Join Our
Discord Server
For Daily Updates
- 85
- 87
- 18
ਕਾਂਡ 9
ਦੋ ਤਿੰਨ ਦਿਨ ਬੀਤ ਚੁੱਕੇ ਸਨ ਕੈਲੇ ਨੇ ਕਰਮਜੀਤ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਦਿੱਤਾ ਬੋਲ ਪੁਗਾ ਦਿੱਤਾ ਸੀ, ਮੋਹਨੀ ਦੇ ਮਾਂ ਪਿਉ ਬਲਵਿੰਦਰ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਕੁੜੀ ਦਾ ਡੋਲਾ ਦੇਣ ਲਈ ਮੰਨ ਗਏ ਸਨ, ਸਾਰੇ ਖੁਸ਼ ਸਨ, ਪਰ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਸੀ ਕਰਮਜੀਤ ਨੇ ਕਿਹੜੀ ਕੀਮਤ ਚੁਕਾਈ ਸੀ ਇਸ ਪਿੱਛੇ,
ਏਧਰ ਕਮਲਜੀਤ ਦੇ ਸੌਹਰੇ ਦੀ ਹਾਲਤ ਫਿਰ ਵਿਗੜ ਚੱਲੀ ਸੀ ਓਹ ਫੇਰ ਗੁੰਮਸੁੰਮ ਰਹਿਣ ਲੱਗ ਪਿਆ ਸੀ, ਪਰ ਘਰ ‘ਚ ਪਾਰਸ , ਸਨਦੀਪ ਤੇ ਜਸਲੀਨ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਓਹ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੀ ਤੇ ਓਧਰ ਸੰਜੀਵ ਵੀ ਕਦੇ ਨਾ ਕਦੇ ਦਾਅ ਲਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ ਕਮਲ ਤੇ ਪਰ ਹੁਣ ਓਹ ਜਿੱਦ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਕਮਲ ਕਰਮਜੀਤ ਨੂੰ ਸੱਦੇ ਤੇ ਓਹ ਓਹਦੇ ਨਾਲ ਰੰਗ ਰਲੀਆਂ ਮਨਾਵੇ
ਓਧਰ ਨਾਨਕੇ ਘਰ ਪਿੰਦਾ ਤੇ ਰਮਨ ਇੱਕ ਤਰਾਂ ਨਾਲ ਘਰ ਵਾਲਾ ਘਰ ਵਾਲੀ ਵਾਂਗ ਰਹਿ ਰਹੇ ਸਨ ਜਦ ਬਲਵਿੰਦਰ ਘਰ ਨਾ ਹੁੰਦਾ ਓਹ ਲੱਗੇ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ ਓਹ ਦੋਵੇਂ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦੇ ਪਿਆਰ ‘ਚ ਸਾਰੀ ਦੁਨੀਆਂ ਨੂੰ ਭੁੱਲ ਗਏ ਸਨ
