿਆ ਹੈ ਕਿ ਮਾਸਟਰਬੇਟ ਕਰਕੇ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸ਼ਾਂਤ ਕੀਤਾ ਜੀਵੇ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਇਹਨਾਂ ਦੀ ਨਾੜੀ ਫਟਨ ਕਰਕੇ ਮੌਤ ਵੀ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ “

ਇਹਨਾਂ ਕਹਿ ਕੇ ਰਵੀਨਾ ਹੱਥ ਤੇ ਕਰੀਮ ਲਗਾਕੇ ਬਚਿੱਤਰ ਦੀ ਮੁੱਠ ਮਾਰਨ ਲੱਗ ਗਈ

ਪੰਦਰਾਂ ਮਿੰਟ ਬਾਅਦ...........

ਰਵੀਨਾ ਦਾ ਗੁੱਟ ਦੁਖਣ ਲੱਗ ਗਿਆ ਸੀ ਤਾਂ ਓਹ ਹਟ ਗਈ ਪਰ ਬਚਿੱਤਰ ਦਾ ਸੰਦ ਓਵੇਂ ਹੀ ਖੜਾ ਸੀ ਤਾਂ ਰਵੀਨਾ ਨੇ ਬਚਿੱਤਰ ਦਾ ਪਜਾਮਾ ਉੱਤੇ ਕੀਤਾ ਤੇ ਕਮਲ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਬਾਹਰ ਆ ਗਈ
“ ਦੇਖੋ ਕਮਲ ਹੁਣ ਇੱਕੋ ਰਾਹ, ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸੈਕਸ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ ਸੈਕਸ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਓਹਨਾਂ ਨੇ ਸ਼ਾਂਤ ਨੀ ਹੋਣਾ ਅਤੇ ਇਹ ਚਾਹੀਦਾ ਵੀ ਇੱਕ ਦੋ ਦਿਨਾਂ ਦੇ ਅੰਦਰ ਅੰਦਰ ਹੈ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਇਹਨਾਂ ਦੀ ਹਾਲਤ ਹੋਰ ਬਿਹੜ ਜਾਣੀ ਹੈ “

ਕਮਲ ਸੋਚੀ ਪੈ ਗਈ ਕਿ ਕੀ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇ ਉਸਨੂੰ ਡੇਡ ਮਹੀਨਾ ਪਹਿਲਾਂ ਦੀ ਗੱਲ ਯਾਦ ਆਉਦੀ ਹੈ ਜਦੋਂ ਤੋਂ ਉਸ ਦੇ ਸੌਹਰਾ ਸਾਬ ਗੁੰਮ ਸੁੰਮ ਹੋਣ ਲੱਗ ਗਏ ਸਨ ਤੇ ਜਦੋਂ ਉਹ ਚੱਕਰ ਖਾ ਕੇ ਡਿੱਗੇ ਤੇ ਉਸ ਦੇ ਘਰ ਆਈ ਉਸ ਦੀ ਇਸ ਡਾਕਟਰ ਦੋਸਤ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਹੋਰ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਅੰਦਰ ਦੱਬੀਆਂ ਕਾਮਵਾਸਨਾਵਾਂ ਕਰਕੇ ਦੌਰੇ ਪੈ ਰਹੇ ਹਨ ਤੇ ਓਹਨਾਂ ਦਾ ਲਿੰਗ ਹਮੇਸ਼ਾ ਆਕੜਿਆ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ ਤਾਂ ਓਹਨੂੰ ਹਸਪਤਾਲ ਲਿਆਉਣ ਦੀ ਸਲਾਹ ਦਿੱਤੀ ਸੀ ਕਿ ਜਿੱਥੇ ਹੁਣ ਓਹ ਦੋ ਤਿੰਨ ਟ੍ਰੀਟਮੈਂਟ ਬਾਅਦ ਏਸ ਨਤੀਜੇ ਤੇ ਪਹੁੰਚੇ ਸਨ ਕਿ ਹੁਣ ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ ਯੋਨੀ ਦੀ ਗਰਮੀ ਦੀ ਜਰੂਰਤ ਹੈ ਤਾਂ ਕਿਓਹ ਫਾਰਗ ਹੋ ਸਕਣ

ਕਮਲ ਨੇ ਇਸ ਗੱਲ ਦੀ ਭਿਣਕ ਨਾ ਆਪਣੀਆਂ ਕੁੜੀਆਂ ਨੂੰ ਲੱਗਣ ਦਿੱਤੀ ਸੀ ਨਾ ਆਪਣੇ ਮੁੰਡੇ ਜਾਂ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰਾ ਨੂੰ ਉਸਨੇ ਸਿਰਫ ਆਪਣੀ ਭੈਣ ਕਰਮਜੀਤ ਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਸੀ ਜੋ ਕਿ ਆਪ ਵੀ ਬਹੁਤ ਚਿੰਤਤ ਸੀ ਤੇ ਜਿਆਦਾ ਕੰਮ ਵਿਗੜਨ ਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਕੋਲ ਸੱਦਣ ਲਈ ਵੀ ਕਿਹਾ ਸੀ।

ਕੁਝ ਦੇਰ ਸੋਚਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਕਮਲ ਡਾਕਟਰ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ

“ ਚਲੋ ਮੈਂ ਕੋਈ ਹੱਲ ਕਰਦੀਆਂ ਰਵੀਨਾ “

ਰਵੀਨਾ ਨੇ ਕਮਲ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ‘ਚ ਅੱਖਾਂ ਪਾਕੇ ਕਿਹਾ

“ ਛੇਤੀ ਤੋਂ ਛੇਤੀ ਕਮਲ “

ਏਨੇ ਚਿਰ ਨੂੰ ਪਾਰਸ ਵਾਪਿਸ ਆ ਗਿਆ ਸੀ ਤੇ ਦਵਾਈ ਦੀਆਂ ਹਦੈਤਾਂ ਸੁਣਕੇ ਬਚਿੱਤਰ ਨੂੰ ਵਾਪਸ ਗੱਡੀ ਚ ਬਿਠਾ ਪਿੰਡ ਆ ਗਏ ਸਨ ਤੇ ਪਿੰਡ ਆਉਂਦੀ ਸਾਰ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੀ ਭੈਣ ਨੂੰ ਫੂਨ ਕੀਤਾ

“ ਭੈਣਜੀ ਸਾਸਰੀਕਾਲ “

“ਸਾਸਰੀਕਾਲ ਕਮਲ ਬਾਪੂ ਜੀ ਕਿਵੇਂ ਨੇ ਹੁਣ “

ਕਮਲ ਨੇ ਸਾਰੀ ਗੱਲ ਕਰਮ ਨੂੰ ਦੱਸ ਦਿੱਤੀ ਤਾਂ ਓਹ ਬੋਲੀ

ਕੋਈ ਨੀ ਫਿਰਕ ਨਾ ਕਰ ਮੈਂ ਸ਼ਾਮ ਤੱਕ ਆ ਰਹੀਆਂ ਤੇਰੇ ਕੋਲ

ਦੁਪਹਿਰ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਸੀ ਤੇ ਕਮਲ ਦਾ ਪਿੰਡ ਕਰਮ ਦੇ ਪਿੰਡ ਨਾਲ ਹੀ ਸੀ ਤਾਂ ਕਰਮ ਛੇਤੀ ਛੇਤੀ ਤਿਆਰ ਹੋਈ ਤੇ ਬੱਸ ਫੜਕੇ ਸਿੱਧਾ ਕਮਲ ਦੇ ਪਿੰਡ ਜਾ ਉੱਤਰੀ ਤਾਂ ਪਾਰਸ ਓਹਨੂੰ ਮੋਟਰਸਾਇਕਲ ਤੇ ਘਰ ਲੈ ਆਇਆ ਜੋ ਕਿ ਬਾਹਰ ਬਾਹਰ ਖੇਤਾਂ ‘ਚ ਸੀ

ਕਰਮ ਦੇ ਨੀਲੇ ਰੰਗ ਦਾ ਸੂਟ ਪਾਇਆ ਸੀ ਜਿਸ ‘ਚ ਓਹ ਪੂਰਾ ਕਹਿਰ ਢਾਅ ਰਹੀ ਸੀ , ਓਹ ਆਪਣੀ ਭੈਣ ਨੂੰ ਘੁੱਟਕੇ ਜੱਫੀ ਪਾਕੇ ਮਿਲੀ ਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਹੌਸਲਾ ਦਿਤਾ ।

ਅੱਜ ਘਰੇ ਕੌਣ ਕੌਣ ਹੋਣਗੇ

“ਪਾਰਸ ਨੇ ਤਾਂ ਜਾਣਾ ਆਪਣੇ ਮਿੱਤਰ ਦੀ ਜਾਗੋ ਤੇ ਇਹ ਤਾਂ ਨੂੰ ਮੁੜਦਾ ਕੁੜੀਆਂ ਥੱਲੇ ਸੁੱਤੀਆਂ ਰਹਿਣਗੀਆਂ ਤੇ ਬਾਪੂ ਜੀ ਉਤਾਂਹ ਹੁੰਦੇ ਨੇ ਚੁਬਾਰੇ ‘ਚ ਮੈਂ ਬਹਾਨਾ ਲਾ ਦਵਾਂਗੀ ਕਿ ਅਸੀਂ ਬਾਪੂ ਦਾ ਖਿਆਲ ਰੱਖਣਾ ਉੱਤੇ ਪੈਣਾ “

ਕਰਮ ਨੇ ਹਾਂ ਚ ਸਿਰ ਮਾਰਿਆ ਤਾਂ ਕਮਲ ਨੂੰ ਤਸੱਲੀ ਹੋਈ ਤੇ ਦੋਹੇਂ ਭੈਣਾ ਗੱਲੀਂ ਪੈ ਗਈਆਂ ਤੇ ਸਨਦੀਪ ਤੇ ਜਸਲੀਨ ਵੀ ਆਪਣੀ ਮਾਸੀ ਨਾਲ ਹਾਸੇ ਖੇਡੇ ਕਰਦੀਆਂ ਰਹੀਆਂ ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ ਕੀ ਪਤਾ ਸੀ ਓਹਨਾਂ ਦੀ ਜਾਨ ਕਿੱਥੇ ਫਸੀ ਸੀ

ਰਾਤ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਸੀ ਬਚਿੱਤਰ ਚੁਬਾਰੇ ਚ ਸੁੱਧ ਬੁੱਧੀ ਗਵਾਈ ਪਿਆ ਸੀ ਤੇ ਏਧਰ ਕਰਮਜੀਤ ਤੇ ਕਮਲਜੀਤ ਰੋਟੀ ਟੁੱਕ ਖਵਾਕੇ ਵਿਹਲੀਆਂ ਹੋ ਗਈਆਂ ਸਨ ਤਾਂ ਕਮਲਜੀਤ ਨੇ ਕਰਮਜੀਤ ਨੂੰ ਕਿਹਾਂ

“ ਭੈਣ ਮੈਂ ਸੰਜੀਵ ਨੂੰ ਕਹਿ ਆਵਾਂ ਕੀ ਖਿਆਲ ਰੱਖੇ ਅੱਜ ਪਾਰਸ ਹੈਨੀ ਘਰ “
“ਚੱਲ ਮੈਂ ਵੀ ਚੱਲਦੀ ਆਂ “

ਏਨਾ ਕਹਿ ਕੇ ਕਰਮ ਵੀ ਕਮਲ ਦੇ ਨਾਲ ਤੁਰ ਪਈ ਉਹ ਸਾਰਾ ਘਰ ਲੰਘਕੇ ਕਦੋਂ ਮਗਰ ਭਈਏ ਦੀ ਕੋਠੀ ਚ ਪਹੁੰਚੀਆਂ ਤਾਂ ਓਹ ਕੱਲਾਂ ਤੇੜ ਧੋੜੀ ਚ ਸੀ ਤੇ ਪੈਰਾ ਭਾਰ ਬੈਠਾ ਰੋਟੀ ਖਾ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਸਜੀਵ ਪੁਰਾਣਾ ਕਰਕੇ ਕਰਮਜੀਤ ਵੀ ਸੰਜੀਵ ਨੂੰ ਚੰਗੀ ਤਰਾਂ ਜਾਣਦੀ ਸੀ ਤੇ ਦੋਹਾਂ ਨਾਲ ਓਹ ਮਜ੍ਹਾਕ ਵੀ ਕਰ ਲੈਂਦਾ ਸੀ, ਓਹਨੂੰ ਤੇੜ ਧੋਤੀ ਚ ਬੈਠੇ ਨੂੰ ਦੇਖਕੇ ਕਰਮਜੀਤ ਬੋਲੀ
“ ਵੇ ਬਸ਼ਮਾਂ ਨੰਗੜੰਗਾਂ ਬੈਠਾਂ ਕੁਸ਼ ਪਾਲਿਆ ਕਰ “

ਸਜੀਵ ਹੈਰਾਨ ਹੋਕੇ ਕਰਮਜੀਤ ਤੇ ਕਮਲਜੀਤ ਵੱਲ ਝਾਕਿਆ ਤੇ ਬੋਲਿਆ
“ ਅਰੇ ਬੜੀ ਬੀਵੀ ਆਪ ਕਭ ਆਈ “

“ ਮੈਂ ਵੀ ਆਗੀ ਅੱਜ ਦੁਪਹਿਰੇ ਤੇ ਤੂੰ ਲੱਛਣ ਕੀ ਫੜੇ ਆ ਕੁੜੀਆਂ ਬੁੜੀਆਂ ਆਲਾ ਘਰ “

ਸੰਜੀਵ ਗੜਬੇ ਅਰਗੀਆਂ ਰੰਨਾਂ ਨੂੰ ਮੂੰਹਰੇ ਦੇਖ ਬੋਲਿਆ

“ ਅਰੇ ਬੀਬੀ ਜੀ ਅਭੀ ਨੰਗੇਜ ਦਿਖਾਇਆ ਹੀ ਕਹਾਂ ਹੈ ਆਪ ਬੋਲੇਂ ਤੋਂ ਦੋਤਰ ਖੋਲਦੂ “

ਦੋਵਾਂ ਨੇ ਗੱਲ ਹਾਸੇ ਪਾ ਦਿੱਤੀ

“ ਜਾ ਵੇ ਬਸ਼ਰਮ ਕਿਸੇ ਥਾਂ ਦਾ “
ਏਨਾਂ ਕਹਿ ਕਰਮਜੀਤ ਚੁੱਪ ਕਰ ਗਈ ਤੇ ਕਮਲ ਬੋਲੀ

“ ਗੱਲ ਸੁਣ ਪਾਰਸ ਹੈਨੀ ਘਰ ਅੱਜ ਅਸੀਂ ਉਤਾਹ ਬਾਪੂ ਦਾ ਖਿਆਲ ਰੱਖਣਾ ਤੂੰ ਥੱਲੇ ਖਿਆਲ ਰੱਖ ਲਵੀਂ “

“ਠੀਕ ਹੈ ਬੀਬੀ ਜੀ ਪਰ ਸਰਦਾਰ ਜੀ ਕੈਸੇ ਹੈ ਅਬ “

ਸੰਜੀਵ ਚਿੰਤਤ ਹੋਇਆ ਬੋਲਿਆ

“ ਅੱਗੇ ਨਾਲੋ ਫਰਕ ਆ ਪਰ ਡਾਕਟਰ ਕਹਿੰਦਾ ਓਹਨੂੰ ਕੱਲੇ ਨੂੰ ਛੱਡਣਾ “

ਏਨਾ ਕਹਿ ਕੇ ਉਹ ਮੁੜ ਗਈਆਂ ਤੇ ਸੰਜੀਵ ਆਪਣੀ ਸੌਣ ਦੀ ਤਿਆਰੀ ਕਰਨ ਲੱਗ ਗਿਆ

ਕਮਲਜੀਤ ਤੇ ਕਰਮਜੀਤ ਦੋਵੇਂ ਉਤਾਂਹ ਚੁਬਾਰੇ ਚ ਆ ਗਈਆਂ ਸਨ, ਓਹਨਾ ਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਚੁਬਾਰੇ ਦਾ ਗੁਟ ਲਾਇਆ ਤੇ ਫਿਰ ਬਾਪੂ ਦੇ ਵੱਡੇ ਕਮਰੇ ਦਾ ਕੁੰਡਾ ਲਾ ਕੇ ਅੰਦਰ ਆ ਗਈਆਂ


ਕਰਮਜੀਤ ਨੇ ਆਪਣੇ ਨੀਲੇ ਸੂਟ ਦੀ ਨੀਲੀ ਚੁੰਨੀ ਸਿਰ ਤੇ ਲੈ ਲਈ ਤੇ ਉਚੀ ਦੇਣੇ ਬੋਲੀ

“ ਪੈਰੀ ਪੈਨੀ ਆਂ ਬਾਪੂ ਜੀ “

ਤਾਂ ਕਮਲ ਬੋਲੀ

“ ਭੈਣੇ ਬਾਪੂ ਨੂੰ ਕੁਝ ਨੀ ਪਤਾ ਲਗਦਾ ਇਹਤਾਂ ਗੁੰਮ ਆਂ “

ਤਾਂ ਕਰਮ ਕੁਝ ਰਿਲੈਕਸ ਜਿਹੀ ਹੋਈ

“ਪਰ ਹੁਣ ਕਰਨਾ ਕੀ ਆ ਆਪਾਂ “
ਕਮਲ ਨੇ ਕਰਮ ਵੱਲ ਝਾਕ ਪੁੱਛਿਆ

ਤਾਂ ਕੋਲ ਪਈ ਕੁਰਸੀ ਤੇ ਬੈਠ ਕਰਮਜੀਤ ਬੋਲਣ ਲੱਗੀ

“ ਦੇਖ ਕਮਲ ਇਹ ਮਰੀਜ ਆ ਤੇ ਆਪਾਂ ਇਹਦਾ ਇਲਾਜ ਕਰਨਾ , ਹੁਣ ਡਾਕਟਰ ਹਿਲਾਅ ਕੇ ਹੰਬਲੀ ਹੁਣ ਆਪਣੇ ਕੋਲੇ ਇੱਕੋ ਰਾਹ ਵੀ ਜਾਂ ਤੂੰ ਜਾਂ ਮੈਂ ਬਾਪੂ ਦਾ ਪਾਣੀ ਕਢਵਾਅ ਦਈਏ ਇਹ ਕੋਈ ਮਾੜੀ ਗੱਲ ਨੀ, ਤੂੰ ਦੱਸ ਕਿਸੇ ਦੀ ਜਾਨ ਬਚਾਉਣਾ ਮਾੜੀ ਗੱਲ ਆ ? “

ਕਮਲ ਹੈਰਾਨ ਹੋ ਗਈ ਤੇ ਬੋਲੀ

“ ਭੈਣ ਆਪਾਂ ਕੋਈ ਗਸ਼ਤੀ ਲੈ ਆਉਣੇ ਆਂ ? “

ਤਾਂ ਕਰਮ ਬੋਲੀ

“ ਆਹੋ ਜਲੂਸ ਕੱਢ ਲੋਕਾਂ ‘ਚ ਬੁੜੇ ਦਾ ਜਾਂਦੀ ਉਮਰੇ ਨਾਲੇ ਲਵਾ ਕੋਈ ਚੰਦਰੀ ਬਿਮਰੀ “

ਕਰਮ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣ ਓਹ ਸੋਚੀਂ ਪੈ ਗਈ ਤੇ ਬੋਲੀ

“ ਠੀਕ ਆ ਭੈਣ ਜਿਵੇਂ ਤੁਸੀਂ ਕਹੋਂ “

“ ਕਮਲ ਸੱਚੋ ਸੱਚੀਂ ਦੱਸੀਂ ਜੀਜਾ ਜੀ ਦੇ ਮਰਨ ਬਾਅਦ ਤੂੰ ਸੈਕਸ ਕੀਤਾ ? “

ਕਮਲ ਨੂੰ ਇਕ ਦਮ ਸਦਮਾ ਲੱਗਾ ਕਿ ਮੇਰੀ ਭੈਣ ਨੇ ਇਹ ਕਿਹੋ ਜਿਹਾ ਸਵਾਲ ਕੀਤਾ

“ ਨਹੀਂ ਭੈਣ ਉਂਗਲਾਂ ਨਾਲ ਈ ਕੰਮ ਸਾਰਿਆ “
ਏਨਾ ਕਹਿ ਓਹ ਨੀਵੀਂ ਪਾ ਗਈ ਤੇ ਕਰਮ ਬੋਲੀ

“ ਚੱਲ ਫਿਰ ਹੋਜਾ ਤਿਆਰ ਇੱਕ ਤੀਰ ਨਾਲ ਦੋ ਨਿਸ਼ਾਨੇ ਲਗਾਉਣੇ ਆਂ “

ਕਰਮ ਮੁਸ਼ਕੜੀਆਂ ਹੱਸ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਕਮਲ ਪੀਲੀ ਹੁੰਦੀ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਓਧਰ ਬਚਿੱਤਰ ਖੜ੍ਹੇ ਲੰਨ ਨਾਲ ਮੰਜੇ ਤੇ ਲੰਮਾ ਪਿਆ ਸੀ ਜਿਸ ਦੀ ਜਿੰਦਗੀ ਤੇ ਮੌਤ ਵਿਚਾਲੇ ਸਿਰਫ ਉਸ ਦੀ ਨੂੰਹ ਕਮਲ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਸੀ.........

 

[Grewal saab]

ਕਾਂਡ 2

ਕਮਲ ਦਾ ਬਲਿਦਾਨ


ਕਮਲ ਪੀਲੀ ਭੂਕ ਹੋਈ ਕਰਮ ਵੱਲ ਵੇਖ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਕਰਮ ਕੁਰਸੀ ਤੇ ਬੈਠੀ ਕਮਲ ਵੱਲ ਵੇਖ ਰਹੀ ਸੀ, ਕਮਲ ਕੰਬਦੇ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਆਪਣੀ ਸਲਵਾਰ ਦਾ ਨਾਲ ਲੱਭਣ ਲੱਗੀ ਤਾਂ ਕਰਮ ਨੇ ਅੱਗੇ ਵਧਕੇ ਉਸ ਨੂੰ ਰੋਕਿਆ

“ ਨੀ ਪਾਗਲੇ ਪਹਿਲਾਂ ਬੁੜੇ ਦਾ ਸਾਹਮਣੇ ਹੋ ਫੇਰ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਕਮੀਜ ਫੇਰ ਬ੍ਰਾ ਫੇਰ ਸਲਵਾਰ ਲਾਹੀਂ ਓਹਨੂੰ ਗਰਮ ਕਰਲਾ ਪੂਰਾ “

ਏਨਾ ਕਹਿੰਦੀ ਕਰਮ ਓਹਨੂੰ ਫੜਕੇ ਬੁੜੇ ਮੂੰਹਰੇ ਲੈ ਗਈ ਜੋ ਅੱਖਾ ਪਾੜ ਪਾੜ ਬੱਸ ਸਾਹਮਣੇ ਦੇਖੀਂ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ,

ਬੁੜੇ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਜਾ ਕੇ ਕਮਲ ਕੁਝ ਦੇਰ ਉਝ ਹੀ ਖੜੀ ਰਹੀ,ਉਸ ਦੇ ਸਾਰੇ ਸਰੀਰ ਵਿੱਚ ਝਰਨਾਹਟ ਜਿਹੀ ਫੈਲ ਗਈ ਸੀ,ਅੱਜ ਤੱਕ ਉਸ ਨੇ ਵਗੈਰ ਆਪਣੇ ਪਤੀ ਦੇ ਕਿਸੇ ਨਾਲ ਸੈਕਸ ਬਾਰੇ ਸੋਚਿਆ ਤੱਕ ਨਹੀਂ ਸੀ , ਏਥੋ ਤੱਕ ਕਿ ਜਦੋਂ ਉਸ ਦੀ ਮੌਤ ਵੀ ਹੋ ਗਈ ਸੀ ਤਾਂ ਵੀ ਉਹ ਆਪਣੇ ਅੰਦਰ ਦੀ ਸ਼ਰਮ ਕਰਕੇ, ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਉਂਗਲਾਂ ਨਾਲ ਹੀ ਸ਼ਾਂਤ ਕਰਦੀ ਸੀ

ਕਮਲ ਦੇ ਮਗਰ ਖੜੀ ਉਸਦੀ ਭੈਣ ਕਰਮ ਸਮਝ ਗਈ ਸੀ ਕਿ ਕਮਲ ਨਰਵਸ ਹੋ ਗਈ ਹੈ ਰਿਸ਼ਤੇ ਦੀ ਮਾਣ ਮਰਿਆਦਾ ਜਾਂ ਇਸ ਘਟਨਾ ਬਾਅਦ ਸਾਹਮਣੇ ਦਿਸਦਾ ਭਵਿੱਖ ਸਭ ਕੁਝ ਧੁੰਦਲਾ ਸੀ ਤਾਂ ਕਰਮ ਅੱਗੇ ਵਧੀ ਤੇ ਪਿੱਛੋਂ ਦੀ ਕਮਲ ਦਾ ਗੁਲਾਬੀ ਕਮੀਜ ਕੰਨਿਆਂ ਤੋਂ ਫੜਕੇ ਉਤਾਂਹ ਚੁੱਕਣ ਲੱਗੀ ਤਾਂ ਕਮਲ ਨੇ ਕੋਈ ਵਿਰੋਧ ਨਾ ਕੀਤਾ ਤੇ ਆਪਣੀਆਂ ਬਾਹਾਂ ਉਤਾਂਹ ਕਰ ਲਈਆਂ ਤਾਂ ਜੋ ਓਹ ਅਰਾਮ ਨਾਲ ਉਸ ਦਾ ਕਮੀਜ ਉਤਾਰ ਸਕੇ,ਕਮੀਜ ਉਤਾਰਨ ਸਾਰ ਕਰਮਜੀਤ ਨੂੰ ਕਮਲ ਦੀ ਨੰਗੀ ਗੋਰੀ ਢੂਹੀ ਦਿਸ ਰਹੀ ਸੀ ਜਿਸ ਤੇ ਸਿਰਫ ਬ੍ਰਾ ਦੀ ਬੰਨੀ ਹੋਈ ਸੀ ਤੇ ਥੱਲੇ ਸਲਵਾਰ ‘ਚ ਮੋਟੇ ਠੋਸ ਚਿੱਤੜ ਬਾਹਰ ਨੂੰ ਵਧੇ ਹੋਏ ਸਨ ਜੋ ਕਿ ਸਲਵਾਰ ਅੰਦਰ ਹੋਰ ਵੀ ਆਕਰਸ਼ਕ ਲੱਗ ਰਹੇ ਸਨ,ਕਰਮਜੀਤ ਨੇ ਕਮਲ ਦੇ ਮੋਟੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਤੇ ਹੱਥ ਮਾਰਿਆ ਤੇ ਬੋਲੀ

“ ਨੀ ਤੇਰੇ ਤਾਂ ਚਿੱਤੜ ਹੀ ਬੜੇ ਮੋਟੇ ਨੇ, ਬੁੜੇ ਦਾ ਤਾਂ ਚਾਰਾਂ ਮਿੰਟਾਂ ‘ਚ ਹੋ ਜਾਣਾ “

ਆਪਣੇ ਚਿੱਤੜਾ ਬਾਰੇ ਸੁਣਕੇ ਕਮਲ ਦਾ ਹਾਸਾ ਨਿੱਕਲ ਗਿਆ ਤੇ ਓਹ ਥੋੜੀ ਨੌਰਮਲ ਹੋ ਗਈ

ਹੁਣ ਕਮਲ ਨੇ ਆਪ ਹੀ ਆਪਣੀ ਸਲਵਾਰ ਦੀ ਗੰਢ ਖੋਲਕੇ ਸਲਵਾਰ ਛੱਡ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਸਲਵਾਰ ਆਪ ਹੀ ਉਸ ਦੇ ਗਿੱਟਿਆਂ ‘ਚ ਡਿੱਗ ਪਈ ਹੁਣ ਓਹ ਸਿਰਫ ਬ੍ਰਾ ਤੇ ਪੇਂਟੀ ‘ਚ ਖੜੀ ਸੀ

ਕਮਲ ਅੱਗੇ ਵਧੀ ਵੱਡੇ ਬਿੱਡ ਉੱਪਰ ਪਹਿਲਾਂ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣਾ ਖੱਬਾ ਗੋਡਾ ਰੱਖਿਆ ਅਤੇ ਫਿਰ ਸੱਜਾ ਤੇ ਫਿਰ ਗੋਡਿਆ ਤੇ ਤੁਰਕੇ ਉਹ ਆਪਣੇ ਸੌਹਰੇ ਦੇ ਕੋਲ ਪਹੁੰਚ ਗਈ

ਗੋਡਿਆ ਭਾਰ ਬੈਠੀ ਕਮਲ ਦੇ ਮੁੰਮੇ ਬ੍ਰਾ ਚੋਂ ਬਾਹਰ ਡਿਗ ਰਹੇ ਸਨ ਤੇ ਉਸ ਦੇ ਚਿੱਤੜ ਹੋਰ ਵੀ ਬਾਹਰ ਨੂੰ ਨਿੱਕਲੇ ਤੇ ਫੈਲੇ ਲਗਦੇ ਸਨ,ਜਿਸ ਨੂੰ ਦੇਖਕੇ ਉਸ ਦੇ ਮਗਰ ਖੜੀ ਉਸਦੀ ਸਕੀ ਭੈਣ ਕਰਮਜੀਤ ਨੇ ਹੌਕਾਂ ਲਿਆ

ਓਧਰ ਉਸਦਾ ਸਹੁਰਾ ਜੋ ਚਾਹੇ ਆਪਣੀ ਸੁੱਧ ਬੁੱਧ ਖੋਹਣ ਕਰਕੇ ਕੁਝ ਬੋਲ ਨਹੀਂ ਰਿਹਾ ਸੀ ਪਰ ਉਸ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਕਮਲ ਦੀ ਛਾਤੀ ਤੇ ਟਿਕੀਆਂ ਹੋਇਆਂ ਸਨ ਤੇ ਲਗਾਤਾਰ ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ ਤਾੜ ਰਹੀਆਂ ਸਨ , ਕਮਲ ਨੇ ਸੌਹਰੇ ਦੀ ਅੱਖਾਂ ਚ ਦੇਖਿਆ ਤਾਂ ਓਹ ਸ਼ਰਮ ਨਾਲ ਨੀਵੀਂ ਪਾ ਗਈ ਤਾਂ ਮਗਰੋਂ ਉਸ ਭੈਣ ਕਰਮਜੀਤ ਨੇ ਅੱਗੇ ਵਧਕੇ ਉਸਦੀ ਬ੍ਰਾ ਪਿੱਠ ਪਿੱਛੋ ਖੋਲ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਉਸ ਦੀ ਬ੍ਰਾ ਚ ਕੈਦ 32 ਇੰਚ ਦਾ ਮੁੰਮਾ ਹੇਠਾ ਲਮਕਣ ਲੱਗਿਆ ਜਿਸ ਦੇਖ ਬਚਿੱਤਰ ਦਾ ਮੂਹ ਥੋੜਾ ਖੁੱਲ ਗਿਆ ਤੇ ਉਸ ਦਾ ਮੂੰਹ ਖੁੱਲਾ ਵੇਖ ਕਮਲ ਮਗਰ ਮੁੜਕੇ ਸਵਾਲੀਆ ਨਜ਼ਰਾਂ ਨਾਲ ਆਪਣੀ ਭੈਣ ਵੱਲ ਝਾਕੀ ਤਾਂ ਉਸ ਦੀ ਭੈਣ ਕਰਮਜੀਤ ਬੋਲੀ

“ ਬਣ ਗਿਆ ਕੰਮ , ਦੇਖਲਾ ਮੂੰਹ ਹਿਲਿਆ ਤੇ ਏਧਰਲੀ ਬਾਂਹ ਵੀ ਏਨੇ ਜਮਾਂ ਠੀਕ ਹੋ ਜਾਣਾ ਤੂੰ ਲੱਗ ਰਹਿ “

ਪਰ ਕਮਲ ਬੋਲੀ

“ ਭੈਣੇ ਸੌਹਰਾ ਜਦੋਂ ਠੀਕ ਹੋ ਗਿਆ ਤਾਂ ਇਹਨੇ ਮੈਨੂੰ ਜਾਨੋ ਮਾਰਦੇਣਾ , ਵੀ ਤੂੰ ਪਾਪ ਕਰਵਾਤਾ ਮੇਰੇ ਤੋਂ “

ਪਰ ਕਰਮਜੀਤ ਉਸ ਨੂੰ ਹੌਸਲਾ ਦਿੰਦੀ ਬੋਲੀ

“ ਕੁਝ ਨੀ ਹੁੰਦਾ , ਇਸ ਦੀ ਯਾਦਦਾਸ਼ਤ ਜਾ ਚੁੱਕੀ ਹੈ ਮੈ ਜਦੋਂ ਤੇਰੀ ਸਹੇਲੀ ਡਾਕਟਰ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕੀਤੀ ਸੀ ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਸੀ ਕਿ ਇਸ ਦੀ ਯਾਦਦਾਸ਼ਤ ਹੋਣ ਦੇ ਸਿਫਰ 5% ਚਾਨਸ ਨੇ “

ਏਨਾ ਸੁਣਕੇ ਕਮਲ ਫੇਰ ਸੌਹਰੇ ਵੱਲ ਮੁੜ ਗਈ ਤੇ ਆਪਣੇ ਸੱਜੇ ਹੱਥ ਨੂੰ ਉਸ ਦੇ ਨੇਫੇ ਚ ਪਾਕੇ ਉਸ ਦਾ ਪਜਾਮਾਂ ਥੱਲੇ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਜਿਸ ਨਾਲ ਉਸ ਦਾ ਲੰਨ ਇੱਕ ਦਮ ਬਾਹਰ ਆਇਆ ਤੇ ਸਿੱਧਾ ਖੜਾ ਹੋ ਗਿਆ

ਏਡਾ ਲੰਨ ਦੇਖ ਕਰਮ ਨੇ ਆਪਣੇ ਮੂੰਹ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖ ਲਿਆ ਤੇ ਕਿੰਨਾ ਚਿਰ ਕੁਝ ਨਾ ਬੋਲੀ

ਕਮਲ ਦੇ ਸੌਹਰੇ ਦਾ ਲੰਨ ਪੂਰਾ ਸਖ਼ਤ ਤੇ ਲਾਲ ਲਾਲ ਸੀ ਨਾੜਾ ‘ਚ ਕਸਾਵ ਤੇ ਲੰਨ ਚ ਹਲਕੀ ਹਲਕੀ ਕੰਪਨ ਸੀ

ਲੰਨ ਨੂੰ ਕੋਲੋ ਵੇਖਕੇ ਕਰਮਜੀਤ ਬੋਲੀ

“ ਭੈਣੇ ਤੇਰੇ ਸੌਹਰੇ ਦਾ ਲੰਨ ਤਾਂ ਕਿਸੇ ਅਠਾਰਾਂ ਸਾਲੇ ਦੇ ਛੋਹਰ ਵਾਂਗ ਬੜਕਾਂ ਮਾਰਦਾ , ਕਿੰਨਾ ਭਰਿਆ ਪਿਆ ਇਹ ਅੰਦਰੋਂ , ਚੱਲ ਛੇਤੀ ਕਰ ਟਾਇਮ ਨਾ ਲਾ ਗਿਆ ਵੱਜ ਗਏ ਨੇ “

ਕਮਲ ਬੈਠੀ ਬੈਠੀ ਗੋਡਿਆਂ ਤੇ ਸਿੱਧੀ ਹੋਈ ਤੇ ਆਪਣੀ ਕੱਛੀ ਖਿਸਕਾ ਕੇ ਗੋਡਿਆਂ ਚ ਕਰ ਲਈ ਤੇ ਫਿਰ ਪਹਿਲਾਂ ਇੱਕ ਗੋਡਾ ਫਿਰ ਦੂਜਾ ਗੋਡਾ ਚੱਕ ਕੇ ਉਸ ਨੂੰ ਉਤਾਰ ਦਿੱਤਾ

ਹੁਣ ਉਹ ਪੂਰੀ ਅਲਫ ਨੰਗੀ ਸੀ ਭਾਰੇ ਚਿੱਤੜ ਮੋਟੇ ਮੁੰਮੇ , ਓਹ ਕੋਈ ਤਰਾਸ਼ੀ ਮੂਰਤ ਲੱਗ ਰਹੀ ਸੀ , ਉਸ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਬਹੁਤ ਵਾਲ ਸਨ, ਵਾਲਾ ਨੂੰ ਦੇਖ ਕਰਮਜੀਤ ਬੋਲੀ

“ ਕੁੜੇ ਵਾਲ ਤਾਂ ਕੱਟ ਲਿਆ ਕਰ “ ਪਰ ਕੁਝ ਸੋਚ ਕੇ ਫਿਰ ਬੋਲੀ
“ ਪਰ ਕੱਟਣੇ ਵੀ ਕਿਸਦੀ ਖਾਤਰ ਹੋਏ “

ਪਰ ਕਮਲ ਨੇ ਉਸ ਦੀ ਗੱਲ ਵੱਲ ਕੋਈ ਧਿਆਨ ਨਾ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਇੱਕ ਗੋਡਾ ਖੱਬੇ ਤੇ ਇੱਕ ਸੱਜੇ ਰੱਖ ਸੌਹਰੇ ਦੇ ਲੱਨ ਨੂੰ ਕੰਬ ਦੇ ਹੱਥ ਨਾਲ ਫੜਕੇ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੀ ਰਿਸ ਰਹੀ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਰੱਖ ਲਿਆ ਤੇ ਮੂੰਹ ਛੱਤ ਵੱਲ ਕਰ ਉਸ ਤੇ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਬੈਠਣ ਲੱਗੀ, ਨਾੜਾ ਦਾ ਕਸਾਵ ਤੇ ਲੱਨ ਦਾ ਸਖਤੀਲਾ ਪਨ ਹੁਣ ਉਸ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਫੁੱਦੀ ਚ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ , ਉਹ ਤੇ ਉਸ ਦਾ ਪਤੀ ਚਾਹੇ ਕਿੰਨਾ ਸੈਕਸ ਕਰਦੇ ਸਨ ਪਰ ਓਸ ਨੇ ਏਨਾ ਅਨੰਦਿਤ ਕਦੇ ਮਹਿਸੂਸ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਸੀ, ਪੰਜ ਸਾਲਾ ਬਾਅਦ ਉਸ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਕਿਸੇ ਲੰਨ ਨੇ ਦਸਤਕ ਦਿੱਤੀ ਸੀ ਤਾਂ ਓਹ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਆਪਣਾ ਰਾਹ ਬਣਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਕਮਲ ਉੱਤੇ ਧੱਲੇ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ

ਪਹਿਲਾਂ ਪਹਿਲਾਂ ਤਾਂ ਕਮਲ ਨੂੰ ਪੀੜ ਹੋਈ ਪਰ ਹੁਣ ਕੁਝ ਮਿੰਟਾਂ ਬਾਅਦ ਉਸ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਪੂਰਾ ਰਸ ਛੱਡ ਰਹੀ ਸੀ ਜਿਸ ਦੇ ਕਰਕੇ ਉਸ ਨੂੰ ਪੀੜ ਘੱਟ ਹੋਣ ਲੱਗੀ ਤੇ ਓਹ ਵੀ ਉੱਛਲਣ ਲੱਗ ਪਈ, ਕਮਲ ਦਾ ਮੂੰਹ ਉਤਾਂਹ ਤੇ ਅੱਖਾਂ ਬੰਦ ਸਨ ਉਸ ਨੂੰ ਕੁਝ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਓਹ ਕਿੱਥੇ ਹੈ ਕਿਸੇ ਦੇ ਲੰਨ ਤੇ

ਪਰ ਕੋਲ ਖੜ੍ਹੀ ਕਰਮਜੀਤ ਸਭ ਦੇਖ ਰਹੀ ਸਨ ਅੰਦਰ ਬਾਹਰ ਹੁੰਦਾ ਆਪਣੀ ਭੈਣ ਦੇ ਸੌਹਰੇ ਦਾ ਲੰਨ,ਆਪਣੀ ਭੈਣ ਤੇ ਉੱਛਲ ਰਹੇ ਮੁੰਮੇ ਤੇ ਸੌਹਰੇ ਦੇ ਸਰੀਰ ‘ਚ ਹੋ ਰਹੀ ਹਰਕਤ

ਦਸ ਮਿੰਟ ਬੀਤ ਚੁੱਕੇ ਸਨ,ਇਹਨਾਂ ਦਸਾਂ ਮਿੰਟਾ ਵਿੱਚ ਕਮਲ ਦਾ ਇੱਕ ਬਾਰ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ ਪਰ ਉਸ ਦਾ ਸੌਹਰਾ ਹਜੇ ਵੀ ਫਾਰਗ ਨਹੀਂ ਸੀ ਹੋਇਆ ਪਰ ਹੁਣ ਇੱਕ ਦਮ ਉਸ ਦੇ ਸੌਹਰੇ ਦੇ ਮੂੰਹ ਚੋਂ
“ ਊ ਊ ਊ “ ਦੀਆਂ ਅਵਾਜਾਂ ਆਉਣ ਲੱਗਿਆ ਤੇ ਉਹ ਜੋਰ ਨਾਲ ਚਾਦਰ ਤੇ ਮੁੱਠੀਆਂ ਮੀਚਣ ਲੱਗਾਂ ਤਾਂ ਕਮਲ ਹੋਰ ਛੇਤੀ ਛੇਤੀ ਉਸ ਤੇ ਉੱਛਲਣ ਲੱਗ ਪਈ ਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਸੌਹਰੇ ਦਾ ਵੀ ਥੱਲੋਂ ਲੱਕ ਹਿਲਦਾ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਇਆ ਤੇ ਅਗਲੇ ਪਲ ਉਸ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਉਸ ਦੇ ਸੌਹਰੇ ਦੀ ਵੀਰਜ ਨਾਲ ਭਰੀ ਪਈ ਸੀ ਤੇ ਉਹ ਆਪਣੇ ਸੌਹਰੇ ਦੀ ਛਾਤੀ ਤੇ ਡਿੱਗ ਪਈ ਤੇ ਹੁਣ ਵੀ ਥੋੜਾ ਢਿੱਲਾ ਪਿਆ ਲੱਨ ਕਮਲ ਸੀ ਫੁੱਦੀ ‘ਚ ਸੀ ਤੇ ਫੁੱਦੀ ਚੋਂ ਰਸਾ ਚੋਅ ਕੇ ਲੱਨ ਤੋਂ ਟੱਟਿਆਂ ਤੇ ਤੇ ਫਿਰ ਚਾਦਰ ਚ ਸਿਮ ਰਿਹਾ ਸੀ

ਕੁਝ ਦੇਰ ਏਦਾਂ ਹੀ ਪਈ ਰਹਿਣ ਬਾਅਦ ਕਮਲ ਨੇ ਸੱਜਾ ਗੋਡ ਚੱਕ ਸੌਹਰੇ ਦੇ ਉੱਤੋ ਪਾਸੇ ਹੋ ਗਈ ਤੇ ਕਰਮਜੀਤ ਨੇ ਇੱਕ ਪੁਰਾਣਾ ਕੱਪੜਾ ਲੈ ਸਹੁਰੇ ਦਾ ਸਾਰਾ ਥਾਂ ਸਾਫ ਕਰਨ ਲੱਗ ਪਈ

ਓਧਰ ਕਮਲ ਬੈਡ ਤੋਂ ਉਤਰ ਕੇ ਐਟਚ ਬਾਥਰੂਮ ਚ ਗਈ ਤੇ ਨਹਾਉਣ ਲੱਗ ਗਈ, ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੇ ਸਰੀਰ ਨੂੰ ਮਲ ਮਲ ਧੋਤਾ ਤੇ ਨਹਾਉਣ ਬਾਅਦ ਜਦ ਪਿੰਡਾ ਪੂੰਝ ਕੇ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਅੱਗੇ ਆਈ ਤਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਆਪ ‘ਚ ਇੱਕ ਬਦਲਾਅ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਇਆ, ਜਿਵੇਂ ਉਸ ਤੋਂ ਕੋਈ ਵੱਡਾ ਭਾਰ ਲਹਿ ਗਿਆ ਹੋਵੇ ,ਉਸ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਲਾਲ ਸਨ ਤੇ ਅੱਖਾਂ ਚ ਇੱਕ ਨਸ਼ਾ ਸੀ ਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਇਝ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਇਆ ਜਿਵੇਂ ਓਹ ਦੁਬਾਰਾ ਜਵਾਨ ਹੋ ਗਈ ਹੋਵੇ ।

ਕਮਲ ਬਾਥਰੂਮ ਚੋਂ ਬਾਹਰ ਆਈ ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਕਰਮਜੀਤ ਨੇ ਸਾਰਾ ਬੈਡ ਠੀਕ ਕਰਕੇ , ਸਭ ਕੁਝ ਬਦਲ ਦਿੱਤਾ ਸੀ ਤੇ ਉਸ ਦਾ ਸੌਹਰਾ ਵੀ ਪਾਸਾ ਲੈਕੇ ਸੌਂ ਰਿਹਾ ਸੀ ।

ਕਮਲ ਨੂੰ ਨਹਾਅ ਕੇ ਆਈ ਨੂੰ ਵੇਖ ਕਰਮਜੀਤ ਅੱਖਾਂ ਚ ਅੱਖਾਂ ਪਾਕੇ ਹੱਸੀ ਤੇ ਉਸ ਦੀ ਬ੍ਰਾ ਪੈਟੀਂ ਉਸ ਨੂੰ ਫੜਾ ਦਿੱਤੀ

ਕਮਲ ਨੇ ਬ੍ਰਾ ਪੇਂਟੀ ਫੜਦੀ ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ

“ਭੈਣੇ ਹੁਣ ਤਾਂ ਸੌ ਗਿਆ ਲੱਨ ਇਹਦਾ ਕ ਨਹੀਂ ? “

ਕਰਮਜੀਤ ਨੇ ਹੌਲੇ ਦੇਣੇ ਮਗਰ ਹੱਥ ਲਿਜਾਕੇ ਉਸ ਦਾ ਚਿੱਤੜ ਪਲੋਸਦੀ ਨੇ ਕਿਹਾ

“ ਮੈਂ ਦੇਖ ਲਿਆ ਹੁਣ ਤਾਂ ਜੰਮੇ ਜਵਾਕ ਦੀ ਲੁੱਲੀ ਜਿੱਡਾ ਹੋ ਗਿਆ ਏ, ਤੂੰ ਦੱਸ ਤੇਰੀ ਜਿਲਬ ਲਹੀ ਕ ਨਹੀਂ “

ਇਹ ਸੁਣਕੇ ਕਮਲ ਨੀਵੀਂ ਪਾ ਗਈ ਤੇ ਪਰੇ ਪਈ ਸਲਵਾਰ ਚੱਕ ਕੇ ਪਾਉਣ ਲੱਗੀ

ਕਰਮ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਫੇਰ ਛੇੜਿਆ

“ ਦੱਸਦੇ ਤੀਰ ਨਿਸ਼ਾਨੇ ਲੱਗਿਆ ਕ ਨਹੀਂ “

ਤਾਂ ਸਲਵਾਰ ਬੰਨਕੇ ਕਮੀਜ਼ ਪਾਉਂਦੀ ਕਰਮ ਨੇ ਹਾਂ ‘ਚ ਸਿਰ ਮਾਰਕੇ ਫੂਨ ਚੱਕ ਕੇ ਆਪਣੀ ਡਾਕਟਰ ਸਹੇਲੀ ਨੂੰ ਲਗਾਅ ਲਿਆ

“ ਹੈਲੋ ਰਵੀਨਾ ਮੈਂ ਕਮਲ ਬੋਲ ਰਹੀ ਆਂ”

ਥੋੜੀ ਨੀਂਦ ਚ ਉਬਾਸੀ ਲੈਦੀਂ ਰਵੀਨਾ ਬੋਲੀ

“ਹਾਂਜੀ ਬੋਲੋ “

ਤਾਂ ਕਮਲ ਬੋਲੀ

“ਓਹ ਬਾਪੂ ਜੀ ਦਾ ਹੋ ਗਿਆ “

ਤਾਂ ਰਵੀਨਾ ਥੋੜੀ ਖੁਸ਼ ਹੁੰਦੀ ਬੋਲੀ

“ਦੈਸਟਸ ਗ੍ਰੇਟ ,ਹੁਣ ਉਸ ਨੂੰ ਓਹ ਦਵਾਈ ਦੇਵੋ ਜਿਹੜੀ ਮੈਂ ਪਾਰਸ ਤੋਂ ਮੰਗਵਾਈ ਸੀ ਤੇ ਉਹ ਦਵਾਈ ਲੈਕੇ ਓਹ ਸ਼ਾਇਦ ਕੱਲ ਨੂੰ ਦੁਪਹਿਰ ਤੱਕ ਉੱਠਣ ਫਿਕਰ ਨਾ ਕਰਿਓ ਹੁਣ ਸਭ ਠੀਕ ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ “

ਕਮਲ ਦੇ ਚਿਹਰੇ ਤੇ ਥੋੜੀ ਚਿੰਤਾ ਬਾਅਦ ਮੁਸਕਾਨ ਫੈਲ ਗਈ, ਚਿੰਤਾ ਏਸ ਗੱਲ ਦੀ ਵੀ ਕੱਲ ਦੁਪਹਿਰ ਨੂੰ ਉੱਠ ਕੇ ਬਾਪੂ ਕੋਈ ਸਿਆਪਾ ਨਾ ਖੜ੍ਹਾ ਕਰ ਦੇਵੇ ਤੇ ਖੁਸ਼ੀ ਇਸ ਗੱਲ ਦੀ ਕਿ ਹੁਣ ਓਹ ਖਤਰੇ ਚੋਂ ਬਾਹਰ ਸੀ

“ ਰਵੀਨਾ ਇੱਕ ਗੱਲ ਹੋਰ ਕਿ ਬਾਪੂ ਨੂੰ ਆ ਪਿਛਲਾ ਇੱਕ ਮਹੀਨਾਂ ਯਾਰ ਰਹੇਗਾ ਜਾਂ ਨਹੀਂ “

ਨਹੁੰ ਟੁਕਦੀ ਕਮਲ ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ ਤਾਂ ਰਵੀਨਾ ਬੋਲੀ

“ ਸ਼ਾਇਦ ਨਹੀਂ , ਕਿਉਕਿ ਅਜਿਹੇ ਮਰੀਜ ਵੱਡੀ ਉਮਰ ਕਰਕੇ ਮੈਮਰੀ ਲੂਜ ਕਰ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ਤਾਂ ਪੰਜ ਪਰਸੈਂਟ ਹੀ ਚਾਨਸ ਨੇ ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ ਕੁਝ ਯਾਦ ਹੋਵੇ ਓਹ ਵੀ ਧੁੰਦਲਾ ਧੁੰਦਲਾ ਕਿਸੇ ਸੁਪਨੇ ਵਾਂਗ “

ਏਨਾ ਕਹਿ ਕੇ ਗੁੱਡ ਨਾਇਟ ਕਹਿ ਰਵੀਨਾ ਨੇ ਫੂਨ ਕੱਟ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਕਮਲ ਤੇ ਉਸ ਦੀ ਭੈਣ ਕਰਮ ਨੇ ਸੁੱਖ ਦਾ ਸਾਹ ਲਿਆ ਤੇ ਬਾਪੂ ਦੇ ਬੈਡ ਕੋਲ ਡਾਹੇ ਮੰਜੇ ਤੇ ਦੋਵੇਂ ਚੁੱਪ ਚਾਪ ਲੇਟ ਗਈਆਂ।ਰਾਤ ਦੇ ਦੋ ਵੱਜ ਚੁੱਕੇ ਸਨ ਤੇ ਦੋਹਾਂ ਨੂੰ ਪੈਦੇ ਸਾਰ ਹੀ ਨੀਂਦ ਆ ਗਈ।

ਸਵੇਰੇ ਦੇ ਪੰਜ ਵਜੇ ਕਮਲ ਦੀ ਅੱਖ ਖੁੱਲੀ ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਉੱਠ ਕੇ ਟਾਇਮ ਦੇਖਿਆ ਤਾਂ ਪੰਜ ਵੱਜੇ ਸਨ ਤੇ ਫਿਰ ਓਹ ਬਾਪੂ ਦੇ ਬੈੱਡ ਕੋਲ ਪਹੁੰਚ ਬਾਪੂ ਵੱਲ ਵੇਖਣ ਲੱਗੀ ਜੋ ਕਿ ਘੂਕ ਸੁੱਤਾ ਪਿਆ ਤੇ ਫਿਰ ਬਾਥਰੂਮ ਜਾਣ ਬਾਅਦ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੀ ਭੈਣ ਕਰਮਜੀਤ ਨੂੰ ਉਠਾਇਆ ਜੋ ਕਿ ਨਾਲ ਦੇ ਮੰਜੇ ਤੇ ਪਈ ਸੀ ਤੇ ਆਪ ਥੱਲੇ ਰਸੋਈ ਵੱਲ ਚਲੀ ਗਈ

ਕਰਮਜੀਤ ਉੱਠੀ ਤੇ ਬਾਥਰੂਮ ਜਾ ਕੇ ਆਪਣੀ ਦੇ ਸੌਹਰੇ ਕੋਲ ਆਈ ਤੇ ਟੋਹੇ ਕਿ ਉਸਦਾ ਸੰਦ ਦੇਖਣ ਲੱਗੀ ਜੋ ਕਿ ਮੁਰਜਾਇਆ ਪਿਆ ਸੀ

ਕਰਮਜੀਤ ਚੁਬਾਰੇ ਦਾ ਬਾਰ ਭੇੜ ਥੱਲੇ ਰਸੋਈ ਵੱਲ ਆ ਗਈ ਜਿੱਥੇ ਕਮਲ ਚਾਹ ਬਣਾ ਰਹੀ ਸੀ , ਕਮਲ ਨੇ ਚਾਹ ਬਣਾਕੇ ਕਰਮਜੀਤ ਨੂੰ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਫਿਰ ਦੋਹਾਂ ਕੁੜੀਆਂ ਠਾਅ ਕੇ ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ ਪਿਲਾਈ ਤੇ ਫਿਰ ਆਪ ਪੀ ਕੇ ਬਚੀ ਚਾਹ ਡੋਲੂ ਚ ਪਾਕੇ ਸੰਜੀਵ ਨੂੰ ਦੇਣ ਲਈ ਤੁਰ ਪਈ

ਸੰਜੀਵ ਮੱਝਾ ਬੰਨ ਕੇ ਚਾਹ ਦੀ ਉਡੀਕ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਓਹਨੂੰ ਥੋੜੀ ਚਿੰਤਾ ਵੀ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਬਾਪੂ ਠੀਕ ਹੋਵੇ ਕਿਉਕਿ ਅੱਗੇ ਕਦੇ ਚਾਹ ਚਾਰ ਵਜੇ ਤੋਂ ਲੇਟ ਨਹੀਂ ਹੋਈ ਸੀ ਤੇ ਅੱਜ ਸਰਦਾਰਨੀ ਲੇਟ ਉੱਠੀ ਸੀ

ਜਦੋਂ ਕਮਲ ਸੰਜੀਵ ਨੂੰ ਚਾਹ ਦੇਣ ਪਹੁੰਚਾ ਤਾਂ ਸੰਜੀਵ ਮੰਜੇ ਤੇ ਉੱਠ ਕੇ ਬੈਠ ਗਿਆ ਤੇ ਬੋਲਿਆ

“ ਬੀਬੀ ਜੀ ਸਭ ਠੀਕ ਹੈ ਆਜ ਲੇਟ ਹੋ ਗਏ “

ਤਾਂ ਕਮਲ ਸਹਿਜ ਸੁਭਾਅ ਹੀ ਬੋਲੀ

“ ਸਭ ਠੀਕ ਆ ਸੰਜੀਵ ਬੱਸ ਰਾਤ ਬਾਪੂ ਦੀ ਦੇਖ ਰੇਖ ਚ ਲੇਟ ਸੁੱਤੇ ਤਾਂਹੀ ਤੇਰੀ ਚਾਹ ਲੇਟ ਹੋ ਗਈ “

ਤਾਂ ਸੰਜੀਵ ਬੋਲਿਆ
“ ਕੋਈ ਬਾਤ ਨਹੀਂ ਸਰਦਾਰਨੀ ਜੀ , ਕਭੀ ਕਭੀ ਚਲਤਾ ਹੈ ਰਾਤ ਮੁਝਕੋ ਵੀ ਨੀਂਦ ਨਹੀਂ ਆਈ ਦੋ ਬਾਰ ਤੋਂ ਬੈਸ ਖੁਲ ਗਈ ਥੀ ਔਰ ਆਪਕੇ ਚੁਬਾਰੇ ਕੀ ਲਾਇਟ ਭੀ ਦੇਰ ਰਾਤ ਤੱਕ ਜਲਤੀ ਰਹੀ ਤੋਂ ਮੈਨ ਥੋੜਾ ਚਿੰਤਿਤ ਥਂ ਕਿ ਸਭ ਠੀਕ ਹੋ “

ਚੁਬਾਰੇ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਸੁਣ ਕਮਲ ਥੋੜਾ ਸਹਿਮ ਗਈ ਤੇ ਕੁਝ ਸਕਿੰਟ ਕੁਝ ਨਾ ਬੋਲੀ ਤੇ ਵਾਪਸ ਜਾਣ ਲੱਗੀ ਕਹਿੰਦੀ

“ ਸਭ ਠੀਕ ਹੈ ਰਾਤ ਤਾਂ ਬਾਪੂ ਦੇ ਮੱਥੇ ਦੀ ਟਕੋਰ ਕਰਦੇ ਰਹੇ ਤਾਂਹੀ ਲੇਟ ਹੋ ਗਏ,ਛੇਤੀ ਚਾਹ ਪੀ ਲੈ ਫਿਰ ਆਪਾਂ ਧਾਰਾਂ ਕੱਢ ਲਈਏ ਮੱਝਾਂ ਰਿੰਗੀ ਜਾਂਦੀਆਂ ਨੇ “

ਏਨਾ ਕਹਿ ਕੇ ਕਮਲ ਮੁੜ ਗਈ ਤੇ ਰਾਮੂ ਉਸ ਦੇ ਤੁਰੀ ਜਾਂਦੀ ਦੇ ਹਿਲਦੇ ਚਿੱਤੜ ਦੇਖਕੇ ਚਾਹ ਦੀਆਂ ਚੁਸਕੀਆਂ ਲੈਂਦਾ ਰਿਹਾ ਤੇ ਬੋਲਿਆ

“ ਆ ਰਹਾ ਹੂੰ ਬੀਬੀ ਜੀ ਪਾਂਚ ਮਿੰਨਟ ਮੇਂ “

ਕਮਲ ਤੇ ਉਸ ਦੀ ਭੈਣ ਕਰਮਜੀਤ ਤੇ ਕਮਲ ਦੀਆਂ ਦੋਵੇਂ ਕੁੜੀਆਂ ਚਾਹ ਪੀਕੇ ਫ੍ਰੈਸ਼ ਹੋ ਚੁੱਕੀਆਂ ਸਨ ਤੇ ਹੁਣ ਬਾਰੀ ਧਾਰਾਂ ਕੱਢਣ ਦੀ ਸੀ ਅੱਠ ਮੱਝਾ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਅੱਗੇ ਧਾਰਾਂ ਪਾਰਸ ਤੇ ਉਸ ਦੀਆਂ ਭੈਣਾਂ(ਜਸਲੀਨ ਤੇ ਸਨਦੀਪ ) ਤੇ ਮਾਂ (ਕਮਲ ) ਕੱਢ ਦੀਆਂ ਸਨ ਕਿਉਕਿ ਸੰਜੀਵ ਓਹਨੇ ਚਿਰ ਨੂੰ ਕੋਈ ਖੇਤ ਦਾ ਕੰਮ ਕਰ ਲੈਂਦਾ ਸੀ ਪਰ ਅੱਜ ਪਾਰਸ ਨਾ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਸੰਜੀਵ ਧਾਰਾਂ ਕੱਢਵਾਉਣ ਆ ਗਿਆ ਸੀ

ਜਸਲੀਨ ਤੇ ਸਨਦੀਪ ਘਰ ਵਿੱਚ ਟਾਇਟ ਲੋਰ ਤੇ ਟੌਪ ਹੀ ਪਾਉਂਦੀਆਂ ਸਨ ਤੇ ਉਸ ਸੀ ਮਾਂ ਸਲਵਾਰ ਸੂਟ,

ਚਾਰਾਂ ਨੇ ਇੱਕ ਇੱਕ ਬਾਲਟੀ ਤੇ ਇੱਕ ਇੱਕ ਕੇਨੀ ਚੱਕੀ ਤੇ ਘਰ ਦੇ ਖੱਬੇ ਪਾਸੇ ਬਣੇ ਪਸ਼ੂਆਂ ਵਾਲੇ ਬਰਾਂਡੇ ਚ ਆ ਗਈਆਂ ਸਿਆਲ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਪਸ਼ੂ ਅੰਦਰ ਬੰਨੇ ਸਨ ਤੇ ਪਰਦੇ ਛੱਡੇ ਹੋਏ ਸਨ, ਅੰਦਰ ਬੱਲਬ ਦੀ ਰੌਸ਼ਨੀ ਜਗ ਮਗ ਜਗ ਮਗ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ

ਰਾਮੂ ਥੋੜਾ ਲੇਟ ਹੋ ਗਿਆ ਤਾਂ ਚਾਰੇ ਇੱਕ ਇੱਕ ਮੱਝ ਲੈ ਕੇ ਧਾਰਾਂ ਚੋਣ ਲੱਗ ਗਈਆਂ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲੀ ਮੱਝ ਥੱਲੇ ਕਰਮਜੀਤ ਬੈਠੀ ਸੀ ਦੂਜੀ ਥੱਲੇ ਕਮਲ ਆਪ ਤੇ ਅਗਲੀਆਂ ਦੋ ਥੱਲੇ ਪਹਿਲਾਂ ਸਨਦੀਪ ਤੇ ਫਿਰ ਜਸਲੀਨ ਬੈਠੀਆਂ ਸਨ ,ਕਰਮਜੀਤ ਤੇ ਕਮਲ ਦੋਵੇਂ ਭੈਣਾ ਨੇ ਆਪਣੇ ਕਮੀਜਾਂ ਦੇ ਪੱਲੇ ਮੋੜਕੇ ਨੇਫਿਆਂ ਚ ਦਿੱਤੇ ਸਨ ਤੇ ਸਨਦੀਪ ਤੇ ਜਸਲੀਨ ਦੀਆਂ ਟਾਇਟ ਲੋਰਾਂ ਕਰਕੇ ਓਦਾਂ ਈ ਚਿੱਤੜ ਦੋਫਾੜੀਆਂ ਚ ਸਨ

ਜਦੋਂ ਰਾਮੂ ਬਰਾਂਡੇ ਚ ਐਂਟਰ ਹੋਇਆ ਤਾਂ ਧਾਰਾਂ ਦੀ ਸਰੜ ਸਰੜ ਦੀ ਅਵਾਜ ਉਸ ਦੇ ਕੰਨੀ ਪਈ ਤੇ ਫਿਰ ਜਦੋਂ ਨਿਗਾਂਹ ਉਸ ਦੀ ਕਰਮਜੀਤ ਤੇ ਪਈ ਜੋ ਕਿ ਪੈਰਾਂ ਭਾਰ ਬੈਠੀ ਪੱਲਾ ਪਿੱਛੇ ਟੰਗ ਧਾਰ ਚੋਂ ਰਹੀ ਸੀ ਤਾਂ ਉਸ ਦੇ 42” ਦੇ ਚਿੱਤੜ ਉਸ ਨੂੰ ਦੋ ਵੱਡੇ ਵੱਡੇ ਮਤੀਰਿਆਂ ਵਰਗੇ ਲੱਗੇ ਤੇ ਕੱਲੇ ਧੋਤੀ ‘ਚ ਧਕਿਆ ਉਸ ਦਾ ਲੰਨ ਤੁਣਕੇ ਮਾਰਨ ਲੱਗਿਆ ਤੇ ਜਦੋਂ ਉਸ ਨੇ ਅਗਾਂਹ ਬੈਠੀ ਕਮਲ ਵੱਲ ਵੇਖਿਆ ਤਾਂ ਉਸ ਦਾ ਹੋਰ ਵੀ ਬੁਰਾ ਹਾਲ ਹੋ ਗਿਆ ਤੇ ਮੁਕਦੀ ਗੱਲ ਸਨਦੀਪ ਤੇ ਜਸਲੀਨ ਦੇ ਮੋਟੇ ਚਿੱਤੜ ਦੇਖ ਉਹ ਜਮਾਂ ਹਿਲ ਗਿਆ ਤੇ ਓਹਨੀ ਪੈਰੀਂ ਵਾਪਸ ਮੁੜ ਗਿਆ

ਰਾਮੂ ਨੇ ਅੱਜ ਤੱਕ ਕਦੇ ਆਪਣੀ ਸਰਦਾਰਨੀ ਤੇ ਉਸ ਦੀਆਂ ਕੁੜੀ ਬਾਰੇ ਗਲਤ ਨਹੀਂ ਸੋਚਿਆ ਸੀ ਪਰ ਅੱਜ ਓਹ ਸਵੇਰੇ ਸਵੇਰੇ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ‘ਚ ਲੱਨ ਕੱਢੀ ਖੜ੍ਹਾ ਓਹਨਾਂ ਦੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰ ਕਰ ਮੁੱਠ ਮਾਰ ਰਿਹਾ ਸੀ,ਏਨੇ ਨੂੰ ਇੱਕ ਦਮ ਬਾਰ ਖੋਲਕੇ ਉਸ ਦਾ ਯਾਰ ਪਿੰਡ ਦਾ ਹੀ ਇਕ ਮਜ੍ਹਬੀ ਪਾਲਾ ਅੰਦਰ ਆ ਬੜਿਆ ਤੇ ਰਾਮੂ ਨੂੰ ਮੁੱਠ ਮਾਰਦੇ ਨੂੰ ਵੇਖ ਬੋਲਿਆ

“ ਓਹ ਭਈਆ ਇਹਨੂੰ ਸੁੱਕਾ ਈ ਰਗੜੀ ਜਾਨਾਂ ਕਿਸੇ ਗਿੱਲੇ ਥਾਂ ਪਾ ਇਹਨੂੰ “

ਭਈਏ ਨੇ ਡਰ ਕੇ ਮਗਰ ਮੁੜਕੇ ਦੇਖਿਆ ਤੇ ਆਪਣਾ ਲੰਨ ਧੋਤੀ ਚ ਲਕੋ ਕੇ ਬੋਲਿਆ

“ ਅਰੇ ਤੁਮਨੇ ਤੋਂ ਮੁਝੇ ਡਰਾ ਹੀ ਦਿਆ ਥਾਂ ਮੈਂਨੇ ਸੋਚਾ ਕਹੀ ਸਰਦਾਰਨੀ ਆ ਗਈ “

ਪਾਲਾ ਹੱਸਿਆ ਤੇ ਬੋਲਿਆ
“ਓਹ ਜੇ ਸਰਦਾਰਨੀ ਹੁੰਦੀ ਨਾ ਤਾਂ ਓਹਦਾ ਮੂੰਹ ਟੱਡਿਆ ਰਹਿ ਜਾਣਾ ਸੀ ਤੇਰਾ ਜਾਨਵਰ ਦੇਖ “

ਦੋਵੇਂ ਹੱਸਣ ਲੱਗ ਪਏ ਤੇ ਪਾਲਾ ਬੋਲਿਆ ਹੋਲੀ ਅਵਾਜ ਚ ਬੋਲਿਆ
“ ਅਹਿਜਾ ਕੀ ਦੇਖ ਲਿਆ ਭਈਆ ਜਿਹੜਾ ਸਵੇਰੇ ਸਵੇਰੇ ਇਹਨੂੰ ਮਰੋੜਨ ਲੱਗਿਆ “

ਤਾਂ ਸੰਜੀਵ ਬੋਲਿਆ

“ ਯਾਰ ਪਾਲੇ ਤੇਰੀ ਬਾਤ ਸਹੀ ਹੈ ਹਮਾਰੀ ਸਰਦਾਰਨੀ ਚੋਦਨੇ ਵਾਲੀ ਚੀਜ਼ ਹੈਂ “
ਪਾਲਾ ਸੀਰੀਅਸ ਹੁੰਦਾ ਹੋਇਆ

“ ਮੈਂ ਤਾਂ ਤੈਨੂੰ ਕਦ ਦਾ ਕਹਿਣਾ ਪਰ ਤੂੰ ਹੀ ਵਾਲਾ ਵਫਾਦਾਰ ਬਣਿਆ ਫਿਰਦਾਂ ਤੇਰੀ ਸਰਦਾਰਨੀ ਦਾ ਸਰਦਾਰ ਮਰਿਆ ਵਿਆ ਓਹਨੂੰ ਲੱਨ ਚਾਹੀਦਾ ਤੇ ਤੂੰ ਆਵਦੀ ਤੀਮੀਂ ਇਹਨਾਂ ਖਾਤਰ ਬਿਹਾਰ ਛੱਡੀ ਬੈਠਾ ਤੇ ਤੈਨੂੰ ਫੁੱਦੀ ਚਾਹੀਦੀਆ “

ਸੰਜੀਵ ਓਹਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣ ਸੋਚੀਂ ਪੈ ਗਿਆ ਤੇ ਏਨੇ ਨੂੰ ਬਾਹਰੋਂ ਕਿਸੇ ਦੀ ਅਵਾਜ਼ ਆਈ

“ ਵੇ ਕਿਹਨੂੰ ਕੀ ਚਾਹੀਦਾ “

ਕਰਮਜੀਤ ਬਾਰ ਚ ਆ ਖੜ੍ਹੀ ਸੀ ਹੋ ਕਿ ਉਸ ਦੀ ਭੈਣ ਕਮਲ ਨੇ ਰਾਮੂ ਨੂੰ ਸੱਦਣ ਲਈ ਭੇਜੀ ਸੀ ਕਿਉਕਿ ਰਾਮੂ ਉਸ ਨੂੰ ਲਾਰਾ ਲਾ ਕੇ ਆਇਆ ਨਹੀਂ ਸੀ

“ ਕੁਛ ਨਹੀਂ ਸਰਦਾਰਨੀ ਜੀ ਆ ਰਹਾਂ ਹੂੰ ਵੋ ਪਾਲੇ ਕੋ ਕਹੀ ਚਾਹੀਏ ਥੀ ਤੋ ਇਸੇ ਕਹੀ ਦੇਨੇ ਲੱਗ ਗਿਆ ਚਲੀਏ ਮੈਂ ਆਤਾ ਹੂੰ “

ਕਰਮਜੀਤ ਓਪਰਾ ਬੰਦਾ ਖੜ੍ਹਾ ਦੇਖ ਵਾਪਸ ਮੁੜ ਗਈ ਤੇ ਪਾਲਾ ਉਸ ਨੂੰ ਮੁੜੀ ਜਾਂਦੀ ਨੂੰ ਦੇਖਦਾ ਰਿਹਾ

“ ਓਏ ਇਹ ਕੌਣ ਆਂ, ਇਹ ਤੇਰੀ ਸਰਦਾਰਨੀ ਤੋਂ ਵੀ ਦੋ ਰਤੇ ਉੱਤੇ ਆ “

ਤਾਂ ਰਾਮੂ ਪਾਲੇ ਨੂੰ ਦੱਸਦਾ ਬੋਲਿਆ

“ ਅਰੇ ਜੇ ਤੋਂ ਸਰਦਾਰਨੀ ਕੀ ਬਹਿਨ ਹੈ ਕੱਲ ਹੀ ਲਾਗਲੇ ਪਿੰਡ ਸੇ ਆਈ ਹੈ , ਅਬ ਤੁਮ ਜਾਉ ਮੁਝੇ ਕਾਮ ਕਰਨਾ ਹੈ “

ਸੰਜੀਵ ਦੇ ਕਹਿਣ ਤੇ ਪਾਲਾ ਚਲਿਆ ਗਿਆ ਤੇ ਸੰਜੀਵ ਓਧਰ ਚਲਿਆ ਗਿਆ ਤੇ ਡੰਗਰਾਂ ਨੂੰ ਪੱਠੇ ਪਾ ਰਸੋਈ ਚੋਂ ਦੁੱਧ ਚੱਕ ਡੈਅਰੀ ਤੇ ਪਾ ਆਇਆ

ਤੇ ਕੰਮ ਧੰਦਾ ਨਬੇੜ ਸਵੇਰ ਦੇ ਦਸ ਕ ਵਜੇ ਕਰਮਜੀਤ ਨੇ ਆਪਣੀ ਜਾਣ ਦੀ ਤਿਆਰੀ ਕਸ ਲਈ ਤੇ ਕਮਲ ਨੂੰ ਬੋਲੀ

“ ਭੈਣੇ ਮੈਂ ਚਲਦੀਆਂ ਹੁਣ ਨਹੀਂ ਮਗਰ ਫੂਨ ਖੜਕਣ ਲੱਗ ਜਾਣੇ ਨੇ ਮੈਂ ਤਾਂ ਨੌ ਵਜੇ ਪਹਿਲੀ ਬੱਸ ਤੇ ਮੁੜਨ ਦਾ ਕਹਿ ਕੇ ਆਈ ਸੀ “

ਨਾ ਕਮਲ ਫਿਕਰ ‘ਚ ਬੋਲੀ

“ਨਾ ਭੈਣੇ ਜਿੰਨਾ ਚਿਰ ਬਾਪੂ ਹੋਸ਼ ਚ ਨੀ ਆਉਂਦਾ ਤੂੰ ਨੀ ਜਾਣਾ ਮਿੰਨਤ ਆ ਮੇਰੀ “

ਕਰਮਜੀਤ ਠੋਡੀ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖ ਬੋਲੀ
“ ਠੀਕ ਆ ਭੈਣੇ ਰੁਕ ਜਾਨੀ ਆਂ ਤੇ ਇੱਕ ਹੋਰ ਗੱਲ “

ਕਮਲ ਕੋਲ ਨੂੰ ਹੁੰਦੀ ਬੋਲੀ

“ ਕੀ ਭੈਣੇ ?”

ਤਾਂ ਕਰਮ ਬੋਲੀ

“ ਅੱਜ ਸੰਜੀਵ ਕੋਲ ਇੱਕ ਓਪਰਾ ਬੰਦਾ ਖੜਾ ਸੀ ਪਿੰਡ ਦਾ ਮੈਨੂੰ ਪੂਰੀ ਗੱਲ ਤਾਂ ਨੀ ਸੁਣੀ ਪਰ ਤੇਰੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦੇ ਸੀ ਓਹ ਸੰਜੀਵ ਨੂੰ ਕਹੀ ਵੀ ਕੋਈ ਓਪਰਾ ਬੰਦਾ ਥੋਡੀ ਜੂਹ ਚ ਨੀ ਆਉਣਾ ਚਾਹੀਦਾ, ਸੰਜੀਵ ਤਾਂ ਸਿੱਧਾ ਤੇਰਾ ਕੁੜੀਆਂ ਆਲਾ ਘਰ ਆ ਕੋਈ ਓਹਨੂੰ ਪੁੱਠੀ ਪੱਟੀ ਪੜ੍ਹਾ ਕੇ ਕੋਈ ਜੱਭ ਨਾ ਖੜਾ ਕਰ ਦਵੇ “

ਏਨਾ ਕਹਿ ਕੇ ਕਰਮਜੀਤ ਚੁੱਪ ਕਰ ਗਈ ਤੇ ਕਮਲ ਨੇ ਹਾਂ ‘ਚ ਸਿਰ ਮਾਰ ਦਿੱਤਾ

ਦੁਪਹਿਰ ਹੋ ਗਈ ਸੀ ਤਾਂ ਕਮਲ ਤੇ ਕਰਮ ਦੋਵੇਂ ਭੈਣਾ ਉਤਾਂਹ ਚੁਬਾਰੇ ‘ਚ ਚਲੀਆਂ ਗਈਆਂ ਜਿੱਥੇ ਕਿ ਦਰਵਾਜੇ ਦਾ ਕੁੰਡਾ ਖੁੱਲਣ ਦਾ ਖੜਕਾ ਸੁਣਕੇ
ਬਚਿੱਤਰ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਜਾਗ ਆ ਗਈ ਤੇ ਓਹ ਬੋਲਿਆ

“” ਕੌਣ ਆਂ ਭਾਈ “

ਤਾਂ ਕਰਮਜੀਤ ਅਗਾਂਹ ਹੋ ਪੈਰੀ ਹੱਥ ਲਗਾਉਂਦੀ ਬੋਲੀ

“ ਮੈਂ ਆ ਬਾਪੂ ਜੀ ਕਰਮਜੀਤ ਕੱਲ ਆਈ ਸੀ ਤੁਹਾਡਾ ਪਤਾ ਲੈਣ “

ਬਚਿੱਤਰ ਨੇ ਉਸ ਦਾ ਸਿਰ ਪਲੋਸਿਆ ਤੇ ਕਰਮ ਮਗਰ ਖੜ੍ਹੀ ਦੇਖਦੀ ਰਹੀ

“ ਜੀ ਆਇਆਂ ਨੂੰ ਭਾਈ ਜੀ ਆਇਆ ਨੂੰ , ਧੰਨਭਾਗ ਧੰਨਭਾਗ “

ਬਚਿੱਤਰ ਕਿੰਨੀ ਦੇਰ ਇਝ ਹੀ ਕਰੀ ਗਿਆ

ਤਾਂ ਕਰਮਜੀਤ ਬਾਪੂ ਦੇ ਗੋਡੇ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖ ਪੁੱਛਦੀ ਬੋਲੀ

“ ਹੁਣ ਕਿਵੇਂ ਓ ਤੁਸੀਂ ? “

ਤਾਂ ਬਚਿੱਤਰ ਹੈਰਾਨ ਹੋ ਕੇ ਬੋਲਿਆ

“ ਮੈਨੂੰ ਕੀ ਹੋਇਆ ਸੀ ਭਾਈ ਮੈਂ ਤਾਂ ਚੰਗਾ ਭਲਾਂ “

ਤਾਂ ਕਰਮਜੀਤ ਮੁੜਕੇ ਕਮਲ ਵੱਲ ਵੇਖਣ ਲੱਗੀ ਤੇ ਆਪਣੀ ਭੈਣ ਦੇ ਸੌਹਰੇ ਬਚਿੱਤਰ ਵੱਲ ਮੂੰਹ ਕਰਕੇ ਬੋਲੀ

“ ਬਾਪੂ ਮਹੀਨਾ ਕਿਹੜਾ ਅੱਜ ? “

ਕੁਝ ਸੋਚਕੇ ਬਚਿੱਤਰ ਬੋਲਿਆ

“ ਭਾਈ ਜਨਬਰੀ !”

ਤਾਂ ਦੋਵੇਂ ਭੈਣਾ ਇੱਕ ਦੂਜੀ ਵੱਲ ਝਾਕਕੇ ਹੱਸ ਪਈਆਂ ਤੇ ਕਰਮਜੀਤ ਬੋਲੀ

“ ਬਾਪੂ ਜੀ ਹੁਣ ਤਾਂ ਫਰਬਰੀ ਵੀ ਮੁਕਣ ਆਲਾ ,ਤੁਸੀਂ ਇੱਕ ਮਹੀਨੇ ਤੋਂ ਬੇਹੋਸ਼ ਸੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ਅੱਜ ਸਵੇਰੇ ਸੁਰਤ ਆਈ ਹੈ ਤੁਸੀ ਡਿੱਗ ਪਏ ਸੀ ਤੇ ਤੁਹਾਡੇ ਸਿਰ ਤੇ ਸੱਟ ਲੱਗਣ ਕਾਰਨ ਤੁਸੀਂ ਬੇਹੋਸ਼ ਸੀ “

ਇਹਨਾਂ ਕਹਿ ਕਰਮਜੀਤ ਚੁੱਪ ਕਰ ਗਈ ਤੇ ਬਚਿੱਤਰ ਵੱਲ ਵੇਖਣ ਲੱਗੀ

ਬਚਿੱਤਰ ਸੋਚੀ ਪੈ ਗਿਆ ਉਸ ਨੂੰ ਪਿਛਲਾ ਕੁਝ ਵੀ ਯਾਦ ਨਹੀਂ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ ਜੋ ਉਸ ਨੇ ਪਿਛਲੇ ਮਹੀਨੇ ਕੀਤਾ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਗੱਲ ਤੇ ਯਕੀਨ ਜਿਹਾ ਹੋਣ ਲੱਗ ਗਿਆ ਪਰ ਉਹ ਕਿਸੇ ਉਲਝਣ ਚ ਸੀ ਤੇ ਚੁੱਪ ਚਾਪ ਮੰਜੇ ਤੇ ਇਹ ਕਹਿ ਕੇ ਲੇਟ ਗਿਆ ਕਿ

“ ਭਾਈ ਕਮਲ ਮੈਂਨੂੰ ਦੁੱਧ ਗਰਮ ਕਰਕੇ ਲਿਆ ਦੇ ਕੁਝ ਕਮਜ਼ੋਰੀ ਹੋਈ ਪਈ ਆ “

ਤਾਂ ਕਮਲ ਬੋਲੀ

“ ਹੁਣੇ ਭੇਜਦੀ ਆਂ ਸਨਦੀਪ ਕੋਲ “

ਤਾਂ ਕਰਮਜੀਤ ਬਚਿੱਤਰ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦਾ

“ਚੰਗਾ ਬਾਪੂ ਜੀ ਮੈਂ ਚੱਲਦੀ ਆਂ ਹੁਣ ਪਿੰਡ ਕੰਮ ਵੱਡਾ ਥੋਂਨੂੰ ਪਤਾ ਖੇਤੀ ਬਾੜੀ ਦਾ “

ਤਾਂ ਬਚਿੱਤਰ ਸਿਰ ਪਲੋਸਦਾ ਬੋਲਿਆ

“ ਚੰਗਾ ਭਾਈ ਜਾਉ ਰਾਜੀ ਖੁਸ਼ੀ “

ਏਨਾ ਕਹਿ ਕੇ ਦੋਵੇਂ ਭੈਣਾਂ ਥੱਲੇ ਮੁੜ ਆਈਆਂ ਰਸੋਈ ‘ਚ ਤੇ ਕਮਲ ਦੁੱਧ ਗਰਮ ਕਰਨ ਲੱਗ ਪਈ ਤੇ ਦੁੱਧ ਗਰਮ ਕਰ, ਸੰਨਦੀਪ ਨੂੰ ਅਵਾਜ ਮਾਰ ਬਾਪੂ ਨੂੰ ਦੁੱਧ ਦੇਣ ਲਈ ਕਹਿਣ ਲੱਗੀ ਤੇ ਆਪ ਕਰਮਜੀਤ ਨਾਲ ਗੱਲੀਂ ਪੈ ਗਈ

ਕਰਮਜੀਤ ਬੋਲਦੀ ਹੈ

“ ਦੇਖ ਕਮਲ ਤੂੰ ਜੋ ਕੀਤਾ ਓਹਦੀ ਜਾਨ ਬਚਾਉਣ ਨੂੰ ਕੀਤਾ, ਮਨ ਤੇ ਕੋਈ ਗੱਲ ਨਾ ਲਾਵੀਂ ਤੇ ਤੇਰੇ ਸੌਹਰੇ ਨੂੰ ਵੀ ਹੁਣ ਕੁਝ ਯਾਰ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਚਿੰਤਾ ਵਾਲੀ ਕੋਈ ਗੱਲ ਨਹੀਂ “

ਕਮਲ ਨੇ ਖਿੜੇ ਚਿਹਰੇ ਨਾਲ ਉਸ ਦੀ ਗੱਲ ਦੀ ਹਾਮੀਨ ਭਰੀ ਤੇ ਉੱਠ ਕੇ ਆਪਣੀ ਭੈਣ ਨੂੰ ਗਲ ਨਾਲ ਲਾ ਲਿਆ, ਜੋ ਕਿ ਉਸਦੇ ਔਖੇ ਵੇਲੇ ਕੰਮ ਆਈ ਸੀ

ਦੁਪਹਿਰੋਂ ਬਾਅਦ ਕਰਮਜੀਤ ਨੂੰ ਕਮਲ ਦਾ ਮੁੰਡਾ ਪਾਰਸ ਵਿਆਹ ਤੋਂ ਆਕੇ ਆਪਣੀ ਮਾਸੀ ਨੂੰ ਉਸ ਦੇ ਪਿੰਡ ਛੱਡ ਆਇਆ ਸੀ ਤੇ ਆਕੇ ਸੰਜੀਵ ਨਾਲ ਖੇਤੀਂ ਦੇ ਕੰਮ ‘ਚ ਰੁਝ ਗਿਆ ਸੀ

ਰਾਤ ਪੈ ਚੁੱਕੀ ਸੀ, ਬਚਿੱਤਰ ਪਿਆ ਪਿਆ ਸੋਚ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਉਸਦੇ ਸਿਰ ਚ ਕੋਈ ਸੱਟ ਨਹੀਂ ਲੱਗੀ ਕਿਉਕਿ ਜੇ ਲੱਗੀ ਹੁੰਦੀ ਤਾਂ ਕੋਈ ਜਖ਼ਮ ਹੁੰਦਾ ਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਬਾਰ ਬਾਰ ਸੁਪਨਿਆਂ ਚ ਭੁਲੇਖੇ ਪੈ ਰਹੇ ਸਨ ਜਿਵੇਂ ਕੋਈ ਨੰਗੀ ਤੀਵੀਂ ਉਸ ਦੇ ਗੁਪਤ ਅੰਗ ਨਾਲ ਖੇਡ ਰਹੀ ਹੋਵੇ

ਓਧਰ ਕਮਲ ਆਪਣੇ ਸੌਹਰੇ ਨੂੰ ਸੰਤੁਸ਼ਟ ਕਰਨ ਬਾਅਦ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਹੋਰ ਪਿਆਸੀ ਹੋਈ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੀ ਸੀ ਤੇ ਆਪਣੇ ਪੱਟਾਂ ‘ਚ ਕਦੇ ਸਰਾਣਾ ਤੇ ਕਦੇ ਹੱਥਾਂ ਨੂੰ ਘੁੱਟੀ ਓਸ ਦ੍ਰਿਸ਼ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ ਜਦ ਓਹ ਬਚਿੱਤਰ ਆਪਣੇ ਸੌਹਰੇ ਦੇ ਸੰਦ ਤੇ ਬੈਠ ਰਹੀ ਸੀ

ਤੇ ਰਾਤ ਦੇ ਗਿਆਰਾ ਵਜੇ ਤੱਕ ਸੰਜੀਵ ਇਸ ਗੱਲ ਤੇ ਦੋ ਚਿੱਤ ਰਿਹਾ ਕਿ ਪਾਲਾ ਠੀਕ ਹੈ ਜਾਂ ਗਲਤ , ਜੇ ਗਲਤ ਹੈ ਤਾਂ ਕਿਵੇਂ ਜੇ ਠੀਕ ਹੈ ਤਾਂ ਕਿਵੇਂ ਪਰ ਹੁਣ ਉਸ ਨੂੰ ਪਾਲੇ ਦੀ ਗੱਲ ਕੁਝ ਕੁਝ ਜਚ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਇਹਨਾ ਖਾਤਰ ਆਪਣਾ ਘਰ ਬਾਰ ਛੱਡੀਂ ਬੈਠਾ ਸੀ ਤੇ ਓਧਰ ਸਰਦਾਰਨੀ ਸਰਦਾਰ ਬਿਨਾਂ ਪਿਆਸੀ ਸੀ

ਬਚਿੱਤਰ ਠੀਕ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ ਪਰ ਘਰ ਦੇ ਜੀ ਨਵੇਂ ਤੁਫਾਨਾਂ ‘ਚ ਘਿਰ ਗਏ ਸਨ

ਓਧਰ ਕਮਲਜੀਤ ਆਪਣੀ ਭੈਣ ਦੀ ਸਮੱਸਿਆ ਹੱਲ ਕਰਕੇ ਆਈ ਸੀ ਤੇ ਆਪਣੇ ਘਰ ਉਸ ਨੂੰ ਇੱਕ ਨਵੀਂ ਬਿਫਤਾ ਉਡੀਕ ਰਹੀ ਸੀ।.......।

 

[Grewal saab]

ਕਾਂਡ 3

ਕਰਮਜੀਤ ਦਾ ਘਰ


ਆਪਣੀ ਭੈਣ ਕਮਲਜੀਤ ਦੀ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਹੱਲ ਕਰਕੇ ਕਰਮਜੀਤ ਵਾਪਸ ਆਪਣੇ ਪੇਕੇ ਆ ਜਾਂਦੀ ਹੈ,ਪਾਰਸ ਉਸ ਨੂੰ ਦੁਪਹਿਰੋਂ ਬਾਅਦ ਆਕੇ ਛੱਡ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਤੇ ਚਾਹ ਪੀਕੇ ਸ਼ਾਮ ਤੱਕ ਵਾਪਸ ਮੁੜ ਜਾਂਦਾ ਹੈ,ਕਰਮਜੀਤ ਜਦੋਂ ਘਰ ਪਹੁੰਚਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਅੰਦਰਲੇ ਘਰੇ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ਬਗੈਰ ਉਸ ਦੀ ਕੁੜੀ ਪ੍ਰੀਤ ਦੇ ਜੋ ਕਿ ਅੰਦਰ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਸੌਂ ਰਹੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਕਰਮਜੀਤ ਪਾਰਸ ਦੇ ਜਾਣ ਬਾਅਦ ਰਸ਼ੋਈ 'ਚ ਭਾਂਡੇ ਮਾਂਜਕੇ ਪਸ਼ੂਆਂ ਦਾ ਕੰਮ ਦੇਖਣ ਘਰ ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਬਣੇ ਪਸ਼ੂਆਂ ਵਾਲੇ 'ਚ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਜੋ ਕਿ ਰਹਿਸ਼ ਵਾਲੇ ਘਰ ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਬਣਿਆ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਤੇ ਕੰਧ ਸਾਂਝੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ , ਕਰਮਜੀਤ ਦੇ ਅੱਜ ਪੀਲੇ ਰੰਗ ਦਾ ਸਲੀਨ ਵਾਲਾ ਸੂਟ ਪਾਇਆ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉੱਪਰ ਸ਼ੌਲ ਦੀ ਬੁੱਕਲ ਮਾਰੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਜਦੋਂ ਓਹ ਬਾਹਰਲੇ ਘਰੇ ਪਹੁੰਚਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਓਥੇ ਉਸਦੀ ਸੱਸ ਬੰਸੋ ਤੇ ਉਸਦਾ ਮੁੰਡਾ ਜੱਸਾ ਪਸ਼ੂਆ ਨੂੰ ਅੰਦਰ ਬੰਨ ਰਹੇ ਹੁੰਦੇ ਆ ਤਾਂ ਪਸ਼ੂ ਬੰਨਕੇ ਵਾਪਸ ਮੁੜਦੀ ਬੰਸੋ ਕਰਮਜੀਤ ਨੂੰ ਦੇਖ ਉਸਦਾ ਹਾਲ ਚਾਲ ਤੇ ਉਸਦੀ ਭੈਣ ਦੇ ਸੌਹਰੇ ਬਾਰੇ ਪੁੱਛਦੀ ਹੈ...

" ਕੁੜੇ ਕਰਮ ਆਗੀ ਤੂੰ , ਭਾਈ ਹੁਣ ਕਿਵੇਂ ਆ ਬਚਿੱਤਰ ਸਿਉਂ ? ਪਿਆ ਫਰਕ ਕੋਈ ? "

ਤਾਂ ਵਿਚਾਲੇ ਪਿਆ ਟੋਕਰਾ ਪਾਸੇ ਕਰਦੀ ਕਰਮ ਆਪਣੀ ਸੱਸ ਬੰਸੋ ਨੂੰ ਜਵਾਬ ਦਿੰਦੀ ਹੈ

" ਹਾਂਜੀ ਬੀਬੀ ਹੁਣ ਤਾਂ ਠੀਕ ਨੇ , ਰਾਤ ਦਵਾਈ ਸ਼ਰ ਕਰਗੀ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਕੰਮ ਖਰਾਬ ਸੀ "

ਬੰਸੋ ਦੋਹੇਂ ਹੱਥ ਜੋੜਕੇ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ

" ਸ਼ੁਕਰ ਆ ਭਾਈ ਸ਼ੁਕਰ ਆ ,ਮੈਨੂੰ ਤਾਂ ਭਾਈ ਆਪ ਬਹੁਤ ਫਿਕਰ ਸੀ ਵੀ ਕੀ ਬਣੇਗਾ , ਚੱਲ ਚੰਗਾ ਹੋਇਆ ਭਾਈ ਬਜ਼ੁਰਗ ਦਾ ਘਰ ਦਾ ਜਿੰਦਾ ਹੁੰਦੇ ਨੇ "

ਬੰਸੋ ਦੀ ਹਾਂ 'ਚ ਹਾਂ ਮਲਾਉਂਦੀ ਕਰਮ ਬੋਲੀ

" ਹਾਂਜੀ ਬੀਬੀ ਇਹ ਤਾਂ ਹੈ ਜੇ ਮਾਸੜ ਜੀ ਨੂੰ ਕੁਝ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਸਾਰੀ ਜਿੰਮੇਵਾਰੀ ਵਿਚਾਰੇ ਪਾਰਸ ਤੇ ਆ ਜਾਣੀ ਸੀ ਓਹ ਦੱਸ ਕੀ ਕੀ ਕਰਦਾ "

" ਆਹੋ ਭਾਈ ਹਜੇ ਤਾਂ ਦੋਵੇਂ ਕੁੜੀਆਂ ਦੀ ਜਿੰਮੇਬਾਰੀ ਕਿਉਂਟਣ ਆਲੀ ਪਈ ਆ ਚਲੋ ਸ਼ੁਕਰ ਆ ਸ਼ੁਕਰ ਆ "

ਏਨਾ ਕਹਿ ਕੇ ਬੰਸੋ ਪਸ਼ੂਆ ਤਾਂ ਕੰਮ ਨਬੇੜ ਅੰਦਰਲੇ ਘਰੇ ਚਲੀ ਗਈ ਤੇ ਕਰਮਜੀਤ ਆਪਣੇ ਮੁੰਡੇ ਪਾਰਸ ਕੋਲ ਚਲੀ ਗਈ ਜੋ ਕਿ ਅਗਾਂਹ ਬ੍ਰਾਡੇ ਦੇ ਨਾਲ ਬਣੀ ਬੈਠਕ 'ਚ ਜੋ ਕਿ ਉਸ ਦੇ ਦਾਦੇ ਦੀ ਸੀ ਉਸ 'ਚ ਕੁਰਸ਼ੀ ਤੇ ਬੈਠਾ ਸੀ ਤੇ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਨੂੰ ਆਉਂਦੀ ਦੇਖ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣਾ ਫੂਨ ਬੰਦ ਕਰਕੇ ਜੇਬ ਵਿੱਚ ਪਾਲਿਆ ਸੀ

" ਵੇ ਇਹਨੂੰ ਰੱਖ ਵੀ ਦਿਆ ਕਰ ਕਦੇ , ਇਹਦੇ ਤੇ ਈ ਉਂਗਲਾਂ ਮਾਰੀ ਜਾਨਾਂ ਰਹਿਨਾਂ ਸਾਰੀ ਦਿਆੜੀ "

ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਕਰਮਜੀਤ ਦੀ ਗੱਲ ਅਣਸੁਣੀ ਕਰਕੇ ਓਹ ਬੋਲਦਾ ਹੈ

" ਨਾ ਨਾ ਮੈਂ ਤਾਂ ਓਦਾਂ ਈ ਦੇਖਦਾ ਸੀ, ਹੋਰ ਦੱਸੋ ਮੰਮੀ ਕੀ ਹਾਲ ਨੇ ਤੁਹਾਡੇ "

" ਮੈਂ ਤਾਂ ਠੀਕ ਆਂ ਤੇਰਾ ਪਿਉ ਕਿੱਥੇ ਆ "

" ਡੈਡੀ ਤੇ ਬਾਪੂ ਤਾਂ ਰਾਣੀ ਭੂਆ ਕੋਲ ਗਏ ਹੋਏ ਨੇ , ਤੁਹਾਡੇ ਜਾਣ ਬਾਅਦ ਭੂਆ ਦੇ ਸੌਹਰੇ (ਮੋਦਨ )ਦਾ ਫੂਨ ਆਇਆ ਸੀ ਕਿ ਆਉ ਜਰੂਰੀ ਕੰਮ ਆ ਤਾਂ ਓਹ ਓਦੋਂ ਈ ਚਲੇ ਗਏ ਸੀ ਤੇ ਸ਼ਾਇਦ ਕੱਲ ਨੂੰ ਆਉਣ "

ਜੱਸੇ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣਕੇ ਕਰਮਜੀਤ ਕੁਝ ਦੇਰ ਚੁੱਪ ਰਹੀ ਤੇ ਫਿਰ ਜੱਸੇ ਵੱਲ ਵੇਖ ਬੋਲੀ

" ਮੈਨੂੰ ਲਗਦਾ ਮੋਹਨੀ ਨੂੰ ਕੋਈ ਥਾਂ ਦੀ ਦੱਸ ਪਈ ਹੋਣੀ ਆ ਓਹਦੇ ਵਾਸਤੇ ਮੁੰਡਾ ਦੇਖਣ ਜਾਣਾ ਹੋਣਾ ਓਹਨਾਂ ਨੇ "

ਜੇਬ ਚੋਂ ਦੁਬਾਰਾ ਫੂਨ ਕੱਢਦੇ ਜੱਸੇ ਨੇ ਕੁਝ ਸੋਚ ਕੇ ਕਿਹਾ

" ਹਾਂ ਡੈਡੀ ਵੀ ਕਹਿੰਦਾ ਸੀ ਕਿ ਕਿਸੇ ਮੁੰਡੇ ਦੀ ਦੱਸ ਪਈ ਆ ਓਹ ਵੇਖਣ ਜਾਣਾ "

ਇਹ ਸੁਣਕੇ ਕਰਮ ਬੋਲਦੀ ਹੈ

" ਚਲੋ ਵਧੀਆ ਜੇ ਓਹਦਾ ਵੀ ਘਰ ਵਸ ਜਾਵੇ,ਪਹਿਲਾ ਮਸਾਂ ਹੋਇਆ ਸੀ ਓਹ ਮੁੰਡਾ ਨਸ਼ੇ ਪੱਤੇ ਵਾਲਾ ਨਿੱਕਲਿਆ "

ਜੱਸਾ ਕੁਝ ਨਾ ਬੋਲਿਆ ਜਿਵੇਂ ਉਸ ਨੇ ਕੁਝ ਸੁਣਿਆ ਈ ਨਾ ਹੋਵੇ ਤੇ ਫੇਸਬੁੱਕ ਸਕਰੋਲ ਕਰਨ ਲੱਗ ਗਿਆ ਤਾਂ ਪਰਮ ਫੇਰ ਬੋਲੀ

" ਤੇ ਬੀਰਾ (ਸੀਰੀ ) ਕਿੱਥੇ ਆ ? "

" ਉਹ ਖੇਤ ਫਿਰਦਾ ਪਾਣੀ ਲਗਾਉਂਦਾ "

"ਅੱਛਾ ਓਹਨੂੰ ਕਹਿ ਦਵੀਂ ਰੋਟੀ ਖਾ ਲਵੇ ਆ ਕੇ "

ਏਨਾ ਕਹਿ ਕੇ ਕਰਮਜੀਤ ਵਾਪਸ ਅੰਦਰਲੇ ਘਰੇ ਮੁੜ ਗਈ ਤੇ ਜੱਸਾ ਬੈਠਾ ਫੂਨ ਚਲਾਉਂਦਾ ਰਿਹਾ
ਤੇ ਜਾਂਦੀ ਜਾਂਦੀ ਕਰਮ ਸੋਚਦੀ ਰਹੀ ਜੇ ਅੱਜ ਕਾਲਾ ਘਰੇ ਹੁੰਦਾ ਤਾਂ ਓਹ ਆਪਣੀ ਅੱਗ ਬੁਝਾਅ ਲੈਂਦੀ .....



( ਨਾਨਕਾਪਿੰਡ )


ਦੋ ਦਿਨ ਮਸਾਂ ਲੰਘੇ ਸਨ,ਰਮਨ ਦੀ ਅੱਗ ਦਿਨੋ ਦਿਨ ਵਧਦੀ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਓਧਰ ਪਿੰਦੇ ਦਾ ਵੀ ਹਾਲ ਔਖਾ ਸੀ,ਪਿੰਦਾ ਬੱਸ ਇਹੀ ਸੋਚ ਸੋਚ ਪ੍ਰੇਸ਼ਾਨ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਰਮਨ ਨੇ ਏਡੀ ਗੱਲ ਕਹੀ ਕਿਵੇਂ।

ਅੱਜ ਐਤਵਾਰ ਦਾ ਦਿਨ ਸੀ ਤੇ ਰਮਨ ਸਵੇਰ ਦੀ ਚਾਹ ਕਰਕੇ ਦੁਬਾਰਾ ਸੌਂ ਗਈ ਸੀ, ਬਲਵਿੰਦਰ ਖੇਤ ਦੇ ਕਿਸੇ ਕੰਮ ਸਵੇਰੇ ਹੀ ਸ਼ਹਿਰ ਚਲਿਆ ਗਿਆ ਸੀ ਤੇ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਪਸ਼ੂਆਂ ਦਾ ਕੰਮ ਨਬੇੜਿਆ ਤੇ ਰੋਟੀ ਖਾਣ ਖਾਣ ਲਈ ਰਸੋਈ 'ਚ ਪਹੁੰਚਿਆ ਤਾਂ ਓਥੁੇ ਰਮਨ ਨਹੀਂ ਸੀ ਤਾਂ ਓਹ ਸਿੱਧਾ ਉਸ ਦੇ ਕਮਰੇ 'ਚ ਚਲਿਆ ਗਿਆ ਜਿੱਥੇ ਓਹ ਸੌਂ ਰਹੀ ਸੀ ਓਹ ਉਤਲੀ ਲੱਤ ਥੋੜੀ ਮੋੜਕੇ ਤੇ ਹੇਠਲੀ ਜਵਾਂ ਸਿੱਧੀ ਰੱਖਕੇ ਸੱਜੇ ਪਾਸੇ ਨੂੰ ਸੁੱਤੀ ਪਈ ਸੀ ਜਿਸ ਦਾ ਉਸ ਦੇ ਚਿੱਤੜ ਹੋਰ ਵੀ ਉੱਭਰੇ ਲਗਦੇ ਸਨ

ਪਿੰਦੇ ਦੀ ਸਿੱਧੀ ਨਿਗਾਹ ਉਸਦੇ ਚਿੱਤੜਾ ਤੇ ਪਈ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਸਿਰ ਨੂੰ ਕਾਮ ਚੜਨ ਲੱਗਿਆ ਪਰ ਉਹ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਥੋੜਾ ਸੰਭਾਲ ਕੇ ਅੱਗੇ ਹੋਇਆ ਤੇ ਰਮਨ ਨੂੰ ਮੋਢੇ ਤੋਂ ਹਿਲਾਕੇ ਰੋਟੀ ਲਾਹੁਣ ਲਈ ਕਹਿਣ ਲੱਗਾ

ਰਮਨ ਇੱਕ ਦਮ ਮੋਢੇ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖਣ ਕਰਕੇ ਡਰ ਗਈ ਸੀ ਤੇ ਛੇਤੀ ਦੇਣੇ ਉੱਠ ਬੈਠੀ ਤੇ ਆਪਣੇ ਚਿਹਰੇ ਨੂੰ ਮਲਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ

" ਪਿੰਦੇ ਤੂੰ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਡਰਾਅ ਹੀ ਦਿੱਤਾ ਸੀ "

ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਵੀ ਅਹਿਸਾਸ ਹੋਇਆ ਤਾ ਅੁਹ ਬੋਲਿਆ

" ਓਹ ਸੌਰੀ ਰਮਨ ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਸੁੱਤੀ ਪਈ ਨੂੰ ਉਠਾਅ ਦਿੱਤਾ ,ਪਰ ਮੈਨੂੰ ਭੁੱਖ ਲੱਗੀ ਸੀ ਤੇ ਫਿਰ ਮੈਂ ਮੱਝਾਂ ਵੀ ਨਵਾਉਣੀਆਂ ਸਨ , ਅੱਜ ਬੜੇ ਦਿਨਾਂ ਬਾਅਦ ਧੁੱਪ ਲੱਗੀ ਸੀ ਮੈਂ ਸੋਚਿਆ ਅੱਜ ਨਵਾਅ ਦਈਏ "

ਪਿੰਦੇ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣ ਰਮਨ ਨੇ ਬਿੱਡ ਉੱਪਰ ਬੈਠੀ ਬੈਠੀ ਨੇ ਅੰਗੜਾਈ ਲਈ ਜਿਸ ਨਾਲ ਉਸ ਦੀ ਛਾਤੀ ਪੂਰੀ ਉੱਭਰ ਆਈ ਸੀ ਤੇ ਬੋਲੀ

" ਵੀਰਜੀ ਮੈਂ ਵੀ ਅੱਜ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕਰਵਾਅਵਾਂਗੀ ਤੇ ਫਿਰ ਤੁਸੀ ਮੇਰੇ ਨਾਲ..............ਕੰਮ ਕਰਵਾਅ ਦਿਓ "

ਪਿੰਦਾ ਕਿ ਜਿਸ ਦਾ ਧਿਆਨ ਰਮਨ ਦੀ ਛਾਤੀ ਤੇ ਸੀ ਕੁਝ ਦੇਰ ਕੁਝ ਨਾ ਬੋਲਿਆ ਪਰ ਜਦੋਂ ਰਮਨ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਉਸ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਅੱਗੇ ਹੱਥ ਹਿਲਾਕੇ ਪੁੱਛਿਆ ਤਾਂ ਓਹ ਬੋਲੀਆ

" ਠੀਕ ਆ ,ਠੀਕ ਆ , ਚੱਲ ਹੁਣ ਰੋਟੀ ਲਾਹ "

ਇਹ ਕਹਿ ਕੇ ਪਿੰਦਾ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ 'ਚ ਚਲਿਆ ਗਿਆ ਤੇ ਰਮਨ ਰੋਟੀ ਪਕਾਉਣ ਲਈ ਰਸੋਈ ਵਿੱਚ ਚਲੀ ਗਈ

ਕੁਝ ਸਮੇਂ ਬਾਅਦ ਜਦੋਂ ਦੋਵਾਂ ਨੇ ਰੋਟੀ ਖਾ ਲਈ ਸੀ ਤਾਂ ਪਿੰਡਾ ਉੱਠਿਆ ਤੇ ਡੰਗਰਾਂ ਵੱਲ ਚਲਿਆ ਗਿਆ ਤੇ ਰਮਨ ਓਹਨੂੰ ਇਹ ਕਹਿੰਦੀ ਹੋਈ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ‘ਚ ਚਲੀ ਗਈ ਕਿ ਓਹ ਕੱਪੜੇ ਚੇਂਜ ਕਰਕੇ ਆ ਰਹੀ ਹੈ


ਪਿੰਦਾ ਰਸੋਈ ਚੋਂ ਨਿੱਕਲ ਸਿੱਧਾ ਡੰਗਰਾਂ ਵਾਲੇ ਬਰਾਂਡੇ ਵੱਲ ਡਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਜੋ ਕਿ ਘਰ ਦੇ ਖੱਬੇ ਪਾਸੇ ਸੀ , ਜਦੋਂ ਓਹ ਮੱਝ ਨੂੰ ਕਿੱਲੇ ਤੋਂ ਖੋਲ੍ਹਣ ਲੱਗਿਆ ਤਾਂ ਉਸ ਦਾ ਧਿਆਨ ਬਾਹਰਲੇ ਵੱਡੇ ਗੇਟ ਤੇ ਪਿਆ ਜੋ ਕਿ ਖੁਲ੍ਹਾ ਸੀ ਤਾਂ ਓਹ ਇਹ ਸੋਚਕੇ ਗੇਟ ਲਗਾਉਣ ਚੱਲ ਪਿਆ ਕਿ ਕਿਤੇ ਕੋਈ ਡੰਗਰ ਛੁਡਾਅ ਕੇ ਬਾਹਰ ਨਾਂ ਭੱਜ ਜਾਵੇ ਜਾਂ ਬਾਹਰੋਂ ਕੋਈ ਓਪਰਾ ਪਸ਼ੂ ਅੰਦਰ ਨਾ ਆ ਬੜੇ

ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਵੱਡੇ ਗੇਟ ਦਾ ਕੁੰਡਾ ਲਾ ਦਿੱਤਾ ਸੀ ਤੇ ਹੁਣ ਓਹ ਫੇਰ ਵਾਪਸ ਮੱਝਾਂ ਵੱਲ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ

ਪਿੰਦਾ ਦਾ ਘਰ ਬਹੁਤ ਖੁਲ੍ਹਾ ਡੁੱਲਾ ਤੇ ਆਸੇ ਪਾਸੇ ਵਾਲੀਆਂ ਕੰਧਾ ਵੀ ਚੌਦਾਂ ਚੌਦਾਂ ਫੁੱਟ ਉੱਚੀਆਂ ਸੀ ਤੇ ਘਰ ਨਾਲ ਵੀ ਖਾਲੀ ਪਲਾਨ ਸਨ ਨਾਲ ਕੋਈ ਘਰ ਵੀ ਨਹੀਂ ਲਗਦਾ ਸੀ

ਪਿੰਦਾ ਮੱਝਾਂ ਕੋਲ ਆਇਆ ਤੇ ਇੱਕ ਮੱਝ ਖੋਲ੍ਹ ਕੇ ਖੇਲ ਉੱਪਰ ਨਹਾਉਣ ਲੱਗ ਗਿਆ , ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਕੁਝ ਵੀ ਯਾਦ ਚੇਤੇ ਨਹੀਂ ਸੀ ਜੋ ਅੱਗੇ ਹੋਣ ਵਾਲਾ ਹੈ ਕਿਹੜੇ ਰੰਗ ਉਸ ਦੇ ਜੀਵਨ ‘ਚ ਭਰੇ ਜਾਣੇ ਸਨ ਤੇ ਕਿੰਨਾਂ ਮੁਸ਼ਕਲਾਂ ਦਾ ਉਸਨੇ ਅੱਗੇ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਸੀ,

ਓਧਰ ਰਮਨ ਤੋਂ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿਹੜੀ ਤਾਕਤ ਉਸ ਤੋਂ ਇਹ ਕੰਮ ਕਰਵਾਅ ਰਹੀ ਸੀ ਪਰ ਇੱਕ ਗੱਲ ਇਹ ਵੀ ਸੀ ਉਹ ਬਚਪਨ ਤੋਂ ਹੀ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਪਸੰਦ ਕਰਦੀ ਸੀ ਤੇ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਹੀ ਉਸ ਦੇ ਆਲ ਦੁਆਲ ਫਿਰਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਸੀ ਇਕੱਠੇ ਕੰਮ ਕਰਨ ਦੀ ਗੱਲ ਜੋ ਰਮਨ ਨੇ ਕਹੀ ਸੀ ਪਿੰਦਾ ਉਸਦਾ ਹਿਸਾਬ ਨਈਂ ਲਾ ਸਕਿਆ ਉਸ ਨੇ ਓਹ ਗੱਲ ਸੁਤੇ ਸੁਭਾਅ ਹੀ ਲੈ ਲਈ ਸੀ ਪਰ ਰਮਨ ਦੇ ਦਿਮਾਗ ‘ ਸ਼ੈਤਾਨੀ ਸੀ।

ਰਮਨ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ‘ਚ ਗਈ ਤੇ ਲੋਅ ਤੇ ਟੌਪ ਲਾਅ ਕੇ ਇੱਕ ਪਾਸੇ ਸੁੱਟ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਬ੍ਰਾ ਤੇ ਪੇਂਟੀ ਵੀ ਤੇ ਉਸਨੇ ਹੁਣ ਇੱਕ ਪੁਰਾਣਾ ਜਿਹਾ ਘਸਿਆ ਵਿਆ ਨੀਲਾ ਜਿਹਾ ਸੂਟ ਕੱਢਿਆ ਜੋ ਕਿ ਹੁਣ ਉਸਦੇ ਭੀੜਾ ਹੋ ਚੁੱਕਿਆ ਸੀ ਉਸ ਨੇ ਬਿਨਾਂ ਕੱਛੀ ਤੋਂ ਸਲਵਾਰ ਪਾ ਲਈ ਜੋ ਤੇ ਬਿਨਾਂ ਬ੍ਰਾ ਤੋ ਕਮੀਜ, ਕਮੀਜ ਉਸਦੀਆਂ ਛਾਤੀਆਂ ਤੋਂ ਪੂਰੀ ਟਾਇਟ ਸੀ ਤੇ ਉਸ ਦੇ ਵੱਡੇ ਵੱਡੇ ਚਿੱਤੜ ਉਸ ਦੀ ਨੀਲੀ ਸਲਵਾਰ ‘ਚ ਪੂਰੇ ਕਸੇ ਪਏ ਸਨ, ਚਾਹੇ ਹਜੇ ਵੀ ਥੋੜੀ ਠੰਡ ਸੀ ਤੇ ਇਹ ਸੂਟ ਇਸ ਰੁੱਤ ਲਈ ਨਹੀਂ ਸੀ ਪਰ ਰਮਨ ਚ ਕਾਮ ਦੀ ਅੱਗ ਏਨੀ ਵਧ ਚੁੱਕੀ ਸੀ ਉਸ ਨੂੰ ਠੰਡ ਦੀ ਕੋਈ ਪਰਵਾਹ ਨਹੀਂ ਸੀ

ਪਿੰਦਾ ਜਿੱਥੇ ਮੱਝਾ ਨਵਾਂ ਰਿਹਾ ਸੀ ਉਹ ਥੋੜਾ ਜਿਹਾ ਭੀੜਾ ਥਾਂ ਸੀ ਇੱਕ ਪਾਸੇ ਬਰਾਂਡੇ ਵਾਲੀ ਕੰਧ ਆ ਜਾਂਦੀ ਸੀ ਤੇ ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਸਟੋਰ ਰੂਮ ਦੀ ਕੰਧ ਆ ਜਾਂਦੀ ਸੀ ਤੇ ਸਾਹਮਣੇ ਪਾਣੀ ਵਾਲੀ ਖੇਲ ਸੀ ਤੇ ਮਗਰ ਵਿਹੜਾ ਤੇ ਬੱਸ ਵਿਚਾਲੇ ਬੱਸ ਪੰਜ ਕ ਫੁੱਟ ਦਾ ਥਾਂ ਬਚਦਾ ਸੀ ਕਿੱਥੇ ਖੜ੍ਹ ਕੇ ਓਹ ਮੱਝਾ ਨਵਾਂ ਰਿਹਾ ਸੀ

ਰਮਨ ਦੇ ਔਣ ਤੱਕ ਉਸ ਨੇ ਤਿੰਨ ਮੱਝਾ ਨਵਾ ਦਿੱਤੀਆਂ ਸਨ ਹੁਣ ਬੱਸ ਦੋ ਮੱਝਾ ਰਹਿ ਗਈਆਂ ਸਨ

ਰਮਨ ਜਦੋਂ ਪਿੰਦੇ ਕੋਲ ਆਈ ਤੇ ਕੋਲੋ ਆਕੇ ਉਸ ਦੇ ਪਾਣੀ ਨਾਲ ਭਿੱਜੇ ਸ਼ਰੀਰ ਨੂੰ ਦੇਖਿਆ ਤਾਂ ਉਹ ਹੈਰਾਨ ਰਹਿ ਗਈ ਉਸ ਦੇ ਸਰੀਰ ਦੇ ਸਾਰੇ ਮਸਲ ਉਸਨੂੰ ਚੰਗੀ ਤਰਾਂ ਦਿਸ ਰਹੇ ਸਨ ਏਨਾ ਗਠੀਲਾ ਸਰੀਰ , ਉਹਦਾ ਚਿੱਤ ਕਰਦਾ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਹੁਣੇ ਪਿੰਦੇ ਦੀਆਂ ਬਾਹਾਂ ‘ਚ ਹੋਵੇ ਤੇ ਪਿੰਦਾ ਉਸ ਨੂੰ ਬਾਹਾਂ ‘ਚ ਘੁੱਟ ਕੇ ਕੱਚ ਵਾਂਗ ਤੋੜ ਦੇਵੇ

ਰਮਨ !
ਰਮਨ !