ਏਧਰ ਮੋਹਨੀ ਦੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਦੀ ਹਾਂ ਕਰਨ ਬਾਅਦ ਰਾਣੀ(ਕੈਲੇ ਦੀ ਕੁੜੀ) ਪ੍ਰੇਮ (ਰਾਣੀ ਦਾ ਘਰ ਵਾਲਾ ) ਮੋਹਨੀ , ਮਿੰਦਰ( ਮੋਹਨੀ ਦੀ ਮਾਂ) ਮੋਦਨ ( ਮੋਹਨੀ ਦਾ ਪਿਉ ) ਸਾਰੇ ਬੜੇ ਖੁਸ਼ ਸਨ । ਪਰ ਰਾਣੀ ਦੇ ਹਲੇ ਤੱਕ ਕੋਈ ਜਵਾਕ ਨਾ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਰਾਣੀ ਦੀ ਸੱਸ ਮਿੰਦਰ ਰਾਣੀ ਨਾਲ ਖਹਿਣ ਲੱਗ ਪਈ ਸੀ, ਗੱਲ ਗੱਲ ਤੇ ਰਾਣੀ ਨੂੰ ਟੋਕਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਸੀ ਮੰਦਾ ਚੰਗਾ ਬੋਲਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਸੀ ਪਰ ਇਹ ਗੱਲ ਰਾਣੀ ਨਾ ਪ੍ਰੇਮ ਨੂੰ ਦੱਸਦੀ ਨਾ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਬੰਸੋ ਨੂੰ , ਪਰ ਅੰਦਰੇ ਅੰਦਰ ਓਹ ਬਹੁਤ ਦੁਖੀ ਸੀ
(ਕੈਲੇ ਦੀ ਕੁੜੀ ਰਾਣੀ ਦੇ ਘਰ )
ਅੱਜ ਫੇਰ ਸਵੇਰੇ ਸਵੇਰੇ ਮਿੰਦਰ(ਰਾਣੀ ਦੀ ਸੱਸ) ਨੇ ਰਾਣੀ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਵੱਲ ਆਉਂਦੀ ਵੇਖ ਬੋਲਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ
“ ਪਤਾ ਨੀ ਰੱਬਾ ਜਿਉਂਦੇ ਜੀ ਜਵਾਕ ਦਾ ਮੂੰਹ ਦਿਖਾਵੇਂਗਾ ਜਾ ਨਹੀਂ , ਸਾਡੇ ਤਾਂ ਕਰਮ ਈ ਮਾੜੇ ਨੇ “
ਏਨਾ ਬੋਲ ਕੇ ਓਹ ਚੁੰਨੀ ਮੂੰਹ ਤੇ ਸਿੱਟ ਚੁੱਪ ਚਾਪ ਬੈਠ ਗਈ
ਤਾਂ ਰਾਣੀ ਕੋਲ ਆ ਬੋਲੀ
“ ਕੀ ਗੱਲ ਆ ਬੇਬੀ ਕਿਉਂ ਤੂੰ ਮੈਂਨੂੰ ਗੱਲ ਗੱਲ ਤੇ ਮਿਹਣੇ ਦਿੰਦੀ ਰਹਿਨੀ ਏ , ਮੇਰਾ ਕਿਹੜਾ ਜਵਾਕ ਜੰਮਣ ਨੂੰ ਜੀ ਨੀ ਕਰਦਾ “
ਰਾਣੀ ਗੁੱਸੇ ਚ ਬੋਲ ਰਹੀ ਸੀ ਤਾਂ ਮਿੰਦਰ ਬੋਲੀ
“ ਹੁਣ ਮੈਂ ਕੀ ਜਾਣਾ ਭਾਈ ਤੇਰੇ ਮਨ ਚ ਕੀ ਆ , ਜਾਂ ਕੋਈ ਮਾੜੀ ਬਮਾਰੀ ਆ ਤੈਨੂੰ , ਜਿਹੜਾ ਤੇਰੇ ਜਵਾਕ ਨੀ ਠਹਿਰਦਾ “
ਤਾਂ ਰਾਣੀ ਹੋਰ ਵੀ ਲੋਹੀ ਲਾਖੀ ਹੋ ਗਈ ਤੇ ਬੋਲੀ
“ ਕਸੂਰ ਕੱਲਾ ਬੇਗਾਨੀ ਧੀ ਦਾ ਨੀ ਹੁੰਦਾ ਕਦੇ ਕਦੇ ਆਵਦੀ ਲਾਦ ਦਾ ਵੀ ਹੁੰਦਾ, ਹਰ ਸਮੇਂ ਮੈਨੂੰ ਨਾ ਕੋਸੀ ਜਾਇਆ ਕਰ “
ਤਾਂ ਮਿੰਦਰ ਬੋਲੀ
“ ਇਹਦੇ ਚ ਕੀ ਆ ਜਾਕੇ ਕਿਸੇ ਡਾਕਟਰ ਨੂੰ ਮਿਲ ਲਵੋ ਆਪੇ ਦੁੱਧ ਦਾ ਦੁੱਧ ਤੇ ਪਾਣੀ ਦਾ ਪਾਣੀ ਹੋ ਜੂ “
ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਰਾਣੀ ਕੁਝ ਨਾ ਬੋਲੀ ਤੇ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਜਾ ਕੇ ਆਪਣੀ ਭਾਬੀ ਕਰਮਜੀਤ ਨੂੰ ਫੂਨ ਲਾ ਲਿਆ
ਕਰਮਜੀਤ ਰਸੋਈ ਚ ਚਾਹ ਬਣਾਕੇ ਹਟੀ ਸੀ ਜਦੋਂ ਉਸਦਾ ਫੂਨ ਵੱਜਿਆ ਤੇ ਓਹ ਫੂਨ ਸਪੀਕਰ ਤੇ ਲਾ ਚਾਹ ਪੁਣਨ ਲੱਗ ਪਈ
“ ਹਾਂ ਮੇਰੀਏ ਨੰਨਣਦੇ ਅੱਜ ਕਿਵੇਂ ਮੇਰੀ ਯਾਦ ਆ ਗਈ “
ਤਾਂ ਅੱਗੋ ਰਾਣੀ ਕੁਝ ਨਾ ਬੋਲੀ ਬੱਸ ਰੋਈ ਗਈ ਰੋਈ ਗਈ
ਤਾਂ ਕਰਮ ਥੋੜਾ ਡਰ ਗਈ ਤੇ ਬੋਲੀ
“ ਕੀ ਗੱਲ ਹੋ ਗਈ ਰਾਣੀ ਚੁੱਪ ਕਰ ਜਾ ਤੇ ਗੱਲ ਦੱਸ “
ਪਰ ਰਾਣੀ ਬੱਸ ਰੋਈ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਬੋਲ ਰਹੀ ਸੀ
ਫਿਰ ਕੁਝ ਚਿਰ ਕਰਮਜੀਤ ਦੇ ਸਮਝਾਉਣ ਤੇ ਓਹ ਫੋੜੇ ਵਾਂਗ ਫਿੰਸ ਗਈ
ਉਹਨੇ ਓਹ ਸਭ ਗੱਲਾਂ ਆਪਣੀ ਭਰਜਾਈ ਕਰਮਜੀਤ ਨੂੰ ਦੱਸ ਦਿੱਤੀਆਂ ਜੋ ਉਸ ਨਾਲ ਏਸ ਘਰ ਚ ਆਉਣ ਬਾਅਦ ਹੋ ਰਹੀਆਂ ਸਨ, ਉਸਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਉਸਦੀ ਸੱਸ ਉਸਨੂੰ ਤਾਨੇ ਮਿਹਣੇ ਮਾਰਦੀ ਸੀ ਔਲਾਦ ਵਾਸਤੇ ।
ਤਾਂ ਸਭ ਕੁਝ ਸੁਣਕੇ ਕਰਮਜੀਤ ਬੋਲੀ
“ ਕਮਲੀਏ ਤੂੰ ਓਦਣ ਦੀ ਨਾ ਬੋਲੀ ਕਿ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਆਹ ਕੁਸ਼ ਹੁੰਦਾ ਓਸ ਘਰ ‘ਚ “
ਤਾਂ ਰਾਣੀ ਬੋਲੀ
“ ਭਾਬੀ ਮੈਂ ਸੋਚਿਆ ਸੀ ਜਬਾਕ ਹੋਣ ਨਾਲ ਸਭ ਠੀਕ ਹੋਜੂ ਪਰ.... ਜਵਾਕ ਈ ਨੀ ਹੋਇਆ “
ਤਾਂ ਕਰਮਜੀਤ ਬੋਲੀ
“ ਕੋਈ ਨਾ ਜਵਾਕ ਵੀ ਹੋਜੂ , ਜਵਾਕ ਵੀ ਦੇ ਦਉ ਰੱਬ , ਸਬਰ ਰੱਖੋ “
ਤਾਂ ਰਾਣੀ ਬੋਲੀ
“ ਮੇਰੀ ਸੱਸ ਨੂੰ ਸਬਰ ਹੈਨੀ ਭਾਬੀ , ਮੇਰੇ ਚ ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਆ “
ਏਨਾ ਕਹਿ ਓਹ ਫੇਰ ਰੋਣ ਲੱਗ ਪਈ ਤਾਂ ਕਰਮਜੀਤ ਬੋਲੀ
“ ਪ੍ਰੇਮ(ਰਾਣੀ ਦਾ ਘਰ ਵਾਲਾ )ਨੀ ਕੁਝ ਕਹਿੰਦਾ ਮਾਂ ਨੂੰ? “
ਤਾਂ ਰਾਣੀ ਗੁੱਸੇ ਚ ਬੋਲੀ