ਉਸ ਦੇ ਅਵਾਜ਼ ਕੰਨੀ ਪਈ ਤਾਂ ਉਸ ਦੀ ਨੀਂਦ ਟੁੱਟੀ ਤੇ ਉਹ ਇੱਕ ਦਮ ਪਿਂਦੇ ਵੱਲ ਝਾਕੀ

“ ਕੀ ਸੋਚੀਂ ਜਾਨੀਂ ਆਂ? “

ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਹੈਰਾਨੀ ਨਾਲ ਪੁੱਛਿਆ

ਤਾਂ ਸੋਚਾਂ ਚੋਂ ਬਾਹਰ ਆਉਦੀਂ ਰਮਨ ਬੋਲੀ

“ ਕੁਝ ਨੀ ਕੁਝ ਲਿਆਉ ਮੈਨੂੰ ਦਿਓ ਬੁਰਸ਼ ਮੈਂ ਮਾਰਦੀ ਆਂ , ਤੁਸੀਂ ਪਾਣੀ ਪਾਉ “

ਰਮਨ ਨੇ ਬਿਨਾਂ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਮੌਕਾ ਦਿੱਤੇ ਉਸ ਦੇ ਹੱਥੋਂ ਬੁਰਸ਼ ਖੋ ਲਿਆ ਤੇ ਮੱਝ ਅਤੇ ਪਿੰਦੇ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰਲੀ ਥੋੜ੍ਹੀ ਜਿਹੀ ਥਾਂ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਦਮ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਫਸਾਅ ਲਿਆ ਤੇ ਮੱਝ ਦੇ ਪਿੰਡੇ ਤੇ ਬੁਰਸ਼ ਘਸਾਉਣ ਲੱਗ ਪਈ

ਰਮਨ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਆਉਂਦਿਆਂ ਹੀ ਪਿੰਦੇ ਦੀ ਹਾਲ ਖਰਾਬ ਹੋ ਗਈ ਕਿਉਕਿ ਰਮਨ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਆਉਂਣ ਕਰਕੇ ਉਹ ਇਕ ਦਮ ਮਗਰ ਧੱਕਿਆ ਗਿਆ ਜਿੱਥੇ ਕਿ ਉਸ ਦੀ ਪਿੱਠ ਸਟੋਰ ਦੀ ਕੰਧ ਨਾਲ ਤੇ ਅਗਲਾ ਹਿੱਸਾ ਰਮਨ ਦੇ ਚਿੱਤੜਾ ਨਾਲ ਲੱਗ ਗਿਆ ਸੀ ਤੇ ਓਨੇ ਚਿਰ ਚ ਹੀ ਜਦੋਂ ਕਾਲੇ ਦਾ ਅਧ-ਸੁੱਤਾ ਲੱਨ ਰਮਨ ਦੇ ਚਿੱਤੜਾ ਦੀ ਤ੍ਰੇੜ ਚ ਖਹਿ ਰਿਹਾ ਸੀ ਜਿਸਤੇ ਕਿ ਸ਼ਲਵਾਰ ਦਾ ਸਿਰਫ ਇੱਕ ਪਤਲਾ ਕੱਪੜਾ ਸੀ ਤਾਂ ਕਾਲੇ ਨੂੰ ਸਮਝਣ ਨੂੰ ਟਾਇਮ ਨਾ ਲੱਗਾ ਕਿ ਰਮਨ ਨੇ ਥੱਲੇ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਪਾਇਆ

ਤੇ ਓਧਰ ਰਮਨ ਜੋਰ ਜੋਰ ਨਾਲ ਮੱਝ ਦਾ ਪਿੰਡਾ ਮਲ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਉਸਦੇ ਜੋਰ ਨਾਲ ਹਿੱਲਣ ਕਰਕੇ ਥੱਲੇ ਉਸਦੇ ਚਿੱਤੜ ਹਿਲਦੇ ਸਨ ਤੇ ਚਿੱਤੜਾ ਦੀ ਗਰਮੀ ਨਾਲ ਪਿੰਦੇ ਦੇ ਕੈਪਰੀ ਟਾਇਪ ਕੱਛੇ ‘ਚ ਪਿੰਦੇ ਦਾ ਲੰਨ ਖੜਾ ਹੋਣ ਚ ਟਾਇਮ ਨਾ ਲੱਗਿਆ ਤੇ ਇਸ ਗੱਲ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਬੁੱਲਾਂ ਤੇ ਜੀਭ ਫੇਰ ਰਹੀ ਰਮਨ ਨੂੰ ਵੀ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ

ਸਭ ਚੀਜਾ ਤੋੰ ਅਣਜਾਣ ਬਣਦੀ ਰਮਨ ਬੱਸ ਬੁਰਸ਼ ਘਸਾਈ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਰਾੜ ਬਣੇ ਲੱਨ ਦੀ ਗਰਮੀ ਆਪਣੇ ਚਿੱਤੜਾ ‘ਚ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ

ਓਧਰ ਪਿੰਦਾ ਹੱਕਾ ਬੱਕਾ ਹੋਇਆ ਖੜਾ ਸੀ ਕਿਉਕਿ ਉਸ ਨੂੰ ਹਜੇ ਤੱਕ ਇਹ ਨਹੀਂ ਸੀ ਪਤਾ ਕਿ ਇਹ ਜਾਣ ਬੁੱਝ ਕੇ ਹੋ ਰਿਹਾ ਏ ਜਾਂ ਰਮਨ ਕਰ ਰਹੀ ਹੈ

ਪਿੰਦੇ ਦੇ ਹੱਥ ਪਾਣੀ ਵਾਲੀ ਪਾਇਪ ਸੀ ਤੇ ਪਾਣੀ ਪਾਸੇ ਡੁੱਲੀ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿਉਕਿ ਪਿੰਦੇ ਦਾ ਸਾਰਾ ਧਿਆਨ ਰਮਨ ਦੇ ਮੋਟੇ ਚਿੱਤੜਾ ਚ ਫਸੇ ਲੱਨ ਵੱਲ ਸੀ ਤਾਂ ਰਮਨ ਬੋਲੀ

“ ਪਿੰਦੇ ਏਧਰ ਪਾਣੀ ਪਾ ਕਿੱਧਰ ਡੋਲੀ ਜਾਨਾਂ “

“ ਹਾਂ ਹਾਂ ਪਾ ਰਿਹਾਂ “
ਇੱਕ ਦਮ ਸੁਰਤ ‘ਚ ਆਕੇ ਪਿੰਦਾ ਬੋਲਿਆ ਤੇ ਜਦੋਂ ਉਹ ਪਾਣੀ ਪਾਉਣ ਲਈ ਅੱਗੇ ਹੋਇਆ ਤਾਂ ਉਸ ਦਾ ਲੱਨ ਹੋਰ ਵੀ ਰਮਨ ਦੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਚੁੱਭ ਗਿਆ ਤੇ ਕੁਝ ਪਾਣੀ ਰਮਨ ਤੇ ਛਾਤੀ ਤੇ ਵੀ ਪੈ ਗਿਆ

“ ਪਿੰਦੇ ਕੀ ਕਰਦੇ ਓ ਧਿਆਨ ਕਿੱਥੇ ਆ ਤੇਰਾ “
ਠੰਡੇ ਪਾਣੀ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਹੁੰਦੇ ਹੀ ਰਮਨ ਬੋਲੀ

“ ਸੌਰੀ ਸੌਰੀ ਚੱਲ ਬਹੁਤ ਨਵਾਤੀ ਹੁਣ ਦੂਜੀ ਲੈ ਕੇ ਆਉਣੇ ਆਂ “
ਮੱਝ ਵੱਲ ਵੇਖਦਾ ਹੋਇਆ ਪਿੰਦਾ ਬੋਲਿਆ ਤਾਂ ਰਮਨ ਬੋਲੀ
“ ਨਹੀਂ ਹਜੇ ਨੀ ਥੱਲੇ ਤਾਂ ਦੇਖੋ ਕਿੰਨਾ ਗਾਰਾ ਲੱਗਿਆ ਵਿਚਾਰੀ ਦੇ “
ਇਹ ਕਹਿੰਦੇ ਹੋਏ ਰਮਨ ਥੱਲੇ ਬੁਰਸ਼ ਮਾਰਨ ਨੂੰ ਇੱਕ ਦਮ ਕੋਡੀ ਹੋ ਗਈ ਤੇ ਜਿਸ ਦੇ ਨਾਲ ਪਿੰਦਾ ਮਗਰ ਕੰਧ ਅਤੇ ਰਮਨ ਦੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਹੋਰ ਵੀ ਭਚੀੜਿਆ ਗਿਆ ਤੇ ਪਿੰਦੇ ਦਾ ਲੰਨ ਚਿੱਤੜਾਂ ਚੋਂ ਤਿਲਕ ਕੇ ਰਮਨ ਦੀ ਰਿਸ ਰਹੀ ਫੁੱਦੀ ਨਾਲ ਖਹਿ ਗਿਆ ਤੇ ਦੋਹਾਂ ਦੇ ਮੂੰਹ ਚੋ ਸਿਸਕੀ ਨਿੱਕਲ ਗਈ

ਏਸ ਹਮਲੇ ‘ਚ ਪਿੰਡੇ ਨੂੰ ਸੰਭਲਣ ਦਾ ਮੌਕਾ ਨਾ ਮਿਆ ਤੇ ਉਸ ਦੇ ਦੋਵੇ ਹੱਥ ਰਮਨ ਦੇ ਲੱਕ ਨੂੰ ਪੈ ਗਏ ਜੋ ਕਿ ਰਮਨ ਦੇ ਥੱਲੇ ਬੁਰਸ਼ ਮਾਰਨ ਕਰਕੇ ਹਿੱਲ ਰਿਹਾ ਸੀ ਚਿੱਤੜ ਹਿਲ ਦਿਆਂ ‘ਚ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਸਵਾਦ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ

ਪਾਇਪ ਥੱਲੇ ਡਿੱਗੀ ਦੇਖ ਰਮਨ ਨੇ ਹੱਥ ਵਧਾਕੇ ਪਾਇਪ ਆਪ ਚੱਕ ਲਈ ਤੇ ਇੱਕ ਹੱਥ ਨਾਲ ਬੁਰਛ ਤੇ ਇੱਕ ਨਾਲ ਪਾਣੀ ਮਾਰਨ ਲੱਗ ਪਈ

ਤੇ ਪਿੰਦਾ ਰਮਨ ਦਾ ਲੱਕ ਘੁੱਟ ਕੇ ਫੜੀ ਖੜਾ ਸੀ ਤੇ ਉਸ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਬੰਦ ਸਨ ਜਿਵੇਂ ਉਹ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਦੁਨੀਆਂ ‘ਚ ਹੋਈ

ਕੁਝ ਮਿੰਟਾਂ ਬਾਅਦ ਜਦੋਂ ਰਮਨ ਸਿੱਧੀ ਖੜ੍ਹੀ ਹੋਈ ਤਾਂ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਕੁਝ ਸੁਰਤ ਆਈ ਤਾਂ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਸ਼ਰਮ ਜਿਹੀ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਈ ਤੇ ਰਮਨ ਬੋਲੀ

“ ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਮੱਝ ਖੋਲ ਲਈਏ ਜਾਂ ਇਹਦੇ ਸ਼ੈਪੂ ਵੀ ਕਰਨਾ “

ਪਿੰਦਾ ਨੇ ਚੁੱਪ ਚਾਪ ਅੱਗੇ ਹੋ ਕੇ ਰੱਸਾ ਖੋਲ੍ਹ ਦਿੱਤਾ,ਰੱਸਾ ਖੁੱਲਣ ਦੀ ਦੇਰ ਸੀ ਕਿ ਮੱਝ ਮੁੜ ਕੇ ਭੱਜ ਗਈ ਤੇ ਮੁੜਨ ਵੇਲੇ ਮੱਝ ਦਾ ਮਗਰਲਾ ਹਿੱਸਾ ਰਮਨ ‘ਚ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਵੱਜਿਆ ਜੋ ਕਿ ਪਿੰਦੇ ਵੱਲ ਮੂੰਹ ਕਰੀਂ ਖੜ੍ਹੀ ਸੀ ਤੇ ਜ਼ੋਰ ਤੇ ਧੱਕੇ ਬਾਅਦ ਰਮਨ ਇੱਕ ਦਮ ਪਿੰਦੇ ਤੇ ਡਿੱਗ ਪਈ ਤੇ ਰਮਨ ਨੂੰ ਫੜਦਾ ਪਿੰਦਾ ਲੜ ਖੜਾ ਕੇ ਸਣੇ ਰਮਨ ਦੇ ਠੰਡੇ ਪਾਣੀ ਦੀ ਖੇਲ ਜਾ ਡਿੱਗਿਆ ਤੇ ਦੋਵੇਂ ਪਾਣੀ ਚ ਬੁਰੀ ਤਰਾਂ ਭਿੱਜ ਗਏ

ਪਿੰਦਾ ਖੇਲ ਦੀ ਬੰਨੀ ਨੂੰ ਹੱਥ ਪਾ ਉੱਠਿਆ ਪਰ ਰਮਨ ਤੋਂ ਉਠਿਆ ਨਹੀ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤਾਂ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਹੱਥ ਫੜਕੇ ਉਠਾਇਆ ਤਾਂ ਉਸਦਾ ਕਮੀਜ ਬਿਲਕੁਲ ਉਸ ਦੇ ਸਰੀਰ ਨਾਲ ਚੁੰਬੜਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਤੇ ਗਿੱਲਾ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਪੱਟਾ ਤੋਂ ਤੇ ਮਗਰੋਂ ਚਿੱਤੜਾਂ ਤੋਂ ਕਮੀਜ ਕੱਠਾ ਹੋਕੇ ਇੱਕ ਪਾਸੇ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ

ਪਿੰਦਾ ਪਹਿਲਾਂ ਆਪ ਬਾਹਰ ਨਿੱਕਲਿਆ ਤੇ ਫਿਰ ਉਸ ਨੇ ਰਮਨ ਦੀ ਬਾਹਰ ਨਿੱਕਲਣ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕੀਤੀ ਤੇ ਛੇਤੀ ਦੇਣੇ ਮੱਝ ਬੰਨ ਕੇ ਵਾਪਸ ਰਮਨ ਕੋਲ ਆ ਗਿਆ

“ ਰਮਨ ਕਿੱਦਾਂ ਤੂੰ ਠੀਕ ਏ “

ਉਸਦੇ ਸਰੀਰ ਤੇ ਨਿਗ੍ਹਾ ਮਾਰਦਾ ਪਿੰਦਾ ਪੁੱਛਦਾ ਹੈ

“ ਹਾਂ ਹਾਂ ਵੀਰੇ ਠੀਕ ਆ “
ਰਮਨ ਠੰਡ ਨਾਲ ਕੰਬਦੀ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ

“ ਚੱਲ ਅੰਦਰ ਚੱਲ ਛੇਤੀ ਕੱਪੜੇ ਬਦਲਾ ਨਹੀਂ ਤੈਨੂੰ ਠੰਡ ਲੱਗ ਜਾਣੀਆ “
ਪਿੰਦਾ ਉਸਨੂੰ ਖੇਲ ਦੀ ਬੰਨੀ ਤੋਂ ਉਠਾਉਂਦਾ ਬੋਲਿਆ

ਤਾਂ ਰਮਨ ਪਿੰਦੇ ਦੇ ਅੱਗੇ ਅੱਗੇ ਤੁਰ ਪਈ , ਪਰ ਹੁਣ ਉਸ ਦੇ ਚਿੱਤੜ ਹੋਰ ਵੀ ਕਹਿਰ ਢਾ ਰਹੇ ਸਨ, ਪਤਲੀ ਸਲਵਾਰ ਵਿੱਚੋਂ ਗੋਰੇ ਗੋਰੇ ਚਿੱਤੜ ਸਾਫ ਦਿਸ ਰਹੇ ਸਨ ਤੇ ਓਹਨਾਂ ਚੋਂ ਰਿਸ ਰਹੀਆਂ ਪਾਣੀ ਦੀਆਂ ਬੂੰਦਾ ਹੋਰ ਵੀ ਮਹੌਲ ਨੂੰ ਕਾਮੁਕ ਬਣਾ ਰਹੀਆਂ ਸਨ, ਅੱਗੇ ਅੱਗੇ ਜਾਂਦੀ ਰਮਨ ਰੁਕੀ ਤੇ ਮੁੜਕੇ ਇੱਕ ਦਮ ਪਿੰਦੇ ਵੱਲ ਹੋ ਗਈ, ਪਿੰਦਾ ਜੋ ਕਿ ਉਸ ਦੇ ਮਗਰ ਮਗਰ ਤੁਰ ਰਿਹਾ ਸੀ
ਇੱਕ ਦਮ ਦੋਹਾਂ ਦੀਆਂ ਛਾਤੀਆਂ ਭਿੜ ਗਈਆਂ ਤੇ ਮੂੰਹ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦੇ ਬਿਲਕੁਲ ਨੇੜੇ ਹੋ ਗਏ ,ਏਨੇ ਕਿ ਸਾਹਾ ਦੀ ਗਰਮ ਹਵਾ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ

“ ਵੀਰੇ ਜੇ ਮੈਂ ਅੰਦਰ ਗਈ ਤਾਂ ਸਾਰਾ ਫਰਸ਼ ਗਿੱਲਾ ਹੋ ਜਾਣਾ ਮੈਂ ਸਟੋਰ ਰੂਮ ਚ ਜਾਨੀਆਂ ਤੁਸੀਂ ਮੇਰੇ ਕੱਪੜੇ ਓਥੇ ਲੈ ਆਇਓ “

ਏਨਾ ਕਹਿ ਕੇ ਰਮਨ ਵਾਪਸ ਸਟੋਰ ਵੱਲ ਮੁੜ ਗਈ ਤੇ ਪਿੰਦਾ ਤਣੀ ਤੋਂ ਤੋਲਿਆ ਲਾ ਕੇ ਆਪਣੇ ਲੱਕ ਦੁਆਲੇ ਲਪੇਟ ਲੈਂਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਗਿੱਲੇ ਕੱਪੜੇ ਬਾਹਰ ਫਰਸ਼ ਤੇ ਲਾਹ ਕੇ ਇਕੱਲਾ ਤੌਲੀਆ ਬੰਨ ਰਮਨ ਦੇ ਕੱਪੜੇ ਲੈਣ ਉਸ ਦੇ ਰੂਮ ‘ਚ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਪਹਿਲੀ ਨਜ਼ਰ ਬੈੱਡ ਤੇ ਰਮਨ ਦੀ ਰੱਖੀ ਬ੍ਰਾ ਤੇ ਕੱਛੀ ਤੇ ਪੈਂਦੀ ਹੈ ਜੋ ਅੱਜ ਸ਼ਾਇਦ ਉਸ ਨੇ ਸਵੇਰੇ ਹੀ ਲਾਹੀ ਸੀ ਓਹ ਇੱਕ ਦਮ ਕੱਛੀ ਚੱਕਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਕੁਝ ਗਿੱਲਾ ਮਹਿਸੂਸ ਹੁੰਦਾ ਏ ਤੇ ਜਦੋਂ ਓਹ ਕੱਛੀ ਸੁੰਘਦਾ ਏ ਤਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਇੱਕ ਮਦਹੋਸ਼ੀ ਚੜ ਜਾਂਦੀ ਏ ਤੇ ਉਸਦਾ ਲੰਨ ਫਿਰ ਖੜਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ

ਓਹ ਉਸ ਦੇ ਸਵੇਰ ਵਾਲੀ ਲੋਰ ਤੇ ਟੌਪ ਚੱਕਦਾ ਹੈ ਤੇ ਸਟੋਰ ਰੂਮ ਵੱਲ ਚਲਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ

ਓਧਰ ਰਮਨ ਸਟੋਰ ਰੂਮ ਦਾ ਦਰਵਾਜਾ ਖੋਲਦੀ ਹੈ ਜੋ ਕਿ ਸ਼ਾਇਦ ਕਈ ਦਿਨਾਂ ਤੋਂ ਕਿਸੇ ਨੇ ਖੋਲਿਆ ਨਹੀਂ ਤੇ ਅੰਦਰ ਜਾਂਦੀ ਹੈ

ਸਟੋਰ ਰੂਮ ਕੁਝ ਇਸ ਤਰਾਂ ਹੈ , ਸਟੋਰ ਰੂਮ ਦੇ ਇੱਕ ਛੋਟਾ ਦਰਵਾਜਾ ਹੈ ਤੇ ਦਰਵਾਜੇ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਇਸ ਦੇ ਸਿਰਫ ਇੱਕ ਬਾਰੀ ਹੈ ਜੋ ਕਿ ਬਿਲਕੁੱਲ ਬੰਦ ਕੀਤੀ ਹੋਈ ਹੈ ਤੇ ਇੱਕ ਇਸ ਵਿੱਚ ਹਵਾ ਵਾਸਤੇ ਰੋਸ਼ਨਦਾਨ ਹੈ, ਬਾਕੀ ਇਸ ਵਿੱਚ ਅੰਦਰ ਬੜਨ ਸਾਰ ਸੱਜੇ ਹੱਥ ਘਰ ਦਾ ਕਬਾੜ ਤੇ ਨਿੱਕ ਸੁੱਕ ਪਿਆ ਹੈ ਤੇ ਖੱਬੇ ਹੱਥ ਇੱਕ ਪੁਰਾਣਾ ਡਬਲ ਬੈੱਡ ਪਿਆ ਹੈ ਜਿਸਤੇ ਇੱਕ ਖਸ਼ਤਾ ਹਾਲਤ ਗੱਦਾ ਤੇ ਚਾਦਰ ਸੁੱਟੀ ਹੋਈ ਹੈ

ਰਮਨ ਗਿੱਲੇ ਕੱਪੜਿਆ ਨਾਲ ਉਸ ਬੈੱਡ ਦੇ ਇੱਕ ਖੂੰਜੇ ਬੈਠ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਇੱਕ ਹੀ ਬਾਰੀ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਅੰਦਰ ਰੌਸ਼ਨੀ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਸੀ ਤੇ ਓਹ ਉੱਠਕੇ ਬੱਲਬ ਜਗਾਅ ਲੈਂਦੀ ਹੈ ਜਿਸ ਨਾਲ ਸਾਰੇ ਸਟੋਰ ਚ ਚਾਨਣ ਹੀ ਚਾਨਣ ਫੈਲ ਜਾਂਦਾ ਹੈ

ਏਨੇ ਨੂੰ ਪਿੰਦਾ ਉਸ ਦੇ ਕੱਪੜੇ ਲੈ ਕੇ ਆ ਪਹੁੰਚਦਾ ਹੈ ਤੇ ਜਦੋਂ ਅੰਦਰ ਆ ਕੇ ਬਲਬ ਦੀ ਰੌਸ਼ਨੀ ਓਹ ਰਮਨ ਦੇ ਸਰੀਰ ਨੂੰ ਗੌਰ ਨਾਲ ਦੇਖਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਓਹ ਡੋਲਣ ਲਗਦਾ ਹੈ

ਪਹਾੜ ਵਾਂਗ ਤਣੀਆਂ ਛਾਤੀਆਂ, ਕਸਿਆ ਪੇਟ ਤੇ ਪਤਲੇ ਲੱਕ ਥੱਲੇ ਮੋਟੇ ਭਾਰੀ ਚਿੱਤੜ ਤੇ ਮੋਟੇ ਪੱਟ ਉਸ ਦਾ ਕਸਾਵ ਹੋਰ ਸਖ਼ਤ ਹੋਣ ਲਗਦਾ ਹੈ

ਜਦੋਂ ਓਹ ਰਮਨ ਦੇ ਕੱਪੜੇ ਫੜਾਕੇ ਮੁੜਨ ਲਗਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਰਮਨ ਉਸ ਨੂੰ ਅਵਾਜ਼ ਦਿੰਦੀ ਹੈ

“ ਪਿੰਦੇ ਗੱਲ ਸੁਣੀ “

ਪਿੰਦੇ ਮੁੜਕੇ ਰਮਨ ਵੱਲ ਝਾਕਦਾ ਹੈ ਤੇ ਪੁੱਛਦਾ ਹੈ

“ ਦੱਸ ? “

ਰਮਨ ਦੰਦਾਂ ‘ਚ ਨੌਹ ਟੁਕ ਕੇ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ

“ ਮੇਰੀ ਸਲਵਾਰ ਦਾ ਗੰਢ ਪੀਚੀ ਗਈ ਤੇ ਮੱਥੋਂ ਖੁੱਲ ਨੀ ਰਹੀ “

ਤੇ ਪਿੰਦਾ ਵੀ ਇਹ ਮੌਕਾ ਹੱਥੋਂ ਨਹੀਂ ਜਾਣਾ ਦੇਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ ਤੇ ਉਸ ਨੇ ਵੀ ਬਿਨਾ ਕੁਝ ਕਹੇ ਗੋਡਿਆ ਭਾਰ ਹੋ ਕੇ ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਸਲਵਾਰ ਦੇ ਨਾਲੇ ਵੱਲ ਲਿਜਾਅ ਹੀ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਰਮਨ ਨੇ ਆਪਣੀ ਸਲਵਾਰ ਇੱਕ ਦਮ ਛੱਡ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਅੱਧੇ ਸਕਿੰਟ ਵਿੱਚ ਸਲਵਾਰ ਪੈਰਾਂ ਚ ਜਾ ਡੱਗੀ ਤੇ ਅਗਲੇ ਪਲ ਰਮਨ ਦੇ ਨੰਗੇ ਪੱਟ ਤੇ ਥੋੜੇ ਥੋੜੇ ਵਾਲਾ ਨਾਲ ਢਕੀ ਗੁਲਾਬੀ ਫੁੱਦੀ ਪਿੰਦੇ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਅੱਗੇ ਆ ਗਈ

ਪਿੰਦਾ ਉੱਠ ਕੇ ਸਿੱਧਾ ਖੜ੍ਹਾ ਹੋ ਗਿਆ ਕਿਉਕਿ ਉਸ ਨੂੰ ਇਸ ਗੱਲ ਦਾ ਯਕੀਨ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਿ ਰਮਨ ਏਦਾਂ ਕਰੇਗੀ ਤੇ ਓਹ ਬੋਲਿਆ

“ ਰਮਨ ਇਹ ਕੀ ? “

ਪਰ ਰਮਨ ਕੁਝ ਨਾ ਬੋਲੀ ਤੇ ਆਪਣੇ ਰਸ਼ੀਲੇ ਬੁੱਲ ਉਸਨੇ ਪਿੰਦੇ ਦੇ ਬੁੱਲਾ ਤੇ ਰੱਖ ਦਿੱਤੇ ਤੇ ਪਿੰਦਾ ਵੀ ਉਸ ਦੇ ਬੁੱਲ ਚੂਸਦਾ ਹੋਇਆ ਕਦੇ ਉਸਦੇ ਮੋਟੇ ਚਿੱਤੜਾ ਨੂੰ ਪੱਟਦਾ ਕਦੇ ਉਸਦੀ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਹੱਥ ਫੇਰਦਾ ..........

ਪੰਜ ਛੇ ਮਿੰਟ ਬੁੱਲ ਚੂਸਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਰਮਨ ਦਾ ਕਮੀਜ ਲਾਹ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਉਸਨੂੰ ਬੈੱਡ ਤੇ ਸਿੱਟ ਲਿਆ ਤੇ ਪੱਟਾਂ ਤੋਂ ਫੜ ਉਸ ਨੂੰ ਕਿਨਾਰੇ ਤੇ ਖਿੱਚਕੇ ਉਸਦੇ ਪੱਟਾਂ ਚ ਮੂੰਹ ਕਰਕੇ ਉਸ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਚੂਸਣ ਲੱਗਿਆ ਤੇ ਰਮਨ ਅੱਖਾਂ ਬੰਦ ਕਰਕੇ ਉਸਦਾ ਆਨੰਦ ਲੈਦੀ ਰਹੀ

ਰਮਨ ਜੋ ਕਿ ਤੇਈ ਸਾਲਾਂ ਦੀ ਮੁਟਿਆਰ ਸੀ ਹਜੇ ਤੱਕ ਉਸਦੀ ਫੁੱਦੀ ਦੇ ਬੁੱਲ ਖੁੱਲੇ ਨਹੀਂ ਸਨ ਤੇ ਛੋਲਾ ਵੀ ਮਾਸ ‘ਚ ਲੁਕਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਤੇ ਪਿੰਦਾ ਕਦੇ ਉਸ ਦੇ ਦਾਣੇ ਤੇ ਜੀਭ ਫੇਰਦਾ ਤੇ ਕਦੇ ਉਸਦੀ ਫੁੱਦੀ ਚ ਜੀਭ ਪਾ ਦਿੰਦਾ ਤੇ ਰਮਨ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਉਸਦੇ ਸਿਰ ਦੇ ਵਾਲ ਨੋਚਦੀ

ਪਿੰਦੇ ਤੋਂ ਹੋਰ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਨਾ ਹੋਇਆ ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਕੋਲ ਪਿਆ ਸਰਾਣਾ ਚੁੱਕਿਆ ਤੇ ਰਮਨ ਦੇ ਚਿੱਤੜਾ ਥੱਲੇ ਦੇ ਕੇ ਫੁੱਦੀ ਉੱਚੀ ਕਰ ਲਈ ਤੇ ਲੱਤਾਂ ਨੂੰ ਮੋਢੇ ਤੇ ਰੱਖ ਫੜਕ ਰਹੀ ਫੁੱਦੀ ਦੇ ਮੂੰਹ ਤੇ ਉਸ ਨੇ ਡੋਡਾ ਟਿਕਾ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਉਸ ਤੇ ਭਾਰ ਪਾਉਣ ਲੱਗਿਆ

ਰਮਨ ਹਜੇ ਤੱਕ ਵਰਜਨ ਸੀ ਪਰ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਉਸਦੀ ਪੂਰੀ ਪੀਕ ਤੇ ਲੈ ਆਂਦਾ ਸੀ ਤੇ ਹੁਣ ਰਮਨ ਨੂੰ ਦਰਦ ਦੀ ਕੋਈ ਪ੍ਰਵਾਹ ਨਹੀਂ ਸੀ ਉਸ ਨੇ ਅੱਖਾ ਮੀਚ ਲਈਆਂ ਤੇ ਪਿੰਦੇ ਦੀ ਪਿੱਠ ਪਿੱਛੇ ਲੱਤਾ ਦੀ ਕਲੰਘੜੀ ਪਾ ਲਈ

ਪਰ ਜਦੋਂ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਥੋੜਾ ਜ਼ੋਰ ਦੇ ਕੇ ਆਪਣਾ ਡੋਡਾ ਫੁੱਦੀ ਅੰਦਰ ਕੀਤਾ ਤਾਂ ਰਮਨ ਦੀ ਚੀਖ ਨਿੱਕਲ ਗਈ ਪਰ ਕਾਮ ਚ ਆਏ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਉਸ ਦੇ ਮੂੰਹ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖਿਆ ਤੇ ਜੋਰ ਦੇ ਕੇ ਅੱਧਾ ਲੱਨ ਫੁੱਦੀ ਅੰਦਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਰਮਨ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਹੰਝੂਆਂ ਨਾਲ ਭਰ ਗਈਆਂ ਤਾਂ ਪਿੰਦਾ ਬੋਲਿਆ

“ ਸਾਲੀਏ ਤੇਰੇ ਈ ਅੱਗ ਲੱਗੀ ਸੀ ਹੁਣ ਰੋ ਨਾ “

ਤਾਂ ਰਮਨ ਨੇ ਉਸ ਦੀ ਛਾਤੀ ਤੇ ਦੋ ਤਿੰਨ ਮੁੱਕੇ ਮਾਰੇ ਪਰ ਝੋਟੇ ਵਰਗੇ ਸਰੀਰ ਵਾਲੇ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਇਸ ਨਾਲ ਕੀ ਫਰਕ ਪੈਂਦਾ ਸੀ

ਪੰਜ ਕ ਮਿੰਟ ਤੱਕ ਲੱਨ ਨੇ ਆਪਣਾ ਰਾਹ ਬਣਾਅ ਲਿਆ ਸੀ ਤੇ ਹੁਣ ਰਮਨ ਵੀ ਪੂਰੇ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਥੱਲੋ ਘੱਸੇ ਮਾਰ ਰਹੀ ਸੀ

ਕੜੱਪ ਕੜੱਪ ਦੀ ਅਵਾਜ ਪੂਰੀ ਸਟੋਰ ਰੂਮ ਚ ਗੂੰਜ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਰਮਨ ਤੇ ਪਿੰਦਾ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਜੱਫੀ ਪਾਈਂ ਪੂਰਾ ਸਵਾਦ ਲੈ ਰਹੇ ਸਨ

“ ਆਹ ਆਹ ਹੋਰ ਤੇਜ ਹੋਰ ਤੇਜ “
ਥੱਲੋ ਉੱਛਲ ਉੱਛਲ ਕੇ ਰਮਨ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਕਹਿ ਰਹੀ ਸੀ

ਤੇ ਪਿੰਦਾ ਹੋਰ ਤੇਜ ਤੇਜ ਘੱਸੇ ਮਾਰੀ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ

ਓਨੇ ਚਿਰ ਨੂੰ ਦੋਵੇਂ ਚਰਮ ਸੀਮਾ ਤੇ ਪਹੁੰਚ ਚੁੱਕੇ ਸਨ ਤੇ ਰਮਨ ਦੇ ਤਣੇ ਮੁੰਮਿਆ ਨੂੰ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਆਪਣੇ ਮੂੰਹ ਚ ਪਾਕੇ ਚੂਸਣਾ ਸੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਤੇਜ ਤੇਜ ਘੱਸੇ ਮਾਰਨ ਲੱਗਿਆ ਤੇ ਰਮਨ ਵੀ ਪਿੰਦੇ ਦੇ ਪਿੱਠ ਚ ਨਹੁੰ ਖੋਭਦੀ ਇੱਕ ਦਮ ਫਾਰਗ ਹੋਕੇ ਨਿਡਾਲ ਹੋ ਕੇ ਡਿੱਗ ਪਈ ਤੇ ਪਿੰਦਾ ਵੀ ਦਸ ਕ ਘੱਸਿਆ ਬਾਅਦ ਉਸਦੇ ਉੱਪਰ ਹੀ ਡਿੱਗ ਪਿਆ ਤੇ ਰਮਨ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਇਝ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ ਜਿਵੇਂ ਓਹ ਕਲੀ ਤੋਂ ਫੁੱਲ ਹੋ ਗਈ ਹੋਵੇ..........

 

[Grewal saab]

ਕਾਂਡ 4

( ਨਾਨਕਾਘਰ )


ਸੈਕਸ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਰਮਨ ਤੇ ਪਿੰਦਾ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਜੱਫੀ ਪਾਕੇ ਦੁਪਹਿਰ ਤੱਕ ਸੁੱਤੇ ਰਹੇ ਫਰਵਰੀ ਦਾ ਮਹੀਨਾ ਹੋਣ ਦੇ ਬਾਬਜੂਦ ਵੀ ਦੋਹਾਂ ਨੂੰ ਮੁੜਕਾ ਆ ਗਿਆ ਸੀ, ਫਿਰ ਕਰੀਬ ਇੱਕ ਵਜੇ ਪਿੰਦੇ ਦੀ ਅੱਖ ਖੁੱਲੀ ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੀ ਛਾਤੀ ਤੇ ਸਿਰ ਰੱਖ ਸੁੱਤੀ ਪਈ ਰਮਨ ਨੂੰ ਵੇਖਿਆ ਤੇ ਉਸ ਦੇ ਸਿਰ ‘ਚ ਹੱਥ ਫੇਰਨ ਲੱਗ ਗਿਆ ਤਾਂ ਰਮਨ ਦੀ ਵੀ ਜਾਗ ਖੁੱਲ ਗਈ ਤੇ ਉਹ ਛਾਤੀ ਤੇ ਪਈ ਪਈ ਪਿੰਦੇ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵੱਲ ਵੇਖਣ ਲੱਗੀ ਪਿੰਦਾ ਜੋ ਕਿ ਫਿਰ ਤਣਾਅ ਵਿੱਚ ਆ ਗਿਆ ਸੀ ਉਸ ਨੇ ਦੂਜੇ ਹੱਥ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਲੱਨ ਨੂੰ ਪਲੋਸਣਾ ਸੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਜੋ ਕਿ ਕਿਸੇ ਰਾੜ ਵਾਂਗ ਸਖਤ ਸੀ ਤਾਂ ਰਮਨ ਬਿਨਾਂ ਕੁਝ ਬੋਲੇ ਉੱਠੇ ਤੇ ਬਿੱਡ ਤੋਂ ਹੇਠਾਂ ਉੱਤੇ ਆਪਣੇ ਕੱਪੜੇ ਪਾਉਣ ਲੱਗ ਪਈ,ਉਸ ਨੂੰ ਕੱਪੜੇ ਪਾਉਂਦੀ ਨੂੰ ਵੇਖ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਲੱਨ ਵੱਲ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕੀਤਾ ਤਾਂ ਰਮਨ ਬੋਲੀ

“ ਨਹੀਂ ਹੁਣ ਨੀ ਪਿੰਦੇ ਮੇਰੇ ਤਾਂ ਜਲਨ ਹੋ ਰਹੀ ਆ ਬਹੁਤ ਮੱਚੀਂ ਜਾਂਦਾ ਮੈਥੋਂ ਨੀ ਹੋਰ ਹੋਣਾ ਪਲੀਜ “

ਤਾਂ ਜੱਸਾ ਬੋਲਿਆ

“ ਮੈਂਨੂੰ ਤਾਂ ਦੋ ਬਾਰ ਕਰਨਾ ਪੈਣਾ ਤਾਂ ਇਹਨੇ ਸੌਣਾਂ “

ਪਰ ਰਮਨ ਕੁਝ ਨਾਂ ਬੋਲੀ ਤੇ ਚੁੱਪ ਚਾਪ ਵਗੈਰ ਪੇਂਟੀ ਤੇ ਬ੍ਰਾ ਤੋਂ ਲੋਅਰ ਤੇ ਟੌਪ ਪਾ ਕੇ ਬਾਹਰ ਚਲੀ ਗਈ ਤੇ ਪਿੰਦਾ ਥੋੜੇ ਗੁੱਸੇ ਜੇ ਵਿੱਚ ਉੱਠਿਆ ਤੇ ਧੱਕਾ ਕਰਨ ਦੀ ਸੋਚੀ ਪਰ ਉਹ ਇਹ ਸੋਚਕੇ ਚੁੱਪ ਕਰ ਗਿਆ ਕਿ ਇਹ ਕਿਹੜਾ ਕਿਤੇ ਭੱਜੀ ਚੱਲੀ ਹੈ ਫੇਰ ਲੋਟ ਕਰ ਲਵਾਂਗੇ, ਤਾਂ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਵੀ ਆਪਣੇ ਕੱਪੜੇ ਪਾਏ ਤੇ ਸਟੋਰ ਰੂਮ ‘ਚ ਨਿਗਾਹ ਜਿਹੀ ਮਾਰਕੇ ਲਾਇਟ ਬੰਦ ਕਰਕੇ ਤੇ ਕੁੰਡਾ ਲਗਾਕੇ ਬਾਹਰ ਚਲਿਆ ਗਿਆ

ਰਮਨ ਆਪਣੇ ਕਰਮੇ ‘ਚ ਆਈ ਤੇ ਇੱਕ ਲਾਸਟ ਵਾਲੀ ਗੁਲਾਬੀ ਰੰਗ ਦੀ ਸਲਵਾਰ ਤੇ ਕਮੀਜ ਲੈ ਬਾਥਰੂਮ ‘ਚ ਨਹਾਉਣ ਵੜ ਗਈ, ਤੇ ਕੁਝ ਚਿਰ ਬਾਅਦ ਤੋਲ਼ੀਏ ਨਾਲ ਵਾਲ ਮਲਦੀ ਬਾਹਰ ਵਿਹੜੇ ਵਿੱਚ ਆ ਗਈ ਤੇ ਬਾਹਰ ਆਉਂਦੀ ਦੇ ਹੀ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਗਰਭ ਨਿਰੋਧਕ ਗੋਲੀ ਉਸ ਨੂੰ ਖਾਣ ਨੂੰ ਦੇ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਨਾਲ ਪਾਣੀ ਦਾ ਗਿਲਾਸ

ਰਮਨ ਹੱਸੀ ਤੇ ਗੋਲੀ ਜੀਭ ਤੇ ਰੱਖ ਚੁੱਪ ਚਾਪ ਖਾ ਗਈ

ਅੱਜ ਓਹ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਹੋਰਵੀ ਸੋਹਣੀ ਲੱਗ ਰਹੀ ਸੀ ਗੁਲਾਬੀ ਸੂਟ ਮਗਰ ਨੂੰ ਸੁੱਟੇ ਗਿਲੇ ਵਾਲ ਓਹ ਨਿਰਾ ਸਮੈਕ ਲੱਗ ਰਹੀ ਸੀ ਤਾਂ ਪਿੰਦਾ ਅੱਗੇ ਵਧਿਆ ਤੇ ਉਸ ਬੁੱਲਾਂ ਤੇ ਬੁੱਲ ਰੱਖ ਚੂਸਣ ਲੱਗ ਪਿਆ ਕਿੰਨਾ ਚਿਰ ਉਹ ਇਸ ਤਰਾਂ ਹੀ ਵਿਹੜੇ ਖੜ੍ਹੇ ਚੋਲ ਮੋਲ ਕਰਦੇ ਰਹੇ ਤੇ ਏਨੇ ਚਿਰ ਨੂੰ ਪਿੰਦੇ ਦਾ ਫੂਨ ਵੱਜਿਆ

ਨੰਬਰ ਵੇਖਿਆ ਤਾਂ ਉਸ ਦੇ ਪਿਉ ਬਲਵਿੰਦਰ ਦਾ ਫੂਨ ਸੀ

“ ਹੈਲੋ ਹਾਂਜੀ ਡੈਡੀ “

“ ਹੈਲੋ ਪਿੰਦੇ ਮੈਂ ਆ ਰਿਹਾ ਘੰਟੇ ਕ ਤੱਕ ਨਾਲ ਤੇਰੀ ਅੰਟੀ ਆ ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਅੱਜ ਰਾਤ ਰਵੇਗੀ ਓਹੋ ਰਮਨ ਨੂੰ ਕਹਿ ਕੁਝ ਮਿੱਠਾ ਬਣਾ ਲਵੇ “

ਇਹਨਾ ਕਹਿ ਕੇ ਉਸ ਨੇ ਫੂਨ ਕੱਟ ਦਿੱਤਾ

(ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ :- ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਇੱਕ 36 ਕ ਸਾਲਾਂ ਦੀ ਸੋਹਣੀ ਸਨੱਖੀ ਜਨਾਨੀ ਸੀ ਜੋ ਕਿ ਪਿੰਦੇ ਦੇ ਪਿਉ ਬਲਵਿੰਦਰ ਦੀ ਸਹੇਲੀ ਸੀ ਜੋ ਕਿ ਉਸ ਦੀ ਮਾਂ ਦੀ ਮੌਤ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਸ ਦੇ ਪਿਉ ਨੇ ਆਪਣੀ ਲੋੜ ਪੂਰੀ ਕਰਨ ਨੂੰ ਬਣਾਈ ਸੀ, ਪਰ ਉਹ ਬਹੁਤ ਚਾਲਬਾਜ਼ ਤੀਮੀਂ ਸੀ ਤੇ ਬਲਵਿੰਦਰ ਦੀ ਜ਼ਮੀਨ ਹੜੱਪਣ ਲਈ ਓਹ ਬਲਵਿੰਦਰ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕਰਵਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ ਤੇ ਬਲਵਿੰਦਰ ਮੰਨ ਵੀ ਗਿਆ ਸੀ ਪਰ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਇਹ ਮਨਜੂਰ ਨਹੀਂ ਸੀ ਏਸੇ ਲਈ ਉਸਦੀਆਂ ਭੂਆ ਤੇ ਓਹ ਉਸਦਾ ਵਿਰੋਧ ਕਰਦੇ ਸਨ)

ਤਾਂ ਪਿੰਦੇ ਦਾ ਇੱਕ ਦਮ ਪਾਰਾ ਹਾਈ ਹੋ ਗਿਆ ਕਿ “ ਮੇਰਾ ਪਿਉ ਫੇਰ ਓਹੀ ਕਰਤੂਤਾਂ ਤੇ ਆਗਿਆ ਜਿਸ ਤੋਂ ਪਿਛਲੇ ਮਹੀਨੇ ਹੀ ਮੇਰੀਆਂ ਦੋਵੇਂ ਭੂਆ (ਕਰਮਜੀਤ(ਰਮਨ ਦੀ ਮਾਂ) ਤੇ ਕਮਲਜੀਤ ) ਵਰਜ ਕੇ ਗਈਆਂ ਸਨ “, ਭੂਆ ਨੇ ਉਸਦੇ ਪਿਉ ਨੂੰ ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਦੀਆਂ ਓਹ ਤਸਵੀਰਾਂ ਵਿਖਾਈਆਂ ਸੀ ਜਿੰਨਾਂ ‘ਚ ਓਹ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਬੰਦੇ ਨਾਲ ਫਿਰ ਰਹੀ ਸੀ ਜੋ ਕਿਸੇ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਆਪ ਉਸ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਜਾਕੇ ਖਿੱਚੀਆਂ ਸਨ ਪਰ ਉਸ ਦਾ ਪਿਉ ਅੜਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਕਿ ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਉਸ ਨੂੰ ਤੇ ਓਹ ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਨੂੰ ਪਸੰਦ ਕਰਦਾ ਹੈ ਤੇ ਓਹ ਓਹਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਵਿਆਹ ਕਰਵਾਵੇਗਾ

ਪਿਛਲੇ ਮਹੀਨੇ ਇੱਕ ਬਾਰ ਤਾਂ ਉਸਦਾ ਪਿਉ ਮੰਨ ਗਿਆ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਦੁਬਾਰਾ ਉਸਨੂੰ ਨਹੀਂ ਮਿਲੇਗਾ ਤੇ ਨਾ ਹੀ ਵਿਆਹ ਦੀ ਸੋਚੇਗਾ ਤੇ ਮਿਲਿਆ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਪਰ ਹੁਣ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕੀ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ ਜੋ ਉਹ ਫੇਰ ਦੁਬਾਰਾ ਉਸ ਨੂੰ ਨਾਲ ਲੈ ਕੇ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ

ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਕੀ ਕਰੇ, ਉਸ ਨੂੰ ਕੋਈ ਓਪਰਾ ਹੱਥ ਆਪਣੀ ਜ਼ਮੀਨ ਵੱਲ ਵਧਦਾ ਦਿਸ ਰਿਹਾ ਸੀ,ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਚਿੰਤਤ ਵੇਖਕੇ ਰਮਨ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਪੁੱਛਿਆ

“ ਕੀ ਗੱਲ ਹੋਗੀ ਪਿੰਦੇ ਇੱਕ ਦਮ ਈ ਸੋਚਾਂ ‘ਚ ਪੈਗਿਆ “

ਤਾਂ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਗਾਲ ਕੱਢਦੇ ਨੇ ਕਿਹਾ

“ ਓਹ ਸਾਲੀ ਗੰਦੀ ਜਨਾਨੀ ਨੂੰ ਫੇਰ ਮੇਰਾ ਪਿਉ ਘਰ ਲੈ ਕੇ ਆ ਰਿਹਾ “

ਤਾਂ ਰਮਨ ਵੀ ਸੋਚੀਂ ਪੈ ਗਈ ਤੇ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਕਰਮਜੀਤ ਨੂੰ ਫੂਨ ਕਰਨ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਤਾਂ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਝੱਟ ਆਪਣੀ ਭੂਆ ਤੇ ਰਮਨ ਦੀ ਮਾਂ ਕਰਮਜੀਤ ਨੂੰ ਫੂਨ ਕਰ ਲਿਆ

( ਕਰਮਜੀਤ ਦਾ ਘਰ )


ਦੁਪਹਿਰ ਢਲ ਚੁੱਕੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਤੇ ਕਰਮਜੀਤ ਰਾਤ ਦਾ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਰ ਰਹੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਜੋ ਆਪਣੀ ਅੱਗ ਬੁਝਾ ਸਕੇ ਏਨੇ ਨੂੰ ਉਸਦੇ ਫੂਨ ਦੀ ਰਿੰਗ ਵੱਜਦੀ ਹੈ

“ ਹੈਲੋ ਕੌਣ “

ਕਰਮ ਕੰਨ ਨੂੰ ਫੂਨ ਲਾ ਪੁੱਛਦੀ ਹੈ

“ ਭੂਆ ਜੀ ਸੱਤਸ੍ਰੀਅਕਾਲ ਪਿੰਦਾ ਬੋਲ ਰਿਹਾਂ “

“ਹਾਂ ਪਿੰਦੇ ਪੁੱਤ ਕੀ ਹਾਲ ਨੇ ਤੇਰੇ , ਰਮਨ ਕਿਵੇਂ ਆਂ ? “

“ ਭੂਆ ਜੀ ਰਮਨ ਵੀ ਠੀਕ ਆ ਓਹ ਓਧਰ ਰਸੋਈ ‘ਚ ਆ (ਚਾਹੇ ਰਮਨ ਕੋਲ ਖੜੀ ਸੀ ਪਰ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਝੂਠ ਬੋਲਿਆ ) ਤੇ ਮੈਂ ਵੀ ਠੀਕ ਆ ਬੱਸ ਡੈਡੀ...... “

ਤਾਂ ਕਰਮਜੀਤ ਫਿਕਰ ‘ਚ ਬੋਲੀ

“ ਕੀ ਹੋਇਆ ਬਲਵਿੰਦਰ ਨੂੰ ? “

“ ਭੂਆ ਹੋਇਆ ਕੁਝ ਨੀ ਬੱਸ ਆਪਣੀਆਂ ਮਾੜੀਆਂ ਕਰਤੂਤਾਂ ਤੇ ਫੇਰ ਆ ਗਿਆ “

ਤਾਂ ਕਰਮਜੀਤ ਨੇ ਆਪਣੇ ਮੱਥੇ ਤੇ ਹੱਥ ਮਾਰਿਆ ਤੇ ਬੋਲੀ

“ ਹੁਣ ਕੀ ਕਰਤਾ ਓਹਨੇ , ਓਸੇ ਡੈਣ ਨਾਲ ਫਿਰਦਾ ਹੋਣਾ ਦੱਸ ਮੈ ਕੀ ਕਰਾਂ ਇਹਦਾ ? “

ਤਾਂ ਪਿੰਦਾ ਗੱਲ ਸੁਣਕੇ ਬੋਲਿਆ

“ ਅੱਜ ਤਾਂ ਭੂਆ ਓਹਨੂੰ ਸਿੱਧਾ ਘਰ ਲੈਕੇ ਆ ਰਿਹਾ , ਦਾਰੂ ਵੀ ਪੀ ਫਿਰਦਾ , ਮੈਂ ਅੱਜ ਇਹਨੂੰ ਸਿੱਧਾ ਕਰ ਦੇਣਾ “

ਪਿੰਦਾ ਗੁੱਸੇ ‘ਚ ਬੋਲ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤਾਂ ਚਿੰਤਾ ‘ਚ ਕਰਮਜੀਤ ਬੋਲੀ

“ ਨਾ ਨਾ ਪੁੱਤ ਤੂੰ ਕੁਝ ਨੀ ਕਹਿਣਾ , ਥੋਡੇ ‘ਚ ਤਾਂ ਡੈਨ ਓਹ ਅੱਗੇ ਈ ਫਰਕ ਪਾਉਣ ਨੂੰ ਫਿਰਦੀ ਆ , ਨਾ ਨਾ ਮੇਰਾ ਪੁੱਤ ਤੂੰ ਕੁਝ ਨਾ ਕਹੀਂ ਚੁੱਪ ਕਰਕੇ ਪਾਸੇ ਹੋ ਜੀ “

ਏਨਾ ਕਹਿ ਕੇ ਕਰਮਜੀਤ ਕੁਝ ਸੋਚਣ ਲੱਗ ਪਈ ਤੇ ਪਿੰਦਾ ਬੋਲਿਆ

“ ਫਿਰ ਹੋਰ ਕੀ ਕਰੀਏ ਭੂਆ ਖੜੇ ਦੇਖਦੇ ਰਹੀਏ ਤੇ ਓਹ ਮੇਰੀ ਸਾਰੀ ਜ਼ਮੀਨ ਹੜੱਪ ਕੇ ਓਹ ਜਾਵੇ “

“ ਨਾ ਨਾ ਪੁੱਤ ਏਦਾਂ ਕਿਵੇਂ ਤੇਰੀ ਜ਼ਮੀਨ ਰੋਕਜੂ ਕੋਈ , ਮੈਂ ਮਰਗੀ ਕਿਤੇ ਫਿਕਰ ਨਾ ਕਰ ਮੈਂ ਕਰਦੀਆਂ ਕੁਝ “

ਏਨਾ ਕਹਿ ਕੇ ਕਰਮਜੀਤ ਸੋਚਣ ਲੱਗ ਪਈ ਕਿ ਉਹ ਅਗਾਂਹ ਕੀ ਕਰੇ ਤੇ ਇੱਕ ਦਮ ਉਸ ਨੂੰ ਕੋਈ ਗੱਲ ਸੁੱਝੀ ਤੇ ਓਹ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਬੋਲੀ

“ ਤੂੰ ਫਿਕਰ ਨਾ ਕਰ ਪੁੱਤ ਮੈਂ ਪੱਕਾ ਹੱਲ ਕਰਦੀਆਂ ਤੇਰੇ ਪਿਉ ਦਾ , ਮੈਂ ਹੁਣੇ ਆਉਣੀ ਆਂ “

ਏਨਾ ਕਹਿ ਕੇ ਕਰਮਜੀਤ ਨੇ ਫੂਨ ਕੱਟ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਬੈਠ ਕੇ ਸੋਚਣ ਲੱਗੀ ਕਿ ਓਹਦੀ ਵੀ ਕੀ ਜੂਨ ਆ ਕੱਲ ਆਪਣੀ ਭੈਣ ਕੋਲੋਂ ਆਈ ਆ ਓਹਦਾ ਸਿਆਪਾ ਕਰਦੀ ਤੇ ਹੁਣ ਓਹਦਾ ਸਕਾ ਭਰਾ ਓਹਨੂੰ ਤੰਗ ਕਰਦਾ