“ ਓਹਨੇ ਕੀ ਕਹਿਣਾ ਭਾਬੀ ਓਹ ਏਨੇ ਜੋਗਾ ਹੁੰਦਾ ਅਸੀਂ ਜਵਾਕ ਨਾ ਜੰਮ ਲੈਂਦੇ ਇੱਕ “
ਤਾਂ ਕਰਮਜੀਤ ਇਕਦਮ ਬੋਲੀ
“ ਤੂੰ ਖੁੱਲ ਕੇ ਦੱਸ ਰਾਣੀ ਮਸਲਾ ਕੀ ਆ , ਓਹ ਕਰਦਾ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਕੁਝ ਕ ਨਹੀਂ “
ਤਾਂ ਰਾਣੀ ਥੋੜਾ ਝਿਜਕ ਕੇ ਬੋਲੀ
“ ਓਹਦੇ ਤੋਂ ਕੁਝ ਨੀ ਹੁੰਦਾ ਭਾਬੀ ਬੱਸ ਦੋ ਤਿੰਨ ਮਿੰਟਾ ਬਾਅਦ ਈ ਮੇਰੇ ਵੱਲ ਪਾਸਾ ਕਰਕੇ ਪੈ ਜਾਂਦਾ ਮੁੜਕੇ ਮੈਂ ਬੱਸ ਪਈ ਉਂਗਲਾਂ ਮਾਰਦੀ ਰਹਿਨੀ ਆ “
ਤਾਂ ਕਰਮਜੀਤ ਬੋਲੀ
“ ਹੈ ਦੇਖਣ ਨੂੰ ਤਾਂ ਚੰਗਾ ਭਲਾ “
ਤਾਂ ਰਾਣੀ ਹਰਖ ਕੇ ਬੋਲੀ
“ ਚੰਗੇ ਭਲੇ ਨੂੰ ਕੀ ਚੱਟਣਾ ਭਾਬੀ ਜਦੋਂ ਆਪਣੀ ਤੀਮੀਂ ਹੀ ਨਾ ਰਮੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ ਬੰਦਾ “
ਤਾਂ ਸਭ ਕੁਝ ਸੋਚ ਵਿਚਾਰ ਕੇ ਕਰਮਜੀਤ ਬੋਲੀ
“ ਤੂੰ ਕੋਈ ਨੀ ਸਾਹ ਲੈ , ਚਿੰਤਾ ਨਾ ਕਰ , ਮੈਂ ਕਰਦੀਂ ਆ ਹੱਲ ਕੋਈ , ਪਹਿਲਾਂ ਮੈਂ ਜਨਾਨੀਆਂ ਦੇ ਗੁਪਤ ਰੋਗਾਂ ਦੀ ਮਾਹਰ ਡਾਕਟਰ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਦੀਆਂ ਫੇਰ ਤੈਨੂੰ ਫੂਨ ਕਰਦੀ ਆਂ ਵੀ ਤੇਰਾ ਕੀ ਹੱਲ ਹੁੰਦਾ “
ਏਨਾ ਕਹਿ ਕੇ ਓਹਨੇ ਫੂਨ ਕੱਟ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਨਾਲ ਦੀ ਨਾਲ ਹੀ ਡਾ ਸ਼ਿਵਾਨੀ ਨੂੰ ਫੂਨ ਕਰ ਲਿਆ
“ ਸ਼ਿਵਾਨੀ ਜੀ ਮੈਂ ਕਰਮ ਬੋਲ ਰਹੀ ਹਾਂ “
ਤਾਂ ਅਵਾਜ ਪਛਾਣ ਕੇ ਸ਼ਿਵਾਨੀ ਬੋਲੀ
“ ਹਾਂਜੀ ਕਰਮ ਕੈਸੀ ਹੋ ਆਪ , ਅਭੀ ਕਭੀ ਆਏ ਨਹੀਂ ਯਹਾਂ “
ਤਾਂ ਕਰਮ ਬੋਲੀ
“ ਹੁਣ ਕਦੇ ਆਉਣ ਦੀ ਲੋੜ ਹੀ ਨਹੀਂ ਪਈ ਜੀ “
ਤਾਂ ਸ਼ਿਵਾਨੀ ਬੋਲੀ
“ ਕੋਈ ਬਾਤ ਨਹੀਂ ਔਰ ਬਤਾਏ ਕੈਸੇ ਯਾਦ ਕਿਆ “
ਤਾਂ ਕਰਮ ਨੇ ਸਾਰੀ ਗੱਲ ਸ਼ਿਵਾਨੀ ਨੂੰ ਦੱਸੀ ਤਾਂ ਸ਼ਿਵਾਨੀ ਨੇ ਕਿਹਾ