ਉਸ ਨੂੰ ਇਸ ਗੱਲ ਦਾ ਵੀ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਉਸ ਦਾ ਭਰਾ ਬਲਵਿੰਦਰ ਜਵਾਨ ਹੈ ਓਹਦੀਆਂ ਵੀ ਸਰੀਰਕ ਲੋੜਾਂ ਨੇ ਓਹ ਵੀ ਓਹਨੇ ਕਿਤੇ ਤਾਂ ਪੂਰੀਆਂ ਕਰਨੀਆਂ ਹੋਇਆਂ ਪਰ ਫਿਰ ਸੋਚਦੀ ਹੈ ਕਿ ਜੇ ਕਰਨੀਆਂ ਹੀ ਨੇ ਚੰਦਰਾ ਕਿਸੇ ਚੱਜਦੀ ਤੀਂਮੀ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਹੀ ਕਰਵਾਅ ਲਵੇ ਤਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਨਣਦ ਰਾਣੀ ਦੀ ਨਣਦ ਮੋਹਨੀ ਦਾ ਖਿਆਲ ਆਉਂਦਾ ਹੈ ਜਿਸ ਦਾ ਛੇ ਮਹੀਂਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਛੱਡ ਛਡੱਈਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਤੇ ਹੁਣ ਉਸ ਦੇ ਵਾਸਤੇ ਦੁਬਾਰਾ ਓਹ ਮੁੰਡਾ ਦੇਖਦੇ ਫਿਰਦੇ ਸਨ , ਓਹ ਉੱਠੀ ਤੇ ਇਸ ਬਾਰੇ ਸਲਾਹ ਕਰਨ ਆਪਣੀ ਸੱਸ ਕੋਲ ਚਲੀ ਗਈ ਜੋ ਕਿ ਨਾਲਦੇ ਕਮਰੇ ‘ਚ ਪਈ ਸੀ

“ ਬੀਬੀ ਪੈਰੀ ਪੈਨੀ ਆ “

ਜਿਉਂਦੀ ਰਹਿ ਕਹਿ ਕੇ ਬੰਸੋ ਨੇ ਕਰਮਜੀਤ ਦਾ ਸਿਰ ਪਲੋਸਿਆ ਤੇ ਕੋਲ ਹੀ ਮੰਜੇ ਤੇ ਬਿਠਾ ਲਿਆ

ਤਾਂ ਕਰਮਜੀਤ ਨੇ ਸਾਰੀ ਗੱਲ ਆਪਣੀ ਸੱਸ ਬੰਸੋ ਨੂੰ ਦੱਸੀ ਕਿ ਕੀ ਕੁਝ ਬਲਵਿੰਦਰ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ ਤੇ ਜੇ ਆਪਾਂ ਓਹਦੀ ਕੁੜਮਨੀ ਮਿੰਦਰ ਦੀ ਕੁੜੀ ਮੋਹਨੀ ਦਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ਬਲਵਿੰਦਰ ਨੂੰ ਕਰਵਾਅ ਦਈਏ ਨਾਲੇ ਤਾਂ ਦੋਹਾਂ ਦਾ ਘਰ ਵਸ ਜਾਵੇਗਾ , ਨਾਲੇ ਬਲਵਿੰਦਰ ਸਿੱਧੇ ਰਾਹ ਪੈ ਜਾਵੇਗਾ

ਬੰਸੋ ਨੂੰ ਵੀ ਇਹ ਗੱਲ ਜਚ ਗਈ ਤਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਕਰਮਜੀਤ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਕਿ ਉਹ ਇਸ ਸਮੇਂ ਆਪਣੇ ਪੇਕੇ ਘਰ ਜਾਵੇ ਆਪ ਓਥੇ ਰਹੇ ਦੋ ਤਿੰਨ ਦਿਨ ਤੇ ਰਮਨ ਨੂੰ ਏਥੇ ਭੇਜ ਦੇਵੇ ਜਦੋਂ ਸਾਰਾ ਕੁਝ ਠੀਕ ਹੋ ਗਿਆ ਤਾਂ ਵਾਪਸ ਆ ਜਾਵੇ

ਤਾਂ ਕਰਮਜੀਤ ਨੇ ਏਦਾਂ ਹੀ ਕੀਤਾ ਓਹ ਆਪਣੇ ਮੁੰਡੇ ਜੱਸੇ ਨੂੰ ਲੈਕੇ ਆਪਣੇ ਪੇਕਿਆਂ ਵੱਲ ਨੂੰ ਚਲੀ ਗਈ ਤੇ ਓਥੇ ਪਹੁੰਚ ਕੇ ਬਲਵਿੰਦਰ ਦੇ ਆਉਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਪਹਿਲਾਂ ਰਮਨ ਨੂੰ ਵਾਪਸ ਆਪਣੇ ਪਿੰਡ ਭੇਜ ਦਿੱਤਾ ਜੱਸੇ ਨਾਲ ਤੇ ਖੁਦ ਓਥੇ ਰਹਿ ਗਈ ਪਿੰਦੇ ਦੇ ਕੋਲ ਆਪਣੇ ਭਰਾ ਬਲਵਿੰਦਰ ਨੂੰ ਸਬਕ ਸਿਖਾਉਣ ਲਈ

( ਨਾਨਕਾਘਰ )


ਪਿੰਦਾ ਕਿ ਜਿਸ ਦੇ ਮੂੰਹ ਨੂੰ ਖੂਨ ਲੱਗ ਚੁੱਕਿਆ ਸੀ ਓਹ ਰਮਨ ਨੂੰ ਜਾਂਦੀ ਦੇਖ ਉਦਾਸ ਹੋ ਗਿਆ, ਉਸ ਦੇ ਅੰਦਰ ਅੱਚਵੀ ਜਿਹੀ ਲੱਗ ਉੱਠੀ ਕ ਕਦ ਇਹ ਸਮੱਸਿਆ ਹੱਲ ਹੋਵੇ ਤੇ ਭੂਆ ਏਥੋਂ ਜਾਵੇ ਤੇ ਰਮਨ ਵਾਪਸ ਏਥੇ ਆਵੇ

ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਕਦੇ ਵੀ ਆਪਣੀ ਭੂਆ ਵੱਲ ਇਸ ਨਜ਼ਰ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਦੇਖਿਆ ਸੀ ਪਰ ਰਮਨ ਵਾਲੇ ਹਾਦਸੇ ਬਾਅਦ ਉਸਦਾ ਆਪਣੀ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰੀ ਦੀ ਹਰੇਕ ਔਰਤ ਵੱਲ ਵੇਖਣ ਦੀ ਨਜ਼ਰ ਬਦਲ ਗਈ ਸੀ

ਉਸ ਨੇ ਜਦੋਂ ਕਰਮਜੀਤ ਜੋ ਕਿ ਉਸ ਦੀ ਵੱਡੀ ਭੂਆ ਲਗਦੀ ਸੀ ਉਸ ਵੱਲ ਵੇਖਿਆ ਤਾਂ 43 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਹੋਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਵੀ ਓਸ ਦਾ ਸਰੀਰ ਕੋਸੇ ਛੱਬੀ ਸਾਲ ਦੀ ਮੁਟਿਆਰ ਵਰਗਾ ਸੀ ਉਸ ਦੀ ਭੂਆ ਦੇ ਮੋਟੇ ਚਿੱਤੜ ਤੇ ਮੰਮੇ ਉਸ ਨੂੰ ਪਾਗਲ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ

ਕਰਮਜੀਤ ਰਮਨ ਹੁਣਾ ਦੇ ਜਾਣ ਬਾਅਦ ਪਿੰਦੇ ਕੋਲ ਆਈ ਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਹੌਸਲਾ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਆਪਣੀ ਸਕੀਮ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਦੱਸੀ ਮੋਹਨੀ ਦੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਵਾਲੀ, ਪਿੰਦਾ ਚਾਹੇ ਖੁਸ਼ ਨਹੀਂ ਸੀ ਪਰ ਆਪਣੇ ਪਿਉ ਨੂੰ ਸਹੀ ਰਾਹ ਤੇ ਲਿਆਉਣ ਲਈ ਉਸ ਨੂੰ ਇਹੀ ਸਹੀ ਲੱਗਿਆ ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਹਾਂ ‘ਚ ਹਾਂ ਮਿਲਾ ਦਿੱਤੀ

ਕਰਮਜੀਤ ਨੇ ਰੋਟੀ ਟੁੱਕ ਦਾ ਸਾਰਾ ਨਬੇੜ ਲਿਆ ਸੀ ਤੇ ਹੁਣ ਓਹ ਤੇ ਪਿੰਦਾ ਬੱਸ ਬਲਵਿੰਦਰ ਦੀ ਉਡੀਕ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ ਜੋ ਕਿ ਘੰਟੇ ਵਿੱਚ ਆਉਣ ਦਾ ਕਹਿ ਕੇ ਹਜੇ ਤੱਕ ਨਹੀਂ ਆਇਆ ਸੀ ਤਾਂ ਏਨੇ ਨੂੰ ਗੇਟ ਖੜਕਿਆ ਤੇ ਬਲਵਿੰਦਰ ਬੂਹਾ ਧੱਕ ਕੇ ਲੜਖੜਾਉਂਦਾ ਹੋਇਆ ਅੰਦਰ ਆਉਂਦਾ ਦਿਸਿਆ
ਤੇ ਮਗਰ ਮਗਰ ਉਸਦੇ ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਆ ਰਹੀ ਸੀ

ਜਦੋਂ ਓਹ ਦੋਵੇਂ ਰਸੋਈ ਕੋਲ ਪਹੁੰਚੇ ਤਾਂ ਸਾਹਮਣੇ ਕਰਮਜੀਤ ਨੂੰ ਖੜ੍ਹੀ ਦੇਖ ਹੈਰਾਨ ਹੋ ਗਏ ਬਲਵਿੰਦਰ ਤਾਂ ਇੱਕ ਦਮ ਆਪਣੀ ਵੱਡੀ ਭੈਣ ਨੂੰ ਸਾਹਮਣੇ ਦੇਖ , ਚੱਕਰ ਜਿਹਾ ਖਾ ਗਿਆ ਪਰ ਦਾਰੂ ਦੇ ਨਸ਼ੇ ‘ਚ ਝੂਮੀ ਜੇ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ

ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਨੇ ਕਰਮਜੀਤ ਨੂੰ ਸਿਰ ਜਿਹਾ ਮਾਰਿਆ ਤਾਂ ਕਰਮਜੀਤ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਅੱਖਾ ਕੱਡ ਗੁੱਸਾ ਦਿਖਾਇਆ ਤਾਂ ਬਲਵਿੰਦਰ ਕਰਮਜੀਤ ਦੇ ਤੇਵਰ ਸਮਝ ਗਿਆ ਤੇ ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਨੂੰ ਅੰਦਰ ਜਾਣ ਲਈ ਕਿਹਾ ਤਾਂ ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਚੁੱਪ ਚਾਪ ਅੰਦਰ ਵੱਲ ਨੂੰ ਤੁਰ ਪਈ

ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਦੇ ਅੰਦਰ ਜਾਣ ਬਾਅਦ ਕਰਮਜੀਤ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਈ

“ ਕਿਉਂ ਤੂੰ ਆਪਣੇ ਪੁੱਤ ਦਾ ਘਰ ਉਜਾੜਨਾ ਲਿਆ ? “

ਵਿਚਾਰਾ ਜਿਹਾ ਬਣ ਬਲਵਿੰਦਰ ਬੋਲਿਆ

“ ਮੈਂ ਕੀ ਕੀਤਾ ਭੈਣੇ ?”

“ ਮੈਂ ਕੀ ਕੀਤਾ ਤਾਂ ਆ ਡੈਣ ਨੂੰ ਕਿਉਂ ਲੈ ਕੇ ਆਇਆ ਏਥੇ ? “

“ਇਹ ਇਹ ਮੇਰੀ ਦੋਸਤ ਆ,ਫਰੈਂਡ ਆ ਮੇਰੀ ਆ ਗਈ ਨਾਲ ਫੇਰ ਕੀ ਏ “

ਬਲਵਿੰਦਰ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਸੀ ਓਹ ਦਾਰੂ ਦੇ ਨਸ਼ੇ ‘ਚ ਕੀ ਬੋਲੀ ਕਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਨਾ ਉਸ ਨੂੰ ਇਹ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਉਸ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਕੌਣ ਖੜ੍ਹੀ ਸੀ ਜਾਂ ਖੜ੍ਹਾ ਸੀ

ਤਾਂ ਕਰਮਜੀਤ ਦਾ ਫੇਰ ਓਹੀ ਸਵਾਲ ਸੀ
“ ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਦੱਸ ਇਹ ਕਰਨ ਕੀ ਆਈ ਆ ਏਥੇ “

ਬਾਰ ਬਾਰ ਇੱਕੋ ਗੱਲ ਸੁਣਕੇ ਓਹ ਅੱਕ ਗਿਆ ਸੀ, ਹਰ ਗੱਲ ਚ ਓਹਦਾ ਮੁੰਡਾ ਤੇ ਓਹਦੀਆਂ ਭੈਣਾਂ ਬੰਦਸ ਬਣ ਜਾਂਦੀਆਂ ਸਨ , ਉਸ ਨੇ ਅੱਕੇ ਵੇ ਨੇ ਪੁੱਠਾ ਬੋਲ ਦਿੱਤਾ

“ ਇਹ ਕੀ ਕਰਨ ਆਈਆ? ਸੁਣਨਾ ਮੈਥੋਂ! ਇਹ ਮੈਨੂੰ ਦੇਣ ਆਈ ਆ “
ਤੇ ਕਰਮਜੀਤ ਦਾ ਹੱਥ ਫੜਕੇ ਆਪਣੇ ਲੱਨ ਤੇ ਰੱਖਦਾ ਹੋਇਆ ਬੋਲਿਆ
“ ਇਹਦੇ ਤੇ ਟੱਪਣਾ ਇਹਨੇ ਸਾਰੀ ਰਾਤ , ਜੇ ਕੋਈ ਹੋਰ ਹੈਗੀ ਆ ਸਵਾਰੀ ਕਰਨ ਆਲੀ ਇਹਦੇ ਤੇ ਆਜਾਵੇ ਮੈਨੂੰ ਛੱਡ ਦਉਂ ਇਹਨੂੰ ..........ਪਰ ਓਹਨਾ ਚਿਰ ਮੇਰਾ ਨੀ ਸਰਨਾ “

ਤੇ ਇਹਨਾਂ ਕਹਿੰਦਾ ਹੋਇਆ ਓਹ ਪਿੰਦੇ ਕੋਲ ਦੀ ਹੁੰਦਾ ਹੋਇਆ ਅੰਦਰ ਕਮਰੇ ਚ ਬੜ ਗਿਆ ਤੇ ਅੰਦਰੋਂ ਕੁੰਡਾ ਲਾ ਲਿਆ ਤੇ ਪਿੰਦਾ ਅਤੇ ਕਰਮਜੀਤ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਵੱਲ ਹੈਰਾਨ ਖੜੇ ਵੇਖ ਰਹੇ ਸਨ ਨਾ ਪਿੰਦਾ ਕੁਝ ਬੋਲ ਰਿਹਾ ਸੀ ਨਾ ਉਸ ਦੀ ਭੂਆ ਕਿਉਕਿ ਦੋਹਾਂ ਨੂੰ ਅਜਿਹੀ ਗੱਲ ਦੀ ਆਸ ਨਹੀਂ ਸੀ ਜੋ ਉਸ ਦੇ ਪਿਉ ਬਲਵਿੰਦਰ ਨੇ ਉਸ ਦੀ ਭੂਆ ਨਾਲ ਕੀਤੀ ਸੀ

ਬਲਵਿੰਦਰ ਦੇ ਲੱਨ ਨੂੰ ਹੱਥ ‘ਚ ਫੜਕੇ ਉਸ ਦੇ ਅੰਦਰ ਝਰਨਾਹਟ ਦੌੜ ਗਈ ਸੀ ਉਸ ਨੂੰ ਬਲਵਿੰਦਰ ਤੋਂ ਇਹ ਉਮੀਦ ਨਹੀਂ ਸੀ ਤੇ ਏਨੇ ਨੂੰ ਪਿੰਦਾ ਉਸ ਦੇ ਕੋਲ ਆਇਆ ਤੇ ਬੋਲਿਆ

“ ਭੂਆ ਜੀ ਆ ਜੋ ਓਹਦੀ ਪੀਤੀ ਹੋਈ ਸੀ ਓਹਨੂੰ ਪਤਾ ਨੀ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਸੀ ਓਹ ਕੀ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ “

ਕਰਮਜੀਤ ਕੁਝ ਨਾ ਬੋਲੀ ਤੇ ਚੁੱਪ ਚਾਪ ਪਿੰਦੇ ਮਗਰ ਤੁਰ ਪਈ

ਰਾਤ ਦੇ ਨੌ ਵੱਜ ਗਏ ਸਨ ਤੇ ਬਲਵਿੰਦਰ ਤੇ ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਕਦੋਂ ਦੇ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ‘ਚ ਚੋਹਲ ਮੋਹਲ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ ਤੇ ਏਧਰ ਪਿੰਦਾ ਤੇ ਕਰਮਜੀਤ ਸੋਚੀਂ ਪਏ ਹੋਏ ਸਨ ਕੀ ਕੀਤਾ ਕੀ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਕਰਮ ਬੋਲੀ
“ ਪਿੰਦੇ ਆਪਾਂ ਕਿਉਂ ਜਗਰਾਤਾ ਕੱਟਣਾ ਆਪਾਂ ਤਾਂ ਸੌਂ ਲਈ ਏ , ਇਹ ਦੇ ਨਾਲ ਸਵੇਰੇ ਗੱਲ ਕਰਾਂਗੇ “

ਤਾਂ ਓਹ ਦੋਵੇਂ ਉੱਠੇ ਤੇ ਕਮਰਿਆਂ ਵੱਲ ਤੁਰ ਪਏ ਤਾਂ ਬਲਵਿੰਦਰ ਇੱਕ ਦਮ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਚੋਂ ਬਾਹਰ ਆਇਆ ਓਹ ਪੂਰਾ ਨੰਗਾ ਸੀ ਓਹ ਏਨਾ ਨਸ਼ੇ ਚ ਸੀ ਕਿ ਉਸ ਨੂੰ ਕੁਝ ਵੀ ਸੁਧ ਬੁੱਧ ਨਹੀਂ ਸੀ ਤਾਂ ਉਹ ਪਿੰਦੇ ਤੇ ਕਰਮਜੀਤ ਨੂੰ ਗਾਲਾਂ ਕੱਢਣ ਲੱਗ ਪਿਆ ਹੋਰ ਤਾਂ ਹੋਰ ਉਹ ਬਿਲਕੁੱਲ ਨੰਗਾ ਸੀ ਤੇ ਉਸ ਦਾ ਲੱਨ ਕਦੇ ਏਧਰ ਤੇ ਕਦੇ ਓਧਰ ਡਿਗਦਾ ਸੀ ਤਾਂ ਕਰਮਜੀਤ ਨੇ ਇਹ ਦੇਖਕੇ ਅੱਖਾਂ ਨੀਵੀਂਆਂ ਕਰ ਲਈਆਂ ਤੇ ਬਲਵਿੰਦਰ ਲਗਾਤਾਰ ਗਾਲਾਂ ਕੱਢੀ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ

“ ਨਿੱਕਲ ਜਾਵੋਂ ਮੇਰੇ ਘਰੋਂ ਕੁੱਤਿਓ ਮਰੋ ਕਿਤੇ ਜਾਕੇ “

ਤੇ ਪਿੰਦਾ ਤੇ ਕਰਮਜੀਤ ਡਰਦੇ ਮਾਰੇ ਕੱਠੀ ਚੋਂ ਬਾਹਰ ਨਿੱਕਲ ਵਿਹੜੇ ‘ਚ ਆ ਗਏ ਤੇ ਓਹਨਾਂ ਦੇ ਨਿੱਕਲਣ ਸਾਰ ਬਲਵਿੰਦਰ ਨੇ ਕੋਠੀ ਦਾ ਗੁਟ ਲਾ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਕਰਮਜੀਤ ਦਾ ਇੱਕੋ ਸਵਾਲ ਸੀ

“ ਪਿੰਦੇ ਹੁਣ ਕਿੱਥੇ ਸੌਵਾਂਗੇ ਆਪਾਂ “
ਰਾਤ ਦੇ ਦਸ ਵੱਜ ਗਏ ਸਨ ਤੇ ਫਰਵਰੀ ਦਾ ਅਖੀਰ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਠੰਡ ਵੀ ਬਹੁਤ ਵਧ ਗਈ ਸੀ

ਪਿੰਦਾ ਕੁਝ ਦੇਰ ਸੋਚਦਾ ਰਿਹਾ ਤੇ ਫਿਰ ਬੋਲਿਆ
“ ਭੂਆ ਜੀ ਸਟੋਰ ਰੂਮ ‘ਚ ਸੌਂ ਜਾਨੇ ਆ ਓਥੇ ਇੱਕ ਬੈੱਡ ਵੀ ਹੈ ਤੇ ਕੰਬਲ ਵੀ
ਪਰ ਬੈੱਡ ਛੋਟਾ ਜਿਆ ਹੈ “

ਤਾਂ ਕਰਮਜੀਤ ਚੁੱਪ ਚਾਪ ਇਹ ਕਹਿੰਦੀ ਓਧਰ ਨੂੰ ਤੁਰ ਪਈ

“ ਕੋਈ ਨੀ ਇਸ ਟੈਮ ਓਥੇ ਹੀ ਸਾਰ ਲੈਨੇ ਆ ਔਖੇ ਸੌਖੇ “

ਪਿੰਦੇ ਦੀ ਭੂਆ ਉਸ ਦੇ ਅੱਗੇ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਓਹ ਆਪ ਪਿੱਛੇ ਸੀ ਤੇ ਭੂਆ ਦੇ ਹਿਲਦੇ ਚਿੱਤੜ ਉਸ ਦੇ ਲੰਨ ਨੂੰ ਹਚਕੋਲੇ ਦੇ ਰਹੇ ਸਨ

ਤੇ ਕੁਝ ਮਿੰਟਾ ਬਾਅਦ ਕਮਲਜੀਤ ਤੇ ਪਿੰਦਾ ਓਸੇ ਬੈੱਡ ਕੋਲ ਪਹੁੰਚ ਚੁੱਕੇ ਸਨ ਜਿੱਥੇ ਅੱਜ ਸਵੇਰੇ ਹੀ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਕਮਲਜੀਤ ਦੇ ਬਾਗ ਦੀ ਕਲੀ ਨੂੰ ਫੁੱਲ ਬਣਾਇਆ ਸੀ ਤੇ ਹੁਣ ਉਸ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਪੂਰੇ ਦਾ ਪੂਰਾ ਬਾਗ ਖੜਾ ਸੀ.......

 

[Grewal saab]

ਕਾਂਡ 5
(ਨਾਨਕਾ ਘਰ )



ਬਲਵਿੰਦਰ ਦੇ ਕੋਠੀ ਵਿੱਚੋ ਕੱਢਣ ਦੇ ਬਾਅਦ ਕਰਮਜੀਤ ਤੇ ਪਿੰਦਾ ਸਟੋਰ ਰੂਮ ਵਿੱਚ ਪਹੁੰਚ ਚੁੱਕੇ ਸਨ,ਕਰਮਜੀਤ ਸਟੋਰ ਦਾ ਗੇਟ ਖੋਲ ਕੇ ਅੰਦਰ ਬੜੀ ਤੇ ਲਾਇਟ ਜਗਾ ਬੈਡ ਕੋਲ ਜਾ ਖੜੀ ਅਤੇ ਸਵੇਰ ਦੇ ਬੈੱਡ ਤੇ ਪਏ ਖਿਲਾਰੇ ਨੂੰ ਦੇਖਣ ਲੱਗੀ ਤੇ ਬੋਲੀ

" ਵੇ ਆ ਕੀ ਗਾਹ ਪਾਇਆ ਬਿੱਡ ਤੇ ਜਿਵੇਂ ਕੋਈ ਘੁਲਿਆ ਹੁੰਦਾ ਇੱਥੇ ? "

ਇਹਨਾਂ ਕਹਿ ਕੇ ਓਹ ਕੋਡੀ ਹੋ ਕੇ ਗੱਦਾ ਤੇ ਚਾਦਰ ਸੈੱਟ ਕਰਨ ਲੱਗ ਪਈ, ਜਦੋਂ ਓਹ ਕੋਡੀ ਹੋ ਕੇ ਚਾਦਰ ਸੈੱਟ ਕਰਨ ਲੱਗੀ ਤਾਂ ਉਸ ਦੇ ਚਿੱਤੜ ਹੋਰ ਵੀ ਬਾਹਰ ਨੂੰ ਆ ਗਏ ਤੇ ਐਨ ਪਿੰਦੇ ਦੇ ਲੱਕ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਤੇ ਪਿੰਦੇ ਦਾ ਜੀ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਮਾਰ ਮਾਰ ਘੱਸੇ ਚਿੱਤੜ ਭੰਨ ਦੇਵੇ ਪਰ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਤੇ ਕਾਬੂ ਰੱਖਿਆ ਤੇ ਬੋਲਿਆ

" ਕੁਝ ਨੀ ਭੂਆ ਏਥੇ ਕਈ ਦਿਨਾਂ ਤੋ ਕੋਈ ਨੀ ਆਇਆ ਨਾ ਹੀ ਕਦੇ ਜਿਆਦਾ ਅਸੀਂ ਧਿਆਨ ਦਿੱਤਾ ਸਟੋਰ ਰੂਮ ਦਾ ,ਇਹ ਗੱਦਾ ਤੇ ਚਾਦਰ ਤਾਂ ਓਦਾਂ ਹੀ ਵਾਧੂ ਕਹਿ ਕੇ ਏਥੇ ਰੱਖ ਹੋਏ ਸਨ "

ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਬਚਾਅ ਕਰਦੇ ਨੇ ਤੇ ਭੂਆ ਦੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਵੱਲ ਵੇਖਦੇ ਨੇ ਏਨਾ ਕਿਹਾ ਤੇ ਸੱਜੇ ਹੱਥ ਨਾਲ ਡਾਂਗ ਅਰਗੇ ਹੋਏ ਲੱਨ ਨੂੰ ਕੱਛੇ ਉੱਤੋ ਦੀ ਪਲੋਸਣ ਲੱਗਾ ਤਾਂ ਕਰਮਜੀਤ ਚਾਦਰ ਲੋਟ ਕਰਦੀ ਹੋਈ ਪਿੱਛੇ ਨੂੰ ਆਉਦੀਂ ਬੋਲੀ

" ਵੇ ਇਹਨੂੰ ਸਮਾਨ ਰੱਖਣਾ ਨੀ ਸਿੱਟਣਾ ਕਹਿੰਦੇ ਨੇ "

ਪਰ ਜਦੋਂ ਓਹ ਚਾਦਰ ਲੋਟ ਕਰਕੇ ਮਗਰ ਨੂੰ ਹੋਈ ਤਾਂ ਮਗਰ ਖੜੇ ਪਿੰਦੇ ਨਾਲ ਉਸ ਦੀ ਪਿੱਠ ਟਕਰਾਅ ਗਈ ਤੇ ਪਿੰਦੇ ਦਾ ਲੱਨ ਭੂਆ ਦੇ ਚਿੱਤੜਾਂ 'ਚ ਚੁਬ ਗਿਆ ,ਜਿਸ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਕਰਮਜੀਤ ਨੂੰ ਵੀ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ ਤੇ ਓਹ ਥੋੜਾ ਜਿਹਾ ਅੱਗੇ ਨੂੰ ਹੋ ਗਈ ਤੇ ਗੱਲ ਬਦਲਦੀ ਬੋਲੀ

" ਦੇਖਦਾ ਪਿੰਦੇ ਤੇਰੇ ਪਿਉ ਨੇ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਕੀ ਕੀਤੀ , ਦੇਖਦਾ ਸੀ ਤੂੰ ਸਾਹਮਣੇ ਖੜਾ ? "

ਇਹਨਾਂ ਕਹਿ ਕੇ ਓਹ ਪਿੰਦੇ ਵੱਲ ਝਾਕੀ ਤੇ ਪਿੰਦਾ ਸੁਤੇ ਸੁਭਾਅ ਬੋਲਿਆ

" ਆਹੋ ਭੂਆ ਓਹਨੇ ਤੇਰਾ ਹੱਥ ...........ਫੜ ਕੇ...............

ਤਾਂ ਕਰਮਜੀਤ ਉਸ ਦੀ ਗੱਲ ਕਟਦੀ ਬੋਲੀ

" ਚੱਲ ਛੱਡ ਨਸ਼ੇ 'ਚ ਓਹਨੁੰ ਪਤਾ ਨੀ ਲੱਗਿਆ "

ਏਨਾ ਕਹਿ ਕੇ ਓਹ ਆਸੇਪਾਸੇ ਕੰਬਲ ਲੱਭਣ ਲੱਗ ਪਈ ਪਰ ਓਹਨੂੰ ਕੰਬਲ ਕਿਤੇ ਨਾ ਦਿਸਿਆ ਤਾਂ ਓਹ ਪਿੰਦੀ ਨੂੰ ਬੋਲਦੀ ਹੈ

" ਵੇ ਤੂੰ ਤਾਂ ਕਹਿੰਦਾ ਸੀ ਕੰਬਲ ਪਿਆ ਏਥੇ ਪਰ ਕੰਬਲ ਤਾਂ ਕਿਤੇ ਵੀ ਨੀ "

ਭੂਆ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣਕੇ ਪਿੰਦਾ ਵੀ ਆਸੇ ਪਾਸੇ ਦੇਖਣ ਲੱਗ ਗਿਆ ਪਰ ਓਹਨੂੰ ਵੀ ਕੰਬਲ ਕਿਤੇ ਨਾ ਦਿਸਿਆ ਤੇ ਓਧਰ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਵੀ ਠੰਡ ਵਧਦੀ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਪਿੰਦਾ ਕੱਲਾ ਕੱਛੇ ਤੇ ਟੀ ਸ਼ਰਟ 'ਚ ਖੜਾ ਸੀ ਤੇ ਕਰਮਜੀਤ ਨੇ ਇਕੱਲੇ ਸਲਵਾਰ ਕਮੀਜ 'ਚ ਕਿਉਕਿ ਜਦੋਂ ਬਲਵਿੰਦਰ ਨੇ ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ ਕੋਠੀ ਚੋਂ ਕੱਡਿਆ ਤਾਂ ਓਹ ਆਪਣਾ ਸ਼ੌਲ ਵੀ ਅੰਦਰ ਛੱਡ ਆਈ ਸੀ ਤੇ ਹੁਣ ਦੋਹਾਂ ਨੂੰ ਠੰਡ ਲੱਗਣ ਲੱਗ ਪਈ ਸੀ ਤਾਂ ਪਿੰਦਾ ਬੋਲਿਆ

" ਕੰਬਲ ਤਾਂ ਫੇਰ ਭੂਆ ਅੰਦਰ ਈ ਪਿਆ ਕੋਠੀ ਦੇ , ਅੰਦਰੋਂ ਈ ਲੈ ਕੇ ਆਉਣਾ ਪੈਣਾ "

ਇਹ ਗੱਲ ਸੁਣਕੇ ਕਰਮਜੀਤ ਪ੍ਰੇਸ਼ਾਨ ਹੋ ਗਈ ਪਿੰਦੇ ਵੱਲ ਝਾਕਦੀ ਬੋਲੀ

" ਪਰ ਕੋਠੀ ਨੁੰ ਤਾਂ ਓਹਨੇ ਕੁੰਡਾ ਲਾ ਲਿਆ ਹੋਣਾ ਅੰਦਰੋਂ "

" ਕੋਈ ਨੀ ਆਜਾ ਵੇਖਦੇ ਆਂ ਭੂਆ ਕੀ ਪਤਾ ਖੁਲਾ ਈ ਹੋਵੇ "

ਏਨਾ ਕਹਿ ਕੇ ਪਿੰਦਾ ਤੇ ਕਰਮਜੀਤ ਸਟੋਰ ਰੂਮ ਚੋਂ ਬਾਹਰ ਨਿੱਕਲੇ ਤੇ ਬਾਹਰ ਹੁਣ ਬਹੁਤ ਜਿਆਦਾ ਠੰਡ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਸੀ ਜਿਸ ਕਰਕੇ ਕਰਮਜੀਤ ਤੇ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਕੱਛਾਂ 'ਚ ਹੱਥ ਦੇ ਲਏ ਤੇ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਕੋਠੀ ਵੱਲ ਵਧਣ ਲੱਗੇ

ਸਟੋਰ ਰੂਮ ਵਾਲੇ ਵਾਸੇ ਕੋਠੀ ਦਾ ਇੱਕ ਪਾਸਾ ਲਗਦਾ ਸੀ ਜਿਸ ਪਾਸੇ ਬਲਵਿੰਦਰ ਦੇ ਰੂਮ ਦੀ ਇੱਕ ਬਾਰੀ ਸੀ ਜਿਸ ਅੰਦਰ ਓਹ ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਬੜਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਉਹ ਕੋਠੀ ਦੇ ਖੱਬੇ ਪਾਸੇ ਕੋਲ ਦੀ ਕੋਠੀ ਦੇ ਮੇਨ ਗੇਟ ਕੋਲ ਪਹੁੰਚੇ ਤੇ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਧੱਕਾ ਮਾਰਿਆ ਤਾਂ ਦਰਵਾਜਾ ਨਾ ਖੁੱਲਿਆ ਤਾਂ ਮਗਰ ਖੜ੍ਹੀ ਆਪਣੀ ਭੂਆ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦਾ " ਇਹ ਤਾਂ ਬੰਦ ਆ ਭੂਆ ਕੰਜਰ ਨੇ ਅੰਦਰੋ ਲਾਤਾ ਲਗਦਾ "

ਤਾਂ ਕਰਮਜੀਤ ਬੋਲੀ

" ਇਹਨੇ ਠੰਡ 'ਚ ਮਾਰਨਾ ਸਾਨੂੰ ਹੋਰ ਕੁਝ ਨੀ, ਹੋਰ ਪਾਸੇ ਦਾ ਗੇਟ ਨੀ ਖੁੱਲਾ ਕੋਈ? "

ਕਰਮਜੀਤ ਨੇ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਸਵਾਲ ਕੀਤਾ ਤਾਂ ਪਿੰਦਾ ਬੋਲਿਆ

" ਹਾਂ ਸ਼ਇਦ ਰਸ਼ੋਈ ਵਾਲਾ ਹੋਵੇ "
ਇਹਨਾਂ ਕਹਿ ਕੇ ਓਹ ਅਗਾਹ ਰਸੋਈ ਵਾਲੇ ਗੇਟ ਵੱਲ ਤੁਰ ਪਿਆ ਜੋ ਕਿ ਕੋਠੀ ਦੇ ਸੱਜੇ ਪਾਸੇ ਸੀ ਤੇ ਕਰਮਜੀਤ ਵੀ ਉਸ ਦੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਤੁਰ ਪਈ ਪਰ ਜਦੋਂ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਓਹ ਗੇਟ ਖੋਲਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ ਕੀਤੀ ਤਾਂ ਓਹ ਵੀ ਬੰਦ ਸੀ ਤਾਂ ਕਰਮਜੀਤ ਬਲਵਿੰਦਰ ਨੂੰ ਅਵਾਤਵਾ ਬੋਲਣ ਲੱਗ ਪਈ ਤਾਂ ਪਿੰਦਾ ਬੋਲਿਆ
" ਦੋ ਮਿੰਟ ਚੁੱਪ ਕਰ ਭੂਆ,ਇੱਕ ਸਕੀਮ ਹੈ , ਆਪਣਾ ਕੋਠੀ ਦੇ ਮਗਰਲੇ ਦੀ ਇੱਕ ਰੂਮ 'ਚ ਏਸੀ ਲਾਇਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਪਰ ਏਸੀ ਰਿਪੇਅਰਹੋਣ ਗਿਆ ਤੇ ਓਹ ਬੰਦੇ ਦੇ ਬੜਨ ਜਿੰਨਾ ਥਾਂ ਹੈਗਾ ਤੂੰ ਮੇਰੀ ਮਦਦ ਕਰ ਦਵੀਂ ਓਥੋ ਦੀ ਬੜਨ ਨੂੰ ਮੈਂ ਅੰਦਰੋਂ ਕੰਬ ਲੈ ਆਵਾਂਗਾ "

ਤਾਂ ਕਰਮਜੀਤ ਸਹਿਮਤ ਹੋਗਈ ਤੇ ਹੁਣ ਓਹ ਜਿਸ ਪਾਸਿਓ ਆਏ ਸਨ ਓਧਰ ਨੂੰ ਹੀ ਤੁਰ ਪਏ ਕਰਮਜੀਤ ਥੋੜੀ ਅੱਗੇ ਲੰਘ ਗਈ ਸੀ ਤੇ ਜੱਸਾ ਓਹਦੇ ਮਗਰ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤਾਂ ਜਦੋਂ ਕਰਮਜੀਤ ਬਲਵਿੰਦਰ ਦੇ ਰੂਮ ਅੱਗੋ ਦੀ ਲੰਘਣ ਲੱਗੀ ਤਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਅੰਦਰ ਚਾਨਣ ਆਉਦਾ ਦੇਖਿਆ ਤੇ ਚਾਨਣ 'ਚ ਦੋ ਪ੍ਰਛਾਵੇ ਹਿਲਦੇ ਦਿਸੇ ਤਾਂ ਓਹ ਥੋੜਾ ਝੁਕ ਕੇ ਬਾਰੀ ਥਾਂਈ ਅੰਦਰ ਝਾਕੀ ਤਾਂ ਓਹ ਹੈਰਾਨ ਰਹਿ ਗਈ ਕਿਉਂਕਿ ਅੰਦਰ ਬਲਵਿੰਦਰ ਹੇਠਾਂ ਲੰਮਾਂ ਪਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਤੇ ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਉਸ ਦੇ ਉੱਪਰ ਟੱਪ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਬਲਵਿੰਦਰ ਦਾ ਨੌ ਇੰਚ ਦਾ ਲੱਨ ਉਸਨੂੰ ਸਾਫ ਅੰਦਰ ਬਾਹਰ ਹੁੰਦਾ ਦਿਸ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤਾਂ ਇਹ ਸਭ ਦੇਖ ਕਰਮਜੀਤ ਵੀ ਗਰਮ ਹੋਣ ਲੱਗੀ ਤੇ ਉਸ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਗਿੱਲੀ ਹੋ ਕੇ ਰਸ ਛੱਡ ਲੱਗੀ ਤਾਂ ਇਹ ਸਭ ਦੇਖਦੀ ਦਾ ਉਸਦਾ ਹੱਥ ਆਪਣੇ ਆਪ ਸਲਵਾਰ ਉੱਪਰੋ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਨੂੰ ਮਸਲਣ ਲੱਗ ਪਿਆ ਤੇ ਓਹ ਇਹ ਵੀ ਭੁੱਲ ਗਈ ਕਿ ਮਗਰ ਪਿੰਦਾ ਆ ਰਿਹਾ ਹੈ ਕਿਉਕਿ ਕਿ ਓਹ ਉਸ ਦਿਨ ਦੀ ਭਰੀ ਪਈ ਸੀ ਜਿਸ ਦਿਨ ਉਹ ਆਪਣੀ ਭੈਣ ਤੇ ਸੌਹਰੇ ਦੀ ਰਾਸ ਲੀਲਾ ਦੇਖ ਕੇ ਆਈ ਸੀ ਕੋਡੀ ਹੋਈ ਕਮਲਜੀਤ ਛੇਤੀ ਛੇਤੀ ਆਪਣੀ ਫੁੱਦੀ ਮਸਲੀਂ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ ਤਾਂ ਏਨੇ ਨੂੰ ਮਗਰ ਪਿੰਦਾ ਆ ਗਿਆ,ਪਿੰਦਾ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਇਹ ਸਭ ਵੇਖਦਾ ਕਰਮਜੀਤ ਦੇ ਬਿੱਲਕੁਲ ਕੋਲ ਆ ਗਿਆ ਸੀ ਪਰ ਕਰਮਜੀਤ ਨੂੰ ਕੁਝ ਪਤਾ ਤੇ ਉਹ ਦਵਾ ਦਵ ਆਪਣੀ ਫੁੱਦੀ ਮਸਲਦੀ ਰਹੀ ।

ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਜਦੋਂ ਆਉਦੇ ਨੇ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਭੂਆ ਕੋਡੀ ਹੋ ਬਾਰੀ 'ਚ ਕੁਝ ਦੇਖ ਰਹੀ ਹੈ ਤੇ ਉਸ ਦਾ ਹੱਥ ਲਗਾਤਾਰ ਉਸਦੀ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਫਿਰ ਰਿਹਾ ਹੈ ਤਾਂ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਸਮਝਣ 'ਚ ਦੇਰ ਨਾ ਲੱਗੀ ਕਿ ਕੀ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ ਤਾਂ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਕੱਛੇ ਦੇ ਇੱਕ ਪਾਸਿਓ ਲੱਨ ਕੱਢਕੇ ਹੱਥ 'ਚ ਮਸਲਦਾ ਕਰਮਜੀਤ ਵੱਲ ਨੂੰ ਜਾਣ ਲੱਗਿਆ ਉਹ ਬਿੱਲਕੁਲ ਕੋਲ ਪਹੁੰਚ ਗਿਆ ਤਾਂ ਵੀ ਕਰਮਜੀਤ ਨੂੰ ਕੁਝ ਪਤਾ ਨਾ ਲੱਗਾ,ਪਹਿਲਾਂ ਦਾ ਓਹ ਸਾਇਡ ਤੋਂ ਹੋਕੇ ਦੇਖਣ ਲੱਗਾ ਕੀ ਕਿ ਹੋ ਰਿਹਾ ਅੰਦਰ ਪਰ ਫਿਰ ਉਸ ਨੂੰ ਇੱਕ ਸਕੀਮ ਸੁੱਝ ਓਹ ਆਪਣੀ ਭੂਆ ਕਰਮਜੀਤ ਦੇ ਮਗਰ ਆ ਗਿਆ ਤਾਂ ਓਥੋ ਹੀ ਹਵਾ ਦਾ ਇੱਕ ਹਲਕਾ ਜਿਆ ਬੁੱਲਾ ਆਇਆ ਤੇ ਕਰਮਜੀਤ ਦਾ ਕਮੀਜ਼ ਚਿੱਤੜਾ ਤੋਂ ਉੱਡ ਕੇ ਉਸਦੀ ਢੂਹੀ ਤੇ ਪੈ ਗਿਆ ਤੇ ਪਿੰਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਰਮਨ ਦੇ ਚਿੱਤੜਾ ਤੋਂ ਵੀ ਵੱਡੇ ਚਿੱਤੜ ਆਪਣੇ ਸਾਹਮਣੇ ਵੇਖੇ ਤਾਂ ਉਸ ਤੋਂ ਰਿਹਾ ਨਾ ਗਿਆ ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣਾ ਨੰਗਾਂ ਲੱਨ ਸਲਵਾਰ ਉੱਤੋਂ ਦੀ ਭੂਆ ਦੇ ਚਿੱਤੜਾਂ 'ਚ ਫਸਾ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਭੂਆ ਤੇ ਝੁਕ ਕੇ ਉਸਦੇ ਉੱਤੋਂ ਦੀ ਅੰਦਰ ਦੇਖਣ ਲੱਗਾ ਜਿੱਥੇ ਹੁਣ ਉਸ ਦਾ ਪਿਉ ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਨੂੰ ਉੱਤੋਂ ਲਾਹ ਕੇ ਕੋਡੀ ਘਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਉਸ ਦਾ ਫੁੱਦੀ ਚੋਂ ਨਿੱਕਲਿਆ ਲੰਨ ਦੇਖ ਕੇ ਕਰਮਜੀਤ ਦੇ ਮੂੰਹ ਚੋਂ ਹੌਕਾਂ ਨਿੱਕਲ ਰਿਹਾ ਸੀ

ਆਪਣੇ ਚਿੱਤੜਾ 'ਚ ਕੋਈ ਸਖ਼ਤ ਚੀਜ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਕਰਮਜੀਤ ਨੂੰ ਝਟਕਾ ਲੱਗਿਆ ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਇੱਕ ਦਮ ਆਪਣਾ ਹੱਥ ਫੁੱਦੀ ਤੋਂ ਹਟਾ ਲਿਆ ਤੇ ਏਨੇ ਚਿਰ ਨੂੰ ਪਿੰਦਾ ਉਸ ਦੇ ਕੰਨ ਕੋਲੇ ਮੂੰਹ ਕਰਕੇ ਬੋਲਿਆ

" ਰੌਲਾ ਨਾ ਪਾਈਂ ਭੂਆ , ਡੈਡੀ ਨੂੰ ਪਤਾ ਲੱਗ ਜਾਣਾ "

ਕਰਮਜੀਤ ਅੰਦਰ ਪੂਰੀ ਅੱਗ ਲੱਗੀ ਪਈ ਸੀ ਉਸ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਗਲਤ ਹੈ ਕਿ ਸਹੀ ਉਹ ਕੁਝ ਨਾ ਬੋਲੀ ਤੇ ਲਾਲ ਸੁਰਖ ਅੱਖਾਂ ਨਾਲ ਬੱਸ ਪਿੰਦੇ ਵੱਲ ਵੇਖਦੀ ਰਹੀ ਤਾਂ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਹੌਲੇ ਜਿਹੀ ਆਪਣੇ ਬੁੱਲ ਭੂਆ ਦੇ ਬੁੱਲਾਂ ਤੇ ਰੱਖ ਦਿੱਤੇ ਤੇ ਚੂਸਣ ਲੱਗਿਆ ਤੇ ਓਧਰ ਕਰਮਜੀਤ ਨੇ ਜਿਸ ਹੱਥ ਨਾਲ ਫੁੱਦੀ ਨੂੰ ਮਸਲ ਰਹੀ ਸੀ ਓਸੇ ਹੱਥ ਨਾਲ ਸਲਵਾਰ ਦਾ ਨਾਲਾ ਖੋਲ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਹੁਣ ਸਲਵਾਰ ਥੱਲੇ ਨੂੰ ਖਿਸਕਦੀ ਪਿੰਦੇ ਤੇ ਚਿੱਤੜਾ 'ਚ ਫਸਾਏ ਲੱਨ ਤੇ ਰਹਿ ਗਈ ਸੀ ਤੇ ਭੂਆ ਭਤੀਜਾ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਹੁਣ ਲਗਾਤਾਰ ਕਿਸ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ

ਤਾਂ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਹੌਲੇ ਜਿਹੇ ਆਪਣਾ ਲੱਕ ਪਿੱਛੇ ਕੀਤਾ ਤਾ ਲੱਨ ਪਿੱਛੇ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਲੱਨ ਤੇ ਅੜਕੀ ਸਲਵਾਰ ਥੱਲੇ ਗਿੱਟਿਆਂ 'ਚ ਡਿੱਗ ਪਈ ਤੇ ਹੁਣ ਪਿੰਦੇ ਦਾ ਨੰਗਾ ਲੱਨ ਕਰਮਜੀਤ ਦੇ ਚਿੱਤੜਾ ਨਾਲ ਖਹਿਣ ਲੱਗਾ ਜਿਸ ਤੇ ਕਿ ਸਿਰਫ ਹੁਣ ਮਖਮਲੀ ਕਾਲੀ ਕੱਛੀ ਸੀ ਤਾਂ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਜਦੋਂ ਖੱਬਾ ਹੱਥ ਕੱਛੀ ਨੂੰ ਪਾਇਆ ਤਾਂ ਸਿਸਕੀ ਲੈਂਦੀ ਕਰਮਜੀਤ ਬੋਲੀ

" ਪਿੰਦੇ ਅੰਦਰ ਚੱਲ ਬੜ ਪਰ ਏਥੇ ਨੀ ਨੀ "

ਤਾਂ ਪਿੰਦਾ ਪਿੱਛਾ ਹਟ ਗਿਆ ਤੇ ਕਰਮਜੀਤ ਸਿੱਧੀ ਖੜੀ ਹੋ ਗਈ ਤਾਂ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਖੁੱਚਾਂ ਤੇ ਵੱਖੀ ਤੋਂ ਬੁੱਕਲ 'ਚ ਚੱਕ ਲਿਆ ਤਾਂ ਕਰਮਜੀਤ ਦੇ ਗਿੱਟਿਆਂ 'ਚ ਫਸੀ ਸਲਵਾਰ ਓਥੇ ਹੀ ਡਿੱਗ ਪਈ ਤੇ ਪਿੰਦਾ ਉਸ ਨੂੰ ਓਵੇਂ ਹੀ ਸਟੋਰ ਰੂਮ 'ਚ ਲੈ ਬੜਿਆ

ਕਰਮਜੀਤ ਨੂੰ ਪਿੰਦੇ ਦੀਆਂ ਬਾਹਾਂ 'ਚ ਥੋੜੀ ਸੁਰਤ ਆਈ ਕਿ ਓਹ ਇਹ ਕੀ ਕਰ ਰਹੀ ਹੈ ਅੱਜ ਤੱਕ ਬਗੈਰ ਕਾਲੇ ਦੇ ਉਸ ਨੇ ਕਿਸੇ ਮਰਦ ਵੱਲ ਤੱਕਿਆ ਤੱਕ ਨਹੀ ਸੀ ਪਰ ਅੱਜ ਉਸ ਦੇ ਅੰਦਰਲੇ ਕਾਮ ਨੇ ਉਸ ਤੋਂ ਕੀ ਕੁਝ ਕਰਵਾਅ ਦਿੱਤਾ ਇੱਕ ਵਾਰ ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਰੋਕਣਾ ਚਾਹੀਆ ਪਰ ਹੁਣ ਦੇਰ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਸੀ

ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਬੈੱਡ ਤੇ ਲਿਜਾ ਸੁੱਟਿਆ ਜਿੱਥੇ ਸਵੇਰੇ ਰਮਨ ਨੂੰ ਸੁੱਟਿਆ ਸੀ ਬੱਲਵ ਦੀ ਰੌਸਨੀ 'ਚ ਕਰਮਜੀਤ ਦੀਆਂ ਗੋਰੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਇਝ ਚਮਕ ਰਹੀਆਂ ਸਨ ਜਿਵੇਂ ਸੰਗਮਰਮਰ ਹੋਵੇ ਪਿੰਦਾ ਤੀਮੀਂ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਚੱਟਣ ਦਾ ਬਹੁਤ ਸ਼ਕੀਨ ਸੀ ਤਾਂ ਓਹ ਕਰਮਜੀਤ ਦੀਆਂ ਲੱਤਾਂ 'ਚ ਆਇਆ ਤੇ ਉਸ ਦੀ ਕਾਲੀ ਕੱਛੀ ਲਾਹ ਸਾਇਡ ਤੇ ਰੱਖ ਦਿਤੀ ਤੇ ਉਸ ਦੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਚੌੜੀਆਂ ਕਰ ਉਸ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਦੇਖਣ ਲੱਗਿਆ ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਦੇਖਿਆ ਫੁੱਦੀ ਪੂਰੀ ਮੁੰਨੀ ਪਈ ਸੀ ਤਾਂ ਓਹ ਬੋਲਿਆ

" ਭੂਆ ਮੈਦਾਨ ਪੂਰਾ ਈ ਰੜਾ ਰੱਖਦੀ ਆ ਫੁੱਫੜ ਹਜੇ ਵੀ ਹਾਕੀ ਖੇਡਦਾ "

ਤਾਂ ਅੱਖਾਂ ਬੰਦ ਕਰੀਂ ਨਿਡਾਲ ਹੋਈ ਪਈ ਕਰਮ ਬੋਲੀ

" ਕੱਜਰਾ ਗੱਲਾਂ ਨਾ ਮਾਰ ਕੰਮ ਕਰ ਜਿਹੜਾ ਕਰਨ ਲੱਗਿਆਂ "

ਤਾਂ ਪਿੰਦਾ ਬੋਲਿਆ " ਕੰਮ ਤਾਂ ਤੇਰਾ ਓਹ ਕਰਨਾ ਜਿਹੜਾ ਯਾਦ ਰੱਖੇਂਗੀ "

ਏਨਾ ਕਹਿ ਕੇ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਉਸ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਨੂੰ ਮੁੰਹ ਪਾ ਲਿਆ ਤੇ ਦਸ ਮਿੰਟ ਚੰਗੀ ਤਸੱਲੀ ਕਰਵਾਈ

ਏਨਾ ਦਸਾਂ ਮਿੰਟਾ 'ਚ ਕਰਮਜੀਤ ਕਦੇ ਚਾਦਰ ਘੁੱਟੇ ਤੇ ਕਦੇ ਪਿੰਦੇ ਦੇ ਵਾਲ ਨੋਚੇ ਤੇ ਕਦੇ ਆਪਣੇ ਕਮੀਜ ਉੱਪਰੋ ਮੰਮੇ ਪੱਟੇ

ਤਾਂ ਦਸ ਮਿੰਟ ਚੱਟਣ ਦੇ ਬਾਅਦ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਕਰਮਜੀਤ ਨੂੰ ਖੜੀ ਕੀਤਾ ਤੇ ਉਸ ਦੀ ਕਮੀਜ ਤੇ ਬ੍ਰਾ ਉਤਾਰ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਬੈੱਡ ਤੇ ਲਿਜਾ ਘੋੜੀ ਬਣਾ ਲਿਆ ਤੇ ਆਪ ਮਗਰ ਆ ਕੇ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਲੱਨ ਸੈੱਟ ਕਰਕੇ ਉਸ ਦੇ ਮਗਰ ਘੱਸੇ ਮਾਰਨ ਲੱਗਿਆ ਤਾਂ ਕਰਮਜੀਤ ਨੂੰ ਪਹਿਲੇ ਦਸ ਕ ਘੱਸਿਆ 'ਚ ਤਾਂ ਕੁਝ ਤਕਲੀਫ ਹੋਈ ਪਰ ਫਿਰ ਜਦੋਂ ਲੱਨ ਨੇ ਆਪਣਾ ਰਾਹ ਬਣਾ ਲਿਆ ਤਾਂ ਓਹ ਵੀ ਸਵਾਦ ਲੈਣ ਲੱਗ ਗਈ

ਘੱਸੇ ਤੇ ਘੱਸੇ ਵੱਜਦਾ ਰਿਹਾ ਤੇ ਦੋਵੇਂ ਸਵਾਦ ਲੈਦੇ ਰਹੇ ਬੈੱਡ ਦੀ ਢੋਅ ਫੜ ਕੇ ਉਹ ਹੰਭ ਚੁੱਕੀ ਸੀ ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਹੱਥ ਥੱਲੇ ਕਰਕੇ ਗੱਦ ਨੂੰ ਕਿਨਾਰੇ ਤੋੋ ਫੜ ਲਿਆ ਤੇ ਮਗਰ ਪਿੰਦਾ ਸੀ ਜਿਹੜਾ ਲੱਨ ਨੁੰ ਡੋਡੇ ਤੱਕ ਬਾਹਰ ਕੱਢਕੇ ਅੰਦਰ ਜੋਰ ਨਾਲ ਘੱਸਾ ਮਾਰਦਾ ਤੇ ਕਰਮਜੀਤ ਦਾ ਸਾਰਾ ਕੁਝ ਹਿੱਲ ਜਾਂਦਾ,ਏਸੇ ਪੋਜ 'ਚ ਪੰਦਰਾਂ ਮਿੰਟ ਪਿੰਦਾ ਕਰਮਜੀਤ ਨੂੰ ਚੋਦਦਾ ਰਿਹਾ ਤੇ ਓਹਨੇ ਵਿੱਚ ਹੀ ਕਰਮਜੀਤ ਦਾ ਕੰਮ ਹੋ ਗਿਆ ਪਰ ਪਿੰਦਾ ਹਜੇ ਵੀ ਘੱਸੇ ਤੇ ਘੱਸਾ ਮਾਰੀ ਗਿਆ ਤੇ ਜਦੋਂ ਉਸਦਾ ਹੋਣ ਵਾਲਾ ਸੀ ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਇੱਕ ਆਖਰੀ ਘੱਸਾ ਪੂਰੇ ਜੋਰ ਨਾਲ ਕਰਮਜੀਤ ਦੇ ਮਾਰਿਆ ਜਿਸ ਨਾਲ ਉਸ ਦੀ ਚੀਕ ਨਿੱਕਲ ਗਈ ਤੇ ਗੱਦ ਨੂੰ ਪਾਇਆ ਹੱਥ ਉਸਦਾ ਫਿਸਲ ਕੇ ਬੈੱਡ ਦੀ ਢੋ ਅਤੇ ਗੱਦੇ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰਲੇ ਥਾਂ 'ਚ ਜਾ ਫਸਿਆ ਤੇ ਕਰਮਜੀਤ ਕੁਝ ਦੇਰ ਬਿਨਾਂ ਹੱਥ ਹਿਲਾਏ ਓਦਾਂ ਹੀ ਪਈ ਰਹੀ ਤੇ ਪਿੰਦਾ ਵੀ ਓਸੇ ਤਰਾਂ ਹੀ ਕਰਮਜੀਤ ਦੇ ਉੱਪਰ ਪਿਆ ਰਿਹਾ

ਘੱਟੋ ਘੱਟ ਵੀਹ ਮਿੰਟ ਓਹ ਏਦਾਂ ਹੀ ਪਏ ਰਹੇ ਕਿਉਕਿ ਕਰਮਜੀਤ ਵੀ ਅੱਜ ਪਿੰਦੇ ਦੇ ਪੰਘੂੜੇ ਦੀ ਸੈਰ ਕਰਕੇ ਆਈ ਸੀ ਚਾਹੇ ਕਾਲਾ ਉਸ ਦੀ ਪੂਰੀ ਤਸੱਲੀ ਕਰਵਾਅ ਦਿੰਦਾ ਸੀ ਪਰ ਜੋ ਕੰਮ ਅੱਜ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਕੀਤਾ ਸੀ ਉਹ ਕਾਲੇ ਤੋਂ ਪੱਚੀ ਸਾਲਾਂ 'ਚ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ ਸੀ , ਕਰਮਜੀਤ ਦੇ ਅੰਦਰ ਪਛਤਾਵਾ ਤੇ ਖੁਸ਼ੀ ਦੋਵੇਂ ਹੀ ਸੀ ਪਛਤਾਵਾ ਇਸ ਦਾ ਕਿ ਉਸ ਨੇ ਪਵਿੱਤਰ ਿਰਸ਼ਤੇ ਨੂੰ ਲਾਜ ਲਾਈ ਤੇ ਖੁਸ਼ੀ ਇਸ ਗੱਲ ਦੀ ਕਿ ਹੁਣ ਓਹ ਜਿਵੇੰ ਮਰਜੀ ਜਦੋਂ ਮਰਜੀ ਪਿੰਦੇ ਦੀ ਸਵਾਰੀ ਕਰ ਸਕਦੀ ਸੀ

ਏਨੇ ਨੂੰ ਕੋਲ ਪਿਆ ਪਿੰਦੇ ਦਾ ਫੂਨ ਵੱਜਿਆ
ਇਹ ਫੂਨ ਕਮਲਜੀਤ ਦੀ ਕੁੜੀ ਰਮਨ ਦਾ ਸੀ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਸੁਤੇ ਸੁਭਾ ਹੀ ਫੂਨ ਸਪੀਕਰ ਤੇ ਲਾ ਦਿੱਤਾ ਤਾਂ ਤੇ ਕਰਮਜੀਤ ਨੂੰ ਚੁੱਪ ਰਹਿਣ ਲਈ ਕਿਹਾ ਤੇ ਰਮਨ ਬੋਲੀ

" ਪਿੰਦੇ ਅੱਜ ਜਦੋਂ ਤੂੰ ਤੇ ਮੈਂ ਸਟੋਰ ਰੂਮ 'ਚ ਬੈੱਡ ਤੇ ਕਰ ਰਹੇ ਸੀ ਤਾਂ ਸ਼ਾਇਦ ਮੇਰੀ ਏਅਰ ਰਿੰਗ ਬੈੱਡ ਤੇ ਡਿੱਗ ਪਈ ਓਹ ਚੱਕ ਲਵੀਂ ਪਲੀਜ ਮੰਮੀ ਨੂੰ ਨਾ ਪਤਾ ਲੱਗੇ "

ਕਰਮਜੀਤ ਜੋ ਕਿ ਮੂਧੀ ਪਈ ਸਭ ਕੁਝ ਸੁਣ ਰਹੀ ਸੀ ਉਸ ਦੇ ਪੈਰਾ ਹੇਠੋਂ ਜ਼ਮੀਨ ਨਿੱਕਲ ਗਈ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣਾ ਫਸਿਆ ਹੱਥ ਕੱਢਿਆ ਤਾਂ ਉਸ ਵਿੱਚ ਏਅਰ ਰਿੰਗ ਸੀ ਜੋ ਕਿ ਉਸ ਦੀ ਕੁੜੀ ਰਮਨ ਦੀ ਸੀ ਇਹ ਸਭ ਦੇਖ ਪਿੰਦਾ ਵੀ ਸਮਝ ਗਿਆ ਕਿ ਕਰਮਜੀਤ ਨੂੰ ਸਭ ਕੁਝ ਪਤਾ ਲੱਗ ਚੁੱਕਿਆ ਹੈ ਤਾਂ ਉਹ ਨੀਵੀਂ ਪਾ ਗਿਆ ਤੇ ਉਸ ਵੱਲ ਵੇਖ ਕਰਮਜੀਤ ਬੋਲੀ

" ਵੇ ਕੰਜਰਾਂ ਮੇਰਾ ਇਹ ਹਾਲ ਕਰਤਾ ਓਹਦਾ ਕੀ ਕੀਤਾ ਹੋਣਾ ਤੂੰ, ਵੇ ਤੈਨੂੰ ਸ਼ਰਮ ਨਾ ਆਈ ਆਪਣੀ ਭੈਣ ਨਾਲ ਕਰਦੇ ਨੂੰ "

ਕਰਮਜੀਤ ਨੂੰ ਗੁੱਸੇ 'ਚ ਬੋਲਦੀ ਸੁਣਕੇ ਪਿੰਦਾ ਬੋਲਿਆ

" ਗੱਲ ਸੁਣ ਭੂਆ ਪਹਿਲ ਓਹਨੇ ਕੀਤੀ ਸੀ, ਬਾਕੀ ਸ਼ਰਮ ਤਾਂ ਤੈਨੂੰ ਵੀ ਨੀ ਆਈ ਭਤੀਜੇ ਥੱਲੇ ਪੈ ਕੇ, ਊਂ ਵੀ ਓਹਨੇ ਅੱਧਾ ਪਿੰਡ ਮਗਰ ਲਾਇਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਜੇ ਬਾਹਰ ਕੋਈ ਚੋਦ ਦਾ ਮੈਥੋਂ ਜਰਿਆ ਨੀ ਜਾਣਾ ਸੀ , ਮਾੜਾ ਨੀ ਹੋਇਆ ਘਰ ਦੀ ਗੱਲ ਘਰੇ ਈ ਰਹਿ ਗਈ "

ਇਹ ਸੁਣ ਕੇ ਕਰਮਜੀਤ ਨੂੰ ਥੋੜੀ ਤਸੱਲੀ ਹੋਈ ਕਿ ਜੋ ਹੋ ਗਿਆ ਓਹਦੇ ਤੇ ਕਰ ਵੀ ਕੀ ਸਕਦੇ ਆਂ ਬਾਕੀ ਜੇ ਇਹ ਆਪਸ 'ਚ ਕਰੀ ਵੀ ਜਾਣਗੇ ਤਾਂ ਕੀ ਫਰਕ ਪੈਂਦਾ ਏ ਤਾਂ ਓਹ ਬੋਲੀ

" ਪਰ ਪਿੰਦੇ ਖਿਆਲ ਰੱਖੀ ਕੱਚਾ ਫਲ ਆ "

"ਨਾ ਨਾ ਭੂਆ ਪੂਰਾ ਪੱਕਿਆ ਪਿਆ ਫਲ ਤਾਂ ਚਿੱਤੜ ਮੁੰਮੇ ਜਮਾਂ ਤੇਰੇ ਜਿੱਡੇ ਨੇ "

ਤਾਂ ਕਰਮਜੀਤ ਹੱਸ ਪਈ ਤੇ ਬੋਲੀ

"ਮੇਰੇ ਵੱਡੇ ਨੇ ਜਾਂ ਓਹਦੇ "

ਤਾਂ ਪਿੰਦਾ ਬੋਲਿਆ

" ਹੁਣ ਤਾਂ ਤੇਰੇ ਵੱਡੇ ਲਗਦੇ ਨੇ ਪਰ ਕੋਈ ਨਾ ਦਿਨ ਖੁੱਲਣ ਦੇ ਕਰਵਾਉਣੇ ਆਂ ਮੁਕਾਬਲਾ ਥੋਡਾ "

ਤਾਂ ਦੋਵੇਂ ਹੱਸ ਪਏ ਤੇ ਕਰਮ ਬੋਲੀ

" ਹੁਣ ਤੂੰ ਮਾਂਵਾਂ ਧੀਆਂ ਕੱਠੀਆਂ ਨੰਗੀਆਂ ਕਰਨੀਆਂ "

ਤਾਂ ਪਿੰਦਾ ਉਸਦਾ ਮੁੰਮਾ ਚੂਸਦਾ ਬੋਲਿਆ

" ਹੁਣ ਤਾਂ ਦੇਖੀ ਚੱਲ ਕੀ ਕੀ ਤੇ ਕੌਣ ਕੌਣ ਨੰਗਾ ਹੁੰਦਾ "

ਏਨੇ ਚਿਰ ਨੂੰ ਦੋਹਾਂ ਦਾ ਫੇਰ ਮੂੜ ਬਣ ਗਿਆ ਸੀ ਕਿਉਕਿ ਠੰਡ ਤੋ ਬਚਣ ਲਈ ਤੇ ਕਾਮਪੂਰਤੀ ਲਈ ਸੈਕਸ ਸੀ ਇੱਕੋ ਇੱਕ ਰਾਹ ਸੀ ਉਸ ਰਾਤ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਕਰਮਜੀਥ ਤੇ ਤਿੰਨ ਛਿਫਟਾਂ ਲਾਈਆਂ ਤੇ ਉਸ ਦੀ ਚੰਗੀ ਤਸੱਲੀ ਕਰਵਾਈ ਤੇ ਰਾਤ ਨੂੰ ਕਰੀਬ ਤਿੰਨ ਵਜੇ ਦੋਹਾਂ ਨੂੰ ਨੀਂਦ ਆਈ ਤੇ ਦੋਵੇਂ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦੀਆਂ ਬਾਹਾਂ ਵਿੱਚ ਨੰਗ ਧੜੰਗੇ ਹੀ ਸੌਂ ਗਏ ਸਨ


ਸਵੇਰ ਦੇ ਸਾਢੇ ਛੇ ਵੱਜ ਰਹੇ ਸਨ, ਸਾਰੇ ਵਿਹੜੇ 'ਚ ਚੁੱਪ ਚਾਅ ਸੀ ਨਾ ਅੰਦਰੋਂ ਪਿੰਦਾ ਤੇ ਉਸ ਦੀ ਭੂਆ ਕਰਮਜੀਤ ਨਿੱਕਲੇ ਸਨ ਤੇ ਨਾ ਉਸਦਾ ਪਿਉ ਬਲਵਿੰਦਰ ਅੰਦਰੋ ਨਿੱਕਲਿਆ ਸੀ ਪਰ ਕੋਠੀ ਦਾ ਬਾਰ ਤੇ ਘਰ ਦਾ ਵੱਡਾ ਗੇਟ ਦੋਵੇਂ ਖੁੱਲੇ ਪਏ ਸਨ ਤੇ ਬਲਵਿੰਦਰ ਦੀ ਸਹੇਲੀ ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਘਰ ਚੋਂ ਨਕਦੀ ਤੇ ਗਹਿਣੇ ਲੈ ਕੇ ਫਰਾਰ ਹੋ ਗਈ ਸੀ ਤੇ ਬਲਵਿੰਦਰ ਹੁਣ ਕੱਲਾ ਹੀ ਨੰਗ ਧੜੰਗਾ ਬੇਸੁਰਤ ਹੋਇਆ ਅੰਦਰ ਪਿਆ ਸੀ ਤੇ ਦੋਵੇਂ ਭੂਆ ਭਤੀਜਾ ਅੰਦਰ ਸਟੋਰ ਰੂਮ 'ਚ ਗੂੜੀ ਨੀਂਦ 'ਚ ਪਏ ਸਨ

ਪਰ ਕੁਝ ਮਿੰਟਾ ਬਾਅਦ ਬਾਹਰੋ ਇੱਕ ਚਾਲੀ ਕ ਸਾਲਾਂ ਦੀ ਜਨਾਨੀ ਅੰਦਰ ਆਈ,ਇਹ ਕੋਈ ਹੋਰ ਨਹੀਂ ਸੀ ਇਹ ਕਰਮਜੀਤ ਤੇ ਬਲਵਿੰਦਰ ਦੀ ਭੈਣ ਕਮਲਜੀਤ ਸੀ

ਗੇਟ ਖੁੱਲੇ ਦੇਖਕੇ ਕਮਲਜੀਤ ਦੇ ਹੌਲ ਪੈ ਗਿਆ ਓਹ ਭੱਜ ਕੇ ਕੋਠੀ ਵੱਲ ਨੂੰ ਗਈ ਜਿਸਦਾ ਗੇਟ ਵੀ ਖੁੱਲਾ ਪਿਆ ਸੀ ਪਰ ਜਿਉਂ ਹੀ ਓਹ ਗੇਟ ਕੋਲ ਪਹੁੰਚੀ ਤਾਂ ਉਸ ਦਾ ਨਿਗਾਹ ਕਮਰੇ ਦੀ ਬਾਰੀ ਕੋਲ ਪਈ ਹਰੀ ਸਲਵਾਰ ਤੇ ਪਈ ਜੋ ਕਿ ਉਸ ਨੂੰ ਪਛਾਣਨ ਨੂੰ ਟਾਇਮ ਨਾ ਲੱਗਾ ਕਿ ਇਹ ਉਸ ਦੀ ਵੱਡੀ ਭੈਣ ਕਰਮਜੀਤ ਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਸਲਵਾਰ ਚੱਕ ਲਈ ਜੋ ਕਿ ਤ੍ਰੇਲ ਨਾਲ ਸਲਾਭੀ ਪਈ ਸੀ ਤੇ ਉਹ ਉਸ ਨੂੰ ਚੱਕ ਕੇ ਚਾਰੇ ਪਾਸੇ ਦੇਖ ਲੱਗ ਗਈ ਕਿ ਉਹ ਕੀ ਕਰੇ ਤਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਸਟੋਰ ਦਾ ਗੇਟ ਖੁੱਲਾ ਦਿਸਿਆ ਤਾਂ ਓਹ ਓਧਰ ਨੂੰ ਵਧ ਗਈ

ਓਹ ਡਰਦੀ ਡਰਦੀ ਓਧਰ ਨੂੰ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ ਜਿਵੇਂ ਕਿਸੇ ਅਣ ਹੋਣੀ ਤੋਂ ਡਰਦੀ ਹੋਵੇ ਪਰ ਜਦੋਂ ਉਸਨੇ ਗੇਟ ਨੂੰ ਥੋੜਾ ਜਿਹਾ ਧੱਕ ਕੇ ਅੰਦਰ ਵੇਖਿਆ ਤਾਂ ਉਸ ਦੇ ਪੈਰਾਂ ਥੱਲੋ ਜ਼ਮੀਨ ਨਿੱਕਲ ਗਈ ਕਿਉਕਿ ਸਾਹਮਣੇ ਉਸ ਦੀ ਭੈਣ ਕਰਮਜੀਤ ਤੇ ਉਸ ਦਾ ਭਤੀਜਾ ਪਿੰਦਾ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦੀਆਂ ਬਾਹਾਂ 'ਚ ਨੰਗੇ ੋਏ ਸਨ ਤੇ
ਇਹ ਸਭ ਦੇਖ ਉਸ ਦੇ ਮੂੰਹੋ ਇੱਕ ਦ ਨਿੱਕਲਿਆ

" ਭੈਣੇ ਇਹ ਕੀ?????????????????????

 

[Grewal saab]

ਕਾਂਡ 6
(ਨਾਨਕਾਘਰ )

ਕਮਲ ਦੀ ਆਵਾਜ ਸੁਣਕੇ ਪਿੰਦਾ ਤੇ ਕਰਮ ਉੱਠ ਖੜੇ, ਪਿੰਦਾ ਛੇਤੀ ਛੇਤੀ ਆਪਣੀ ਕੱਪੜੇ ਪਾਉਣ ਲੱਗ ਪਿਆ ਤੇ ਕਰਮ ਆਪਣੀ ਬ੍ਰਾ ਪੇਂਟੀ ਪਾ ਕਮੀਜ ਪਾਉਣ ਲੱਗ ਪਈ ਤੇ ਕਮਲ ਖੜੀ ਓਹਨਾਂ ਵੱਲ ਹੈਰਾਨੀ ਨਾਲ ਵੇਖਦੀ ਰਹੀ
ਤੇ ਕੁਝ ਚਿਰ ਬਾਅਦ ਬੋਲੀ

“ ਭੈਣੇ ਤੈਨੂੰ ਸ਼ਰਮ ਨਾ ਆਈ ਪਿੰਦੇ ਨਾਲ ਇਹ ਕੁਝ ਕਰਦੀ ਨੂੰ ਪਿੰਦਾ ਤਾਂ ਚੱਲ ਜਵਾਕ ਸੀ ਪਰ ਤੂੰ ਤਾਂ ਸਿਆਣੀ ਵਿਆਣੀ ਸੀ ਤੂੰ ਤਾਂ ਰੋਕ ਸਕਦੀ ਸੀ “

ਕਰਮ ਕੁਝ ਨਾ ਬੋਲੀ ਬੱਸ ਕਮਲ ਦੀਆਂ ਝਿੜਕਾਂ ਸੁਣਦੀ ਰਹੀ , ਹੁਣ ਤਾਂ ਕੁਝ ਕੁਝ ਕਰਮ ਨੂੰ ਵੀ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਉਸਨੇ ਕੰਮ ਗਲਤ ਕੀਤਾ ਹੈ ਕਾਮ ਦੀ ਅੱਗ ‘ਚ ਰਿਸ਼ਤੇ ਨੂੰ ਕਲੰਕ ਲਾ ਦਿੱਤਾ ਏ ਕਮਲ ਫੇਰ ਬੋਲੀ

“ ਏਨੀ ਕਿਹੜੀ ਅੱਗ ਲੱਗੀ ਸੀ ਤੇਰੇ ਜੋ ਤੈਥੋ ਸਬਰ ਨਾ ਹੋਇਆ , ਆਪਣੇ ਖਸਮ ਨੂੰ ਕਹਿ ਦਿੰਦੀ ਓਹ ਅੱਗ ਠਾਰ ਦਿੰਦਾ ਤੇਰਾ ਕ ਤੂੰ ਆ ਜਵਾਕ ਈ ਕਰਨਾ ਸੀ “

ਕਰਮ ਬਿੱਡ ਤੋਂ ਉੱਠ ਕੇ ਖੜੀ ਹੋ ਗਈ ਕਮੀਜ ਉਸਦਾ ਪੱਟਾਂ ਤੱਕ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਉਸ ਦੀ ਸਲਵਾਰ ਕਮਲ ਕੋਲ ਸੀ ਉਸ ਦੇ ਚਿਹਰੇ ਤੇ ਚਿੰਤਾ ਦੇ ਨਿਸ਼ਾਨ ਸਾਫ ਦਿਸ ਰਹੇ ਸਨ ਪਰ ਉਹ ਬੋਲ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਕਮਲ ਲਗਾਤਾਰ ਬੋਲੀ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ

“ ਤੂੰ ਆਈ ਸੀ ਬਲਵਿੰਦਰ ਦਾ ਮਸਲਾ ਹੱਲ ਕਰਨ ਪਰ ਏਥੇ ਤੂੰ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਪੁੱਠੇ ਰਾਹ ਪਾ ਦਿੱਤਾ ...... ਹੁਣ ਇਹ ਕੁੱਤਖਾਨਾ ਪਤਾ ਨੀ ਕਿੱਥੇ ਤੱਕ ਜਾਉ “

ਕਰਮ ਦੇ ਸਬਰ ਬੰਨ ਟੁੱਟ ਚੁੱਕਾ ਸੀ ਉਸ ਤੋਂ ਹੋਰ ਸੁਣਨਾ ਬਰਦਾਸ਼ਤ ਨਹੀਂ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤਾਂ ਓਹ ਪਿੰਦੇ ਵੱਲ ਝਾਕ ਬੋਲੀ

“ ਗੱਲ ਸੁਣ ਪਿੰਦੇ ਤੂੰ ਬਾਹਰ ਚੱਲ ਮੈ ਤੇ ਤੇਰੀ ਭੂਆ ਨੇ ਗੱਲ ਕਰਨੀ ਆ, ਤੂੰ ਜਾ ਕੇ ਪਸ਼ੂਆਂ ਦਾ ਦੇਖ ਤੇ ਆਪਣੇ ਪਿਉ ਨੂੰ ਉਠਾਅ ਮੈਂ ਆਉਣੀਆਂ ਓਨੀ ਦੇਰ ‘ਚ “

ਪਿੰਦਾ ਜੋ ਕੀ ਬਹੁਤ ਚਿਰ ਦਾ ਆਪਣੀ ਛੋਟੀ ਭੂਆ ਤੋਂ ਸਹਿਮਿਆਂ ਖੂੰਜੇ ਲੱਗਿਆ ਖੜਾ ਸੀ ਨੂੰ ਇੱਕ ਦਮ ਭੱਜਣ ਦਾ ਮੌਕਾਂ ਮਿਲ ਗਿਆ ਤੇ ਓਹ ਛੇਤੀ ਦੇਣੇ ਬਾਹਰ ਨਿੱਕਲ ਗਿਆ

ਪਿੰਦੇ ਦੇ ਜਾਣ ਬਾਅਦ ਕਰਮ ਅੱਗੇ ਵਧੀ ਤੇ ਕਮਲ ਦੇ ਹੱਥੋ ਆਪਣੀ ਹਰੇ ਰੰਗ ਦੀ ਸਲਵਾਰ ਫੜ ਪਾਉਣ ਲੱਗੀ ਤੇ ਕਮਲ ਨੂੰ ਬੋਲੀ

“ ਗੱਲ ਸੁਣ ਕਮਲ ਰਾਤ ਇਸ ਘਰ ‘ਚ ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਹੋਇਆ , ਬਲਵਿੰਦਰ ਓਸ ਕੁੱਤੀ ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਨੂੰ ਲੈ ਏਥੇ ਘਰ ਆ ਬੜਿਆ ਤੇ ਜਦ ਮੈਂ ਉਸ ਨੂੰ ਸਮਝਾਉਣਾ ਚਾਹਿਆ ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਵੀ ਵਧ ਸਲੂਕੀ ਕੀਤੀ ਤੇ ਮੇਰਾ ਹੱਥ ਫੜ ਆਪਣੇ ਲਿੰਗ ਤੇ ਰੱਖ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਉਸਦੇ ਬਾਅਦ ਮੈਨੂੰ ਤੇ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਕੋਠੀਓ ਬਾਹਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ “

ਬਲਵਿੰਦਰ ਦੀ ਕਰਤੂਤ ਦਾ ਸੁਣਕੇ ਕਮਲ ਨੂੰ ਧੱਕਾ ਲੱਗਿਆ ਕਿਉਕਿ ਉਹ ਬਲਵਿੰਦਰ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਵੱਡੀ ਭੈਣ ਕਰਮ ਨਾਲੋਂ ਵੀ ਜਿਆਦਾ ਪਿਆਰ ਕਰਦੀ ਸੀ ਤੇ ਬਲਵਿੰਦਰ ਦੀ ਏਸ ਹਰਕਤ ਕਰਕੇ ਉਸਦਾ ਸਿਰ ਸ਼ਰਮ ਨਾਲ ਝੁਕ ਗਿਆ ਤੇ ਕਮਲ ਕਰਮ ਨੂੰ ਬੋਲੀ

“ ਹਾਏ ਭੈਣ ਏਦਾਂ ਕੀਤੀ ਬਲਵਿੰਦਰ ਨੇ ਥੋਡੇ ਨਾਲ , ਉਸ ਕੁੱਤੀ ਨੇ ਕੋਈ ਟੂਣਾ ਕੀਤਾ ਹੋਣਾ ਓਹਦੇ ਤੇ ਓਹ ਤਾਂ ਏਦਾਂ ਦਾ ਨਹੀ ਸੀ “
ਤੇ ਫਿਰ ਦੋ ਮਿੰਟ ਚੁੱਪ ਰਹੀ ਤੇ ਬੋਲੀ
“ ਪਰ ਜੋ ਤੁਸੀਂ ਪਿੰਦੇ ਨਾਲ ਕੀਤਾ ? ਕੀ ਉਹ ਸਹੀ ਸੀ “

ਕਮਲ ਦੇ ਇਸ ਸਵਾਲ ਤੇ ਕਰਮ ਕੁਝ ਨਾ ਬੋਲੀ ਤਾਂ ਕਮਲ ਫਿਰ ਬੋਲੀ

“ ਮੇਰੇ ਇਹ ਗੱਲ ਹਲਕ ਥੱਲੋਂ ਨਹੀਂ ਉਤਰ ਰਹੀ ਭੈਣੇ ਕਿ ਤੂੰ ਜੋ ਸਾਡੇ ਸਾਰਿਆਂ ਚ ਵੱਡੀ ਏ ਤੇ ਸਾਡੀ ਸਭ ਤੋਂ ਪਿਆਰੀ ਸਾਡੀ ਦੁੱਖ ਸੁੱਖ ਦੀ ਹਾਮੀਂ ਇਸ ਰਾਹ ਤੇ ਕਿਵੇਂ ਪੈ ਗਈ “

ਤਾਂ ਕਰਮ ਕੁਝ ਸੋਚ ਕੇ ਬੋਲੀ

“ ਕਮਲ ਮੈਂ ਤੇਰੀ ਹਰ ਗੱਲ ਨਾਲ ਸਹਿਮਤ ਹਾਂ ਪਰ ਉਸ ਵੇਲੇ ਮੈਂਨੂੰ ਕੁਝ ਵੀ ਪਤਾ ਨਾ ਲੱਗਿਆ ਇਹ ਸਭ ਕੁਝ ਏਨੀ ਛੇਤੀ ਹੋ ਗਿਆ ਤੇ ਉਸ ਠੰਡੀ ਰਾਤ ਚ ਠੰਡ ਚ ਮਰਦੀ ਕਦੋਂ ਮੈਂ ਪਿੰਦੇ ਦੀਆਂ ਬਾਹਾਂ ‘ਚ ਚਲੀ ਗਈ “

ਕੁਝ ਦੇਰ ਕਮਰੇ ‘ਚ ਸ਼ਾਤੀ ਰਹੀ ਤੇ ਫਿਰ ਕਰਮ ਬੋਲੀ

“ ਗੱਲ ਇਹ ਸੀ ਕਮਲ ਜਿਸ ਦਿਨ ਦੀ ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਸੌਹਰੇ ਤੇ ਤੇਰੀ ਰਾਸ ਲੀਲਾ ਦੇਖੀ ਸੀ ਨਾ ਓਸ ਦਿਨ ਦੀ ਮੈਂ ਭਰੀ ਪਈ ਸਾਂ ਘਰ ਗਈ ਤਾਂ ਕਾਲਾ ਕਿਸੇ ਪਾਸੇ ਗਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਤੇ ਏਥੇ ਆਈ ਤਾਂ ਬਲਵਿੰਦਰ ਤੇ ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਨੂੰ ਓਹਨਾਂ ਦੀ ਕਮਰੇ ਵਾਲੀ ਬਾਰੀ ਥਾਂਈ ਕਰਦਿਆਂ ਦੇਖ ਮੇਰਾ ਦਿਮਾਗ ਨੂੰ ਚੜ ਗਿਆ ਤੇ ਮਗਰੋਂ ਆ ਕੇ ਪਿੰਦਾ ਮੈਂਨੂੰ ਪੈ ਗਿਆ ਬੱਸ ਜੋ ਹੋਇਆ ਓਹ ਤੇਰੇ ਸਾਹਮਣੇ ਹੈ “

ਰਾਤ ਦੀ ਸਾਰੀ ਕਹਾਣੀ ਸੁਣ ਕਮਲ ਸੋਚੀਂ ਪੈ ਗਈ ਕਿ ਕਿਸ ਨੂੰ ਚੰਗੀ ਕਹੇ ਤੇ ਕਿਸ ਨੂੰ ਮਾੜੀ , ਕਿਤੇ ਨਾ ਕਿਤੇ ਉਸ ਦੇ ਦਿਲ ਅੰਦਰ ਵੀ ਇਹ ਗੱਲ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਵੀ ਗਲਤ ਹੈ ਕਿਉਕਿ ਉਹ ਵੀ ਆਪਣੇ ਸੌਹਰੇ ਨਾਲ ਹਮਬਿਸਤਰ ਹੋਈ ਸੀ ਚਾਹੇ ਉਸ ਦੇ ਇਲਾਜ ਲਈ ਹੀ ਸਹੀ

ਓਹਨਾਂ ਦੋਹਾਂ ਭੈਣਾ ਦੇ ਬੜੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਦਿਮਾਗ ਚ ਘੁੰਮ ਦੀਆਂ ਰਹੀਆਂ ਪਰ ਫਿਰ ਕਮਲ ਕਰਮ ਨੂੰ ਬੋਲੀ

“ ਚੱਲ ਭੈਣੇ ਜੋ ਹੋਇਆ ਸੋ ਹੋਇਆ ਕੀ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਾਂ ਪਰ ਤੂੰ ਕੀਤੀ ਬਹੁਤ ਵੱਡੀ ਭੁੱਲ ਆ , ਸ਼ੇਰ ਦੇ ਮੂੰਹ ਨੂੰ ਖੂਨ ਲੱਗ ਗਿਆ ਏ ਪਰ ਆ ਹੁਣ ਬਾਹਰ ਚੱਲੀਏ ਤੇ ਬਲਵਿੰਦਰ ਦੇ ਕੰਨ ਖਿੱਚੀਏ “

ਕਮਲ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣ ਕਰਮ ਉਸ ਨੂੰ ਖਸ਼ ਕਰਨ ਕਈ ਮੋਹਨੀ ਦਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ਬਲਵਿੰਦਰ ਨੂੰ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਸਾਰੀ ਗੱਲ ਕਮਲ ਨੂੰ ਦੱਸੀ ਤਾਂ ਓਹ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ ਹੋਇਆ ਓਹਤਾਂ ਏਨੀ ਖੁਸ਼ ਸੀ ਕਿ ਉਸ ਨੇ ਕਰਮ ਨੂੰ ਅੱਗੇ ਹੋਕੇ ਜੱਫੀ ਚ ਲੈ ਲਿਆ ਤੇ ਬੋਲੀ

“ ਆ ਕੰਮ ਜੇ ਤੂੰ ਕਰ ਦਵੇ ਨਾ ਤਾਂ ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਮਾਫ ਕੀਤਾ “

ਕਮਲ ਨੂੰ ਕੁਝ ਢੈਲੀ ਪੈਂਦੀ ਦੇਖ ਕਰਮ ਬੋਲੀ

“ ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਭੈਣ ਅਸੀਂ ਬਹੁਤ ਵੱਡੀ ਗਲਤੀ ਕੀਤੀ ਏ ਪਰ ਹੁਣ ਬੀਤੀਆਂ ਸਮਾਂ ਵਾਪਸ ਨੀ ਆਉਣ ਲੱਗਾ ਪਰ ਮੋਹਨੀ ਦਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ਮੈਂ ਬਲਵਿੰਦਰ ਨੂੰ ਹੀ ਕਰਵਾਵਾਂਗੀ “

ਏਨਾ ਕਹਿ ਕੇ ਕਰਮ ਕਮਲ ਦੇ ਮਗਰ ਤੁਰ ਪਈ ਤੇ ਦੋਵੇਂ ਬਲਵਿੰਦਰ ਦੇ ਕਮਰੇ ਵੱਲ ਨੂੰ ਚਲੀਆਂ ਗਈਆਂ

ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਬਾਹਰ ਆ ਕੇ ਪਸ਼ੂਆਂ ਦਾ ਕੰਮ ਕੀਤਾ ਤੇ ਹੋਰ ਘਰ ਦੀ ਚੱਕ ਧਰ ਕੀਤੀ ਤੇ ਆਪਣੇ ਪਿਉ ਨੂੰ ਉਠਾਅ ਕੇ ਪਾਣੀ ਧਾਣੀ ਦਿੱਤਾ ਪਰ ਉਸਦੇ ਅੰਦਰ ਵੀ ਉਹ ਧੁੜਖੂ ਲੱਗਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਕਿ ਕਮਲ ਭੂਆ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕੀ ਸਿਆਪਾ ਪਾਵੇਗੀ , ਕਰਮ ਭੂਆ ਤੋਂ ਗੱਲ ਸੰਭਲੇਗੀ ਜਾਂ ਨਹੀਂ , ਕਿਉਕਿ ਪਿੰਦਾ ਆਪਣੀ ਭੂਆ ਕਮਲ ਭੂਆ ਤੋਂ ਡਰਦਾ ਬਹੁਤ ਸੀ

ਪਿੰਦਾ ਸਾਰੇ ਕੰਮ ਨਬੇੜ ਚੁੱਕਿਆ ਸੀ ਤੇ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੀਆਂ ਦੋਵੇਂ ਭੂਆ ਕੋਠੀ ਅੰਦਰ ਬੜਦੀਆਂ ਵੇਖੀਆਂ ਤਾਂ ਉਹ ਵੀ ਓਹਨਾਂ ਦੇ ਮਗਰ ਜਾ ਬੜਿਆ

ਉਹ ਅੰਦਰ ਬੜੀਆਂ ਤਾਂ ਬਲਵਿੰਦਰ ਆਪਣੇ ਬੈੱਡ ਤੇ ਬੈਠਾ ਲਗਾਤਾਰ ਰੋਈ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕੁਝ ਰਾਤ ਦੀ ਪੀਤੀ ਦੇ ਨਸ਼ੇ ਚ ਆਪਣੀ ਭੈਣ ਨਾਲ ਕੀਤੀ ਕਰਤੂਤ ਕਰਕੇ ਤੇ ਕੁਝ ਜੋ ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਉਸ ਨਾਲ ਕਰ ਗਈ ਸੀ ਉਸ ਗੱਲ ਕਰਕੇ

ਅੰਦਰ ਸਾਰੇ ਕਮਰੇ ਦਾ ਸਮਾਨ ਏਧਰ ਊਧਰ ਸੁੱਟਿਆ ਪਿਆ ਸੀ, ਅਲਮਾਰੀਆਂ ਚੋਂ ਸਾਰਾ ਸਮਾਨ ਕੱਢ ਬਾਹਰ ਸੁੱਟਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਤੇ ਤਿਜੋਰੀ ਬਿਲਕੁੱਲ ਖਾਲੀ ਸੀ

ਰਾਤੋ ਰਾਤ ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਸਰਾਬ ਤੇ ਸਬਾਬ ਦੇ ਨਸ਼ੇ ਚ ਬਲਵਿੰਦਰ ਨੂੰ ਬੇਸੁਰਤ ਕਰਕੇ ਘਰ ਦਾ ਸਾਰਾ ਕੈਸ਼ ਤੇ ਗਹਿਣੇ ਲੈ ਕੇ ਫਰਾਰ ਹੋ ਗਈ ਸੀ ਇਹ ਸਾਰਾ ਕੁਝ ਦੇਖ ਦੋਵੇਂ ਭੈਣਾ ਆਪਣੇ ਭਰਾ ਬਲਵਿੰਦਰ ਤੇ ਚੜ ਗਈਆਂ ਤੇ ਝਿੜਕਾਂ ਤੇ ਗਾਲਾਂ ਦੀ ਉਸ ਨੂੰ ਛਾਂ ਕਰ ਦਿੱਤੀ

“ਹੁਣ ਰੋਣੀ ਲੰਘ ਜੂ ਤੇਰੇ ਜਵਾਕ ਦਾ ਘਰ ਪੱਟ ਕੇ, ਕਿੰਨਾ ਸਮਝਇਆ ਤੈਨੂੰ ਕਿ ਜਨਾਨੀ ਮਾੜੀ ਆ ਮਾੜੀ ਆ ਪਰ ਤੂੰ ਇੱਕ ਨਾ ਮੰਨੀ “

ਕਰਮਜੀਤ ਬੋਲੀ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ ਕੁਝ ਉਸ ਨੂੰ ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਦਾ ਗੁੱਸਾ ਸੀ ਤੇ ਕੁਝ ਜੋ ਕੁਝ ਰਾਤ ਬਲਵਿੰਦਰ ਨੇ ਕੀਤਾ ਓਦਾ ਗੁੱਸਾ ਸੀ ਪਰ ਨਾਲ ਗੁੱਸਾ ਕਮਲ ਦਾ ਵੀ ਫੁੱਟ ਪਿਆ ਕਮਲ ਬੋਲੀ

“ ਵੀਰੇ ਤੈਨੂੰ ਕੁੜੀ ਦਾ ਘਾਟ ਸੀ ਤੂੰ ਇੱਕ ਵਾਰ ਆਪਣੇ ਦਿਲ ਦੀ ਗੱਲ ਦੱਸ ਤਾਂ ਦਿੰਦਾ ਤੇਰੇ ਵਾਸਤੇ ਅਸੀਂ ਕਿਸੇ ਚੰਗੀ ਕੁੜੀ ਦਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ਲੈ ਆਉੁਦੇ “

ਬਲਵਿੰਦਰ ਸੁਣੀ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਪਰ ਬੋਲ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਰਿਹਾ ਸੀ ਆਪਣੀਆਂ ਕਰਤੂਤਾਂ ਚ ਓਹ ਆਪ ਹੀ ਫਸ ਗਿਆ ਸੀ

ਲੋਹੀ ਲਾਖੀ ਹੋਈ ਕਰਮਜੀਤ ਬੋਲੀ

“ ਤੇ ਰਾਤ ਜੋ ਹਰਕਤ ਤੂੰ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਕੀਤੀ ਤੈਨੂੰ ਭੋਰਾ ਸ਼ਰਮ ਨਾ ਆਈ, ਤੂੰ ਏਨਾ ਅੰਨਾ ਹੋ ਗਿਆ “

ਤੇ ਏਨਾ ਕਹਿ ਕੁ ਦੋ ਤਿੰਨ ਥੱਪੜ ਉਸ ਨੇ ਬਲਵਿੰਦਰ ਦੇ ਧਰ ਦਿੱਤੇ

ਬਲਵਿੰਦਰ ਕੁਝ ਨਾ ਬੋਲਿਆ ਤੇ ਨਾ ਕੁਝ ਰਿਐਕਟ ਕੀਤਾ ਬੱਸ ਥੱਪ ਖਾ ਕੇ ਓਥੇ ਬੈਠਾ ਰਿਹਾ

ਬਹੁਤ ਟਾਇਮ ਤੱਜ ਦੋਹਾਂ ਭੈਣਾ ਨੇ ਬਲਵਿੰਦਰ ਦੀ ਰੇਲ ਬਣਾਈ ਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਕਰਤੂਤ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਕਰਵਾਇਆ ਤੇ ਅੰਤ ਬਲਵਿੰਦਰ ਨੇ ਆਪਣੀ ਗਲਤੀ ਮੰਨ ਲਈ ਤੇ ਕਰਮਜੀਤ ਦੇ ਪੈਰੀਂ ਹੱਥ ਲਾ ਉਸ ਤੋਂ ਮਾਫੀਂ ਮੰਗੀ ਅਤੇ ਵਾਅਦਾ ਕੀਤਾ ਕਿ ਉਹ ਅੱਗੇ ਤੋਂ ਕੋਈ ਗਲਤ ਕੰਮ ਨਹੀਂ ਕਰਗਾ

ਦੋਹਾਂ ਭੈਣਾ ਨੂੰ ਵੀ ਯਕੀਨ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ ਕਿ ਹੁਣ ਬਲਵਿੰਦਰ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਗਲਤੀ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ ਤਾਂ ਓਹਨਾਂ ਦੋਵਾਂ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਮਾਫ ਕਰ ਦਿੱਤਾ

ਕੁਝ ਦੇਰ ਬਾਅਦ ਜਦੋਂ ਮਹੌਲ ਕੁਝ ਸੁਖਾਵਾਂ ਹੋਇਆ ਤਾਂ ਕਰਮਜੀਤ ਨੇ ਮੋਹਨੀ ਦੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਦੀ ਗੱਲ ਬਲਵਿੰਦਰ ਨੂੰ ਦੱਸੀ ਤਾਂ ਬਲਵਿੰਦਰ ਦੀ ਖੁਸ਼ੀ ਦਾ ਟਿਕਾਣਾ ਨਾ ਰਿਹਾ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਸ਼ੁਰੂ ਤੋਂ ਹੀ ਮੋਹਨੀ ਨੂੰ ਪਸੰਦ ਕਰਦਾ ਸੀ ਮੋਹਨੀ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣ ਕੇ ਉਸ ਤੇ ਆਪਣੀਆਂ ਦੋਹੇਂ ਭੈਣਾ ਨੂੰ ਗੱਲਵੱਕੜੀ ਚ ਲੈ ਲਿਆ ਤੇ ਬੋਲਿਆ

“ ਭੈਣੇ ਜੇ ਤੂੰ ਮੇਰੇ ਵਿਹੜੇ ਮੋਹਨੀ ਦਾ ਪੈਰ ਪਵਾ ਦਵੇਂ ਤਾਂ ਮੈਂ ਹਰ ਐਬ ਛੱਡ ਦਵਾਂਗਾ , ਸ਼ਰਾਮ ਕੰਨੀ ਤਾਂ ਵੇਖਾਂਗਾ ਵੀ ਨਹੀਂ “

ਬਲਵਿੰਦਰ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣ ਕਰਮਜੀਤ ਅੱਗੇ ਵਧੀ ਤੇ ਉਸਦਾ ਹੱਥ ਆਪਣੇ ਹੱਥਾਂ ਚ ਲੈ ਬੋਲੀ

“ ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਵਾਅਦਾ ਕਰਦੀ ਹਾਂ ਵੀਰਾ ਤੇਰੇ ਘਰ ਮੋਹਨੀ ਰਾਣੀ ਬਣਕੇ ਆਵਗੀ “

ਇਹਨਾਂ ਕਹਿਕੇ ਓਹ ਬਲਵਿੰਦਰ ਦੇ ਗਲ ਲੱਗ ਗਈ ਤੇ ਪਿੰਦਾ ਮਗਰ ਖੜਾ ਹੈਰਾਨ ਹੁੰਦਾ ਦੇਖਦਾ ਰਿਹਾ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਸਮਾਂ ਬਦਲਦਾ ਹੈ ਕੱਲ ਇਹੀ ਭਰਾ ਆਪਣੀ ਇਸੇ ਭੈਣ ਨੂੰ ਅਵਾ ਤਵਾ ਬੋਲ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਅੱਜ ਓਹੀ ਉਸਦਾ ਮੱਥਾ ਚੁੰਮ ਰਿਹਾ ਹੈ

ਸਾਰੇ ਰਾਜੀਨਾਮੇ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਕਰਮਜੀਤ ਨੇ ਪੁਲਿਸ ਨੂੰ ਫੂਨ ਕਰ ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਬਾਰੇ ਰਿਪੋਟ ਲਿਖਾਉਣ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਤਾਂ ਬਲਵਿੰਦਰ ਨੇ ਝੱਟ ਪੁਲਿਸ ਠਾਣੇ ਫੂਨ ਕਰ ਪੁਲਿਸ ਸੱਦ ਲਈ

ਪੁਲਿਸ ਘੰਟੇ ਬਾਅਦ ਆਈ ਅਤੇ ਸਾਰੇ ਸਬੂਤ ਤੇ ਬਿਆਨ ਲੈ ਕੇ ਗੁਰਪ੍ਰੀਤ ਵਿਰੁੱਧ ਕੇਸ ਦਰਜ ਕਰ ਕਾਰਵਾਈ ਕਰਨ ਲੱਗ ਪਈ ਤੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨੂੰ ਭਰੋਸਾ ਦਿਵਾ ਚਲੀ ਗਈ

ਹੁਣ ਆਥਣ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਸੀ
ਸਾਰੇ ਮਸਲੇ ਸੁਲਝ ਚੁੱਕੇ ਸਨ ਬੱਸ ਪਿੰਦੇ ਤੇ ਕਰਮ ਵਾਲੀ ਘਟਨਾ ਨੇ ਅੰਦਰੋਂ ਅੰਦਰੀ ਇੱਕ ਨਵਾਂ ਸਿਆਪਾ ਖੜ੍ਹਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ ਜੋ ਕਿ ਪਿੰਦੇ ਰਮਨ ਕਰਮ ਤੇ ਕਮਲ ਵਿਚਾਲੇ ਹੀ ਸੀ

ਪਿੰਦੇ ਦੇ ਕਹਿਣ ਤੇ ਰਾਤ ਵਾਲੀ ਰੋਟੀ ਝੋਲੇ ਚ ਪਾ ਬਲਵਿੰਦਰ ਪਾਣੀ ਦੀ ਬਾਰੀ ਲੌਣ ਲਈ ਖੇਤ ਚਲਿਆ ਗਿਆ ਸੀ ਤੇ ਓਧਰ ਘਰ ਵਿੱਚ ਪਿੰਦਾ ਤੇ ਉਸਦੀਆਂ ਦੋਵੇਂ ਭੂਆ ਹੀ ਮੌਜੂਦ ਸਨ , ਮੂੰਹ ਹਨੇਰਾ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ , ਪਿੰਦਾ ਪਸ਼ੂਆਂ ਦਾ ਆਥਣ ਵਾਲਾ ਕੰਮ ਨਬੇੜ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਕਮਲ ਤੇ ਕਰਮਜੀਤ ਰਸੋਈ ਚ ਕੰਮ ਕਰ ਰਹੀਆਂ ਸੀ ਤੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਗੱਲਾਂ ਕਰ ਰਹੀਆਂ ਸਨ

ਕਮਲ ਨੇ ਕਰਮਜੀਤ ਤੋਂ ਇਹ ਵਾਅਦਾ ਲੈ ਕੇ ਗੱਲ ਤੇ ਮਿੱਟੀ ਪਾਈ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਅੱਗੇ ਤੋਂ ਪਿੰਦੇ ਨਾਲ ਕੋਈ ਰਿਲੇਸ਼ਨ ਨਹੀਂ ਰੱਖੇਗੀ ਤੇ ਕਰਮ ਨੇ ਵੀ ਉਸ ਦੀ ਗੱਲ ਤੇ ਫੁੱਲ ਚੜਾਏ ਸਨ ਪਰ ਕਰਮਜੀਤ ਬਹੁਤ ਵੱਡੀ ਦੁਵਿਧਾ ਚ ਸੀ ਕਿਉਕਿ ਜਿਹੜੀ ਸੱਟ ਉਸ ਰਾਤ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਉਸ ਦੇ ਲਾਈ ਸੀ ਉਹ ਹਜੇ ਤੱਕ ਕਾਲੇ ਤੋਂ ਵੀ ਨਾ ਵੱਜੀ ਸੀ ਤੇ ਉਹ ਸੋਚ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਤਾਂ ਰੋਕ ਲਵੇਗੀ ਪਰ ਖੁਦ ਨੂੰ ਉਸ ਦੇ ਹਵਾਲੇ ਕਰਨੋ ਕਿਵੇਂ ਰੋਕੇਗੀ

ਓਧਰ ਸਵੇਰੇ ਛੇਤੀ ਪਾਰਸ ਨੇ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਜਾਣਾ ਕਰਕੇ ਉਹ ਬਾਅਦ ਆਥਣ ਅੱਠ ਕ ਵਜੇ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਕਮਲਜੀਤ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਨਾਨਕੇ ਘਰੋਂ ਆ ਕੇ ਲੈ ਗਿਆ ਸੀ ਆਪਣੀ ਛੋਟੀ ਭੂਆ ਕਮਲਜੀਤ ਨੂੰ ਜਾਂਦੀ ਦੇਖ ਪਿੰਦੇ ਦਾ ਦਿਲ ਵੀ ਟੁੱਟ ਗਿਆ ਸੀ ਕਿਉਕਿ ਉਸ ਨੂੰ ਲਗਦਾ ਸੀ ਕਿ ਅੱਜ ਉਸ ਨੂੰ ਛੋਟੀ ਭੂਆ ਦੀ ਸਵਾਰੀ ਕਰਨ ਦਾ ਵੀ ਮੌਕਾ ਮਿਲੇਗਾ ਪਰ ਓਹ ਗੱਲ ਨਾ ਬਣੀ
ਤੇ ਕਮਲਜੀਤ ਚਲੀ ਗਈ

ਪਰ ਇੱਕ ਖੁਸ਼ੀ ਦੀ ਗੱਲ ਇਹ ਵੀ ਕਿ ਹੁਣ ਰਾਹ ਦੇ ਸਾਰੇ ਰੋੜੇ ਪਾਸੇ ਹੋ ਗਏ ਸਨ ਹੁਣ ਘਰ ਵਿੱਚ ਉਸਦੀ ਭੂਆ ਕਰਮਜੀਤ ਤੇ ਪਿੰਦਾ ਹੀ ਇਕੱਲੇ ਸਨ

ਪਾਰਸ ਤੇ ਕਮਲ ਦੇ ਜਾਣ ਬਾਅਦ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਬਾਹਰਲਾ ਗੇਟ ਲਾਇਆ ਤੇ ਪਸ਼ੂਆਂ ਵੱਲ ਨਿਗਾਹ ਮਾਰ ਵਿਹੜੇ ਦੀਆਂ ਲਾਇਟਾਂ ਬੁਝਾ ਕੋਠੀ ਅੰਦਰ ਆ ਗਿਆ

ਕੋਠੀ ਅੰਦਰ ਰਸੋਈ ਚ ਕਰਮਜੀਤ ਦੁੱਧ ਨੂੰ ਉਬਾਲਾ ਦੇ ਰਹੀ ਸੀ ਉਸਦੇ ਰਾਤ ਵਾਲਾ ਓਹੀ ਹਰੇ ਰੰਗ ਦਾ ਸੂਟ ਸੀ ਕਰਮਜੀਤ ਦੇ ਬਾਹਰ ਨੂੰ ਉੱਭਰੇ ਚਿੱਤੜ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਫੇਰ ਪਾਗਲ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ

ਪਿੰਦੇ ਤੋਂ ਸਬਰ ਨਾ ਹੋਇਆ ਉਸਨੇ ਪਿੱਛੋ ਦੀ ਜਾ ਕਰਮਜੀਤ ਨੂੰ ਜੱਫੀ ਪਾ ਲਈ ਜਿਸ ਨਾਲ ਉਸਦਾ ਖੜਾ ਲੱਨ ਕਰਮਜੀਤ ਦੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਚ ਖੁੱਭ ਗਿਆ ਤੇ ਉਸ ਦੀ ਸਿਸਕੀ ਨਿੱਲ ਗਈ ਤੇ ਕਰਮਜੀਤ ਬੋਲੀ

“ ਨਾ ਪਿੰਦੇ ਹਟਜਾ ਪਿੱਛੇ ਇਹ ਸਹੀ ਨਹੀਂ “
ਇਹ ਕਹਿ ਕਰਮਜੀਤ ਛਟ ਪਟਾਉਣ ਲੱਗ ਗਈ ਕਿਉਕਿ ਉਸ ਦੇ ਦੋਹੇਂ ਹੱਥ ਦੁੱਧ ਵਾਲੇ ਭਾਂਡੇ ਤੇ ਸਨ ਤੇ ਉਸ ਦੇ ਛੜਾਉਣ ਲਈ ਹਿਲਣ ਕਰਕੇ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਹੋ ਸਵਾਦ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਕਰਮਜੀਤ ਵੀ ਗਰਮ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ

ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਹੌਲੀ ਦੇਣੇ ਆਪਣਾ ਹੱਥ ਲਿਜਾਕੇ ਨਾਲੇ ਨੂੰ ਪਾ ਲਿਆ ਤਾਂ ਕਰਮਜੀਤ ਨੇ ਬਿਜਲੀ ਦੀ ਤੇਜੀ ਨਾਲ ਦੁੱਧ ਵਾਲਾ ਭਾਂਡਾ ਰੱਖ ਹੱਥ ਫੜ ਲਿਆ ਤੇ ਘੁੰਮ ਕੇ ਪਿੰਦੇ ਵੱਲ ਮੂੰਹ ਕਰਦੀ ਬੋਲੀ

“ ਨਾ ਪਿੰਦੇ ਰੁਕ ਜਾ ਜੋ ਗਲਤੀ ਰਾਤ ਕੀਤੀ ਉਹ ਹੁਣ ਨਹੀਂ ਕਰਨੀ “

ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਨਾਲਾ ਛੱਡ ਦਿੱਤ ਪਰ ਉਸ ਨੂੰ ਉੱਤੋ ਦੀ ਬਾਹਾਂ ਵੱਲ ਕਿ ਉਸ ਨੂੰ ਖਿੱਚ ਕੇ ਆਪਣੀ ਛਾਤੀ ਨਾਲ ਲਾ ਲਿਆ ਤੇ ਬੋਲਿਆ

“ ਹੁਣ ਮੇਰਾ ਤੇਰੇ ਬਿਨਾਂ ਸਰਨਾ ਨਹੀਂ ਤੇ ਨਾ ਤੇਰਾ ਮੇਰੇ ਬਿਨਾਂ ,ਕੱਲ ਰਾਤ ਦਾ ਸਮਾਂ ਯਾਦ ਕਰ “

ਏਨਾ ਕਹਿ ਕੇ ਉਸਨੇ ਉਸਦੀ ਗਰਦਨ ਦੇ ਜੀਭ ਫੇਰੀ ਜਿਸ ਨਾਲ ਕਰਮਜੀਤ ਦੇ ਸ਼ਰੀਰ ਅੰਦਰ ਝਰਨਾਹਟ ਦੌੜ ਗਈ ਤੇ ਉਸ ਨੇ ਵੀ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਘੁੱਟ ਕੇ ਜੱਫੀ ਚ ਲੈ ਲਿਆ

ਉਹ ਕਿੰਨਾ ਚਿਰ ਇਝ ਹੀ ਖੜੇ ਰਹੇ ਤੇ ਫਿਰ ਕਰਮ ਬੋਲੀ

“ ਚੱਲ ਦੁੱਧ ਤਾਂ ਪੀ ਲੈਣ ਦੇ “

ਪਿੰਦਾ ਉਸ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਚ ਦੇਖਦਾ ਰਿਹਾ ਤੇ ਕਰਮਜੀਤ ਚਿਹਰਾ ਪਾਸੇ ਕਰ ਦੁੱਧ ਗਲਾਸਾਂ ਚ ਪਾਉਣ ਲੱਗੀ

ਪਿੰਦੇ ਦੇ ਦਿਮਾਗ ਚ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕੀ ਆਈ ਉਹ ਰਸੋਈ ਚੋਂ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਚ ਚਲਿਆ ਗਿਆ ਤੇ ਓਥੇ ਸਾਰੇ ਕੱਪੜੇ ਲਾ ਬਿਲਕੁਲ ਨੰਗਾ ਹੋ ਰਸੋਈ ਚ ਆ ਗਿਆ

ਓਦੋਂ ਤੱਕ ਕਰਮਜੀਤ ਗਿਲਾਸ ਚ ਦੁੱਧ ਪਾ ਪੀ ਰਹੀ ਸੀ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਇਝ ਦੇਖ ਉਸ ਨੂੰ ਹੱਥੂ ਆ ਗਿਆ ਤੇ ਗਲਾ ਠੀਕ ਕਰਦੀ ਬੋਲੀ

“ ਕੰਜਰਾ ਕੋਈ ਦੇਖਨਾ ਲਵੇ ਤੈਨੂੰ ਇਸ ਤਰਾਂ “

“ ਕੋਈ ਨੀ ਦੇਖਦਾ ਭੂਆ ਕੋਠੀ ਦੇ ਸਾਰੇ ਪਰਦੇ ਤੇ ਬਾਰ ਲੱਗੇ ਹੋਏ ਨੇ ਬੱਸ ਤੂੰ ਤੇ ਮੈਂ ਮੈਂ ਤੇ ਤੂੰ “
ਏਨਾ ਕਹਿ ਪਿੰਦਾ ਆਪਣੇ ਰਾੜ ਵਰਗੇ ਲੱਨ ਨੂੰ ਪਲੋਸਣ ਲੱਗਿਆ ਤੇ ਕਰਮ ਆਪਣਾ ਦੁੱਧ ਪੀ ਗਲਾਸ ਪਾਸੇ ਰੱਖਦੀ ਹੋਈ ਤੇ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਇੱਕ ਮਿੰਟ ਕਹਿ ਰਮਨ ਦੇ ਕਮਰੇ ਚ ਚਲੀ ਗਈ ਤੇ ਪਿੰਦਾ ਬੱਸ ਉਸਦੇ ਹਿਲਦੇ ਚਿੱਤੜ ਹੀ ਦੇਖਦਾ ਰਹਿ ਗਿਆ

ਉਸਨੇ ਕਮਰੇ ਚ ਜਾਣ ਸਾਰ ਦਰਵਾਜਾ ਬੰਦ ਕਰ ਲਿਆ ਤੇ ਬੈੱਡ ਤੇ ਲੰਮੀ ਪੈ ਗਈ ਤੇ ਸੋਚਣ ਲੱਗੀ

ਕਰਮਜੀਤ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਭੈਣ ਨਾਲ ਕੀਤਾ ਵਾਅਦਾ ਟੁੱਟਦਾ ਨਜ਼ਰ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਕਿੰਨਾ ਚਿਰ ਅੰਦਰ ਪਈ ਰਹੀ ਤੇ ਪਿੰਦਾ ਬਾਹਰੋ ਬਾਰ ਖੜਕਾਅ ਰਿਹਾ ਸੀ

ਤਾਂ ਕੁਝ ਸਮੇਂ ਬਾਅਦ ਕਰਮਜੀਤ ਇੱਕ ਦਮ ਉੱਠੀ ਤੇ ਦਰਵਾਜਾ ਖੋਲ ਦਿੱਤਾ ਤਾਂ ਪਿੰਦਾ ਦੇਖ ਕੇ ਹੈਰਾਨ ਰਹਿ ਗਿਆ ਉਸ ਨੇ ਰਮਨ ਦੀ ਕੱਛੀ ਤੇ ਬ੍ਰਾ ਪਾਈ ਹੋਈ ਸੀ ਜੋ ਕਿ ਉਸ ਦੇ ਟਾਇਟ ਕਰਕੇ ਸਰੀਰ ਹੋਰ ਵੀ ਗੁੰਦਵਾਂ ਤੇ ਦਿਲਖਿਚਵਾਂ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਸੀ

ਪਿੰਦੇ ਤੋਂ ਸਬਰ ਨਾ ਹੋਇਆ ਓਹ ਅੱਗੇ ਵਧਿਆ ਤੇ ਕਰਮਜੀਤ ਦੇ ਬੁੱਲਾਂ ਚ ਬੁੱਲ ਪਾ ਲਏ

ਕਰਮ ਥੱਲੇ ਪਿੰਦੇ ਦਾ ਲੱਨ ਮਸਲ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਉੱਪਰ ਪਿੰਦੇ ਦੇ ਬੁੱਲ ਚੂਸ ਰਹੀ ਸੀ ਕੁਝ ਸਮੇਂ ਬਾਅਦ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਬ੍ਰਾ ਖੋਲ ਕੇ ਉਸ ਦੇ ਮੁੰਮੇ ਚੁੰਘਣੇ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੇ ਉਸ ਦੇ ਮੁੰਮੇ ਵੀ ਏਨੀ ਉਮਰ ਦੇ ਬਾਅਦ ਰਮਨ ਦੇ ਮੁੰਮਿਆਂ ਵਾਂਗ ਹੀ ਆਕੜ ਕੇ ਖੜੇ ਸਨ ਮੁੰਮੇ ਚੁੰਘਦਾ ਪਿੰਦਾ ਬੋਲਿਆ

“ ਹੁਣ ਕਿਵੇਂ ਜੀ ਕਰ ਆਇਆ “

“ ਮੇਰਾ ਲੱਨ ਨੀ ਬਿਨਾਂ ਨੀ ਸਰਨਾ “

ਮਦਹੋਸ਼ੀ ਦਾ ਹਾਲਤ ਚ ਕਰਮ ਬੋਲੀ ਪਰ ਪਿੰਦਾ ਲਗਾਤਾਰ ਉਸ ਦੇ ਮੁੰਮੇ ਚੁੰਗ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤਾਂ ਕੁਝ ਸਮੇਂ ਬਾਅਦ ਕਰਮ ਪਿੱਛੇ ਹਟੀ ਤੇ ਇੱਕ ਦਮ ਪੈਰਾਂ ਚ ਬੈਠ ਪਿੰਦੇ ਦਾ ਸੰਦ ਮੂੰਹ ਚ ਪਾ ਲਿਆ , ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਸਵਰਗਾਂ ਦੇ ਝੂਟੇ ਮਿਲ ਗਏ ਉਹ ਪੂਰੇ ਆਨੰਦ ਚ ਬੈੱਡ ਕੋਲ ਖੜਾ ਚੂਪੇ ਲਵਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਬੋਲਿਆ

“ ਭੂਆ ਫੁੱਫੜ ਦਾ ਲੰਨ ਚੁੰਘਿਆ ਕਦੇ “

ਤਾਂ ਓਹ ਬੋਲੀ

“ ਆਹੋ ਵਥੇਰੀ ਵਾਰ ਉਹ ਤਾਂ ਬੜਾ ਸ਼ੌਕੀਨ ਆ “

ਤਾਂ ਪਿੰਦਾ ਬੋਲਿਆ

“ ਹੋਰ ਕਿੰਨੇ ਕ ਚੁੰਘੇ ਨੇ ?”

ਤਾਂ ਮੂੰਹ ਚੋਂ ਲੱਨ ਕੱਢਦੀ ਕਰਮ ਬੋਲੀ

“ ਕੰਜਰਾਂ ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਗਸ਼ਤੀ ਲਗਦੀਂ ਆਂ “

ਇਹ ਗੱਲ ਸੁਣ ਪਿੰਦਾ ਹੱਸਣ ਲੱਗ ਪਿਆ

ਉਸਨੇ ਪੰਦਰਾਂ ਮਿੰਟ ਲੱਨ ਚੁੰਘਿਆ ਤੇ ਫਿਰ ਉੱਠਕੇ ਖੜੀ ਗੋ ਗਈ ਤੇ ਬੋਲੀ

“ ਚੱਲ ਹੁਣ ਤੇਰੀ ਬਾਰੀ “

ਤਾਂ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਵੀ ਟਾਇਮ ਨਾ ਲਾਇਆ ਤੇ ਉਹ ਕੱਛੀ ਲਾਹ ਪਰੇ ਸਿੱਟ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਰਮਨ ਦੇ ਡਰਾਅਰ ਚੋਂ ਚਾਕਲੇਟ ਕੱਢ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਭੋਰ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਹੌਲ਼ੀ ਚੱਟਣ ਲੱਗਿਆ

ਚਾਕਲੇਟ ਤੇ ਫੁੱਦੀ ਦਾ ਸਵਾਦ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਪਾਗਲ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਓਹ ਪਾਗਲਾਂ ਵਾਂਗ ਚੱਟ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਓਧਰ ਕਰਮ ਵੀ ਪੂਰਾ ਆਨੰਦ ਲੈ ਰਹੀ ਸੀ ਸਿਆਲਾਂ ਦੀ ਰੁੱਤ ਹੋਣ ਦੇ ਬਾਬਜੂਦ ਵੀ ਦੋਹਾਂ ਦੇ ਸਰੀਰ ਮੁੜਕੇ ਨਾਲ ਤਰ ਸਨ ਜਿਆਦਾ ਸਮਾਂ ਨਾ ਖਰਾਬ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਭੁਆ ਨੂੰ ਬੈੱਡ ਤੇ ਕਰ ਲਿਆ ਤੇ ਬੋਲਿਆ

“ ਭੂਆ ਬਣ ਜਾ ਘੋੜੀ ਤੇਰੀ ਰੇਸ਼ ਲਵਾਈਏ “

ਤਾਂ ਕਰਮ ਨਾਲ ਈ ਘੋੜੀ ਬਣ ਗਈ ਤੇ ਬੋਲੀ

“ ਵੇ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਹੱਕੀਂ ਘੋੜੀ ਬੁੱਢੀ ਆ “

ਤਾਂ ਪਿੰਦਾ ਫੁੱਦੀ ਦੇ ਮੂੰਹ ਤੇ ਡੋਡਾ ਧਰ ਤੇ ਅੱਗਿਓ ਗੁੱਟ ਫੜ ਘੱਸਾ ਮਾਰਦਾ ਬੋਲਿਆ

“ ਇਹ ਘੋੜੀ ਨੀ ਬੁੱਢੀ ਹੁੰਦੀ ਕਦੇ “

ਏਨਾ ਜੋਰਦਾਰ ਪਹਿਲੇ ਘੱਸੇ ਨਾਲ ਕਰਮਜੀਤ ਦਾ ਅੰਦਰ ਹਿਲ ਗਿਆ ਉਸ ਨੇ ਛਡਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਪਰ ਗੁੱਤ ਪਿੰਦੇ ਦੇ ਹੱਥ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਉਹ ਕੁਝ ਨਾ ਕਰ ਸਕੀ ਤੇ ਪਿੰਦਾ ਬੋਲਿਆ

“ ਹਟ ਹਟ ਕਿੱਧਰ ਚੱਲੀਏ ਘੋੜੀਏ “

ਤਾਂ ਕਰਮਜੀਤ ਬੋਲੀ

“ ਵੇ ਹੌਲੀ ਕਿਉ ਧਰਨ ਪਾਉਣੀ ਆਂ ਮੇਰੇ “

ਉਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਪਿੰਦਾ ਕੁਝ ਨਾ ਬੋਲਿਆ ਬੱਸ ਕਰਮ ਦੀ ਗੁੱਤ ਫੜ ਤਾੜ ਤਾੜ ਘੱਸੇ ਮਾਰਦਾ ਰਿਹਾ ਉਹ ਸੰਦ ਨੂੰ ਡੋਡੇ ਤੱਕ ਬਾਹਰ ਕੱਢਦਾ ਤੇ ਪੂਰੇ ਜੋਰ ਨਾਲ ਘੱਸਾ ਮਾਰਦਾ ਜਿਸ ਕਰਕੇ ਤਾੜ ਤਾੜ ਦੀਆਂ ਅਵਾਜਾਂ ਆਉਂਦੀਆਂ

ਘੋੜੀ ਬਣੀ ਕਰਮਜੀਤ ਮੁੜਕੋ ਮੁੜਕੀ ਹੋ ਗਈ ਸੀ ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਰੁਕਣ ਲਈ ਕਿਹਾ

“ ਵੇ ਰੁਕ ਸਾਹ ਲੈ ਮੇਰੀ ਤਾਂ ਢੂਹੀ ਟੁੱਟਗੀ “

ਤਾਂ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਬਿਨਾਂ ਦੇਰ ਕੀਤੇ ਕਰਮਜੀਤ ਸਿੱਧੀ ਲੰਮੀ ਪਾ ਲਈ ਤੇ ਨਾਲ ਦੀ ਨਾਲ ਲੱਤਾਂ ਮੋਢੇ ਤੇ ਰੱਖ ਚਿੱਤੜਾਂ ਥੱਲੇ ਇੱਕ ਸਰਾਣਾ ਦੇ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਆਪਣਾ ਯੱਕਾ ਫੇਰ ਜੋੜ ਲਿਆ

ਪੰਦਰਾਂ ਵੀਹ ਮਿੰਟ ਦੀ ਹੋਰ ਚੁਦਾਈ ਬਾਅਦ ਕਰਮਜੀਤ ਦਾ ਕੰਮ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ ਪਰ ਪਿੰਦਾ ਹਲੇ ਤੱਕ ਘੱਸੇ ਤੇ ਘੱਸਾ ਮਾਰੀ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤਾਂ ਕਰਮ ਬੋਲੀ

“ ਵੇ ਖਾਨਾ ਕੀ ਆ ਤੂੰ ਰੁਕਦਾ ਈ ਨੀ “

“ ਖਾਣਾ ਕੀ ਆ ਬੱਸ ਟਾਇਮਿੰਗ ਈ ਏਨੀ ਆਂ “

ਕਰਮ ਅੱਗੇ ਕੁਝ ਨਾ ਬੋਲੀ ਓਹ ਉਸਦਾ ਧਿਆਨ ਭੰਗ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ ਕੁਝ ਮਿੰਟਾ ਬਾਅਦ ਪਿੰਦੇ ਦਾ ਵੀ ਹੋ ਗਿਆ ਤੇ ਉਹ ਕਰਮਜੀਤ ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਲੰਮਾ ਪੈ ਗਿਆ

ਕੁਝ ਚਿਰ ਦੀ ਚੁੱਪ ਬਾਅਦ ਓਹ ਬੋਲਿਆ

“ ਭੂਆ ਕਮਲ ਭੂਆ ਮੰਨੀ ਨੀ “

ਕੱਪੜੇ ਨਾਲ ਆਪਣੀ ਫੁੱਦੀ ਸਾਫ ਕਰਦੀ ਕਰਮ ਇੱਕ ਦਮ ਪਿੰਦੇ ਵੱਲ ਝਾਕੀ ਤੇ ਬੋਲੀ

“ ਨਾ ਵੇ ਓਹਨੇ ਨੀ ਮੰਨਣਾ ਓਹਨੇ ਤਾਂ ਮੈਥੋਂ ਵੀ ਵਾਅਦਾ ਲਿਆ ਸੀ ਕਿ ਪਿੰਦੇ ਨਾਲ ਹੋਰ ਨਾ ਕਰੀਂ ਪਰ ਮੈਥੋਂ ਰਹਿ ਨੀ ਹੋਇਆ”

ਤਾਂ ਪਿੰਦਾ ਕਰਮ ਦਾ ਮੂੰਮਾ ਪਲੋਸਦਾ ਬੋਲਿਆ
“ ਤਾਂਹੀ ਤੂੰ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਹੱਥ ਨਹੀਂ ਧਰਾ ਰਹੀ ਸੀ “

ਕਰਮ ਕੁਝ ਨਾ ਬੋਲੀ ਫੁੱਦੀ ਸਾਫ ਕਰ ਜੱਗ ਚੋਂ ਪਾ ਪਾਣੀ ਪੀਣ ਲੱਗ ਪਈ ਤੇ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਬੋਲੀ
“ ਕਮਲ ਵੀ ਲੋਟ ਆਉ ਇੱਕ ਦਿਨ ਪਰ ਤੂੰ ਸਬਰ ਕਰੀਂ ਤੇ ਓਹਨੂੰ ਆਪਣੇ ਦੋਹਾਂ ਬਾਰੇ ਸ਼ੱਕ ਨਾ ਹੋਣ ਦਵੀ “

ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਹਾਂ ਚ ਹਾਂ ਮਿਲਾਅ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਕੁਝ ਦੇਰ ਅਰਾਮ ਕਰਨ ਬਾਅਦ ਓਹਨਾਂ ਦੋਹਾਂ ਨੇ ਫੇਰ ਯੱਕਾ ਜੋੜ ਲਿਆ

ਓਸ ਰਾਤ ਓਹਨਾਂ ਤਿੰਨ ਸਿਫ਼ਟਾਂ ਲਾਈਆਂ ਤੇ ਸ਼ੌ ਗਏ, ਸਵੇਰੇ ਕਰਮਜੀਤ ਬਲਵਿੰਦਰ ਦੇ ਘਰ ਆਉਣ ਬਾਅਦ ਆਪਣੇ ਸੌਹਰੇ ਵਾਪਸ ਚਲੀ ਗਈ ਤੇ ਜੱਸਾ ਰਮਨ ਨੂੰ ਫੇਰ ਵਾਪਸ ਛੱਡ ਗਿਆ

ਰਮਨ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਘੁੱਟ ਕੇ ਮਿਲੀ ਤੇ ਕਿੰਨੀ ਦੇਰ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦੇ ਬੁੱਲ ਚੂਸਦੇ ਰਹੇ
ਕਰਮਜੀਤ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਗਰਭ ਨਿਰੋਧਕ ਗੋਲੀਆਂ ਤੇ ਖਾਸ ਹਦੈਤ ਕਰਕੇ ਗਈ ਸੀ ਕਿ ਕੁੜੀ ਅੱਗੇ ਤੋਰਨੀ ਆਂ ਖਿਆਲ ਰੱਖੀਂ।

 

[Grewal saab]

ਕਾਂਡ 7

( ਕਹਾਣੀ ਹੁਣ ਤੱਕ )


ਬਲਵਿੰਦਰ ਨੂੰ ਸਮਝਾਉਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਕਮਲਜੀਤ ਤਾਂ ਦੇਰ ਆਥਣ ਘਰ ਪਾਰਸ ਨਾਲ ਵਾਪਸ ਆ ਗਈ ਸੀ ਕਿਉਕਿ ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਪਾਰਸ ਨੇ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਜਾਣਾ ਸੀ ਕਿਸੇ ਜਰੂਰੀ ਕੰਮ , ਇਸ ਲਈ ਉਹ ਕਮਲ ਨੂੰ ਆਥਣ ਵੇਲੇ ਹੀ ਆਪਣੇ ਨਾਨਕੇ ਘਰੋਂ ਲੈਂ ਆਇਆ ਸੀ

ਤੇ ਓਧਰ ਕਰਮਜੀਤ ਵੀ ਆਪਣੇ ਸਹੁਰੇ ਘਰ ਵਾਪਸ ਪਹੁੰਚ ਗਈ ਸੀ ਤੇ ਉਸਦਾ ਮੁੰਡਾ ਜੱਸਾ ਆਪਣੀ ਭੈਣ ਰਮਨ ਨੂੰ ਵਾਪਸ ਛੱਡ ਆਇਆ ਸੀ ਤੇ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਕਰਮਜੀਤ ਨੂੰ ਲੈ ਆਇਆ ਸੀ

ਇਹਨਾਂ ਤਿੰਨਾ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ‘ਚ ਪਿਛਲੇ ਇੱਕ ਮਹੀਨੇ ‘ਚ ਬੜਾ ਕੁਝ ਵਾਪਰ ਗਿਆ ਸੀ , ਕਮਲ ਦਾ ਆਪਣੇ ਸੌਹਰੇ ਦੀ ਬਿਮਾਰੀ ਲਈ ਉਸ ਨਾਲ ਸੈਕਸ ਕਰਨਾ , ਰਮਨ ਅਤੇ ਪਿੰਦੇ ਦਾ ਹਮਬਿਸਤਰ ਹੋਣਾ ਤੇ ਪਿੰਦੇ ਦਾ ਆਪਣੇ ਭੂਆ ਨਾਲ ਸੈਕਸ ਕਰਨਾ

ਪਰ ਇਹਨਾਂ ਸਾਰੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਦਾ ਰਾਜ ਰਾਜ ਹੀ ਸੀ ਕਿਉਕਿ ਕਰਮਜੀਤ ਦੀ ਸਿਆਣਪ ਕਰਕੇ ਹਜੇ ਸਭ ਕੁਝ ਢਕਿਆ ਰਿੱਜ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿਉਕਿ ਕਮਲਜੀਤ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਸੌਹਰੇ ਆਲੀ ਗੱਲ ਉਸ ਨੇ ਹਜੇ ਤੱਕ ਪਿੰਦੇ ਕੋਲ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਸੀ ਅਤੇ ਪਿੰਦੇ ਤੇ ਰਮਨ ਦੇ ਰਿਲੇਸ਼ਨ ਦੀ ਗੱਲ ਵੀ ਉਸਨੇ ਕਮਲ ਕੋਲ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਸੀ

ਏਸ ਲਈ ਇਹ ਗੱਲਾਂ ਹਜੇ ਤੱਕ ਪਿੰਦਾ (ਕਰਮ ਅਤੇ ਕਮਲ ਦਾ ਭਤੀਜਾ) ਰਮਨ (ਕਰਮ ਦੀ ਕੁੜੀ ) ਕਮਲ (ਪਿੰਦੇ ਦੀ ਛੋਟੀ ਭੂਆ ਤੇ ਰਮਨ ਦੀ ਮਾਸੀ ) ਅਤੇ ਕਰਮ (ਪਿੰਦੇ ਦੀ ਵੱਡੀ ਭੂਆ ਤੇ ਰਮਨ ਦੀ ਮਾਂ )ਇਹਨਾਂ ਚਾਰ ਵਿੱਚ ਹੀ ਸਨ ।

ਪਰ ਹਜੇ ਹੋਰ ਖਿਲਾਰਾ ਪੈਣ ਵਾਲਾ ਸੀ ਤੇ ਇਹ ਤਿੰਨੋ ਪਰਿਵਾਰ ਇੱਕ ਹੋਰ ਨਵੇਂ ਚੱਕਰਵਿਉ ਵਿੱਚ ਫਸਣ ਵਾਲੇ ਸਨ

(ਕਮਲਜੀਤ ਦਾ ਘਰ )
ਕਮਲਜੀਤ ਨੇ ਜੋ ਪਿਛਲੇ ਦਿਨਾਂ ਚ ਕੀਤਾ ਤੇ ਆਪਣੇ ਅੱਖੀ ਵੇਖਿਆ ਸੀ ਉਹ ਉਸ ਦੇ ਹਜ਼ਮ ਨਹੀਂ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ ਓਹ ਥੋੜੀ ਬੇਚੈਨ ਜਿਹੀ ਰਹਿਣ ਲੱਗ ਪਈ ਸੀ, ਸਨਦੀਪ ਨੂੰ ਥੋੜਾ ਥੋੜਾ ਸ਼ੱਕ ਜਿਹਾ ਹੋਣ ਲੱਗਿਆ ਸੀ ਕਿ ਕੁਝ ਦਿਨਾਂ ਤੋਂ ਉਸ ਦੀ ਮਾਂ ਥੋੜੀ ਥੋੜੀ ਉਦਾਸ ਜਿਹੀ ਰਹਿਣ ਲੱਗ ਪਈ ਸੀ

ਸਨਦੀਪ ਨੇ ਕਈ ਬਾਰ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਨੂੰ ਪੁੱਛਿਆ ਕੀ ਕਿ ਗੱਲ ਏ ਪਰ ਓਹ ਹਰ ਬਾਰ ਟਾਲ ਜਾਂਦੀ ਸੀ

ਓਧਰ ਬਚਿੱਤਰ ਹੁਣ ਪੂਰੀ ਤਰਾਂ ਠੀਕ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ ਪਰ ਠੀਕ ਹੋਣ ਹੋਣ ਤੋਂ ਇੱਕ ਰਾਤ ਪਹਿਲਾਂ ਦੀਆਂ ਘਟਨਾਵਾਂ ( ਜਦੋਂ ਕਮਲ ਨੇ ਕਰਮ ਦੇ ਕਹਿਣ ਤੇ ਉਸ ਨਾਲ ਸੈਕਸ ਕੀਤਾ ਸੀ ) ਦਾ ਉਸ ਨੂੰ ਧੁੰਦਲਾ ਧੁੰਦਲਾ ਚੇਤਾ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ ਪਰ ਉਸ ਨੂੰ ਨਾ ਕੋਈ ਸ਼ਕਲ ਯਾਦ ਸੀ ਨਾ ਕੋਈ ਗੱਲ ਬੱਸ ਉਸ ਨੂੰ ਏਨਾ ਯਾਦ ਸੀ ਕਿ ਕੋਈ ਔਰਤ ਉਸ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਨੰਗੀ ਖੜ੍ਹੀ ਸੀ ਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਉਸ ਦੀ ਛਾਤੀ ਤੇ ਬੈਠ ਗਈ

ਤੇ ਕਮਲ ਕਾ ਭਈਆ ਸਜੀਵ ਹੁਣ ਕਮਲ ਅਤੇ ਉਸ ਦੀਆਂ ਕੁੜੀਆਂ ਤੇ ਨਜ਼ਰ ਰੱਖਣ ਲੱਗ ਪਿਆ ਸੀ ਜਦੋਂ ਦਾ ਪਾਲੇ ਨੇ ਉਸਦੇ ਕੰਨ ਭਰੇ ਸਨ ਓਹ ਓਦੋਂ ਦਾ ਹੀ ਗੰਦੀ ਨਿਗਾਹ ਨਾਲ ਘਰ ਦੀਆਂ ਕੁੜੀਆਂ ਤੇ ਓਹਨਾਂ ਦੀ ਮਾਂ ਕਮਲ ਨੂੰ ਤਾੜਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ

ਪਰ ਕਮਲ ਅਤੇ ਸਨਦੀਪ, ਜਸਲੀਨ ਨੂੰ ਕਦੇ ਮਹਿਸੂਸ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ ਸੀ ਕਿ ਸੰਜੀਵ ਹੁਣ ਓਹਨਾਂ ਤੇ ਮਾੜੀ ਨਿਗਾਹ ਰੱਖਦਾ ਹੈ ਓਹ ਆਮ ਦਿਨਾਂ ਵਾਂਗ ਹੀ ਉਸ ਨਾਲ ਵਰਤ ਦੀਆਂ ਸਨ , ਹੱਸ ਦੀਆਂ ਖੇਡਦੀਆਂ ਸਨ ਉਸ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਘਰ ਦਾ ਹੀ ਜੀ ਮੰਨਦੀਆਂ ਸਨ

ਪਰ ਸੰਜੀਵ ਦੇ ਮਨ ‘ਚ ਹੁਣ ਪਾਪ ਪਲ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿਉਕਿ ਪਾਲਾ ਇੱਕ ਦੋ ਦਿਨਾਂ ਬਾਅਦ ਉਸ ਕੋਲ ਗੇੜਾ ਮਾਰਦਾ ਸੀ ਤੇ ਉਸ ਦੇ ਉਂਗਲ ਲਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ ਤਾਂ ਸੰਜੀਵ ਹੋਰ ਵੀ ਉੱਲਰ ਜਾਂਦਾ ਸੀ

ਸੰਜੀਵ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਮਖਿਆਲ ਦੇ ਤਿੰਨ ਛੱਤੇ ਸਨ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਉਸਨੇ ਕਿਹੜਾ ਛੱਤਾ ਚੋਣਾ ਸੀ ਜਾਂ ਮੱਖੀਆਂ ਦਾ ਸ਼ਿਕਾਰ ਹੋਣਾ ਸੀ


ਸਵੇਰ ਦੇ ਪੰਜ ਵੱਜ ਰਹੇ ਸਨ, ਤੇ ਅੱਜ ਅੱਜ ਬੱਦਲ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿੱਧਰੋਂ ਚੜ ਆਏ ਸਨ ਘੰਟੇ ਭਰ ਤੋਂ ਹਲਕੀ ਬੁੰਦਾ ਬਾਂਦੀ ਸੀ ਤੇ ਅੱਜ ਮੀਂਹ ਪੈਣ ਦੇ ਪੂਰੇ ਅਸਾਰ ਸਨ ,

ਪਾਰਸ ਚਾਰ ਵਜੇ ਹੀ ਆਪਣੀ ਗੱਡੀ ਤੇ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਨੂੰ ਨਿੱਕਲ ਗਿਆ ਸੀ ਹੁਣ ਘਰ ‘ਚ ਕੇਵਲ ਕਮਲਜੀਤ ਉਸਦੀਆਂ ਦੋਵੇਂ ਕੁੜੀਆਂ ਸਨਦੀਪ ਤੇ ਜਸਲੀਨ ਤੇ ਉਸਦਾ ਸੌਹਰਾ ਬਚਿੱਤਰ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਭਈਆ ਸੰਜੀਵ ਸੀ

ਸਨਦੀਪ ਤੇ ਜਸਲੀਨ ਇਕੱਠੀਆਂ ਆਪਣੇ ਰੂਮ ‘ਚ ਸੁੱਤੀਆਂ ਪਈਆਂ ਸਨ ਤੇ ਕਮਲਜੀਤ ਜੋ ਕੀ ਅੱਜ ਤਿੰਨ ਵਜੇ ਦੀ ਉੱਠੀ ਹੋਈ ਸੀ ਓਹਨਾਂ ਵਾਸਤੇ ਚਾਹ ਲੈ ਕੇ ਆਈ

“ ਉੱਠੋ ਸਨਦੀਪ ਤੇ ਜਸਲੀਨ ਪੁਤ ਪੰਜ ਵੱਜ ਗਏ ਨੇ , ਵੀਰਾ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਗਿਆ ਤੇ ਆਪਣਾ ਦੇਖਲੋ ਕਿੰਨਾ ਕੰਮ ਪਿਆ ਅੱਜ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਫੇਰ ਤੁਸੀਂ ਕਾਲਜ ਵੀ ਜਾਣਾ “

ਮਾਂ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣ ਸਨਦੀਪ ਤੇ ਜਸਲੀਨ ਉੱਠੀਆਂ ਤੇ ਬਾਥਰੂਮ ਚ ਮੂੰਹ ਹੱਥ ਧੋ ਕੇ ਆ ਕੇ ਚਾਹ ਪੀਣ ਲੱਗੀਆਂ ਤੇ ਸਨਦੀਪ ਬੋਲੀ

“ ਮੰਮੀ ਤੁਸੀਂ ਨਾਨਕੇ ਕੀ ਕਰਨ ਗਏ ਸੀ ਸਭ ਕੁਝ ਠੀਕ ਆ ਬੜੀ ਸਦੇਹਾਂ ਗਏ ਸੀ “

ਤਾਂ ਕਮਲ ਸਹਿਜ ਭਾ ਹੀ ਬੋਲੀ

“ ਹਾਂ ਪੁੱਤ ਸਭ ਠੀਕ ਆ ਓਦਾਂ ਈ ਮਿਲਨ ਜਾ ਬੜੀ ਸੀ ਮੈਂ ਸੋਚਿਆ ਵੀ ਛੇਤੀ ਜਾ ਕੇ ਛੇਤੀ ਮੁੜ ਆਵਾਂਗੀ ਤੇ ਘਰ ਆ ਕੇ ਕੰਮ ਵੀ ਕਰਨਾ ਸੀ “

ਉਸ ਨੇ ਬੜਾ ਭੋਲਾ ਜਿਹਾ ਝੂਠ ਬੋਲਿਆ ਪਰ ਜਸਲੀਨ ਤੇ ਸਨਦੀਪ ਹੁਣ ਬੱਚੀਆਂ ਨਹੀਂ ਸਨ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਕੁਝ ਸ਼ੱਕ ਜਿਹਾ ਹੋਇਆ ਪਰ ਓਹਨਾਂ ਨੇ ਖਾਸ ਧਿਆਨ ਨਾ ਦਿੱਤਾ ਤਾਂ ਚਾਹ ਪੀ ਕੇ ਜਸਲੀਨ ਬੋਲੀ

“ ਹੁਣ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਬੜਾ ਚਿਰ ਹੋ ਗਿਆ ਨਾਨਕੇ ਗਈ ਨੂੰ ਮੇਰਾ ਜੀ ਕਰਦਾ ਮੰਮੀ ਮੈਂ ਏਸ ਸ਼ਨੀਵਾਰ ਚਲੀ ਜਾਵਾਂ ਤੇ ਐਤਵਾਰ ਰਹਿਕੇ ਮੁੜ ਆਵਾਂ , ਨਾਲੇ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਮਿਲ ਲਵਾਂਗੀ ਤੇ ਨਾਲੇ ਰਮਨ ਭੈਣ ਤੇ ਮਾਮਾ ਜੀ ਨੂੰ “

ਜਸਲੀਨ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣ ਸਨਦੀਪ ਵੀ ਕਹਿੰਦੀ

“ ਫੇਰ ਤਾਂ ਮੈਂ ਵੀ ਚੱਲਾਂਗੀ ਪਲੀਜ ਮੰਮੀ “

ਕਮਲ ਸੋਚਾਂ ‘ਚ ਪੈ ਗਈ ਕਿ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਰੋਕੇ ਕਿਉਕਿਂ ਉਸ ਨੂਂ ਪਿੰਦੇ ਦੀਆਂ ਹਰਕਤਾਂ ਦਾ ਪਤਾ ਸੀ ਜੇ ਉਹ ਕਰਮਜੀਤ ਨੂੰ ਬਰਗਲਾ ਸਕਦਾ ਤਾਂ ਜਸਲੀਨ ਤੇ ਸਨਦੀਪ ਉਸਦੀ ਮਾਰ ਤੋਂ ਕਿਵੇਂ ਬਚ ਸਕਦੀਆਂ ਸਨ ਤਾਂ ਕੁਝ ਸੋਚ ਕੇ ਕਮਲ ਬੋਲੀ

“ ਕੋਈ ਨੀ ਪੁੱਤ ਸ਼ਨੀਵਾਰ ਆਉਣ ਦਵੋ ਫੇਰ ਦੇਖਾਂਗੇ, ਚਲੋ ਹੁਣ ਉੱਠੋ ਧਾਰਾਂ ਚੋਈਏ ਤੇ ਫਿਰ ਤੁਸੀ ਕਾਲਜ ਵੀ ਜਾਣਾ “

ਤਾਂ ਤਿੰਨੋ ਉੱਠ ਕੇ ਬਾਹਰ ਆ ਗਈਆਂ ਤੇ ਬਾਲਟੀਆਂ ਚੱਕ ਪਸ਼ੂਆਂ ਵਾਲ ਜਾ ਖੜੀਆਂ ਤੇ ਸੰਜੀਵ ਜੋ ਕਿ ਮੱਝਾਂ ਨੂੰ ਚਾਟ ਦਾਣਾ ਪਾ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਤਿਆਰੀ ਕਰੀਂ ਬੈਠਾ ਸੀ ਓਹਨਾਂ ਤਿੰਨਾ ਨੂੰ ਆਉਂਦਾ ਦੇਖ ਬੋਲਿਆ

“ ਹਰੇ ਬੀਬੀ ਜੀ ਆਜ ਫਿਰ ਦੇਰ ਸੇ ਆਏ , ਮੈਂ ਕਬਸੇ ਉਡੀਕ ਰਹਾ ਥਾਂ “

ਇਹ ਕਹਿ ਉਸ ਨੇ ਕੋਲ ਆਈਆਂ ਤਿੰਨਾਂ ਨੂੰ ਉੱਪਰੋ ਥੱਲੇ ਤੱਕ ਤਾੜਿਆ ਕਮਲ ਦੇ ਭਾਰੀ ਮੁੰਮੇ ਜੋ ਕਮੀਜ ਉੱਪਰੋ ਦੀ ਚੁੰਨੀ ਨਾਲ ਢਕੇ ਹੋਏ ਸਨ ਪਰ ਸਨਦੀਪ ਦੇ ਜਸਲੀਨ ਦੇ ਖੁੱਲੇ ਗਲਮਿਆਂ ਵਾਲੇ ਟੌਪ ਵਿੱਚ ਓਹਨਾਂ ਦੇ 32 - 34 ਦੇ ਮੁੰਮੇ ਵੀ ਗੇਂਦਾਂ ਵਾਂਗ ਬੁੜਕ ਰਹੇ ਸਨ

ਸੰਜੀਵ ਦੇ ਜਵਾਬ ‘ਚ ਕਮਲ ਬੋਲੀ

“ ਵੇ ਕਾਹਨੂੰ ਅੱਜ ਪਾਰਸ ਨੇ ਸ਼ਹਿਰ ਜਾਣਾ ਸੀ ਤਾਂ ਓਹਦੀ ਤਿਆਰੀ ਚ ਹੀ ਲੇਟ ਹੋ ਗਈ “

ਤੇ ਏਨਾ ਕਹਿ ਕੇ ਕਮਲ ਸੰਜੀਵ ਦੇ ਮੂਹਰੋਂ ਦੀ ਲੰਘ ਮੱਝ ਕੋਲ ਨੂੰ ਚਲੀ ਗਈ ਤੇ ਉਸ ਦੇ ਮਗਰ ਹੀ ਸਨਦੀਪ ਤੇ ਜਸਲੀਨ ਵੀ ਲੰਘ ਗਈਆਂ

ਸੰਜੀਵ ਕੁਝ ਨਾ ਬੋਲਿਆ ਬੱਸ ਨੀਲੀ ਟਾਇਟ ਸਲਵਾਰ ਚ ਕਮਲ ਦੇ ਹਿਲਦੇ ਚਿੱਤੜ ਤੇ ਉਸ ਦੇ ਮਗਰ ਜਾਂਦੀਆਂ ਦੋਵੇਂ ਕੁੜੀਆਂ ਦੇ ਲੋਰਾਂ ਚ ਫਸੇ ਚਿੱਤੜ ਦੇਖਦਾ ਰਿਹਾ

ਤਿੰਨੇ ਧਾਰਾਂ ਕੱਢਣ ਲੱਗ ਪਈਆਂ ਸਨ ਤੇ ਸੰਜੀਵ ਮੱਝਾਂ ਚ ਗੇੜੇ ਦਿੰਦਾ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਨਾਲ ਤਿੰਨਾ ਨੂੰ ਦੇ ਸਰੀਰਾਂ ਤੇ ਨਿਗਾਹ ਮਾਰਦਾ ਇਹੀ ਸੋਚੀ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਕਦ ਉਸ ਦੇ ਪੰਜੇ ਚ ਇਹਨਾਂ ਚੋਂ ਕੋਈ ਮੁਰਗੀ ਫਸੇ

ਸੰਜੀਵ ਕਮਲ ਨਾਲ ਤਾਂ ਮਜਾਕ ਕਰ ਲੈਂਦਾ ਸੀ ਪਰ ਦੋਵਾਂ ਕੁੜੀਆਂ ਸਾਹਮਣੇ ਓਹ ਕੁਝ ਨੀ ਬੋਲਦਾ ਸੀ

ਧਾਰਾਂ ਕੱਢਣ ਬਾਅਦ,ਸੰਜੀਵ ਡੈਅਰੀ ਦੁੱਧ ਪਾਉਣ ਚਲਿਆ ਗਿਆ ਅਤੇ ਸਨਦੀਪ ਤੇ ਜਸਲੀਨ ਕਾਲਜ ਚਲੀਆਂ ਗਈ ਤਾਂ ਕਮਲਜੀਤ ਆਪਣੇ ਸੌਹਰੇ
ਬਚਿੱਤਰ ਵਾਸਤੇ ਚਾਹ ਬਣਾ ਚੁਬਾਰੇ ਚ ਲੈ ਗਈ

ਬਚਿੱਤਰ ਚਾਹੇ ਠੀਕ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ ਪਰ ਹਜੇ ਵੀ ਉਹ ਮਾਨਸਿਕ ਤੌਰ ਤੇ ਥਕੇਵਾਂ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦਾ ਸੀ ਇਸ ਲਈ ਉਹ ਦੇਰ ਤੱਕ ਸੁੱਤਾ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ

ਕਮਲਜੀਤ ਨੇ ਦਰਵਾਜਾ ਖੜਕਾਇਆ

“ ਠੱਕ ਠੱਕ ......... ਬਾਪੂ ਜੀ “

ਬੂਹਾ ਖੜਕਾਅ ਅਵਾਜ ਮਾਰ ਕਮਲ ਨੇ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕੀਤਾ ਤਾਂ ਅੰਦਰੋ ਬਚਿੱਤਰ ਦੀ ਅਵਾਜ ਆਈ

“ ਆਜਾ ਭਾਈ ਲੰਘ ਆ “

ਤਾਂ ਕਮਲ ਬਾਰ ਨੂੰ ਧੱਕ ਕੇ ਅੰਦਰ ਲੰਘ ਗਈ ਅੱਠ ਵੱਜ ਚੁੱਕੇ ਸਨ ਤੇ ਬਚਿੱਤਰ ਅੱਖਾਂ ਮਲਦਾ ਹੁਣ ਉੱਠਿਆ ਸੀ,ਉੱਠਦਾ ਹੋਇਆ ਬਚਿੱਤਰ ਬੋਲਿਆ

“ ਦਵਾਈਅਥ ਨੇਸ਼ਤੀ ਬੜੀ ਪਾਉਂਦੀਆਂ ਨੇ ਸਰੀਰ ਥੱਕਿਆ ਥੱਕਿਆ ਰਹਿੰਦਾ “

ਤਾਂ ਕਮਲ ਬੋਲੀ

“ ਕੋਈ ਨੀ ਬਾਪੂ ਜੀ ਮੈਂ ਡਾਕਟਰ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਦੀਆਂ “

ਤਾਂ ਚਾਹ ਦਾ ਕੱਪ ਚੱਕ ਮੂੰਹ ਨੂੰ ਲਾਉਂਦਾ ਹੋਇਆ ਬਚਿੱਤਰ ਬੋਲਿਆ

“ ਆਹੋ ਭਾਈ ਪੁੱਛ ਓਹਨੂੰ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਕੋਈ ਹੋਰ ਹੱਲ ਕਰਈ ਏ “

ਕਮਲ ਚਾਹ ਦੇ ਕੇ ਵਾਪਿਸ ਆ ਗਈ ਤੇ ਆਕੇ ਉਸਨੇ ਡਾਕਟਰ ਰਵੀਨਾ ਨੂੰ ਕਾਲ ਕੀਤੀ

“ ਹੈਲੋ ਰਵੀਨਾ ਜੀ ਮੈਂ ਕਮਲ ਬੋਲ ਰਹੀ ਹਾਂ “

ਰਸੋਈ ਚ ਖੜੀ ਕਮਲ ਬੋਲੀ

“ ਹਾਂਜੀ ਕਮਲ ਕੀ ਹਾਲ ਨੇ ਤੁਹਾਡੇ “

“ ਮੈਂ ਠੀਕ ਆਂ ਤੁਸੀਂ ਦੱਸੋ “

ਤਾਂ ਰਵੀਨਾ ਬੋਲੀ

“ ਹਾਂਜੀ ਸਭ ਠੀਕ ਆ , ਤੁਸੀਂ ਦੱਸੋ ਕਿਵੇਂ ਯਾਦ ਕੀਤਾ “

ਤਾਂ ਕਮਲ ਨੇ ਬਾਪੂ ਨੂੰ ਸੁਸਤੀ ਪੈਣ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਦੱਸੀ ਅਤੇ ਰਵੀਨਾ ਤੋਂ ਉਸਦਾ ਹੱਲ ਪੁੱਛਿਆ ਤਾਂ ਰਵੀਨਾ ਬੋਲੀ

“ ਕਮਲ ਆਪਾਂ ਨੂੰ ਪਹਿਲਾਂ ਇਹ ਦੇਖਣਾ ਪੈਣਾ ਕਿ ਓਹਨਾਂ ਦਾ ਲਿੰਗ ਦੁਬਾਰਾ ਤਾਂ ਨੀ ਖੜ੍ਹਾ ਹੋਇਆ ਕਿਉਕਿ ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ ਦਵਾਈ ਨਾਲ ਸੁਸਤੀ ਪੈਣੀ ਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਜੇ ਸੁਸਤੀ ਪੈ ਰਹੀ ਆ ਤਾਂ ਓਹਦਾ ਮਤਲਬ ਇਹੀ ਆ ਕਿ ਓਹਨਾਂ ਦਾ ਲਿੰਗ ਦੁਬਾਰਾ ਖੜਾ ਹੋ ਗਿਆ ਏ ਕਿਉਕਿ ਦਵਾਈ ਦੀ ਸਾਰੀ ਪਾਵਰ ਜਿਹੜੀ ਸਰੀਰ ਨੂੰ ਮਿਲਨੀ ਸੀ ਓਹ ਸਾਰੀ ਲਿੰਗ ਨੂੰ ਜਾ ਰਹੀ ਹੋਵੇਗੀ “

ਤਾਂ ਕਮਲ ਇਹ ਸੁਣ ਕੇ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਹੋ ਗਈ ਕਿ ਓਹ ਬਚਿੱਤਰ ਦਾ ਲਿੰਗ ਕਿਵੇਂ ਦੇਖੇ ਤਾਂ ਕਮਲ ਬੋਲੀ

“ ਰਵੀਨਾ ਤੁਸੀਂ ਯਕੀਨ ਨਾਲ ਕਹਿ ਸਕਦੇ ਓ ਜਾਂ ਇੱਕ ਵਾਰ ਓਹਨਾਂ ਦਾ ਚੈਕ ਅੱਪ ਕਰਨਾ ਪੈਣਾ? “

ਤਾਂ ਰਵੀਨਾ ਬੋਲੀ

“ ਨਹੀਂ ਮੈਂ ਯਕੀਨ ਨਾਲ ਕਹਿ ਸਕਦੀ ਹਾਂ ਕਿਉਕਿ ਅਜਿਹੇ ਕੇਸ ‘ਚ ਇਹ ਬਹੁਤ ਵਾਰ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਬੱਸ ਇਸ ਦੀ ਪੁਸ਼ਟੀ ਇਸ ਗੱਲ ਨਾਲ ਹੋ ਜਾਵੇਗੀ ਜੇਕਰ ਤੁਸੀਂ ਓਹਨਾਂ ਦਾ ਲਿੰਗ ਦੇਖ ਲਵੋਂ ਜੇ ਓਹਨਾਂ ਦਾ ਲਿੰਗ ਪਹਿਲਾਂ ਵਾਂਗ ਅਕੜਾਅ ਚ ਹੋਇਆ ਤਾਂ ਮੇਰੀ ਗੱਲ ਸਹੀ ਹੈ ਜੇ ਨਾ ਹੋਇਆ ਫਿਰ ਤੁਸੀਂ ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਲੈ ਆਇਓ ਤਾਂ ਮੈਂ ਚੈੱਕ ਅੱਪ ਕਰ ਲਵਾਂਗੀ “

ਏਨਾ ਕਹਿ ਕੇ ਰਵੀਨਾ ਨੇ ਫੂਨ ਕੱਟ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਕਮਲ ਹੋਰ ਵੱਡੇ ਪੰਗੇ ਚ ਫਸ ਗਈ ਕਿ ਓਹ ਆਪਣੇ ਸਹੁਰੇ ਦਾ ਸੰਦ ਕਿਵੇਂ ਵੇਖੇ ਕਿ ਉਹ ਕਿਸ ਪੁਜੀਸ਼ਨ ਚ ਹੈ

ਤਾਂ ਕਮਲ ਕੁਝ ਟਇਮ ਬੈਠੀ ਸੋਚਦੀ ਰਹੀ ਤੇ ਫਿਰ ਬਾਪੂ ਦੇ ਧੋਤੇ ਕੱਪੜੇ ਚੱਕ ਉਤਾਂਹ ਚੁਬਾਰੇ ਚ ਚਲੀ ਗਈ

ਕਮਲ ਉਤਾਂਹ ਪਹੁੰਚੀ ਤੇ ਇਸ ਬਾਰ ਬਗੈਰ ਗੇਟ ਖੜ ਕਾਏ ਅੰਦਰ ਜਾ ਬੜੀ ਤੇ ਅਗਾਂਹ ਬਚਿੱਤਰ ਸਿਰਫ ਕੱਛੇ ਚ ਬੈਠਾ ਸੀ ਤੇ ਕੱਛੇ ਚ ਪੂਰਾ ਤੰਬੂ ਬਣਿਆ ਪਿਆ ਸੀ, ਕਮਲ ਨੂੰ ਇੱਕ ਦਮ ਅੰਦਰ ਆਈ ਦੇਖ ਓਹਨੇ ਕੋਲ ਪਿਆ ਸਰਾਣਾ ਖਿੱਚ ਕੇ ਆਪਣੇ ਪੱਟਾਂ ਉੱਤੇ ਰੱਖ ਲਿਆ ਤੇ ਬੋਲਿਆ

“ ਭਾਈ ਕਮਲ ਗੇਟ ਤਾਂ ਖੜਕਾਇਆ ਕਰੋ “

ਤਾਂ ਕਮਲ ਬੋਲੀ

“ ਮੈਂ ਭੁੱਲ ਕੇ ਅੰਦਰ ਆ ਬੜੀ , ਤੁਸੀਂ ਨਹਾਉਣਾ ਹੋਵੇਗਾ ਇਸ ਲਈ ਆ ਕੱਪੜੇ ਦੇਣ ਆਈ ਸੀ “

ਕੱਪੜੇ ਫੜ ਕਮਲ ਦਾ ਸੌਹਰਾ ਬੋਲਿਆ

“ ਲਿਆ ਭਾਈ ਮੈਂ ਵੀ ਕਦ ਦਾ ਉਡੀਕਦਾ ਸੀ ਤੈਨੂੰ “

ਏਨਾ ਕਹਿ ਉਹ ਕਮਲ ਦਾ ਬਾਹਰ ਜਾਣ ਦਾ ਇੰਤਜਾਰ ਕਰਨ ਲੱਗਿਆ ਕਿਉਕਿ ਉਹ ਤੰਬੂ ਬਣਿਆ ਕਰਕੇ ਉੱਠ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ ਸੀ

ਕਮਲ ਬਾਹਰ ਆ ਗਈ ਤੇ ਬਚਿੱਤਰ ਉੱਠ ਕੇ ਬਾਥਰੂਮ ਚ ਚਲਿਆ ਗਿਆ

ਬਾਥਰੂਮ ਰੂਮ ਨਾਲ ਅਟੈਚ ਸੀ ਪਰ ਉਸਦਾ ਰੋਸ਼ਨਦਾਨ ਬਾਹਰ ਕੋਠੇ ਤੇ ਨਿੱਕਲਦਾ ਸੀ ਤਾਂ ਕਮਲ ਬਾਹਰ ਬਾਥਰੂਮ ਦੇ ਰੌਸ਼ਨਦਾਨ ਕੋਲ ਚਲੀ ਗਈ

ਬਾਹਰ ਬੱਦਲ ਹੋਰ ਗਹਿਰੇ ਹੋ ਗਏ ਸਨ, ਕਿਣ ਮਿਣ ਹੋਰ ਤੇਜ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਸੀ , ਕਮਲ ਨੇ ਬਾਹਰ ਪਿਆ ਇੱਕ ਸਟੂਲ ਚੱਕਿਆ ਤੇ ਉਸ ਤੇ ਖੜੀ ਹੋ ਬਾਥਰੂਮ ਦੇ ਅੰਦਰ ਵੇਖਣ ਲੱਗੀ

ਤੇਜ ਕਿਣ ਮਿਣ ‘ਚ ਕਮਲ ਦੇ ਕੱਪੜੇ ਗਿਲੇ ਤਾਂ ਨਾ ਸਹੀ ਪਰ ਸਿੱਲੇ ਜਰੂਰ ਹੋ ਗਏ ਸਨ, ਜਦੋਂ ਕਮਲ ਨੇ ਬਾਥਰੂਮ ਅੰਦਰ ਦੇਖਿਆ ਤਾਂ ਬਚਿੱਤਰ ਬਿਲਕੁਲ ਨੰਗਾ ਖੜਾ ਸੀ ਤੇ ਉਸਦਾ ਲੱਨ ਉਸ ਰਾਤ ਵਾਂਗ ਹੀ ਆਕੜਿਆ ਖੜਾ ਤੇ ਨਾੜਾ ਸਾਫ ਦਿਸ ਰਹੀਆਂ ਸਨ, ਬਚਿੱਤਰ ਨੇ ਤੇਲ ਦੀ ਸ਼ੀਸੀ ਚੋਂ ਤੇਲ ਕੱਢ ਮੁੱਠ ਮਾਰਨ ਲੱਗਿਆ ਤੇ ਬਾਹਰ ਕਮਲ ਉਸਨੂੰ ਰੋਸ਼ਨਦਾਨ ਚੋਂ ਦੇਖ ਰਹੀ ਸੀ

ਓਹ ਬਹੁਤ ਚਿਰ ਮੁੱਠ ਮਾਰਦਾ ਰਿਹਾ ਪਰ ਉਸਦਾ ਹੋਇਆ ਨਾ ਤਾਂ ਓਹ ਅੱਕ ਕੇ ਨਹਾਉਣ ਲੱਗ ਗਿਆ ਤੇ ਕਮਲ ਸਟੂਲ ਤੋਂ ਹੇਠਾਂ ਉੱਤਰ ਗਈ

ਕਮਲ ਨੂੰ ਜਿਸ ਗੱਲ ਦਾ ਡਰ ਸੀ ਓਹੀ ਹੋਈ ਬਚਿੱਤਰ ਫੇਰ ਓਸੇ ਬਿਮਾਰੀ ਦੀ ਚਪੇਟ ਚ ਸੀ, ਕਮਲ ਬਾਹਰ ਮੀਂਹ ਚ ਭਿੱਜ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਬੱਸ ਖੜੀ ਸੋਚੀ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਕੀ ਕਰੇ
ਤਾਂ ਕੁਝ ਚਿਰ ਬਾਅਦ ਓਹ ਹੇਠਾ ਉੱਤਰ ਆਈ ਉਸ ਦੇ ਕੱਪੜੇ ਬੁਰੀ ਤਰਾਂ ਗਿੱਲੇ ਹੋ ਚੁੱਕੇ ਸਨ

ਉਹ ਹੇਠਾਂ ਆਈ ਤੇ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਚ ਜਾ ਉਸ ਨੇ ਕੱਪੜੇ ਚੇਂਜ ਕਰ ਲਏ ਹੁਣ ਉਸ ਨੇ ਇੱਕ ਪੀਲੇ ਰੰਗ ਦਾ ਥੋੜਾ ਪਤਲਾ ਜਿਹਾ ਸੂਟ ਪਾ ਲਿਆ ਸੀ ਤੇ ਉਸ ਨੇ ਰਵੀਨਾ ਨੂੰ ਫੂਨ ਕਰਕੇ ਸਾਰੀ ਗੱਲ ਦੱਸ ਦਿੱਤੀ ਤਾਂ ਰਵੀਨਾ ਨੇ ਕਿਹਾ

“ ਕਮਲ ਹੁਣ ਦਿਨੋ ਦਿਨ ਓਹਨਾਂ ਨੇ ਫੇਰ ਓਸੇ ਤਰਾਂ ਗੁੰਮ ਸੁੰਮ ਹੁੰਦੇ ਜਾਣਾ ਜਿਵੇਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੋ ਗਏ ਸਨ ਓਹਨਾਂ ਦਾ ਇੱਕੋ ਇੱਕ ਹੱਲ ਸੈਕਸ ਹੈ ਹੋਰ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਕਿਉਕਿ ਆਪਾਂ ਜਿੰਨਾ ਮਰਜੀ ਮਾਸਟਰਵੇਟ ਕਰ ਲਈਏ ਪਰ ਜੋਨੀ ਦੀ ਗਰਮੀ ਨਾਲ ਹੀ ਕੰਮ ਹੋਣਾ ਓਹਨਾਂ ਦਾ “

ਏਨਾ ਕਹਿ ਕੇ ਰਵੀਨਾ ਨੇ ਫੂਨ ਕੱਟ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਸੋਚਾਂ ਚ ਪੈ ਗਈ

ਦੁਪਹਿਰ ਹੋਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਮੀਂਹ ਥੋੜਾ ਰੁਕ ਚੁੱਕਿਆ ਸੀ , ਮੀਂਹ ਰੁਕਣ ਬਾਅਦ
ਸੰਜੀਵ ਦਾਤੀ ਚੱਕ ਪੱਠਿਆ ਨੂੰ ਜਾ ਬੜਿਆ ਤੇ ਓਧਰ ਮੀਂਹ ਰੁਕਿਆ ਦੇਖ ਕਮਲ ਵੀ ਖੇਤ ਚਲੀ ਗਈ ਜਿੱਥੇ ਓਹਨਾ ਇੱਕ ਅੱਡ ਕਿਆਰੇ ਵਿੱਚ ਘਰ ਵਾਸਤੇ ਸਬਜੀਆਂ ਤੇ ਹੋਰ ਨਿੱਕ ਸੁੱਕ ਲਾਇਆ ਸੀ

ਘਰ ਦੀ ਮਗਰਲੀ ਕੰਧ ਨਾਲ ਸੰਜੀਵ ਦੀ ਨਿਕੀ ਜਿਹੀ ਕੋਠੀ ਸੀ ਜਿਸ ਨੂੰ ਘਰ ਦੇ ਅੰਦਰੋਂ ਬਾਰ ਖੁੱਲਦਾ ਸੀ ਤੇ ਉਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਸ ਕੋਠੀ ਤੋਂ ਨੱਕ ਦੀ ਸੇਦ ਤੱਕ ਚਾਲੀ ਕਿੱਲੇ ਬਚਿੱਤਰ ਦੇ ਸਨ ਤੇ ਕੋਠੀ ਦੇ ਸੱਜੇ ਤੇ ਖੱਬੇ ਪਾਸੇ ਵੀਹ ਵੀਹ ਕਿੱਲੇ ਬਚਿੱਤਰ ਦੇ ਸਨ , ਗੱਲ ਕੀ ਚਾਰੇ ਪਾਸੇ ਪੈਲੀ ਬਚਿੱਤਰ ਦੀ ਸੀ ਜਿਸਨੂੰ ਕਿ ਚੰਗੀ ਵਾੜ ਕੀਤੀ ਹੋਈ ਸੀ ਜਿੱਥੇ ਸੰਜੀਵ ਪੱਠੇ ਵੱਡ ਰਿਹਾ ਸੀ ਓਥੋਂ ਦੋ ਕਿੱਲੇ ਛੱਡਕੇ ਸਬਜੀ ਬੀਜੀ ਹੋਈ ਸੀ ਤੇ ਓਥੇ ਹੀ ਕਿੱਲਾ ਕ ਛੱਡਕੇ ਇੱਕ ਅੱਧੇ ਕਿੱਲੇ ਵਾਂਗ ਦਰਖਤਾਂ ,ਝਾੜ ਮਲਿਆ ਦਾ ਜੰਗਲ ਸੀ ਜਿਸ ਚ ਇੱਕ ਪੁਰਾਣਾ ਖਸਤਾ ਹਾਲਤ ਖੂਹ ਤੇ ਉਸਦੇ ਨਾਲ ਇੱਕ ਕਮਰਾ ਸੀ ਜਿਸ ਨੂੰ ਕੀ ਕਾਫੀ ਟਾਇਮ ਤੋਂ ਵਰਤਿਆ ਨਹੀਂ ਸੀ

ਹੁਣ ਮੌਸਮ ਥੋੜਾ ਸਾਫ ਸੀ , ਚਾਹੇ ਬੱਦਲ ਵੀ ਸਨ ਪਰ ਕਿਤੋਂ ਕਿਤੋਂ ਥੋੜੀ ਧੁੱਪ ਵੀ ਆ ਰਹੀ ਸੀ ਕਮਲ ਵੱਟੋ ਵੱਟੀ ਹੁੰਦੀ ਕਿਆਰੀਆਂ ਕੋਲ ਪਹੁੰਚ ਗਈ ਜਿੱਥੇ ਓਹਨਾਂ ਸਬਜੀ ਬੀਜੀ ਸੀ ਓਥੇ ਪਹੁੰਚ ਓਹਨੇ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਸਜੀਵ ਪੱਠੇ ਵੱਡ ਰਿਹਾ ਸੀ

ਕੁਝ ਚਿਰ ਬਾਅਦ ਜਦ ਓਹ ਸਬਜੀ ਤੋੜ ਕੇ ਵਾਪਸ ਮੁੜਨ ਲੱਗੀ ਤਾਂ ਸੰਜੀਵ ਨੇ ਓਹਨੂੰ ਅਵਾਜ ਮਾਰ ਲਾਈ

“ ਬੀਬੀ ਜੀ ? “

ਜਦੋਂ ਉਸਨੇ ਕਮਲ ਨੂੰ ਅਵਾਜ ਮਾਰੀ ਤਾਂ ਉਹ ਬਿਲਕੁੱਲ ਉਸ ਦੇ ਕਿਆਰੇ ਦੀ ਵੱਟ ਦੇ ਸਾਹਮਣਿਓ ਗੁਰਜ ਰਹੀ ਸੀ ਤਾਂ ਓਹ ਇੱਕ ਦਮ ਝਾਕੀ ਤੇ ਬੋਲੀ