“ ਦੇਖਿਏ ਅਗਰ ਉਨਕੇ ਪਤੀ ਜਲਦੀ ਡਿਸਚਾਰਜ ਹੋ ਜਾਤੇ ਹੈਂ ਤੋਂ ਇਸ ਕਾ ਮਤਲਬ ਯੇ ਨਹੀਂ ਕਿ ਵੋ ਬੱਚਾ ਪੈਦਾ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ ਕਿਉਕਿ ਕੀ ਜਲਦੀ ਡਿਸਚਾਰ ਹੋਨਾ ਅਲਗ ਬਾਤ ਹੈ ਔਰ ਬੱਚਾ ਨਾ ਹੋਨਾ ਅਲਗ , ਇਸਮੇ ਹੋ ਸਕਤਾ ਹੈ ਰਾਣੀ ਕੋ ਕੋਈ ਪ੍ਰੋਬਲਮ ਹੋ ਉਨਕੇ ਅੰਡੇਂ ਨਾ ਫੂਟ ਰਹੇ ਹੋਂ ਤੋਂ ਆਪ ਐਸਾ ਕੀਜੀਏ ਆਪ ਉਨੇ ਬੋਲੀਏ ਕਿ ਵੋ ਅਪਨਾ ਔਰ ਅਪਨੇ ਪਤੀ ਕਾ ਵੀਰਜ ਮੇਰੇ ਪਾਸ ਟੇਸਟ ਕੇ ਲਿਏ ਭੇਜੇ ਤੋਂ ਮੈਂ ਆਪਕੋ ਬਤਾਉਂਗੀ ਕਿ ਪਰੌਬਲਮ ਕਹਾਂ ਹੈ “
ਏਨਾ ਕਹਿ ਕੇ ਸ਼ਿਵਾਨੀ ਨੇ ਫੂਨ ਕੱਟ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਕਰਮਜੀਤ ਨੇ ਨਾਲ ਦੀ ਨਾਲ ਹੀ ਸਾਰੀ ਗੱਲ ਫੂਨ ਲਗਾਅ ਕੇ ਰਾਣੀ ਨੂੰ ਦੱਸ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਰਾਣੀ ਕਰਮਜੀਤ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣ ਰਾਤ ਦਾ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਰਨ ਲੱਗ ਪਈ
(ਨਾਨਕਾ ਘਰ )
ਜਦੋਂ ਦਾ ਕਰਮਜੀਤ ਨੂੰ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਠੋਕਿਆ ਸੀ ਉਸਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਹਦੀ ਸੰਗ ਸ਼ਰਮ ਬਿਲਕੁੱਲ ਚੱਕੀ ਗਈ ਸੀ , ਬਲਵਿੰਦਰ ਦੇ ਜਾਣ ਬਾਅਦ ਓਹ ਰਮਨ ਨੂੰ ਨੰਗੀ ਕਰ ਠੋਕਦਾ ਰਹਿੰਦਾ
ਦੁਪਹਿਰ ਦਾ ਵੇਲਾ ਸੀ ਪਿੰਦਾ ਘਰ ਵਿੱਚ ਇਕੱਲਾ ਸੀ , ਬਲਵਿੰਦਰ ਆਪਣੇ ਵਿਆਹ ਦੀਆਂ ਤਿਆਰੀਆਂ ਵਿੱਚ ਰੁਝਿਆ ਕਰਕੇ ਘਰ ਰਾਤ ਨੂੰ ਆਉਂਦਾ ਸੀ ਜਾਂ ਸ਼ਹਿਰੋਂ ਸਿੱਧਾ ਖੇਤ ਜਾ ਬੜਦਾ ਜਿੱਥੋਂ ਮੁੜਕੇ ਓਹ ਸਵੇਰ ਤਾਈ ਘਰ ਆਉਂਦਾ ਸੀ
ਰਮਨ ਕਾਲਜ ਤੋਂ ਆ ਗਈ ਸੀ ਤੇ ਬੱਸ ਤੋਂ ਉਤਰ ਘਰ ਆਉਣ ਤੱਕ ਓਹੀ ਸਭ ਦੀਆਂ ਤਾੜ ਦੀਆਂ ਨਜ਼ਰਾਂ ਮਗਰ ਮੁੰਡਿਆ ਦੇ ਗੇੜੇ ਤੇ ਰਮਨ ਦਾ ਹਿਚਕੋਲੇ ਖਾ ਖਾ ਤੁਰਨਾ , ਰਮਨ ਨੂੰ ਲੱਨ ਮਿਲ ਗਿਆ ਸੀ ਤੇ ਉਹ ਬੱਸ ਓਹ ਬਾਹਰ ਮੁੰਡਿਆ ਨੂੰ ਸਤਾਅ ਰਹੀ ਸੀ