“ ਹਾਂ ਵੇ ਸੰਜੀਵ ਕੀ ਗੱਲ ਆ “

ਤਾਂ ਉਸਨੂੰ ਰੁਕੀ ਦੇਖ ਸੰਜੀਵ ਬੋਲਿਆ
“ ਬੀਬੀ ਜੀ ਮੁਝੇ ਜੇ ਦੋ ਗਠੜੀ ਉਠਾਨੇ ਮੇ ਮਦਦ ਕਰਦੋ , ਬਾਦਲ ਫਿਰ ਸੇ ਆ ਰਹੇ ਹੈ ਨਹੀਂ ਤੋਂ ਸਾਰੇ ਪੱਠੇ ਖਰਾਬ ਹੋ ਜਾਏਗੇ “

ਤਾਂ ਕਮਲ ਉਸ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣ ਕੇ ਓਹਦੇ ਕਿਆਰੇ ਵੱਲ ਨੂੰ ਮੁੜ ਪਈ ਕਮਲ ਤੇ ਕਦੋਂ ਵਿਚ ਵਿਚ ਦੀ ਧੁੱਪ ਪੈਂਦੀ ਸੀ ਤਾਂ ਪੀਲਾ ਸੂਟ ਉਸਤੇ ਸੂਰਜ ਵਾਂਗ ਜਗਦਾ ਸੀ ਤੇ ਦੂਰੋਂ ਆਉਂਦੀ ਕਮਲ ਨੂੰ ਦੇਖ ਸੰਜੀਵ ਦਾ ਵੀ ਚਿੱਤ ਖਿੜ ਗਿਆ

ਕਮਲ ਕੋਲੇ ਪਹੁੰਚੀ ਤੇ ਸਬਜੀ ਵਾਲੀ ਟੋਕਰੀ ਪਾਸੇ ਰੱਖ ਸੰਜੀਵ ਨੂੰ ਗਠੜੀ ਚਕਾਉਂਦੀ ਬੋਲੀ

“ ਸੰਜੀਵ ਛੇਤੀ ਮੁੜ ਆਵੀਂ ਮੈਂ ਨਾ ਭਿੱਜ ਜਾਵਾਂ ਏਥੇ “

ਅਸਲ ‘ਚ ਕਮਲ ਸੰਜੀਵ ਦੇ ਟਰੈਪ ‘ਚ ਫਸ ਗਈ ਸੀ ਕਮਲ ਜੋ ਸੰਜੀਵ ਨੂੰ ਭੋਲਾ ਸਮਝਦੀ ਸੀ ਹੁਣ ਓਹ ਉਸਦੀ ਜਾੜ ਥੱਲੇ ਸੀ ਤਾਂ ਸੰਜੀਵ ਬੋਲਿਆ

“ ਮੈਂ ਗਿਆ ਔਰ ਆਇਆ ਬੀਬੀ ਜੀ “

ਏਨਾ ਕਹਿ ਕੇ ਸੰਜੀਵ ਗੰਠੜੀ ਸਿਰ ਤੇ ਰੱਖ ਘਰ ਵੱਲ ਨੂੰ ਤੁਰ ਪਿਆ ਜੋ ਕਿ ਓਥੋਂ ਦਸ ਕਿੱਲਿਆਂ ਦੀ ਵਿੱਥ ਤੇ ਸੀ ਉਹ ਜਾਣ ਬੁੱਝ ਕੇ ਹੌਲੀ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤਾਂ ਜੋ ਛੇਤੀ ਤੋਂ ਛੇਤੀ ਮੀਂਹ ਉਤਰ ਆਵੇ

ਕਿਣ ਮਿਣ ਦੁਬਾਰਾ ਹੋਣ ਲੱਗ ਪਈ ਸੀ , ਇੱਕ ਵਾਰ ਤਾਂ ਕਮਲ ਦਾ ਜੀ ਕੀਤਾ ਕਿ ਓਹ ਘਰ ਚਲੀ ਜਾਵੇ ਪਰ ਫਿਰ ਸਾਹਮਣੇ ਦਸ ਕਿੱਲੇ ਦੂਰ ਸੰਜੀਵ ਨੂੰ ਆਉਦਾ ਦੇਖ ਰੁਕ ਗਈ ਸੀ , ਮੀਂਹ ਹੋਰ ਤੇਜ ਹੋ ਗਿਆ ਤੇ ਸੰਜੀਵ ਦੇ ਆਉਣ ਤੱਕ ਉਹ ਅਧ ਗਿੱਲੀ ਜਿਹੀ ਹੋ ਗਈ ਸੀ

ਸੰਜੀਵ ਜਿਸ ਦੇ ਸਰੀਰ ਤੇ ਇਕੱਲੀ ਚਿੱਟੇ ਰੰਗ ਦੀ ਧੋਤੀ ਬੰਨੀ ਸੀ ਓਹ ਵੀ ਮੀਹ ਕਰਕੇ ਗਿੱਲੀ ਹੋ ਕੇ ਜਮਾਂ ਉਸ ਦੇ ਪੱਟਾਂ ਨੂੰ ਚੁੰਬੜ ਗਈ ਸੀ ਜਿਸ ਕਰਕੇ ਉਸ ਦੇ ਲੱਨ ਦੀ ਸ਼ੇਪ ਪੂਰੀ ਦਿਸ ਰਹੀ ਸੀ

ਜਦੋਂ ਉਹ ਕਮਲ ਕੋਲ ਪਹੁੰਚਿਆ ਤਾਂ ਮੀਂਹ ਪੂਰਾ ਤੇਜ ਪੈਣ ਲੱਗ ਪਿਆ ਤਾਂ ਕਮਲ ਬੁਰੀ ਤਰਾਂ ਭਿੱਜ ਗਈ ਤਾਂ ਸੰਜੀਵ ਬੋਲਿਆ

“ ਬੀਬੀ ਉਧਰ ਜੰਗਲ ਵਾਲੇ ਕਮਰੇ ਮੇਂ ਚਲਤੇ ਹੈ ਵੋ ਪਾਸ ਮੇਂ ਹੈ ਨਹੀਂ ਤੋਂ ਔਰ ਬੀਗ ਜਾਏਂਗੇ “

ਓਹ ਅੱਧੇ ਕਿੱਲੇ ਵਾਲਾ ਜੰਗਲ ਓਥੋਂ ਦੋ ਤਿੰਨ ਕਿੱਲਿਆਂ ਦੀ ਵਾਟ ਤੇ ਹੀ ਸੀ ਅਤੇ ਜਿੱਥੇ ਓਹ ਖੜੇ ਸਨ ਓਥੋਂ ਘਰ ਦਸ ਕਿੱਲਿਆ ਦੀ ਵਾਟ ਤੇ ਸੀ ਤਾਂ ਕਮਲ ਨੂੰ ਸੰਜੀਵ ਦੀ ਗੱਲ ਸਹੀ ਲੱਗੀ ਤੇ ਉਹ ਓਧਰ ਨੂੰ ਤੁਰ ਪਾਈ

ਕਮਲ ਬਹੁਤ ਚਿਰ ਬਾਅਦ ਏਧਰ ਆ ਰਹੀ ਸੀ ਸ਼ਾਇਦ ਦੋ ਤਿੰਨ ਸਾਲਾਂ ਬਾਅਦ ਕਿਉਕਿ ਖੇਤ ਦਾ ਕੰਮ ਜਿਆਦਾਤਰ ਪਾਰਸ ਤੇ ਸੰਜੀਵ ਹੀ ਦੇਖਦੇ ਸਨ

ਸੰਜੀਵ ਅੱਗੇ ਤੇ ਕਮਲ ਉਸਦੇ ਪਿੱਛੇ ਸੀ ਮੀਂਹ ਬਹੁਤ ਤੇਜ ਸੀ ਤਾਂ ਉਹ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਵੱਟਾਂ ਦੀ ਧਿਲਕਣ ਤੋਂ ਬਚਦੇ ਜੰਗਲ ਚ ਪਹੁੰਚ ਗਏ
ਜਿੱਥੇ ਕਿ ਸੰਘਣੇ ਦਰਖਤ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਮੀਂਹ ਦੀ ਮਾਰ ਘੱਟ ਸੀ ਤਾਂ ਸੰਜੀਵ ਕਮਲ ਵੱਲ ਘੁੰਮ ਕੇ ਬੋਲਿਆ

“ ਅਰੇ ਬਚ ਗਏ ਬੀਬੀ ਜੀ ਅਗਰ ਉਧਰ ਚਲੇ ਜਾਤੇ ਤੋਂ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿਆ ਹੋਤਾ “

ਪਰ ਜਦੋਂ ਗੱਲ ਕਹਿਕੇ ਉਸਨੇ ਕਮਲ ਵੱਲ ਧਿਆਨ ਨਾਲ ਦੇਖਿਆ ਤਾਂ ਉਸਦਾ ਉੱਤਲਾ ਸਾਹ ਉੱਤੇ ਤੇ ਹੇਠਲਾ ਹੇਠਾਂ ਰਹਿ ਗਿਆ, ਕਿਉਕਿ ਕਮਲ ਦਾ ਪਤਲਾ ਪੀਲਾ ਸੂਟ ਬਿਲਕੁੱਲ ਉਸਦੇ ਸਰੀਰ ਨਾਲ ਚੁੰਬੜ ਗਿਆ ਸੀ ਤੇ ਉਸਦੇ ਸਰੀਰ ਦੇ ਕੱਲੇ ਕੱਲੇ ਅੰਗ ਪੂਰੇ ਉੱਭਰ ਕੇ ਦਿਖਾਈ ਦੇ ਰਹੇ ਸਨ ਤਾਂ ਸੰਜੀਵ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣ ਕਮਲ ਬੋਲੀ

“ ਵੇ ਏਦੂ ਤਾਂ ਓਧਰ ਹੀ ਚਲੇ ਜਾਂਦੇ ਏਥੋਂ ਤੱਕ ਆਉਂਦੇ ਵੀ ਪੂਰੇ ਭਿੱਜ ਹੀ ਚੁੱਕੇ ਹਾਂ ਕਿੱਥੋਂ ਲਿਆ ਬਾੜਿਆ ਸੱਪਾਂ ਦੇ ਘਰ ‘ਚ “

ਕਮਲ ਕਿਤੇ ਨਾ ਕਿਤੇ ਏਧਰ ਆ ਕੇ ਪਛਤਾਅ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿਉਕਿ ਉਸਦਾ ਸਾਰਾ ਸਰੀਰ ਮੀਂਹ ਨਾਲ ਗੱਚ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ ਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਠੰਡ ਲੱਗ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਬਾਕੀ ਸੰਜੀਵ ਦੀ ਨਜ਼ਰਾਂ ਜੋ ਲਗਾਤਾਰ ਉਸ ਨੂੰ ਤਾੜ ਰਹੀਆਂ ਸਨ ਬਹੁਤ ਭੈੜੀਆ ਲੱਗ ਰਹੀਆਂ ਸਨ

ਕਮਲ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣ ਸੰਜੀਵ ਬੋਲਿਆ

“ ਕੋਈ ਬਾਤ ਨਹੀਂ ਬੀਬੀ ਜੀ ਅਬ ਤੋਂ ਆ ਗਏ, ਔਰ ਸਾਪੋਂ ਸੇ ਮੱਤ ਡਰੋ ਸਾਂਪ ਤੋਂ ਅਪਨੇ ਦੋਸਤ ਹੋਤੇ ਹੈ ਆਪਕੋ ਮਾਲੂਮ ਨਹੀਂ ਸਾਂਪ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਸੁਖ ਦੇਤੇ ਹੈਂ “

ਇਹ ਗੱਲ ਕਹਿ ਸੰਜੀਵ ਖਚਰੀ ਹਾਸੀ ਹੱਸਣ ਲੱਗਿਆ ਪਰ ਕਮਲ ਨੇ ਜਿਆਦਾ ਧਿਆਨ ਨਾ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਸੰਜੀਵ ਦੇ ਮਗਰ ਮਗਰ ਖੂਹ ਕੋਲ ਦੀ ਹੁੰਦੀ ਹੋਈ ਕਮਰੇ ਕੋਲ ਜਾ ਪਹੁੰਚੀ

ਸੰਜੀਵ ਨੇ ਕਮਰੇ ਦੇ ਗੇਟ ਕੋਲ ਪਈ ਇੱਟ ਚੁੱਕੀ ਤੇ ਉਸ ਦੇ ਹੇਠੋ ਚਾਬੀ ਕੱਢ ਜਿੰਦਾ ਖੋਲਣ ਲੱਗਿਆ ਤਾਂ ਕਮਲ ਬੋਲੀ

“ ਵੇ ਤੂੰ ਵਰਤਦਾਂ ਏਸ ਕਮਰੇ ਨੂੰ “

ਤਾਂ ਸੰਜੀਵ ਬੋਲਿਆ

“ ਹਾਂ ਬੀਬੀ ਜੀ ਪਿਛਲੇ ਸਾਲ ਹੀ ਇਸੇ ਠੀਕ ਕਿਆ ਥਾਂ ਔਰ ਇਸਮੇਂ ਅਬ ਲਾਇਟ ਵੀ ਹੈ “

ਤਾਂ ਕਮਲ ਬੋਲੀ

“ ਲਾਇਟ ਏਥੇ ਕਿੱਥੋਂ ਲੈ ਆਦੀਂ “

ਤਾਂ ਸੰਜੀਵ ਕਮਰੇ ਦੇ ਮਗਰ ਲੰਘ ਰਹੇ ਖੰਬਿਆਂ ਵੱਲ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕਰਕੇ ਕਹਿੰਦੇ

“ ਵੋਹ ਦੇਖੀਏ ਬਹਾਂ ਸੇ ਕੁੰਡੀ ਲਗਾਤੇ ਹੈਂ “

ਏਨਾ ਕਹਿ ਕੇ ਸੰਜੀਵ ਨੇ ਗੇਟ ਧੱਕ ਕੇ ਖੋਲ ਦਿਤਾਂ ਅਤੇ ਬਾਛੜ ਅੰਦਰ ਆਉਦੀਂ ਕਰਕੇ ਕਮਲ ਨੂੰ ਅੰਦਰ ਬਾੜ ਗੇਟ ਬੰਦ ਕਰ ਕੇ ਜਦੋਂ ਉਸ ਨੇ ਲਾਇਟ ਜਗਾਈ ਤਾਂ ਕਮਲ ਹੈਰਾਨ ਰਹਿ ਗਈ

ਕਿਉਕਿ ਖਸ਼ਤਾ ਹਾਲਤ ਕਮਰੇ ਦੀ ਉਸਨੇ ਨੁਹਾਰ ਹੀ ਬਦਲ ਦਿੱਤੀ

ਇਹ ਕਮਰਾ ਕਾਫੀ ਵੱਡਾ ਸੀ ਜਿਸਦੀ ਮੁਰੰਮਤ ਕਰਕੇ ਸੰਜੀਵ ਨੇ ਸਹੀ ਕਰ ਲਿਆ ਸੀ ਪਾਣੀ ਬਗੈਰਾ ਚੋਣੋ ਹਟਗਿਆ ਸੀ ਤੇ ਉਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਸ ਨੇ ਕਮਰੇ ਨੂੰ ਰੰਗ ਕਰ ਉਸ ਵਿੱਚ ਕਮਲ ਕਾ ਸਟੋਰ ਰੂਮ ਸੁੱਟਿਆ ਪੁਰਾਣਾ ਬੈੱਡ ਠੀਕ ਕਰਕੇ ਏਥੇ ਲਿਆ ਕੇ ਰੱਖ ਲਿਆ ਸੀ ਤੇ ਉਸ ਉੱਪਰ ਵਿਸ਼ਾਏ ਨਵੇਂ ਗੱਦੇ ਤੇ ਚਾਂਦਰਾ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਓਹ ਕਿੱਥੋਂ ਲੈ ਕੇ ਆਇਆ ਸੀ ਤੇ ਲਾਟਰੀ ਚ ਨਿੱਕਲੀ ਨਵੀਂ ਸਕਰੀਨ ਜਿਹੜੀ ਘਰ ਚ ਇੱਕ ਸਕਰੀਨ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਪਾਰਸ ਨੇ ਸੰਜੀਵ ਨੂੰ ਦੇ ਦਿੱਤੀ ਸੀ ਜਿਸ ਨੂੰ ਕਿ ਇਹ ਏਥੇ ਲੈ ਆਇਆ ਸੀ ਇਹ ਸਭ ਦੇਖ ਕਮਲ ਬੋਲੀ

“ ਵੇ ਤੂੰ ਤਾਂ ਸਵਰਗ ਬਣਾਤਾ ਇਹ ਕਮਰਾ “

ਤਾਂ ਸੰਜੀਵ ਸਕਰੀਨ ਵੱਲ ਵਧਦਾ ਹੋਇਆ ਬੋਲਿਆ
“ ਔਰ ਕਿਆ ਬੀਬੀ ਜੀ ਆਪ ਹਮੇਂ ਐਸਾ ਹੀ ਸਮਝਤੀ ਹੋ “

ਤਾਂ ਕਮਲ ਨੇ ਹੱਸ ਕੇ ਕਿਹਾ

“ ਨਾ ਨਾ ਤੂੰ ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਸਿਆਣਾ ਏਂ “

ਤਾਂ ਸੰਜੀਵ ਬੋਲਿਆ

“ ਬੀਬੀ ਜੀ ਆਪ ਕੋ ਏਕ ਫਿਲਮ ਦਿਖਾਏਂ “

ਇਹ ਕਹਿ ਸੰਜੀਵ ਕਮਲ ਵੱਲ ਝਾਕਣ ਲੱਗਿਆ ਤਾਂ ਕਮਲ ਹੈਰਾਨ ਹੋ ਉਸ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦੀ

“ ਵੇ ਤੂੰ ਖੇਤ ਕੰਮ ਕਰਦਾਂ ਜਾਂ ਏਥੇ ਆਕੇ ਫਿਲਮਾਂ ਵੇਖਦਾਂ “

ਤਾਂ ਸੰਜੀਵ ਕੁਝ ਨਾ ਬੋਲਿਆ , ਉਸ ਨੇ ਕੰਧ ਚੋਂ ਇੱਕ ਇੱਟ ਕੱਡੀ ਤੇ ਉਸਚੋਂ ਕਾਰਡ ਰੀਡਰ ਕੱਢਕੇ ਆਪਣੇ ਫੂਨ ਵਾਲੀ ਚੈੱਪ ਉਸ ਵਿੱਚ ਪਾ ਸਕਰੀਨ ਦੀ ਯੂ ਐਸ ਵੀ ਪੋਰਟ ਚ ਲਾ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਟੀ ਵੀਂ ਔਨ ਕਰ ਦਿੱਤਾ

ਤੇ ਜਦੋਂ ਉਸ ਤੇ ਚੱਲ ਰਹੀ ਉਸਨੇ ਕਲਿੱਪ ਵੇਖੀ ਤੇ ਕਮਲ ਥਰ ਥਰ ਕੰਬਣ ਲੱਗ ਪਈ ਕਿਉਕਿ ਉਸ ਕਲਿੱਪ ਵਿੱਚ ਉਸ ਦੀ ਭੈਣ ਕਰਮਜੀਤ ਉਸ ਦੇ ਕੋਲ ਖੜੀ ਸੀ ਤੇ ਉਹ ਆਪਣੇ ਸੌਹਰੇ ਦੇ ਲੱਨ ਨੇ ਬੈਠੀ ਉੱਤੇ ਥੱਲੇ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ

ਮੀਂਹ ਨਾਲ ਭਿੱਜੀ ਕਮਲ ਥਰ ਥਰ ਕੰਬ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਓਧਰ ਸੰਜੀਵ ਨੇ ਆਪਣੀ ਧੋਤੀ ਲਾਹ ਕੇ ਪਾਰੇ ਸੁੱਟ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਉਹ ਹੁਣ ਪੂਰਾ ਨੰਗਾ ਕਮਲ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਖੜਾ ਬੱਲਬ ਦੀ ਰੌਸ਼ਨੀ ਚ ਨਾਗ ਵਾਂਗ ਚਮਕ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਜਦੋਂ ਕਮਲ ਦੀ ਨਿਹਾਹ ਉਸਦੇ ਲੰਨ ਤੇ ਪਈ ਤਾਂ ਓਹ ਹੈਰਾਨ ਰਹਿ ਗਈ ਕਿਉਕਿ ਉਸਦਾ ਸੰਦ ਉਸਦੇ ਸੌਹਰੇ ਦੇ ਸੰਦ ਤੋਂ ਵੀ ਦੋ ਇੰਚ ਵੱਡਾ ਸੀ

ਕਮਲ ਬਿਲਕੁੱਲ ਬੇਸੁੱਧ ਹੋ ਸੰਜੀਵ ਵੱਲ ਵੇਖ ਰਹੀ ਸੀ ਉਸ ਨੂੰ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਸੀ ਉਹ ਕੀ ਕਰੇ ਤਾਂ ਸੰਜੀਵ ਕਮਲ ਵੱਲ ਵਧਦਾ ਹੋਇਆ ਬੋਲਿਆ

“ ਬੀਬੀ ਜੀ ਆਪ ਤੋਂ ਬਤਾਨਾ ਤੋ ਨਹੀਂ ਪੜੇਗਾ ਅਬ ਕਿਆ ਕਰਨਾ ਹੈ ਆਪ ਕੋ “

ਤਾਂ ਕਮਲ ਸੁਰਤ ‘ਚ ਆਉਂਦੀ ਗਿੜਗਿੜਾਉਂਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ

“ ਸੰਜੀਵ ਤੂੰ ਪੈਸੇ ਦੱਸ ਕਿੰਨੇ ਲੈਣੇ ਨੇ ਪਰ ਆ ਕੰਮ ਨੀ ਮੈਂ ਕਰਨਾ “

ਤਾਂ ਸੰਜੀਵ ਬਿਲਕੁਲ ਕਮਲ ਦੇ ਕੋਲ ਆ ਬੋਲਿਆ

“ ਪੈਸੋ ਕਿ ਕਿਸੇ ਪੜੀ ਹੈ ਅਬ ਤੋਂ ਆਪਕਾ ਸਬ ਕੁਛ ਹਮਾਰਾ ਹੈ “

ਇਹ ਕਹਿ ਉਸ ਨੇ ਕਮਲ ਦੀ ਗੱਲ ਤੇ ਪੱਪੀ ਕਰ ਲਈ ਤਾਂ ਕਮਲ ਇੱਕ ਦਮ ਪਿੱਛੇ ਹਟਦੀ ਬੋਲੀ

“ ਇਹ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦਾ “

ਤਾਂ ਸੰਜੀਵ ਬੋਲਿਆ

“ ਅਗਰ ਜੇ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਤਾ ਤੋਂ ਹੇ ਤੋਂ ਹੋ ਸਕਤਾ ਹੈ ਕਿ ਮੈਂ ਜੇ ਸਭ ਕੁਛ ਪਾਰਸ ਕੋ ਭੇਜ ਦੂ “

ਇਹ ਕਹਿ ਉਸ ਨੇ ਅੱਗੇ ਵਧਕੇ ਕਮਲ ਦੀਆਂ ਛਾਤੀਆਂ ਘੁੱਟਣ ਲੱਗ ਪਿਆ

ਕਮਲ ਹੁਣ ਬੁਰੀ ਤਰਾਂ ਫਸ ਚੁੱਕੀ ਸੀ ਉਸ ਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਹੁਣ ਉਸ ਨੂੰ ਸੰਜੀਵ ਨੇ ਨਹੀਂ ਛੱਡਣਾ ਹੁਣ ਤਾਂ ਉਸ ਦੇ ਮਨ ਵਿੱਚ ਇੱਕੋਂ ਗੱਲ ਦਾ ਡਰ ਸੀ ਕਿ ਇਹ ਗੱਲ ਪਾਰਸ ਨੂੰ ਪਤਾ ਨਾ ਲੱਗ ਜਾਵੇ ਜਾਂ ਦੋਵੇਂ ਕੁੜੀਆਂ ਨੂੰ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਮਾਂ ਤੇ ਮਾਸੀ ਨੇ ਸੁਹਰੇ ਨਾਲ ਕੀ ਕੁਝ ਕੀਤਾ ਸੀ

ਕਮਲ ਕੁਝ ਨਾ ਬੋਲੀ ਤੇ ਚੁੱਪ ਚਾਪ ਪੱਥਰ ਬਣੀ ਖੜੀ ਰਖੀ , ਸਜੀਵ ਪਿੱਛੇ ਹਟਿਆ ਤੇ ਕੋਲ ਰੱਖੀ ਇੱਕ ਟੋਕਰੀ ਚੋਂ ਗੁਲਾਬ ਦੇ ਫੁੱਲਾਂ ਦੀਆਂ ਪੰਖੜੀਆਂ ਬੈੱਡ ਤੇ ਖਿਲਾਰਨ ਲੱਗਾ





ਉਸ ਨੇ ਬੈੱਡ ਪੂਰਾ ਗੁਲਾਬ ਦੀਆਂ ਪੰਖੜੀਆਂ ਨਾਲ ਸਜਾਅ ਲਿਆ ਤੇ ਫਿਰ ਉਹ ਕਮਲ ਵੱਲ ਵਧਦਾ ਹੋਇਆ ਬੋਲਿਆ

“ ਬੀਬੀ ਜੀ ਪਛਤਾਵਾ ਛੋੜੀਏ ਔਰ ਮਜੇ ਲੀਜੀਏ “

ਪਰ ਕਮਲ ਕੁਝ ਨਾ ਬੋਲੀ ਬੱਸ ਅੱਖਾਂ ਬੰਦ ਕਰ ਖੜੀ ਰਹੀ ਪਰ ਸੰਜੀਵ ਹੁਣ ਰੁਕਣ ਵਾਲਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਉਸ ਨੇ ਕਮਲ ਦੇ ਪੀਲੇ ਕਮੀਜ ਨੂੰ ਹੱਥ ਪਾ ਉਸ ਨੂੰ ਲਾਉਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਕਮਲ ਨੇ ਉਸ ਤਾ ਕੋਈ ਵਿਰੋਧ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਤੇ ਬਾਹਾਂ ਉਤਾਹ ਚੱਕ ਉਸ ਨੂੰ ਲਾਹਣ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕੀਤੀ ਕਿਉਕਿ ਉਸ ਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਹੁਣ ਉਹ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੀ

ਹੁਣ ਉਹ ਚਿੱਟੀ ਬ੍ਰਾ ਤੇ ਪੀਲੀ ਸਲਵਾਰ ਵਿੱਚ ਸੰਜੀਵ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਸੀ ਫਿਰ ਸੰਜੀਵ ਨੇ ਕੁਝ ਦੇਰ ਉਸਦੇ ਗੋਰੇ ਚਿੱਟੇ ਢਿੱਡ ਨੂੰ ਚੱਟਿਆ ਤੇ ਫੇਰ ਆਪਣੇ ਮੂੰਹ ਨਾਲ ਹੀ ਨੇਫੇ ਚੋਂ ਨਾਲ ਕੱਢ ਖਿੱਚ ਦਿੱਤਾ ਤਾ ਸਲਵਾਰ ਖੁੱਲਣ ਦੇ ਬਾਅਦ ਵੀ ਉਸਦੇ ਪੱਟਾਂ ਚ ਗਿੱਲੀ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਫਸੀ ਰਹੀ ਜੋ ਸੰਜੀਵ ਨੇ ਖਿੱਚ ਕੇ ਲਾਹ ਦਿੱਤੀ

ਹੁਣ ਉਹ ਸਿਰਫ ਸੰਜੀਵ ਸਾਹਮਣੇ ਇੱਕ ਬ੍ਰਾ ਤੇ ਪੇਂਟੀ ਚ ਖੜੀ ਸੀ

ਤਾਂ ਸੰਜੀਵ ਬੋਲਿਆ

“ ਏਸੇ ਮਜਾ ਨਹੀਂ ਆਏਗਾ ਬੀਬੀ ਜੀ ਆਪ ਆਖੇ ਤੋਂ ਖੋਲੀਏ , ਆਪ ਡਰੀਏ ਮਤ ਕਿਸੀ ਕੋ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਚਲੇਗਾ ਔਰ ਆਜ ਕਰਨੇ ਕੇ ਬਾਅਦ ਮੈਂ ਆਪ ਕੋ ਕਭੀ ਮਜਬੂਰ ਨਹੀਂ ਕਰੂਗਾ “

ਇਹ ਸੁਣਕੇ ਕਮਲ ਨੇ ਅੱਖਾਂ ਖੋਲੀਆਂ ਤਾਂ ਬੈੱਡ ਉੱਪਰ ਗਲਾਬ ਖਿਲਾਰੇ ਦੇਖ ਓਹ ਹੈਰਾਨ ਰਹਿ ਗਈ

ਬਾਹਰ ਬੱਦਲ ਗੱਜ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਮੀਂਹ ਲਗਾਤਾਰ ਵਰਸ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਅੰਦਰ ਸੰਜੀਵ ਭੱਠੀ ਚ ਅੱਗ ਝੋਕਣ ਦੀ ਤਿਆਰੀ ਚ ਸੀ

ਕਮਲ ਨੇ ਹੁਣ ਪੂਰੀ ਤਰਾਂ ਨਾ ਸਹੀ ਪਰ ਸੰਜੀਵ ਦਾ ਸਾਥ ਦੇਣ ਲੱਗ ਗਈ ਸੀ ਕਿਉਕਿ ਉਹ ਛੇਤੀ ਛੇਤੀ ਏਥੋਂ ਨਿੱਕਲਨਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ ਤਾਂ ਉਹ ਬੋਲੀ

“ ਸੰਜੀਵ ਏਥੇ ਕੋਈ ਆਉਂਦਾ ਤਾਂ ਨੀ “

ਤਾਂ ਸੰਜੀਵ ਉਸ ਨੂੰ ਬੈੱਡ ਤੇ ਬਿਠਾਉਂਦਾ ਬੋਲਿਆ
“ ਜਹਾਂ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਆਏਗਾ ਆਪ ਡਰੀਏ ਮੱਤ “

ਇਹਨਾਂ ਕਹਿ ਓਹਨੇ ਕਮਲ ਦੀ ਕੱਛੀ ਖਿੱਚ ਕੇ ਲਾ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਕਮਲ ਨੇ ਆਪ ਹੀ ਆਪਣੀ ਬ੍ਰਾ ਦੀ ਸਟ੍ਰੈਪ ਖੋਲ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਹੁਣ ਕਮਲ ਬਿਲਕੁੱਲ ਅਲਫ ਨੰਗੀ ਸੰਜੀਵ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਬੈਠੀ ਸੀ





ਕਮਲ ਵਰਗੀ ਗਾਡਰ ਰੰਨ ਦੇਖ ਕੇ ਸੰਜੀਵ ਤੋਂ ਰਿਹਾ ਨਾ ਗਿਆ ਉਸ ਨੇ ਪਾਗਲਾਂ ਵਾਂਗ ਉਸ ਨੂੰ ਚੁੰਮਣਾ ਚੱਟਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ

ਕਮਲ ਨੂੰ ਵੀ ਹੁਣ ਥੋੜੀ ਥੋੜੀ ਗਰਮੀ ਚੜ ਰਹੀ ਸੀ ਤਾਂ ਓਹ ਵੀ ਪੂਰਾ ਰਿਸ ਪੌਂਸ ਕਰਨ ਲੱਗੀ ,ਉਹ ਵੀ ਸੰਜੀਵ ਦੇ ਗੰਠੀਲੇ ਸ਼ਰੀਰ ਤੇ ਦੰਦੀਆਂ ਵੱਡਣ ਲੱਗੀ ਅਤੇ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਉਸ ਨੂੰ ਕੀ ਹੋਇਆ ਉਸਨੇ ਸੰਜੀਵ ਨੂੰ ਪਿੱਛੇ ਧੱਕ ਗੋਡਿਆ ਭਾਰ ਹੋਰ ਉਸ ਦੇ ਲੱਨ ਕੋਲ ਆਪਣਾ ਮੂੰਹ ਕਰ ਲਿਆ ਤੇ ਕੁਝ ਦੇਰ ਦੇਖਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਸਨੂੰ ਮੂੰਹ ‘ਚ ਪਾ ਲਿਆ




ਕਮਲ ਕਾਮ ਚ ਅੰਨੀ ਹੋਈ ਲਗਾਤਾਰ ਸੰਜੀਵ ਦਾ ਲੱਨ ਚੁੰਘ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਸੰਜੀਵ ਖੜਾ ਬੋਲੀ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ

“ ਔਰ ਜੋਰ ਸੇ ਬੀਬੀ ਜੀ ਔਰ ਜੋਰ ਸੇ “

ਤੇ ਕਮਲ ਕਾਫੀ ਟਾਇਮ ਉਸ ਤੇ ਚੂਪੇ ਮਾਰੀ ਗਈ ਕਮਲ ਨੇ ਏਡਾ ਲੱਨ ਪਹਿਲਾਂ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਦੇਖਿਆ ਸੀ

ਕੁਝ ਚਿਰ ਬਾਅਦ ਸੰਜੀਵ ਬੋਲਿਆ

“ ਬੀਬੀ ਜੀ ਆਪ ਬੈੱਡ ਪਰ ਹੋ ਜਾਉ “

ਸੰਜੀਵ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣ ਉਹ ਲੱਨ ਛੱਡ ਬੈਡ ਤੇ ਲੱਤਾਂ ਖੋਲ ਲੰਮੀ ਪੈ ਗਈ ਤੇ ਸੰਜੀਬ ਉਸ ਦੇ ਪੱਟਾਂ ਵਿੱਚ ਆ ਕੇ ਉਸਦੀ ਫੁੱਦੀ ਚੱਟਣ ਲੱਗਾ

ਕਮਲ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਵਾਲਾਂ ਨਾਲ ਭਰੀ ਹੋਈ ਸੀ ਤਾਂ ਵੀ ਉਹ ਬੇਸਬਰਿਆਂ ਵਾਂਗ ਚੱਟ ਰਿਹਾ ਸੀ ਸਜੀਵ ਕਮਲ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ

“ ਬੀਬੀ ਜੀ ਵਾਲ ਕਿਉ ਨਹੀਂ ਕਾਟਤੀ ਆਪ “

ਤੇ ਸਵਾਦ ਚ ਮਸਤ ਕਮਲ ਬੋਲੀ

“ ਕੋਈ ਨੀ ਅੱਗੇ ਤੋਂ ਕੱਟ ਕੇ ਰੱਖਾਂਗੀ “

ਇਹ ਸੁਣਕੇ ਸੰਜੀਵ ਨੂੰ ਚਾਅ ਚੜ ਗਿਆ ਕਿ ਹੁਣ ਤਾਂ ਇੱਕ ਛੱਤਾ ਮਖਿਆਲ ਦਾ ਪੂਰਾ ਈ ਮੇਰਾ ਓਹ ਹੋਰ ਸਵਾਦ ਨਾਲ ਚੂਸਣ ਲੱਗੀਆ

ਕਮਲ ਗੱਲ ਕਹਿ ਤਾਂ ਬੈਠੀ ਪਰ ਬਾਅਦ ਚ ਸੋਚਣ ਲੱਗੀ ਕਿ ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਕੀ ਹੋ ਰਿਹਾ ਪਰ ਉਹ ਸਵਾਦ ਚ ਮਸਤ ਹੋਈ ਆਪਣੇ ਭਾਰੀ ਮੁੰਮੇ ਪੱਟੀ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ

ਸੰਜੀਵ ਨੇ ਚੱਟ ਚੱਟ ਕੇ ਹੀ ਕਮਲ ਦਾ ਕੰਮ ਕਰਵਾਅ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਕਮਲ ਕਿੰਨਾ ਚਿਰ ਨਿਢਾਲ ਹੋਈ ਪਈ ਰਹੀ ਤੇ ਸੰਜੀਵ ਨੇ ਸਾਰਾ ਵੀਰਜ ਚੱਟ ਕੇ ਪਰੇ ਘੜੇ ਚੋ ਪਾਣੀ ਭਰ ਕੇ ਕਮਲ ਨੂੰ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਕੰਮ ਪੀ ਕੇ ਨਿਡਾਲ ਹੋ ਕੇ ਡਿੱਗ ਪਈ ਉਸ ਨੇ ਪਈ ਪਈ ਨੇ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਸੰਜੀਵ ਦਾ ਲੱਨ ਓਵੇਂ ਦਾ ਓਵੇਂ ਸੀ ਛੁੱਟਣ ਦਾ ਨਾ ਹੀ ਨੀ ਲੈ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤਾਂ ਬੋਲੀ

“ ਤੂੰ ਕੀ ਖਾਨਾ ਵੇ ਤੇਰਾ ਹੁੰਦਾ ਈ ਨੀ “

ਤਾਂ ਸੰਜੀਵ ਖਚਰਾ ਜਿਹਾ ਹੱਸ ਕੇ ਬੋਲਿਆ

“ ਖਾਨਾ ਕਿਆ ਹੈ ਬੀਬੀ ਜੀ ਆਪਕਾ ਨਮਕ ਖਾਤੇ ਹੈ “

ਇਹ ਸੁਣਕੇ ਕਮਲ ਦਾ ਹਾਸਾ ਨਿੱਕਲ ਗਿਆ ਤੇ ਏਨੇ ਨੂੰ ਸੰਜੀਵ ਬੈੱਡ ਤੇ ਚੜ ਆਇਆ ਤੇ ਔਣ ਸਾਰ ਕੋਲ ਪਿਆ ਸਰਾਣਾ ਕਮਲ ਦੇ ਚਿੱਤੜਾ ਥੱਲੇ ਦੇ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਅੰਗੂਠੇ ਦੀ ਦਾਬ ਨਾਲ ਡੋਡਾ ਕਮਲ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਚ ਫਸਾਉਣ ਲੱਗਿਆ

ਡੋਡਾ ਅੰਦਰ ਚਲਿਆ ਗਿਆ ਸੀ ਤੇ ਸੰਜੀਵ ਦਾ ਲੰਨ ਮੋਟਾ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਡੋਡਾ ਫੁੱਦੀ ਚ ਪੂਰਾ ਘੁੱਟਿਆ ਗਿਆ ਜਿਸ ਨਾਲ ਕਮਲ ਦੀ ਸੀ ਨਿੱਕਲ ਗਦੀ ਤੇ ਸੰਜੀਵ ਨੂੰ ਸਵਾਦ ਆਉਣ ਲੱਗਾ

ਓਹ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਥੋੜਾ ਥੋੜਾ ਲੱਨ ਪਾਉਣ ਲੱਗਿਆ ਤੇ ਕਮਲ ਥੱਲੇ ਪਈ ਦਰਦ ਤੇ ਸਵਾਦ ਨਾਲ ਤੜਫਦੀ ਰਹੀ ਫਿਰ ਹੋਲ਼ੀ ਹੌਲੀ ਓਹ ਅੰਦਰ ਬਾਹਰ ਕਰਨ ਲੱਗਿਆ ਤੇ ਇਝ ਲਗਦਾ ਸੀ ਕਮਲ ਨੂੰ ਜਿਮੇਂ ਉਸ ਦੇ ਅੰਦਰ ਕੁਝ ਛਿਲਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਸੰਜੀਵ ਬੋਲਿਆ

“ ਆਪ ਕੀ ਚੂਤ ਬਹੁਤ ਟਾਇਟ ਹੈ “

ਤਾਂ ਸੰਜੀਵ ਨੂੰ ਜੱਫੀ ਪਾਉੰਦੀ ਕਮਲ ਬੋਲੀ

“ ਬੱਸ ਅੱਜ ਖੁਲ ਜਾਣੀ ਆ ਇਹ ਪੰਜ ਸਾਲਾ ਦੀ ਬੰਦ ਸੀ “

ਤਾਂ ਸੰਜੀਵ ਜੋਸ਼ ਚ ਹੋਰ ਖਿੱਚ ਖਿੱਚ ਘਸੇ ਮਾਰਦਾ ਰਿਹਾ

ਜਦੋਂ ਪੰਦਰਾਂ ਮਿੰਟ ਲਾਉਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਸ ਨੇ ਪੋਜ ਬਦਲਣ ਲਈ ਲੱਨ ਕੱਢਿਆ ਤਾਂ ਲੱਨ ਤੇ ਥੋੜਾ ਖੂਨ ਜਿਸ ਜਿਸ ਨੂੰ ਦੇਖ ਕਮਲ ਹੈਰਾਨ ਰਹਿ ਗਈ ਤੇ ਬੋਲੀ

“ ਵੇ ਕਿੱਡਾ ਲੱਨ ਆਂ ਤੇਰਾ ਸਾਰਾ ਕੁਸ਼ ਖੋਲਤਾ “
ਹੁਣ ਕਮਲ ਦੁਬਾਰਾ ਜੋਸ਼ ਚ ਆ ਗਈ ਸੀ ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਸੰਜੀਵ ਨੂੰ ਥੱਲੇ ਬਿਠਾਅ ਆਪ ਉਸ ਦੇ ਉੱਪਰ ਆ ਗਈ ਸੀ

ਜਦੋਂ ਕਮਲ ਸੰਜੀਵ ਦੇ ਲੱਨ ਤੇ ਉੱਛਲਦੀ ਤਾਂ ਉਸਦੇ ਹਵਾ ‘ਚ ਹਿਲਦੇ ਮੁੰਮੇ ਹੋਰ ਖੂਬਸੂਰਤ ਲਗਦੇ

ਹੁਣ ਸੰਜੀਵ ਸਿਰਫ ਥੱਲੇ ਪਿਆ ਸੀ ਬਾਕੀ ਸਾਰਾ ਕੰਮ ਕਮਲ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ ਉਹ ਏਨੀ ਅੱਗ ਚ ਟੱਪ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਸੰਜੀਵ ਬੋਲਿਆ

“ ਆਗ ਤੋਂ ਆਪ ਮੇਂ ਵੀ ਬਹੁਤ ਹੈ ਕਿਆ ਬੜੀ ਬੀਬੀ (ਕਮਰਜੀਤ) ਮੇਂ ਵੀ ਇਤਨੀ ਆਗ ਹੈ “

ਤਾਂ ਕਮਲ ਬੋਲੀ

“ ਕੁੱਤਿਆ ਚੁੱਪ ਕਰ ਗੱਲ ਆਪਣੇ ਚ ਰੱਖ ਓਹਨੂੰ ਵਿੱਚ ਨਾ ਲਿਆ “

ਸੰਜੀਵ ਚੁੱਪ ਕਰ ਗਿਆ ਤੇ ਥੱਲੋ ਘੱਸੇ ਮਾਰਨ ਲੱਗ ਪਿਆ

ਬੈੱਡ ਤੇ ਵਿਛਾਈਆਂ ਫੁੱਲਾ ਦੀਆਂ ਪੰਖੜੀਆਂ ਮਿੱਧੀਆਂ ਗਈਆਂ ਸਨ ਸੰਜੀਵ ਤੇ ਕਮਲ ਤਿੰਨ ਘੰਟੇ ਸੈਕਸ ਕਰਦੇ ਰਹੇ ਕਮਲ ਚਾਰ ਵਾਰ ਤੇ ਸੰਜੀਵ ਦਾ ਸਿਰਫ ਦੋ ਵਾਰ ਕੰਮ ਹੋਇਆ ਸੀ ਹੁਣ ਦੋਵੇਂ ਨੰਗੇ ਬੈੱਡ ਤੇ ਪਏ ਸਨ ਕਮਲ ਦਾ ਸਿਰ ਸੰਜੀਵ ਦੀ ਛਾਤੀ ਤੇ ਸੀ ਤੇ ਸੰਜੀਵ ਉਸ ਦੇ ਚਿੱਤੜ ਪਲੋਸ ਰਿਹਾ ਸੀ

ਬਾਹਰ ਮੀਂਹ ਹਟ ਗਿਆ ਸੀ ਦੁਪਹਿਰ ਦੇ ਤਿੰਨ ਵੱਜ ਰਹੇ ਸਨ , ਬੱਦਲ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿਧਰ ਚਲੇ ਗਏ ਸਨ ਤੇ ਸੂਰਜ ਦਰਖਤਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕਮਰੇ ਤੇ ਧੁੱਪ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ

 

[Grewal saab]

ਕਾਂਡ 8

ਅੱਜ ਸੰਜੀਵ ਗੰਗਾ ਨਹਾ ਆਇਆ ਸੀ, ਕਮਲਜੀਤ ਵਰਗੀ ਰੰਨ ਨਾਲ ਉਸ ਨੇ ਇੱਕ ਤਰਾਂ ਦੀ ਸੁਹਾਗਰਾਤ ਹੀ ਮਨਾ ਲਈ ਸੀ ਬੱਸ ਇਕੱਲਾ ਕਮਲਜੀਤ ਦੇ ਲਾਲ ਸ਼ਗਨਾ ਵਾਲਾ ਜੋੜਾ ਨਹੀਂ ਪਾਇਆ ਸੀ ,

ਕਮਲਜੀਤ ਦਾ ਚਾਰ ਵਾਰ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਉਸਦੀ ਸਾਰੀ ਗਰਮੀ ਨਿਕੱਲ ਗਈ ਸੀ ਉਹ ਬੜਾ ਹਲਕਾ ਹਲਕਾ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ, ਉਹ ਉੱਠੀ ਤੇ ਆਪਣੀ ਬ੍ਰਾ ਤੇ ਕੱਛੀ ਚੱਕ ਪਾਉਣ ਲੱਗੀ ਤਾਂ ਸੰਜੀਵ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਗੁੱਟ ਤੋਂ ਫੜ ਆਪਣੇ ਵੱਲ ਖਿੱਚ ਲਿਆ ਤੇ ਬੁੱਲਾਂ ਚ ਬੁੱਲ ਪਾ ਲਏ ਤਾਂ ਪਜਾਹ ਸਕਿੰਟ ਚੂਸਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਬੁੱਲਾਂ ਤੋਂ ਬੁੱਲ ਤੋੜ ਕਮਲ ਬੋਲੀ
“ ਚੱਲ ਬੱਸ ਕਰ ਹੁਣ ਘਰੇ ਕੰਮ ਵੀ ਕਰਨਾ “

ਇਹਨਾਂ ਕਹਿ ਉਹ ਕੱਪੜੇ ਪਾਉਣ ਲੱਗੀ, ਸੰਜੀਵ ਵੀ ਸਮਝ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਘਰ ਸਾਰਾ ਕੰਮ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਪਿਆ ਹੈ ਇਸ ਲਈ ਉਸ ਨੇ ਵੀ ਨਾ ਜਿੱਦ ਕੀਤੀ ਤੇ ਆਪਣੀ ਧੋਤੀ ਲੱਕ ਤੇ ਲਪੇਟਣ ਲੱਗਿਆ

ਕਮਲ ਨੇ ਸਿੱਲੇ ਜਿਹੇ ਕੱਪੜੇ ਓਵੇ ਪਾ ਲਏ , ਤੇ ਆਸਾ ਪਾਸਾ ਦੇਖ ਖੇਤਾਂ ਵੱਲ ਨੂੰ ਨਿੱਕਲ ਗਈ , ਸੰਜੀਵ ਵੀ ਉਸ ਦੇ ਮਗਰ ਮਗਰ ਹੀ ਕਮਰੇ ਨੂੰ ਜਿੰਦਾ ਮਾਰ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ

ਬਾਹਰ ਹੁਣ ਪੂਰੀ ਧੁੱਪ ਖਿੜੀ ਹੋਈ ਸੀ ਤੇ ਉਸ ਅੱਧੇ ਕਿੱਲੇ ਦੇ ਸੰਘਣੇ ਜੰਗਲ ਚ ਦਰਖਤਾਂ ਤੇ ਬੈਠੇ ਪਰਿੰਦਿਆਂ ਦੀਆਂ ਅਵਾਜਾਂ ਗੂੰਜ ਰਹੀਆਂ ਸਨ , ਕਮਲ ਉਸ ਜੰਗਲ ਨੁਮਾ ਝਿੜੀ ਚੋਂ ਬਾਹਰ ਆਈ ਤੇ ਇੱਕ ਦਰਖਤ ਓਹਲੇ ਹੋ ਕੇ ਦੂਰ ਤੱਕ ਨਿਗ੍ਹਾ ਮਾਰੀ ਤਾਂ ਦੂਰ ਦੂਰ ਤੱਕ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਸੀ ਸਿਰਫ ਓਹਨਾਂ ਦੇ ਖੇਤਾਂ ਚ ਫਸਲਾਂ ਲਹਿਰਾਅ ਰਹੀਆਂ ਸਨ ਕਮਲ ਨੂੰ ਇਝ ਖੜੀ ਦੇਖ ਸੰਜੀਵ ਨੇ ਮਗਰੋਂ ਉਸ ਦੇ ਚਿੱਤੜਾ ਤੇ ਥੱਪੜ ਮਾਰ ਕਿਹਾ

“ ਯਹਾਂ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਆਤਾ ਬੀਬੀ ਜੀ ਯਹਾਂ ਅਪਨਾ ਰਾਜ ਹੈ “

ਤਾਂ ਚਿੱਤੜ ਮਲਦੀ ਕਮਲ ਬੋਲੀ

“ ਪਰ ਤੂੰ ਇੱਕ ਗੱਲ ਦੱਸ ਤੂੰ ਸਾਡੀ ਵੀਡਿਓ ਬਣਾਈ ਕਿਵੇਂ “

ਤਾਂ ਸੰਜੀਵ ਕਮਲ ਨੂੰ ਦੱਸਣ ਲੱਗਾ

“ ਮੁਝੇ ਕਾਫੀ ਦਿਨੋ ਸੇ ਸ਼ੱਕ ਥਾ ਕੀ ਕੋਈ ਤੋ ਬਾਤ ਹੈ ਕਿਉਕਿ ਸਰਦਾਰ ਨੇ ਮੁਝੇ ਬਤਾਇਆ ਥਾ ਕਿ ਉਸਕਾ ਖੜਾ ਹੀ ਰਹਿਤਾ ਹੈ ਔਰ ਮੈਨੇ ਉਨਕੋ ਬੋਲਾ ਵੀ ਥਾ ਕਿ ਕਿਸੇ ਗਸ਼ਤੀ ਕੇ ਸਾਥ ਕਰਲੋ ਤੋ ਵੋ ਮਾਨੇ ਨਹੀਂ ਕਿ ਅਗਰ ਕਿਸੀ ਕੋ ਪਤਾ ਚਲਾ ਤੋ ਬਦਨਾਮੀ ਹੋ ਜਾਏਗੀ ਤੋ ਫਿਰ ਜਬ ਸਰਦਾਰ ਬਿਲਕੁੱਲ ਬਿਮਾਰ ਪੜ ਗਯਾ ਤੋਂ ਮੈੰ ਸੋਚਨੇ ਲਗਾ ਕਿ ਅਬ ਆਪ ਲੋਗ ਕਿਆ ਕਰੋਗੇ ਔਰ ਜਬ ਉਸ ਰਾਤ ਬੜੀ ਬੀਬੀ ਕਰਮਜੀਤ ਆਈ ਤੋਂ ਮੁਝੇ ਸੱਕ ਹੁਆ ਕਿ ਆਜ ਕੁਛ ਹੋਨੇ ਵਾਲਾ ਹੈ ਤੋਂ ਮੈਂ ਆਪ ਲੋਗੋਂ ਸੇ ਪਹਿਲੇ ਊਪਰ ਸਰਦਾਰ ਕੇ ਕਮਰੇ ਮੇਂ ਮੈਂ ਅਪਨਾ ਫੂਨ ਰਿਕਾਡਿੰਗ ਪਰ ਲਗਾਕਰ ਛੋੜ ਆਇਆ ਥਾਂ ਔਰ ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਉਠਾ ਲਾਇਆ ਤੋਂ ਜਬ ਮੈਨੇ ਵੀਡਿਓ ਦੇਖੀ ਤੋਂ ਮੇਰੀ ਤੋਂ ਗਾਂਡ ਫਟ ਗਈ ਕਿ ਜੇ ਕੈਸੇ ਹੋ ਸਕਤਾ ਹੈ “

ਤਾਂ ਕਮਲ ਬੋਲੀ

“ ਤੇਰੀ ਕਿਉੰ ਗਾਂਡ ਫਟ ਗੀ ਸੀ “

ਤਾਂ ਸੰਜੀਵ ਬੋਲਿਆ

“ ਕਿਉਕਿ ਮੈੰ ਤੋਂ ਆਪ ਕੋ ਬਹੁਤ ਸ਼ਰੀਫ ਸਮਝਤਾ ਥਾਂ ਪਰ ਆਪ ਤੋ “

ਤਾਂ ਕਮਲ ਕੁਨੱਖਾ ਜਿਹਾ ਝਾਕ ਕੇ ਸੰਜੀਵ ਵੱਲ ਬੋਲੀ

“ ਨਾ ਹੁਣ ਮੈਂ ਕੀ ਲਗਦੀ ਆਂ ਤੈਨੂੰ “

ਤਾਂ ਸੰਜੀਵ ਬੋਲਿਆ

“ ਅਰੇ ਆਪ ਤੋਂ ਤਬ ਬੀ ਮੇਰੀ ਬੀਬੀ ਥੀ ਔਰ ਅਬ ਵੀ ਮੇਰੀ ਬੀਬੀ ਜੀ ਹੀ ਹੋਅ “

ਇਹ ਸੁਣ ਕੇ ਕਮਲ ਨੇ ਹਾਸੇ ਮਜਾਕ ‘ਚ ਓਹਨੂੰ ਇੱਕ ਦੋ ਗਾਲਾਂ ਦਿੱਤੀਆਂ ਤਾਂ ਸਜੀਵ ਬੋਲਿਆ

“ ਬੀਬੀ ਜੀ ਬੜੀ ਬੀਬੀ(ਕਰਮਜੀਤ) ਅਬ ਕਬ ਆਏਂਗੀ ਮਿਲਨੇ ਕੋ ਬੜਾ ਮਨ ਕਰ ਰਹਾ ਹੈ “

ਇਹ ਕਹਿ ਉਸਨੇ ਲਨ ਮਸਲਿਆ ਤਾਂ ਕਮਲ ਹੱਸਦੀ ਬੋਲੀ

“ ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਤੂੰ ਕਿਉਂ ਮਿਲਨਾ ਓਹਨੂੰ , ਆ ਜਾਵੇਗੀ ਓਹ ਵੀ ਕਦੇ , ਚਿੰਤਾ ਨਾ ਕਰ “

ਤਾਂ ਸੰਜੀਵ ਖੁਸ਼ ਹੋ ਗਿਆ

ਏਨੇ ਚਿਰ ਤੱਕ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦੇ ਓਹ ਪੱਠਿਆਂ ਦੀ ਗੱਠੜੀ ਕੋਲ ਪਹੁੰਚ ਚੁੱਕੇ ਸਨ ਤਾਂ ਸੰਜੀਵ ਨੇ ਕੱਲੇ ਨੇ ਹੀ ਗੱਠੜੀ ਚੱਕ ਕੇ ਮੋਢੇ ਤੇ ਧਰ ਲਈ ਤੇ ਕਮਲ ਦੇਖ ਦੀ ਰਹਿ ਗਈ ਤੇ ਬੋਲੀ

“ ਕੰਜਰਾ ਤੇਰੀ ਸਭ ਸਕੀਮ ਸੀ “

ਸੰਜੀਵ ਹੱਸਦਾ ਪੱਠੇ ਲੈ ਘਰ ਵੱਲ ਚਲਾ ਗਿਆ ਤੇ ਕਮਲ ਉਸ ਦੇ ਮਗਰ ਮਗਰ ਸਬਜੀ ਵਾਲੀ ਟੋਕਰੀ ਲੈ ਘਰ ਵੱਲ ਚਲੀ ਗਈ


( ਕਰਮਜੀਤ ਦਾ ਘਰ )

ਕਰਮਜੀਤ ਨੂੰ ਦੋ ਦਿਨ ਹੋ ਗਏ ਸਨ ਘਰ ਆਈ ਨੂੰ , ਘਰ ਆ ਕੇ ਉਸ ਨੇ ਕਾਲੇ ਨਾਲ ਬਲਵਿੰਦਰ ਤੇ ਮੋਹਨੀ ਦੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਦੀ ਗੱਲ ਦੱਸੀ ਤਾਂ ਓਹ ਵੀ ਖੁਸ਼ ਹੋ ਗਿਆ ਕਿਉਕਿ ਮੋਹਨੀ ਦੇ ਪਿਉ ਮੋਦਨ ਨੇ ਕਾਲੇ ਤੇ ਜਿੰਮੇਬਾਰੀ ਪਾਈ ਹੋਈ ਸੀ ਕਿ ਮੋਹਨੀ ਦਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ਓਹ ਆਪ ਦੇਖਕੇ ਚੰਗੀ ਥਾਂ ਕਰੇ ਤੇ ਬਲਵਿੰਦਰ ਨੂੰ ਓਹ ਚੰਗੀ ਤਰਾਂ ਜਾਣਦਾ ਸੀ ਤੇ ਬਲਵਿੰਦਰ ਆਪਣੇ ਜੀਜੇ ਕਾਲੇ ਦੇ ਕਹਿਣੇ ਚ ਵੀ ਬਹੁਤ ਸੀ