ਰਮਨ ਘਰ ਅੰਦਰ ਆਉਣ ਸਾਰ ਰੋਜ ਵਾਂਗ ਹੀ ਕੁੰਡਾ ਲਾ ਦਿੰਦੀ ਹੈ ਤੇ ਕਾਲੇ ਰੰਗੇ ਦੇ ਸਲਵਾਰ ਕਮੀਜ ਵਿੱਚ ਉਹ ਬਹੁਤ ਸੈਕਸੀ ਲੱਗ ਰਹੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਤੇ ਬਰਾਂਡੇ ਚ ਫਿਰ ਦੇ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਇਗਨੋਰ ਮਾਰ ਸਿੱਧਾ ਅੰਦਰ ਲੰਘਣ ਲੱਗਦੀ ਹੈ
ਤੁਰੀ ਜਾਂਦੀ ਦੇ ਹਿੱਲਦੇ ਚਿੱਤੜਾ ਵੱਲ ਜਦ ਪਿੰਦੇ ਦੀ ਨਿਗਾਹ ਗਈ ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਰਮਨ ਨੂੰ ਅਵਾਜ ਮਾਰੀ
ਤਾਂ ਜਦ ਰਮਨ ਪਿੱਛੇ ਮੁੜਕੇ ਝਾਕੀ ਤਾਂ ਪਿੰਦੇ ਕੱਛੇ ਚੋਂ ਲੱਨ ਕੱਢ ਉਸ ਵੱਲ ਵੇਖ ਹਿਲਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤਾਂ ਰਮਨ ਅੰਦਰ ਬੜ ਗਈ ਤੇ ਪਿੰਦਾ ਕੁਝ ਸਮੇਂ ਬਾਅਦ ਅੰਦਰ ਜਾ ਬੜਿਆ
ਅੰਦਰ ਰਮਨ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਅੱਗੇ ਖੜੀ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਨਿਹਾਰ ਰਹੀ ਸੀ ਤਾਂ ਪਿੰਦਾ ਨੰਗਾ ਹੀ ਉਸ ਦੇ ਮਗਰ ਆ ਖੜਿਆ ਤੇ ਮਗਰ ਖੜੇ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਵਿੱਚ ਦੀ ਵੇਖ ਰਮਨ ਹੱਸੀ ਤੇ ਘੁੰਮ ਕੇ ਉਸ ਨੂੰ ਜੱਫੀ ਪਾ ਲਈ
ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਝੱਟ ਦੇਣੇ ਸਲਵਾਰ ਦਾ ਨਾਲਾ ਖੋਲ ਦਿੱਤਾ ਕਾਲੀ ਸਲਵਾਰ ਰਮਨ ਦੇ ਗਿੱਟਿਆ ‘ਚ ਡਿੱਗ ਪਈ ਤੇ ਰਮਨ ਦੀਆਂ ਗੋਰੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਚਮਕਣ ਲੱਗੀਆਂ ਫੇਰ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਹੌਲੀ ਦੇਣੇ ਉਸਦੀ ਕਮੀਜ ਉਤਾਰ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਹੁਣ ਉਹ ਸਿਰਫ ਬ੍ਰਾ ਤੇ ਪੇਂਟੀ ਵਿੱਚ ਵਿੱਚ ਸੀ ਹੁਣ ਪਿੰਦੇ ਰਮਨ ਨੂੰ ਘੁੱਟ ਕੇ ਜੱਫੀ ਚ ਲੈ ਲਿਆ ਤੇ ਰਮਨ ਉਸਦੀਆਂ ਬਾਹਾਂ ਚ ਬੱਸ ਤੜਫੀ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿੰਨਾ ਚਿਰ ਉਹ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਅੱਗੇ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਮਸਲਦੇ ਰਹੇ ਫਿਰ ਜਦੋਂ ਦੋਹਾਂ ਦੀ ਅੱਗ ਸਿਖਰ ਤੇ ਹੋਈ ਤਾਂ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਰਮਨ ਨੂੰ ਬੈੱਡ ਉੱਪਰ ਸੈੱਟ ਲਿਆ ਤਾਂ ਰਮਨ ਬੋਲੀ
“ ਅੱਜ ਮੈਂ ਲੱਨ ਚੁੰਘਣਾ ਤੇਰਾ “
ਤਾਂ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਕੋਲ ਪਈ ਸ਼ਹਿਦ ਦੀ ਸ਼ੀਸ਼ੀ ਚੱਕਰ ਕਾਫੀ ਸਾਰਾ ਸ਼ਹਿਦ ਆਪਣੇ ਲੱਨ ਤੇ ਮਲ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਰਮਨ ਉਸ ਨੂੰ ਚੱਟਣ ਲੱਗ ਪਈ
ਜਦੋਂ ਦੀ ਪਿੰਦੇ ਦੀ ਲਾਟਰੀ ਖੁੱਲੀ ਸੀ ਓਹ ਆਪਣੀ ਭੂਆ ਕਰਮਜੀਤ ਦੇ ਮੁੰਡੇ ਜੱਸੇ ਤੋਂ ਪੁੱਛ ਪੁੱਛ ਕਈ ਦੇਸੀ ਦਵਾਈ ਖਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਜਿਸ ਨਾਲ ਉਸਦਾ ਸਟੈਮਨਾ ਬਹੁਤ ਵਧ ਗਿਆ ਸੀ ਪਰ ਜੱਸੇ ਵਿਚਾਰ ਨੂੰ ਕੀ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਦਵਾਈ ਉਸਦੀ ਹੋਰ ਕਿਸੇ ਤੇ ਨਹੀਂ ਉਸਦੀ ਹੀ ਭੈਣ ਤੇ ਵਰਤੀ ਜਾ ਰਹੀ ਹੈ
ਰਮਨ ਨੇ ਕਾਫੀ ਚਿਰ ਚੂਪੇ ਮਾਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਪਿੰਦੇ ਦਾ ਲੱਨ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ ਤਾਂ ਪਿੰਦਾ ਸਿੱਧਾ ਉਸ ਦੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਚ ਆ ਗਿਆ ਕਿਉਕਿ ਅੱਜ ਉਸ ਦਾ ਫੁੱਦੀ ਚੱਟਣ ਦਾ ਕੋਈ ਮੂਡ ਨਹੀਂ ਸੀ
ਉਸ ਨੇ ਰਮਨ ਦੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਮੋਢਿਆਂ ਤੇ ਰੱਖੀਆਂ ਤੇ ਘੱਸੇ ਮਾਰਨ ਲੱਗਾ ਘੱਸੇ ਖਾਂਦੀ ਰਮਨ ਬੋਲੀ
“ ਪਿੰਦੇ ਤੇਰੀ ਲਾਟਰੀ ਲੱਗਣ ਵਾਲੀ ਆ “