ਰਾਤ ਦੇ ਅੱਠ ਕ ਵੱਜੇ ਸਨ ਘਰ ਵਿੱਚ ਕਰਮਜੀਤ , ਜੱਸਾ (ਕਰਮਜੀਤ ਦਾ ਮੁੰਡਾ) ਪ੍ਰੀਤ (ਕਰਮਜੀਤ ਦੀ ਛੋਟੀ ਕੁੜੀ ) ਬੰਸੋ (ਕਰਮਜੀਤ ਦੀ ਸੱਸ ) ਕੈਲਾ ( ਕਰਮਜੀਤ ਦਾ ਸਹੁਰਾ ) ਕਾਲਾ (ਕਰਮਜੀਤ ਦਾ ਘਰਵਾਲਾ ) ਤੇ ਬੀਰਾ (ਕਰਮਜੀਤ ਕਾ ਸੀਰੀ ) ਸਨ।

ਰੋਟੀ ਪੱਕ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਸਾਰੇ ਬੈਠੇ ਖਾ ਰਹੇ ਸਨ, ਕਰਮ ਰੋਟੀ ਪਕਾ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਪ੍ਰੀਤ ਸਭ ਨੂੰ ਪਾ ਪਾ ਫੜਾ ਰਹੀ ਸੀ

ਹੁਣ ਦਿਨ ਠੰਡ ਘਟ ਗਈ ਕਰਕੇ ਸਾਰੇ ਵਿਹੜੇ ਵਿੱਚ ਹੀ ਬੈਠੇ ਸਨ ਇਕੱਲਾ ਬੀਰਾ ਹੀ ਥੋੜਾ ਸਾਇਡ ਤੇ ਆਪਣੇ ਭਾਂਡੇ ਲਈ ਬੈਠਾ ਸੀ ਬਾਕੀ ਜਾਣੇ ਕਾਲਾ ਤੇ ਕੈਲਾ ਇੱਕ ਮੰਜੇ ਤੇ ਅਤੇ ਜੱਸਾ ਤੇ ਬੰਸੋ ਇੱਕ ਮੰਜੇ ਤੇ ਬੈਠੇ ਸਨ ਤੇ ਪ੍ਰੀਤ ਸਭ ਨੂੰ ਬਾਰੀ ਸਿਰ ਰੋਟੀ ਦੇ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਨਾਲੇ ਹੋਰ ਅਚਾਰ ਵਗੈਰਾ ਦਾ ਪੁੱਛ ਰਹੀ ਸੀ , ਕੁਝ ਘੰਟੇ ਭਰ ਵਿੱਚ ਜਦੋਂ ਸਭ ਰੋਟੀ ਖਾ ਹਟੇ ਤਾਂ ਬੀਰਾ ਆਪਣੇ ਭਾਂਡੇ ਲੈ ਖੇਤ ਵੱਲ ਚਲਿਆ ਗਿਆ ਕਿਉਕਿ ਅੱਜ ਰਾਤ ਨੂੰ ਪਾਣੀ ਦੀ ਬਾਰੀ ਸੀ ਤੇ ਓਹਨੇ ਰਾਤ ਭਰ ਪਾਣੀ ਲਾਉਣ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਸੀ

ਕੈਲਾ ਰੋਟੀ ਖਾ ਕੇ ਆਪਣੀ ਡੰਗਰਾ ਵਾਲੇ ਘਰ ਚ ਬਣੀ ਬੈਠਕ ਚ ਚਲਿਆ ਗਿਆ ਤੇ ਜੱਸਾ ਤੇ ਪ੍ਰੀਤ ਆਪਣੇ ਰੂਮਾਂ ਚ ਚਲੇ ਗਏ ਹੁਣ ਵਿਹੜੇ ਚ ਸਿਰਫ ਕਾਲਾ ਤੇ ਬੰਸੋ ਬੈਠੇ ਸਨ ਤੇ ਕਰਮ ਰਸੋਈ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ


ਕਾਲਾ ਬੈਠਾ ਬੈਠਾ ਬੰਸੋ ਨਾਲ ਮੋਹਨੀ ਤੇ ਬਲਵਿੰਦਰ ਦੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰਨ ਲੱਗ ਪਿਆ

“ ਚਲੋ ਇਹ ਵੀ ਚੰਗਾ ਹੋਇਆ ਬੀਬੀ ਜਿਹੜਾ ਬਲਵਿੰਦਰ ਤੇ ਮੋਹਨੀ ਦਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ਹੋਣ ਲੱਗਾ “

ਤਾਂ ਬੰਸੋ ਇੱਕ ਦਮ ਕਾਲੇ ਵੱਲ ਝਾਕੀ

“ ਵੇ ਕਾਲੇ ਮੈਂ ਤਾਂ ਥੋਡੇ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਨਾ ਹੀ ਭੁੱਲ ਗਈ “

ਰਸੋਈ ‘ਚ ਖੜੀ ਕਰਮਜੀਤ ਸਭ ਕੁਝ ਸੁਣੀ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ ਤਾਂ ਉਹ ਵੀ ਬਾਹਰ ਆ ਗਈ ਤੇ ਬੋਲੀ

“ ਕੀ ਗੱਲ ਕਰਨੀ ਭੁੱਲ ਗਏ ਬੀਜੀ ਤੁਸੀਂ “

ਤਾਂ ਬੰਸੋ ਬੋਲੀ ਤੇ ਕਾਲਾ, ਕਰਮਜੀਤ ਧਿਆਨ ਨਾਲ ਸੁਣਨ ਲੱਗੇ

“ ਭਾਈ ਮੈਂ ਕਰਮਜੀਤ ਤੇਰੇ ਕਹਿਣ ਤੇ ਰਾਣੀ(ਬੰਸੋ ਦੀ ਕੁੜੀ)ਨਾਲ ਗੱਲ ਤੋਰੀ ਸੀ ਬਲਵਿੰਦਰ ਤੇ ਮੋਹਨੀ ਦੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਬਾਰੇ, ਮੈਂ ਓਹਨੂੰ ਕਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਭਾਈ ਆਪਣੀ ਸੱਸ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰੀਂ ਤਾਂ ਓਹਨੇ ਕੱਲ ਫੂਨ ਕੀਤਾ ਸੀ ਮੈਂਨੂੰ ਆਪਣੀ ਸੱਸ ਤੋਂ ਪੁੱਛ ਕੇ “

ਕਰਮਜੀਤ ਦੇ ਮੱਥੇ ਤੇ ਤਿਉੜੀਆਂ ਪੈ ਗਈਆਂ ਤਾਂ ਓਹ ਬੋਲੀ

“ ਫੇਰ ਕੀ ਕਿਹਾ ਰਾਣੀ ਨੇ “

ਕਾਲਾ ਬੱਸ ਚੁੱਪ ਚਾਪ ਸੁਣੀ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਬੋਲ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਬੰਸੋ ਕਰਮਜੀਤ ਦਾ ਰੁਖ ਦੇਖ ਸਹਿਮ ਗਈ ਸੀ ਤੇ ਬੋਲੀ

“ ਭਾਈ ਓਹਨਾਂ ਨੇ ਜਵਾਬ ਦੇ ਦਿੱਤਾ ਵੀ ਮੁੰਡਾ ਉਮਰ ‘ਚ ਵੱਡਾ ਤੇ ਨਾਲੇ ਓਹਨੂੰ ਮਾੜੀਆਂ ਆਦਤਾਂ ਨੇ , ਅਸੀਂ ਕੁੜੀ ਓਥੇ ਨੀ ਤੋਰਨੀ “

ਬੰਸੋ ਦਾ ਇਹ ਜਵਾਬ ਸੁਣ ਕਰਮਜੀਤ ਦੇ ਪੈਰਾਂ ਥੱਲੋ ਜ਼ਮੀਨ ਨਿੱਕਲ ਗਈ
ਤਾਂ ਓਹ ਬੋਲੀ

“ ਮੈਂ ਹੁਣ ਆਪਣੇ ਭਰਾ ਨੂੰ ਕੀ ਜਵਾਬ ਦੇਵਾਂਗੀ ਬੀਜੀ , ਮੈਂ ਤਾਂ ਓਹਦੇ ਨਾਲ ਵਾਅਦਾ ਕਰ ਆਈ ਸੀ ਕਿ ਮੋਹਨੀ ਦਾ ਡੋਲਾ ਤੇਰੇ ਘਰ ਹੀ ਆਵੇਗਾ “

ਕਰਮਜੀਤ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣ ਕਾਲਾ ਵੀ ਬੋਲ ਪਿਆ

“ ਇਹ ਗੱਲ ਗਲਤ ਆ ਬੀਬੀ , ਅਸੀਂ ਕੁੱਤਿਆਂ ਵਾਂਗ ਓਹਨੇ ਦੇ ਨਾਲ ਤੁਰੇ ਫਿਰੇ ਮੋਹਨੀ ਖਾਤਰ, ਓਹਨਾਂ ਨੇ ਆ ਮੁੱਲ ਪਾਇਆ ? “

ਬੰਸੋ ਕੁਝ ਨਾ ਬੋਲੀ ਬੱਸ ਬੈਠੀ ਸੋਚਦੀ ਰਹੀ , ਕਰਮ ਡੂਗੀਆਂ ਸੋਚਾਂ ਚ ਗੁੰਮ ਸੀ ਤੇ ਕਾਲਾ ਨੂੰ ਬੈਠੇ ਨੂੰ ਹਰਖ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ ।

ਕਰਮਜੀਤ ਬੰਸੋ ਨੂੰ ਹੋਰ ਕੁਝ ਨਾ ਬੋਲੀ ਕਿਉਕਿ ਉਸ ਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਗੇਮ ਬੰਸੋਂ ਦੇ ਹੱਥੋਂ ਨਿੱਕਲ ਚੁੱਕੀ ਹੈ ਤੇ ਕਾਲਾ ਕੁਝ ਗੁੱਸੇ ਚ ਤੇ ਕੁਝ ਸੰਸੇ ਚ ਬੈਠਾ ਸੋਚੀ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਕਰਮ ਦੀ ਬੇਇੱਜਤੀ ਹੋ ਜਾਵੇਗੀ ਉਸਦੇ ਭਰਾ ਬਲਵਿੰਦਰ ਅੱਗੇ ਜੇ ਓਹ ਮੋਹਨੀ ਦਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ਨਾ ਕਰਵਾਅ ਸਕੀ ।

ਰਾਤ ਦਾ ਟਾਇਮ ਦਸ ਤੋਂ ਉੱਤੇ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ ਸਾਰੇ ਆਪਣੇ ਆਪਣੇ ਕਮਰਿਆਂ ‘ਚ ਸੁੱਤੇ ਪਏ ਸਨ, ਕਾਲੇ ਤੇ ਕਰਮਜੀਤ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਸਨ ਤੇ ਗੇਟ ਬੰਦ ਸਨ ਤੇ ਛੋਟਾ ਡਿਮ ਬੱਲਬ ਜਗ ਰਿਹਾ ਸੀ

ਕਾਲੇ ਨੇ ਅਲਮਾਰੀ ਖੋਲੀ ਤੇ ਬੋਤਲ਼ ਕੱਢਕੇ ਇੱਕ ਮੋਟਾ ਜਿਹਾ ਪੈਗ ਲਾਇਆ
ਤੇ ਕਰਮ ਕੋਲ ਚਲਿਆ ਗਿਆ ਜੋ ਕਿ ਬੈੱਡ ਤੇ ਕਿਨਾਰੇ ਬੈਠੀ ਸੋਚੀ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ

ਕਾਲੇ ਨੇ ਬੈੱਡ ਕੋਲ ਹੀ ਆਪਣੇ ਕੱਪੜੇ ਲਾਹ ਦਿੱਤੇ ਤੇ ਇਕੱਲੇ ਕੱਛੇ ਚ ਕਰਮ ਸਾਹਮਣੇ ਖੜ੍ਹਾ ਹੋ ਗਿਆ ਕਾਲੇ ਦੇ ਕੱਛੇ ‘ਚ ਤਣਾਅ ਸਾਫ ਦੇਖਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਸੀ

ਕਰਮ ਕੁਝ ਨਾ ਬੋਲੀ ਨੇਫੇ ਤੋਂ ਕਾਲੇ ਦਾ ਕੱਛਾ ਫੜ ਥੱਲੇ ਕਰ ਉਸਦੇ ਚੂਪੇ ਮਾਰਨ ਲੱਗ ਪਈ ਕਾਲੇ ਦੇ ਲੱਨ ਨੂੰ ਦੇਖ ਉਸ ਨੂੰ ਪਿੰਦੇ ਦਾ ਸੰਦ ਚੇਤੇ ਆ ਗਿਆ ਤੇ ਓਹ ਦੋ ਦਿਨ ਜਿਹੜੇ ਉਸਨੇ ਪਿੰਦੇ ਦੀਆਂ ਬਾਹਾਂ ‘ਚ ਗੁਜਾਰੇ ਸਨ ਓਹ ਗਰਮ ਹੋਣ ਲੱਗ ਪਈ

ਕੁਝ ਚਿਰ ਚੂਸਣ ਬਾਅਦ ਉਸ ਨੇ ਲਿੰਗ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਖੜੀ ਹੋ ਆਪਣੀ ਸਲਵਾਰ ਦਾ ਨਾਲਾ ਖੋਲ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਸਲਵਾਰ ਪਰੇ ਸੁੱਟ ਲੱਤਾਂ ਚੱਕ ਕੇ ਬੈੱਡ ਉੱਪਰ ਲੰਮੀ ਪੈ ਗੀ ਤਾਂ ਕਾਲਾ ਨਸ਼ੇ ਚ ਬੋਲਿਆ

“ ਆ ਆ ਆ ਕਮੀਜ ਵੀ ਲਾਹ ਦੇ ਸੋਹਣੀਏ “

ਤਾਂ ਕਰਮ ਨੇ ਝੱਟ ਕਮੀਜ ਲਾਹ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਕਾਲਾ ਕੁਝ ਚਿਰ ਉਸ ਦੇ ਉੱਤੇ ਪੈ ਕੇ ਮੁੰਮੇ ਚੁੰਘਦਾ ਰਿਹਾ ਤੇ ਫਿਰ ਲੱਤਾਂ ਮੋਢਿਆ ਤੇ ਰੱਖ ਉਸਦੀ ਫੁੱਦੀ ਮਾਰਨ ਲੱਗਾ

ਅੱਜ ਕਰਮ ਨੂੰ ਕਾਲੇ ਦੇ ਕਰਨ ਨਾਲ ਕੁਝ ਖਾਸ ਸਵਾਦ ਨਹੀਂ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ ਜਿਹੜੀ ਅੱਗੇ ਕਾਲੇ ਨਾਲ ਕਰਨ ਲਈ ਤੜਫ ਤੜਫ ਜਾਂਦੀ ਸੀ ਤਾਂ ਕਰਕੇ ਕਰਮ ਚੁੱਪ ਥੱਲੇ ਪਈ ਰਹੀ ਤੇ ਕਾਲਾ ਘੱਸੇ ਤੇ ਘੱਸਾ ਮਾਰੀ ਗਿਆ ਤੇ ਕਰੀਬ ਪੰਦਰਾਂ ਮਿੰਟ ਬਾਅਦ ਉਸਦਾ ਕੰਮ ਹੋ ਗਿਆ ਪਰ ਕਰਮ ਬਗੈਰ ਫਾਰਗ ਹੋਏ ਹੀ ਰਹਿ ਗਈ ਤੇ ਕਾਲਾ ਫਾਰਗ ਹੋਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਨੰਗਾ ਹੀ ਕਰਮ ਦੇ ਸੱਜੇ ਪਾਸੇ ਪੈ ਗਿਆ ਅਤੇ ਘਰਾੜੇ ਛੱਡਣ ਲੱਗਾ

ਕਰਮ ਉੱਠੀ ਤੇ ਟਿਸੂ ਪੇਪਰ ਨਾਲ ਆਪਣੀ ਫੁੱਦੀ ਸਾਫ ਕਰ ਬਗੈਰ ਕੱਛੀ ਤੋਂ ਸਲਵਾਰ ਬੰਨ ਤੇ ਬ੍ਰਾ ਉੱਪਰ ਦੀ ਕਮੀਜ ਪਾ ਬੈੱਡ ਤੇ ਲੰਮੀ ਪੈ ਗਈ ਤੇ ਸੋਚਣ ਲੱਗੀ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਬਲਵਿੰਦਰ ਨੂੰ ਜਵਾਬ ਦੇਵੇ ਓਹ

ਓਹ ਸੋਚ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਜੇ ਉਸ ਨੇ ਬਲਵਿੰਦਰ ਨੂੰ ਜਵਾਬ ਦੇ ਦਿੱਤਾ ਤਾਂ ਕਿਤੇ ਉਹ ਫਿਰ ਦੁਬਾਰਾ ਓਸੇ ਰਸਤੇ ਨਾ ਤੁਰ ਪਵੇ ਜਿੱਥੋਂ ਓਹ ਵਾਪਸ ਮੋੜਿਆ ਸੀ

ਇਸ ਤਰਾਂ ਹੀ ਸੋਚਦੀ ਨੂੰ ਰਾਤ ਦੇ ਪੌਣੇ ਬਾਰਾਂ ਹੋ ਗਏ ਤੇ ਉਸ ਦਾ ਅਲਾਰਮ ਬੋਲ ਪਿਆ ਉਸ ਨੇ ਅਲਾਰਮ ਇਸ ਕਰਕੇ ਲਾਇਆ ਸੀ ਕਿਉਕਿ ਅੱਜ ਓਹਨਾਂ ਦਾ ਸੀਰੀ ਬੀਰਾ ਖੇਤ ਪਾਣੀ ਲਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਉਸਨੇ ਚਾਹ ਕਰਨੀ ਸੀ ਤੇ ਕਾਲੇ ਨੂੰ ਫੜਾਅ ਕੇ ਆਉਣੀ ਸੀ

ਕਰਮਜੀਤ ਉੱਠੀ ਤੇ ਨਾਲ ਪਏ ਕਾਲੇ ਨੂੰ ਹਲੂਣ ਕੇ ਬੋਲੀ

“ ਜੀ ਪੰਦਰਾਂ ਮਿੰਟਾਂ ਤੱਕ ਉੱਠ ਖੜਿਆ ਮੈਂ ਚਾਹ ਬਣਾ ਦਿੰਨੀ ਆਂ ਤੁਸੀ ਫੜਾ ਆਇਓ “

ਪਰ ਕਰਮ ਦੇ ਹਲੂਨਣ ਤੇ ਉਸਨੇ ਕੋਈ ਜਵਾਬ ਨਾ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਬੇਸੁੱਧ ਹੋਇਆ ਪਿਆ ਰਿਹਾ

ਤਾਂ ਕਰਮ ਉੱਠੀ ਤੇ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਕਾਲੇ ਨੇ ਹੁਣ ਨਹੀਂ ਉੱਠਣਾ ਕਿਉਕਿ ਜਿਸ ਦਿਨ ਓਹ ਪੈੱਗ ਲਾ ਲੈਂਦਾ ਸੀ ਉਸ ਰਾਤ ਓਹ ਸਵੇਰ ਦੇ ਨੌ ਵਜੇ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਨਹੀਂ ਉੱਠਦਾ ਸੀ

ਕਰਮ ਰਸੋਈ ਵਿੱਚ ਚਲੀ ਗਈ ਅਤੇ ਚਾਹ ਧਰ ਦਿੱਤੀ ਚਾਹ ਧਰ ਓਹ ਆਪਣੇ ਮੁੰਡੇ ਜੱਸੇ ਦੇ ਰੂਮ ਵੱਲ ਚਲੀ ਗਈ ਓਹ ਸੋਚ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿਉ ਨਾ ਜੱਸੇ ਨੂੰ ਭੇਜ ਦੇਵੇ ਚਾਹ ਦੇ ਕੇ ਪਰ ਉਸਦੇ ਕਮਰੇ ਦੀਆਂ ਲਾਇਟਾਂ ਬੁਝੀਆਂ ਦੇਖ ਉਹ ਵਾਪਸ ਆ ਗਈ ਕਿ ਕਿੱਥੇ ਜਵਾਕ ਨੂੰ ਖੱਜਲ ਕਰੇਗੀ

ਕਰਮ ਰਸੋਈ ‘ਚ ਆ ਗਈ ਉੱਬਲ ਰਹੀ ਚਾਹ ਨੂੰ ਉਸਨੇ ਗੈਸ ਤੋਂ ਲਾਹਿਆ ਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਪੁਣ ਕੇ ਇੱਕ ਬੋਤਲ ਵਿੱਚ ਕੱਢ ਲਿਆ ਤੇ ਬੋਤਲ ਚੱਕ, ਬਾਹਰਲੇ ਘਰੇ ਜਾਣ ਲੱਗੀ

(ਰਹੈਸ਼ ਵਾਲੇ ਘਰ ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਬਾਹਰਲਾ ਘਰ ਸੀ ਤੇ ਰਹੈਸ਼ ਵਾਲੇ ਘਰ ਚੋਂ ਇੱਕ ਛੋਟਾ ਦਰਵਾਜਾ ਬਾਹਰਲੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਖੁੱਲਦਾ ਸੀ ਤੇ ਬਾਹਰਲੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਬੜਨ ਸਾਰ ਸਾਹਮਣੇ ਪਸ਼ੂਆਂ ਦਾ ਬਰਾਂਡਾ ਸੀ ਤੇ ਉਸਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਕੈਲੇ (ਕਰਮਜੀਤ ਦੇ ਸੌਹਰੇ ਦਾ ਕਮਰਾ ਸੀ ) ਜਿਸ ਦਾ ਇੱਕ ਬਾਰ ਤੇ ਬਾਰੀ ਪਸ਼ੂਆਂ ਵਾਲੇ ਚ ਖੁੱਲਦੀ ਸੀ ਤੇ ਦੂਜਾ ਗੇਟ ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਖੁੱਲਦਾ ਸੀ ਤੇ ਉਸ ਤੋਂ ਅੱਗੇ ਥੋੜੀ ਜਿਹੀ ਵਿੱਥ ਤੇ ਬਾਹਰਲੀ ਕੰਧ ਅਤੇ ਕੰਧ ਤੇ ਇੱਕ ਛੋਟਾ ਜਿਹਾ ਗੇਟ ਸੀ ਜੋ ਕਿ ਖੇਤਾਂ ਚ ਨੂੰ ਖੁੱਲਦਾ ਸੀ )

ਕਰਮਜੀਤ ਬਾਹਰਲੇ ਘਰੇ ਆਈ ਤੇ ਡੰਗਰਾਂ ਵਾਲੇ ਬਰਾਂਡੇ ਤੇ ਕੈਲੇ ਦੇ ਕਮਰੇ ਕੋਲ ਦੀ ਹੁੰਦੀ ਹੋਈ ਮਗਰਲਾ ਗੇਟ ਖੋਲ ਬੀਰੇ ਨੂੰ ਚਾਹ ਦੇਣ ਲੰਘ ਗਈ

ਗੇਟ ਨਿੱਕਲਣ ਸਾਰ ਹੀ ਖੇਲ ਤੇ ਮੋਟਰ ਸੀ ਓਹ ਖੇਲ ਕੋਲ ਰੁਕੀ ਤੇ ਨਿਗਾਹ ਮਾਰਕੇ ਬੀਰੇ ਨੂੰ ਲੱਭਣ ਲੱਗੀ ਬੀਰਾ ਜੋ ਕਿ ਚਾਰ ਕਿੱਲਿਆਂ ਦੀ ਵਿੱਥ ਤੇ ਨੱਕਾ ਲਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਬੱਲਬ ਦੀ ਰੌਸ਼ਨੀ ਚ ਕਰਮਜੀਤ ਦਿਸਗੀ ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਦੂਰੋਂ ਹੀ ਅਵਾਜ ਮਾਰਕੇ ਕਿਹਾ

“ ਭਾਈ ਕਰਮਜੀਤ ਖੇਲ ਤੇ ਰੱਖ ਜਾ ਬੋਲਤ ਮੈਂ ਪੀ ਲਵਾਂਗਾ ਆਪੇ ਤੂੰ ਜਾ “

ਤਾਂ ਜਵਾਬ ਚ ਕਰਮਜੀਤ ਕੁਝ ਨਾ ਬੋਲੀ ਤੇ ਖੇਲ ਤੇ ਬੋਤਲ ਰੱਖ ਵਾਪਸ ਮੁੜ ਗਈ

ਕੈਲੇ(ਕਰਮਜੀਤ ਦਾ ਸੌਹਰਾ ) ਦੇ ਕਮਰੇ ਦੀ ਲਾਇਟ ਹਲੇ ਤੱਕ ਜਗੀ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ ਸਰਸਰੀ ਜਿਹਾ ਵੇਖਕੇ ਕਰਮ ਸਿੱਧਾ ਲੰਘ ਗਈ ਪਰ ਜਦੋਂ ਓਹ ਪਸ਼ੂਆਂ ਵਾਲੇ ਬਰਾਂਡੇ ਕੋਲ ਦੀ ਲੰਘੀ ਤਾਂ ਉਸਨੂੰ ਇਝ ਲੱਗਿਆ ਜਿਵੇਂ ਕੋਈ ਡੰਗਰ ਖੁੱਲਾ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਓਹ ਬਰਾਂਡੇ ਵੱਲ ਚਲੀ ਗਈ ਤੇ ਪੱਲਾ ਚੱਕ ਅੰਦਰ ਬੜ ਗਈ ਜਿੱਥੇ ਪਸ਼ੂਆਂ ਉੱਪਰ ਪੀਲਾ ਚਾਨਣ ਫੈਲਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਜੋ ਕਿ ਕਰਨੈਲ ਦੇ ਕਮਰੇ ਚੋਂ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ

ਓਹ ਕੱਲਾ ਕੱਲਾ ਪਸ਼ੂ ਦੇਖਦੀ ਅੱਗੇ ਕੈਲੇ ਦੇ ਕਮਰੇ ਕੋਲ ਪਹੁੰਚ ਗਈ , ਸਾਰਾ ਕੁਝ ਥਾਂ ਸਿਰ ਸੀ ਪਸ਼ੂ ਜਗਾਲੀ ਕਰਨ ਲੱਗੇ ਹੋਏ ਸਨ

ਕਰਮ ਦੀ ਤਸੱਲੀ ਹੋਈ ਤਾਂ ਉਹ ਬਰਾਂਡੇ ਚੋਂ ਬਾਹਰ ਨਿੱਕਲਣ ਲੱਗੀ ਤਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਕੈਲੇ ਦੇ ਕਮਰੇ ਚ ਘੁਸਰ ਮੁਸਰ ਸੁਣਾਈ ਦਿੱਤੀ ਪਹਿਲਾਂ ਤਾਂ ਓਹ ਇਗਨੋਰ ਕਰ ਜਾਣ ਲੱਗੀ ਫਿਰ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿਹੜੀ ਗੱਲੋਂ ਪਸ਼ੂਆਂ ਵਾਲੇ ਚ ਅੱਧ ਖੁੱਲੀ ਬਾਰੀ ਵਿੱਚੋਂ ਉਹ ਅੰਦਰ ਵੇਖਣ ਲੱਗੀ

ਜਦੋਂ ਉਸ ਨੇ ਅੰਦਰ ਵੇਖਿਆ ਤਾਂ ਉਹ ਹੈਰਾਨ ਰਹਿ ਗਈ

ਅੰਦਰ ਉਸ ਦੀ ਸੱਸ ਬੰਸੋ ਬੈੱਡ ਉੱਪਰ ਲੱਤਾ ਚੱਕ ਲੰਮੀ ਪਈ ਹੋਈ ਸੀ ਤੇ ਉਸ ਦਾ ਸੌਹਰਾ ਉਸਦੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਮੋਢੇ ਤੇ ਰੱਖੀਂ ਘੱਸੇ ਤੇ ਘੱਸਾ ਮਾਰ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ

ਕਰਮਜੀਤ ਦਾ ਗਲਾ ਖੁਸ਼ਕ ਹੋਣ ਲੱਗਿਆ ਉਹ ਬਾਰੀ ਚ ਖੜੀ ਸਭ ਕੁਝ ਵੇਖ ਸੁਣ ਰਹੀ ਸੀ , ਕੈਲੇ ਦੇ ਘੱਸਿਆਂ ਦੀ ਮਾਰ ਝੱਲ ਰਹੀ ਬੰਸੋ ਥੱਲੇ ਪਈ ਬੋਲ ਰਹੀ ਸੀ

“ ਰਾਣੀ ਦੇ ਬਾਪੂ ਦੋ ਘੰਟੇ ਹੋਗੇ ਤੈਨੂੰ ਪਤਾ ਨੀ ਕੀ ਖਾਨਾ ਤੇਰਾ ਹੁੰਦਾ ਈ ਨੀ “

ਤਾਂ ਕੈਲਾ ਹੋਰ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਘੱਸੇ ਮਾਰਨ ਲੱਗਿਆ ਤੇ ਬੋਲਿਆ

“ ਬੱਸ ਚੁੱਪ ਕਰਕੇ ਪਈ ਰਹਿ ਕੰਮ ਹੋਣ ਵਾਲਾ ਈ ਆ ਮੇਰਾ “

ਬੰਸੋ ਨੇ ਚਾਦਰ ਹੱਥਾਂ ਚ ਘੁੱਟ ਲਈ ਤੇ ਬੋਲੀ

“ ਮੇਰਾ ਤਾਂ ਤਿੰਨ ਵਾਰ ਹੋ ਗਿਆ ਹੁਣ ਤਾਂ ਫੁੱਦੀ ਵੀ ਪਾਣੀ ਛੱਡਣੋ ਹਟਗੀ ਮੇਰਾ ਤਾਂ ਅੰਦਰ ਮੱਚੀ ਜਾਂਦਾ ਹਾਏ ਹਟਜਾ ਹੁਣ “

ਇਹ ਗੱਲ ਸੁਣ ਕੈਲੇ ਨੇ ਬੰਸੋ ਨੂੰ ਹੋਰ ਥੱਲੇ ਨੱਪ ਲਿਆ ਤੇ ਦਵਾ ਦਵ ਘੱਸੇ ਮਾਰਨ ਲੱਗਿਆ

ਬੰਸੋ ਵਾਸਤੇ ਝੱਲੇ ਘੱਸੇ ਔਖੇ ਹੋ ਰਹੇ ਸਨ ਉਸ ਦੀ ਢੂਹੀ ਬਹੁਤ ਦੁਖਣ ਲੱਗ ਪਈ ਸੀ ਤਾਂ ਉਹ ਬੋਲੀ

“ ਰਾਣੀ ਦੇ ਬਾਪੂ ਮੈਨੂੰ ਪਸ਼ਾਬ ਤਾਂ ਕਰ ਆਉਣ ਦੇ “

ਬੰਸੋ ਮਿੰਨਤ ਤਰਲਿਆ ਤੇ ਉੱਤਰ ਆਈ ਸੀ ਬਾਹਰ ਖੜੀ ਕਰਮ ਸਭ ਕੁਝ ਸੁਣ ਰਹੀ ਸੀ ਉਹ ਹੈਰਾਨ ਸੀ ਕਿ ਉਸਦਾ ਸੌਹਰਾ ਏਸ ਉਮਰ ਚ ਵੀ ਸੈਕਸ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਉਸ ਦਾ ਸੰਦ ਕਿਸੇ ਘੋੜੇ ਦੇ ਸੰਦ ਵਰਗਾ ਸੀ ਕਾਲੇ ਦੀ ਅਧੂਰੀ ਛੱਡੀ ਕਰਮ ਸਲਵਾਰ ਉੱਤੋਂ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਮਸਲ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਪਸੀਨੇ ਨਾਲ ਲੱਥ ਪੱਥ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ

ਥੱਲੇ ਪਈ ਬੰਸੋ ਫੇਰ ਬੋਲੀ

“ ਵੇ ਜਾ ਕਰ ਆਉਣ ਦੇ ਮੈਂ ਕਿਹੜਾ ਭੱਜੀ ਜਾਨੀਂ ਆਂ ਤੇਰੇ ਕੋਲ ਈ ਏਥੇ “

ਤਾਂ ਕੈਲਾ ਇੱਕ ਦਮ ਉੱਠ ਕੇ ਪਿੱਛੇ ਹਟ ਗਿਆ ਤਾਂ ਜਦੋਂ ਉਸਦਾ ਸੰਦ ਬੰਸੋ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਚੋਂ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲਿਆ ਤਾਂ ਕਰਮ ਹੈਰਾਨ ਰਹਿ ਗਈ ਕਿਉਕਿ ਉਸ ਦਾ ਲੱਨ ਘੱਟੋ ਘੱਟ 9” ਦਾ ਸੀ ਤੇ ਮੋਟਾ 4” ਦਾ ਸੀ ਸੰਦ ਬਾਹਰ ਨਿੱਕਲ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਫੁੱਦੀ ਦਾ ਮੂੰਹ ਚਾਰ ਐਂਚੀ ਪਾਇਪ ਵਰਗਾ ਹੋਇਆ ਪਿਆ ਸੀ ਇਹ ਸਭ ਦੇਖ ਕਰਮ ਦਾ ਹੌਂਕਾ ਨਿੱਕਲ ਗਿਆ ਤੇ ਓਹ ਮਦਹੋਸ਼ ਜਿਹੀ ਹੋ ਗਈ

ਜਦੋਂ ਕੈਲਾ ਪਿੱਛੇ ਹਟਿਆ ਤਾਂ ਬੰਸੋਂ ਆਪਣਾ ਕਮੀਜ ਠੀਕ ਕਰ ਥੱਲੇ ਪਈ ਸਲਵਾਰ ਚੱਕ ਪਾਉਣ ਲੱਗ ਪਈ ਤਾਂ ਕੈਲਾ ਬੋਲਿਆ

“ ਸਲਵਾਰ ਕੀ ਪਾਉਣੀ ਆ ਏਦਾਂਈ ਜਾਇਆ ਮੈਥੋਂ ਸਬਰ ਨੀ ਹੁੰਦਾ “

ਤਾਂ ਨਾਲਾ ਬੰਨਦੀ ਬੰਸੋ ਬੋਲੀ

“ ਵੇ ਬੀਰਾ ਪਾਣੀ ਲਾਉਂਦਾ ਫਿਰਦਾ “

ਤਾਂ ਕੈਲਾ ਚੁੱਪ ਕਰ ਗਿਆ ਤੇ ਬੈੱਡ ਕੋਲ ਖੜ ਲੱਨ ਮਸਲਣ ਲੱਗਿਆ

ਬੰਸੋ ਨੂੰ ਜਿਵੇਂ ਮੌਕਾ ਥਿਆ ਗਿਆ ਓਹ ਨਾਲਾ ਬੰਨ ਕੇ ਗੇਟ ਖੋਲ ਪਸ਼ੂਆਂ ਵਾਲੇ ਬਰਾਂਡੇ ਚੋਂ ਹੁੰਦੀ ਬਾਹਰ ਭੱਜ ਗਈ

ਬਾਰੀ ਕੋਲ ਖੜ੍ਹੀ ਕਰਮ ਬੰਸੋ ਨੂੰ ਨਾ ਦਿਸੀ ਕਿਉਕਿ ਓਹ ਕਾਹਲ ਚ ਸੀ ਪਰ ਬਾਰੀ ਨਾਲ ਖੜ੍ਹੀ ਕਰਮ ਨੂੰ ਬਾਰ ਖੋਲ ਕੋਲ ਦੀ ਲੰਘ ਰਹੀ ਬੰਸੀ ਜਰੂਰ ਦਿਸ ਗਈ

ਜਦੋਂ ਬੰਸੋ ਭੱਜ ਗਈ ਤਾਂ ਕਰਮ ਨੂੰ ਥੋੜੀ ਸੁਰਤ ਆਈ ਤੇ ਓਹ ਵੀ ਦੱਬੇ ਪੈਰਾ ਨਾਲ ਬਰਾਂਡੇ ਚੋਂ ਨਿੱਕਣ ਲੱਗੀ

ਹੁਣ ਉਸਦੀ ਪਿੱਠ ਗੇਟ ਵੱਲ ਸੀ ਤੇ ਉਹ ਦੱਬੇ ਪੈਰਾ ਨਾਲ ਬਾਹਰ ਨੂੰ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ

ਪਰ ਅੰਦਰ ਬੈਠੇ ਕੈਲੇ ਤੋਂ ਹੋਰ ਸਬਰ ਨਾ ਹੋਇਆ ਓਹ ਬੈੱਡ ਤੋਂ ਉੱਠਿਆ ਤੇ ਓਵੇਂ ਨੰਗ ਧੜੰਗ ਗੇਟ ਚ ਆ ਗਿਆ ਤਾ ਇੱਕ ਦਮ ਲਾਇਟ ਚਲੀ ਗਈ ਤੇ ਬਰਾਂਡੇ ਅਤੇ ਕਮਰੇ ਚ ਹਨੇਰਾ ਹੋ ਗਿਆ

ਬਾਰ ਚ ਖੜੇ ਕੈਲੇ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਤੋਂ ਥੋੜੇ ਵਿੱਥ ਤੇ ਬੰਸੋ ਦਾ ਭੁਲੇਖਾ ਪਿਆ
ਉਸ ਨੂੰ ਇੰਝ ਲੱਗਿਆ ਜਿਵੇਂ ਬੰਸੋ ਭੱਜ ਰਹੀ ਹੋਵੇ

ਤਾਂ ਅੱਗੇ ਵਧਿਆ ਤੇ ਦੱਬੇ ਪੈਰੀ ਜਾ ਰਹੀ ਕਰਮ ਨੂੰ ਮਗਰੋਂ ਜੱਫਾ ਭਰ ਲਿਆ

ਇਸ ਹਮਲੇ ਤੋਂ ਕਰਮ ਸੰਭਲ ਨਾ ਸਕੀ ਤੇ ਜਿਆਦਾ ਘਬਰਾਹਟ ਕਰਕੇ ਉਸਦੀ ਚੀਕ ਵੀ ਗਲੇ ਚ ਫਸੀ ਰਹਿ ਗਏ ਤੇ ਕੈਲਾ ਉਸ ਨੂੰ ਜੱਫੇ ਚ ਚੱਕ ਅੰਦਰ ਲੈ ਗਿਆ ਤੇ ਲਿਜਾਕੇ ਬੈੱਡ ਤੇ ਸੁੱਟ ਲਈ

ਹਨੇਰਾ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਕੈਲੇ ਨੂੰ ਕੁਝ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਿ ਉਸ ਨੇ ਬੰਸੋ ਦੇ ਭੁਲੇਖੇ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਸਗੋਂ ਆਪਣੀ ਹੀ ਨੂੰਹ ਜੱਫਾ ਪਾ ਲਿਆ ਸੀ

ਉਸ ਨੇ ਕਰਮ ਨੂੰ ਬਾਹਾਂ ‘ਚ ਚੱਕ ਬੈੱਡ ਤੇ ਲਿਆ ਸੁੱਟਿਆ ਤੇ ਉਸਦੀ ਨਾਲੇ ਤੋਂ ਢਿੱਲੀ ਸਲਵਾਰ ਖਿੱਚ ਕੇ ਪੈਰਾਂ ਚ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਮੋਢੇ ਤੇ ਲੱਤਾ ਰੱਖ ਅੰਗੂਠੇ ਦੀ ਦਾਬ ਨਾਲ ਡੋਡਾ ਫੁੱਦੀ ਚ ਧੱਕਿਆ ਤਾਂ ਕਰਮ ਦੀ ਚੀਕ ਨਿੱਕਲ ਗਈ ਕਿਉਕਿ ਏਨਾ ਮੋਟਾ ਲੱਨ ਉਸਨੇ ਕਦੇ ਲਿਆ ਨਹੀਂ ਸੀ

ਕਰਮ ਦੀ ਚੀਕ ਸੁਣ ਕੈਲੇ ਨੇ ਉਸਦੇ ਮੂੰਹ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖ ਲਿਆ ਤੇ ਹੌਲੀ ਹੌਕੀ ਘੱਸੇ ਮਾਰਨ ਲੱਗਾ ਕਰਮ ਨੂੰ ਇਝ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ ਜਿਵੇਂ ਲੋਹੇ ਦੀ ਗਰਮ ਰਾੜ ਉਸਦੇ ਅੰਦਰ ਬਾਹਰ ਹੋ ਰਹੀ ਹੋਵੇ

ਕੈਲੇ ਕਾਮ ਚ ਅੰਨਾ ਹੋਇਆ ਘੱਸੇ ਮਾਰੀ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਹੁਣ ਕਰਮ ਨੇ ਵੀ ਵਿਰੋਧ ਕਰਨਾ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ ਸੀ ਕਿਉਕਿ ਕਾਲੇ ਦੀ ਅਧੂਰੀ ਛੱਡੀ ਕਰਮ ਨੂੰ ਹੁਣ ਸਵਾਦ ਆਉਣ ਲੱਗ ਪਿਆ ਸੀ

ਕੈਲੇ ਨੇ ਹਜੇ ਦਸ ਬਾਰਾਂ ਘੱਸੇ ਹੀ ਮਾਰੇ ਸਨ ਕੀ ਲਾਇਟ ਆ ਗਈ ਤੇ ਮੋਢੇ ਤੇ ਲੱਤਾ ਰੱਖ ਫੁੱਦੂ ਮਾਰਦੇ ਕੈਲੇ ਨੇ ਜਦੋਂ ਸਾਹਮਣੇ ਦੇਖਿਆ ਤਾਂ ਉਹ ਘੱਸੇ ਮਾਰਦਾ ਓਥੇ ਹੀ ਰੁਕ ਗਿਆ ਕਿਉਕਿ ਥੱਲੇ ਕੋਈ ਹੋਰ ਨਹੀਂ ਉਸ ਦੀ ਨੂੰ ਕਰਮ ਪਈ ਸੀ ਕਰਮ ਨੂੰ ਥੱਲੇ ਦੇਖ ਉਸ ਦੀ ਪਕੜ ਢਿੱਲੀ ਪੈ ਗਈ ਤਾਂ ਕਰਮ ਛੇਤੀ ਦੇਣੇ ਕੈਲੇ ਨੂੰ ਧੱਕਾ ਮਾਰ ਬੈੱਡ ਤੋਂ ਪਾਸੇ ਖੜੀ ਹੋ ਗਈ

ਕੈਲਾ ਹੱਕਾ ਬੱਕਾ ਇਹੀ ਸੋਚੀ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਬੰਸੋ ਦੀ ਥਾਂ ਕਰਮ ਕਿਵੇ। ਅੜਿੱਕੇ ਆ ਗਈ ਤਾਂ ਓਹ ਬੋਲਿਆ

“ ਕਰਮ ਤੂੰ ਏਥੇ ਕੀ ਕਰਦੀ ਏ “

ਤਾਂ ਕਰਮ ਝੂਠਾ ਮੂਠਾ ਰੋਣ ਦਾ ਨਾਟਕ ਕਰ ਬੋਲੀ

“ ਤੁਸੀਂ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਏਦਾਂ ਕਿਉ ਕੀਤਾ ਬਾਪੂ ਜੀ “

ਤਾਂ ਕੈਲੇ ਦਾ ਸ਼ਰਮ ਨਾਲ ਸਿਰ ਝੁਕ ਗਿਆ ਤੇ ਉਹ ਬੋਲਿਆ

“ ਮੈਥੋਂ ਗਲਤੀ ਹੋ ਗਈ , ਮੈਥੋਂ ਗਲਤੀ ਹੋ ਗਈ “

ਤਾਂ ਕਰਮ ਬੋਲੀ

“ ਮੇਰੀ ਤਾਂ ਇੱਜਤ ਮਿੱਟੀ ਚ ਮਿਲ ਗਈ ਮੈਂ ਕੀ ਮੂੰਹ ਦਿਖਾਵਾਂਗੀ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ “

ਤਾਂ ਕੈਲੇ ਨੂੰ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕੀ ਹੋਇਆ ਉਸ ਨੇ ਛੇਤੀ ਦੇਣੇ ਗੇਟ ਲਾ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਕਰਮ ਦੇ ਕੋਲ ਆ ਬੋਲਿਆ

“ ਕਰਮ ਰੌਲਾ ਨਾ ਪਾ ਆਪਣੇ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਏਥੇ ਕੋਈ ਨਹੀਂ “

ਏਨਾ ਕਹਿ ਕੇ ਕੈਲੇ ਨੇ ਗੌਰ ਨਾਲ ਕਰਮ ਨੂੰ ਦੇਖਿਆ ਤਾਂ ਉਸ ਦੇ ਸਰੀਰ ਨੂੰ ਕੰਬਣੀ ਚੜ ਗਈ ਏਡੀ ਗਾਡਰ ਰੰਨ ਉਸ ਦੇ ਘਰ ਚ ਸੀ ਤੇ ਓਹ ਬਾਹਰ ਮੂੰਹ ਮਾਰਦਾ ਫਿਰਦਾ ਰਿਹਾ , ਕਰਮ ਦੇ ਮੋਟੇ ਨੰਗੇ ਪੱਟੇ ਤੇ ਮਤੀਰਿਆਂ ਜਿੱਡੇ ਚਿੱਤੜ ਤੇ ਗੋਲ ਬਾਹਰ ਨੂੰ ਨਿੱਕਲੀ ਹਿੱਕ

ਤਾਂ ਕੈਲਾ ਬੋਲਿਆ

“ ਗੱਲ ਸੁਣ ਕਰਮ , ਮੇਰੇ ਖਾਤੇ ‘ਚ ਵੀਹ ਲੱਖ ਰੁਪਈਆਂ ਪਿਆ ਜਿਹੜਾ ਮੈਂ ਰਾਣੀ ( ਕੈਲੇ ਦੀ ਕੁੜੀ ) ਦੇ ਨਾਂ ਕਰਵਾਉਣਾ ਸੀ ਉਹ ਸਾਰਾ ਤੇਰਾ ਬੱਸ ਤੂੰ ਮੇਰੀ ਹੋ ਜਾ “

ਇਹ ਗੱਲ ਕਹਿ ਕੈਲਾ ਕਰਮ ਨੂੰ ਜੱਫੀ ਪਾਉਣ ਲੱਗਾ ਤਾਂ ਕਰਮ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਝਟਕੇ ਨਾਲ ਪਿੱਛੇ ਧੱਕ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਬੋਲੀ

“ ਏਨੀ ਸਸਤੀ ਨਹੀਂ ਹਾਂ ਮੈਂ “

ਤੇ ਨੱਕ ਝੜਾਅ ਕੇ ਪਾਸੇ ਨੂੰ ਮੂੰਹ ਕਰ ਲਿਆ ਤਾਂ ਕੈਲਾ ਪੇਟੀ ਵੱਲ ਵਧਿਆ ਜਿਹੜੀ ਬੈੱਡ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਪਈ ਸੀ ਤੇ ਉਸਨੂੰ ਖੋਲ ਥੱਲੋ ਜਿਹੋ ਇੱਕ ਗਹਿਣਿਆ ਦੀ ਪੋਟਲੀ ਕੱਢੀ ਤੇ ਬੈੱਡ ਤੇ ਖਿਲਾਰ ਦਿੱਤੇ ਤੇ ਬੋਲਿਆ

“ ਆ ਵੀ ਤੇਰੇ “

ਕਰਮ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਚਮਕ ਗਈਆਂ ਏਨੇ ਗਹਿਣਿਆ ਨੂੰ ਦੇਖ

ਕਰਮ ਦੇ ਚਿਹਰੇ ਦੇ ਹਾਵ ਭਾਵ ਦੇਖ ਕੈਲੇ ਨੂੰ ਸੁੱਖ ਦਾ ਸਾਹ ਆਇਆ ਤੇ ਕਰਮ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਦੇ ਰਸ ਨਾਲ ਲਿੱਬੜੇ ਸੰਦ ਨੂੰ ਓਹ ਫੇਰ ਮਸਲਣ ਲੱਗਿਆ ਤਾਂ ਕਰਮ ਬੋਲੀ


“ ਮੇਰੀ ਇੱਕ ਹੋਰ ਸ਼ਰਤ ਹੈ “


ਤਾਂ ਕੈਲਾ ਬੋਲਿਆ

“ ਹੁਕਮ ਕਰੋ ਸਰਕਾਰ “

ਤਾਂ ਕਰਮ ਆਪਣਾ ਕਮੀਜ ਲਾਉਦੀਂ ਬੋਲੀ

“ ਮੋਹਨੀ (ਕੈਲੇ ਦੀ ਕੁੜੀ ਦੀ ਨਣਦ ) ਦਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ਮੇਰੇ ਭਰਾ ਬਲਵਿੰਦਰ ਨੂੰ ਕਵਾਅ “

ਪਰਬਤਾਂ ਵਰਗੀਆਂ ਛਾਤੀਆਂ ਦੇਖ ਕੈਲਾ ਪਾਗਲ ਹੋ ਗਿਆ ਤੇ ਬੋਲਿਆ

“ ਮੇਰੀ ਜੁਬਾਨ ਰਹੀ , ਮੋਹਨੀ ਬਲਵਿੰਦਰ ਦੇ ਘਰੇ ਹੀ ਜਾਉ “

ਬੱਸ ਏਨਾ ਸੁਣਨ ਦੀ ਦੇਰ ਸੀ ਕਰਮ ਨੇ ਆਪਣੀ ਬ੍ਰਾ ਲਾਹ ਕੇ ਪਾਸੇ ਰੱਖ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਬਿਲਕੁੱਲ ਨੰਗੀ ਹੋ ਕੇ ਕੈਲੇ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਬੈੱਡ ਤੇ ਪੈ ਗਈ ਤਾਂ ਕੈਲਾ ਕਿੰਨਾ ਚਿਰ ਉਸ ਦੇ ਮੁੰਮੇ ਚੁੰਘਦਾ ਰਿਹਾ ਤੇ ਤਣਾਅ ਆਏ ਮੁੰਮਿਆਂ ਤੇ ਜਦੋਂ ਕੈਲਾ ਜੀਭ ਫੇਰਦਾ ਤਾਂ ਕਰਮਜੀਤ ਨੂੰ ਕੰਬਣੀ ਛਿੜ ਜਾਂਦੀ

ਕੈਲੇ ਦਾ ਕੰਮ ਪੱਬਾ ਤੇ ਸੀ ਓਹਨੇ ਲੱਤਾਂ ਮੋਢਿਆ ਤੇ ਰਖਾ ਘੱਸੇ ਤੇ ਘੱਸਾ ਮਾਰਨਾ ਸੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ

ਹਰ ਘੱਸੇ ਨਾਲ ਕਰਮ ਹੋਰ ਮੰਜੇ ਚ ਧਸ ਜਾਂਦੀ ਸੀ

ਘੱਸੇ ਖਾਂਦੀ ਕਰਮ ਬੋਲੀ

“ ਤੁਸੀਂ ਤਾਂ ਅੱਜ ਫੁੱਦੂ ਖੁੱਲੀ ਕਰ ਦੇਣੀ ਆਂ ਮੇਰੀ ਕਾਲੇ ਨੂੰ ਮੈਂ ਕੀ ਜਵਾਨ ਦਵਾਂਗੀ “

ਤਾਂ ਕੈਲਾ ਬੋਲਿਆ

“ ਤੂੰ ਅੱਜ ਤੋਂ ਕਾਲੇ ਦੀ ਨਹੀਂ ਕੈਲੇ ਦੀ ਤੀਵੀਂ ਆਂ “

ਇਹ ਗੱਲ ਸੁਣ ਕਰਮ ਨੇ ਕੈਲੇ ਨੂੰ ਲੱਤਾ ਦੀ ਕਲੰਘੜੀ ਮਾਰ ਲਈ ਤੇ ਕੈਲਾ ਜੋਰ ਜੋਰ ਦੀ ਘੱਸੇ ਮਾਰਨ ਲੱਗਿਆ

ਦੋਹੇਂ ਮੁੜਕੋ ਮੁੜਕੀ ਹੋ ਗਏ ਸਨ

ਕਿੰਨਾ ਚਿਰ ਫੁੱਦੀ ਮਾਰਨ ਬਾਅਦ ਕੈਲੇ ਨੇ ਕਰਮਜੀਤ ਨੂੰ ਘੋੜੀ ਬਣਨ ਲਈ ਕਿਹਾ ਤਾਂ ਉਹ ਕਿਸੇ ਅੱਲੜ ਘੋੜੀ ਵਾਂਗ ਛਾਲ ਮਾਰਕੇ ਘੋੜੀ ਬਣ ਗਈ ਤੇ ਚਿੱਤੜ ਉਤਾਂਹ ਨੂੰ ਚੱਕ ਦਿੱਤੇ ਤਾਂ ਚਿੱਤੜਾ ਤੇ ਹੱਥ ਫੇਰਦਾ ਕੈਲਾ ਬੋਲਿਆ

“ ਬੜੀਆਂ ਤੀਵੀਂਆਂ ਚੋਦੀਆਂ ਕਰਮ ਪਰ ਤੇਰੇ ਅਰਗੀ ਗਾਡਰ ਰੱਨ ਨੀ ਮਿਲੀ ਕਦੇ “

ਤਾਂ ਹੱਸਦੀ ਕਰਮ ਬੋਲੀ

“ ਕਿੰਨੀਆਂ ਕ ਚੋਦੀਆਂ ਸੌਹਰਾ ਸਾਬ “

ਤਾਂ ਕੈਲਾ ਬੋਲਿਆ

“ ਬੜੀਆਂ ਚੋਦੀਆਂ ਵੇਲਾ ਆਉਣ ਤੇ ਦੱਸਾਂਗੇ “

ਤਾਂ ਮੂਹਰੋ ਮਗਰ ਨੂੰ ਚਿੱਤੜ ਮਾਰ ਕੈਲੇ ਦਾ ਪੂਰਾ ਸਾਥ ਦਿੰਦੀ ਕਰਮ ਬੋਲੀ

“ ਕੋਈ ਤਾਂ ਦੱਸੋ “

ਤਾਂ ਤਾੜ ਤਾੜ ਘੱਸੇ ਮਾਰਦਾ ਕੈਲਾ ਬੋਲਿਆ

“ ਸਬਰ ਕਰ ਸਬਰ ਕਰ “

ਉਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਕਰਮ ਕੁਝ ਨਾ ਬੋਲੀ

ਦੋ ਢਾਈ ਵਜੇ ਤੱਕ ਕੈਲੇ ਨੇ ਰੂਹ ਨਾਲ ਕਰਮ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਮਾਰੀ ਤੇ ਕਰਮ ਦੀ ਵੀ ਪੂਰੀ ਤਸੱਲੀ ਹੋ ਗਈ ਸੀ

ਕਰਮ ਨੇ ਇੱਕ ਤੀਰ ਨਾਲ ਅੱਜ ਤਿੰਨ ਸ਼ਿਕਾਰ ਫੁੰਡੇ ਸਨ ਉਹ ਬੜੀ ਖੁਸ਼ ਸੀ ਓਹ ਫਾਰਗ ਹੋ ਬਾਅਦ ਦਸ ਪੰਦਰਾਂ ਮਿੰਟ ਪਰੇ ਰਹੇ ਤੇ ਉਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਕਰਮ ਉੱਠੀ ਤੇ ਕੱਪੜੇ ਪਾ ਕੈਲੇ ਨੂੰ ਉਸਦਾ ਵਾਅਦਾ ਯਾਦ ਕਰਵਾਅ ਤੇ ਗਹਿਣਿਆ ਵਾਲੀ ਪੋਟਲੀ ਚੱਕ ਰਹੈਸ਼ ਘਰ ਵੱਲ ਨੂੰ ਚਲੀ ਗਈ ਤੇ ਕਰਮ ਦੇ ਜਾਣ ਬਾਅਦ ਨਵਾਂ ਸ਼ਿਕਾਰ ਹੱਥ ਚ ਆਉਣ ਦੀ ਖੁਸ਼ੀ ਚ ਕੈਲਾ ਦੋ ਪੈਗ ਲਾ ਕੇ ਸੌਂ ਗਿਆ

ਪਰ ਕੈਲਾ ਤੇ ਕਰਮ ਇਸ ਗੱਲ ਤੋਂ ਅਣਜਾਣ ਸਨ ਕਿ ਜਦੋਂ ਉਹ ਇਹ ਨੰਗਾ ਖੇਡ ਖੇਡ ਰਹੇ ਸਨ ਤਾਂ ਕੋਈ ਖੇਤਾਂ ਵਾਲੇ ਪਾਸੇ ਆਲੀ ਬਾਰੀ ਚ ਖੜਾ ਸਾਰਾ ਕੁਝ ਦੇਖ ਰਿਹਾ ਸੀ

ਜਦੋਂ ਕਰਮ ਅੰਦਰਲੇ ਘਰੇ ਚਲੀ ਗਈ ਤੇ ਕੈਲਾ ਸੌਂ ਗਿਆ ਤਾਂ ਓਹ ਸਖਸ਼ ਵੀ ਬਾਰੀ ਚੋਂ ਪਾਸੇ ਹੋ ਆਪਣੇ ਟਿਕਾਣੇ ਤੇ ਚਲਿਆ ਗਿਆ