ਤਾਂ ਰਮਨ ਦੇ ਘੱਸੇ ਮਾਰਦਾ ਪਿੰਦਾ ਬੋਲਿਆ
“ ਕਿਉਂ ? “
ਤਾਂ ਰਮਨ ਬੋਲੀ
“ ਕੱਲ ਸਨਦੀਪ ਤੇ ਜਸਲੀਨ ਦਾ ਫੂਨ ਆਇਆ ਸੀ (ਕਮਲਜੀਤ ਦੀਆਂ ਕੁੜੀਆਂ ) ਉਹ ਕਹਿੰਦੀਆਂ ਅਸੀੰ ਕੱਲ ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਆਵਾਂਗੀਆਂ ਤੇ ਐਤਵਾਰ ਰਹਿ ਕੇ ਸੌਮਵਾਰ ਚਲੀਆਂ ਜਾਂਵਾਗੀਆਂ “
ਤਾਂ ਖੁਸ਼ ਹੋਇਆ ਪਿੰਦਾ ਹੋਰ ਜੋਰ ਨਾਲ ਘੱਸੇ ਮਾਰਨ ਲੱਗਿਆ ਤੇ ਬੋਲਿਆ
“ ਪਰ ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ ਮਨਾਵੇਂਗੀ ਕਿਵੇਂ “
ਤਾਂ ਆਪਣੀ ਫੁੱਦੀ ਮਸਲਦੀ ਰਮਨ ਬੋਲੀ
“ ਵੇ ਬਥੇਰੀਆਂ ਤੱਤੀਆਂ ਨੇ ਓਹੋ , ਤੈਨੂੰ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿਹੜੇ ਕਿਹੜੇ ਪੱਤਣਾ ਤੇ ਤਾਰੀ ਲਾ ਗਈਆਂ , ਇਹ ਤਾਂ ਮੈਂ ਹੀ ਵਰਜਨ ਟੱਕਰਗੀ ਤੈਨੂੰ ਹੋਰ ਨਾ ਕਿਸੇ ਤੋਂ ਆਸ ਕਰੀਂ ਆਪਣੀ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰੀ ‘ਚ “
ਤਾਂ ਪਿੰਦਾ ਹੈਰਾਨ ਹੋਇਆ ਇੱਕ ਮਿੰਟ ਲਈ ਰੁਕ ਗਿਆ ਤੇ ਬੋਲਿਆ
“ ਅੱਛਾ ਮੈਂ ਤਾਂ ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ ਜਵਾਕੜੀਆਂ ਸਮਝਦਾ ਸੀ “
ਤਾਂ ਥੱਲੋਂ ਘੱਸਾ ਮਾਰਦੀ ਰਮਨ ਬੋਲੀ
“ ਸਾਲਾ ਜਵਾਕੜੀਆਂ ਕਿੱਡੇ ਕਿੱਡੇ ਤਾਂ ਚਿੱਤੜ ਕਰੀ ਫਿਰਦੀਆਂ ਓਹੋ ਹਜੇ ਜਵਾਕੜੀਆਂ ਲਗਦੀਆਂ ਤੈਨੂੰ “
ਤਾਂ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਪੋਜ ਬਦਲ ਰਮਨ ਨੂੰ ਕੋਡੀ ਕਰ ਲਿਆ ਤੇ ਬੈੱਡ ਦੀ ਢੋ ਫੜ ਘੱਸੇ ਮਾਰਨ ਲੱਗਿਆ ਤੇ ਬੋਲਿਆ
“ ਅਹਿਜੇ ਕਿਹੜੇ ਪੱਤਣਾ ਤੇ ਤਾਰੀ ਲਾ ਗਈਆਂ “
ਤਾਂ ਰਮਨ ਬੋਲੀ
“ ਸਨਦੀਪ ਤਾਂ ਟੂਰ ਦਾ ਬਹਾਨਾਂ ਲਾਕੇ ਕਈ ਬਾਰ ਆਪਣੇ ਆਸਕ ਨਾਲ ਚਾਰ ਚਾਰ ਦਿਨ ਚੰਡੀਗੜ ਰਹੀ ਆ ਤੇ ਜਸਲੀਨ ਨੇ ਹਜੇ ਸ਼ਾਇਦ ਇੱਕ ਅੱਧ ਵਾਰ ਹੀ ਦਿੱਤੀ ਆਂ ਆਪਣੇ ਆਸ਼ਕ ਨੂੰ , ਪਰ ਹੁਣ ਦੋਵਾਂ ਦਾ ਬਰੇਕ ਅੱਪ ਹੋਇਆ ਵਿਆ ਤੇ ਹੁਣ ਆਪਾਂ ਘਰ ਦੀ ਮੁਰਗੀ ਘਰੇ ਈ ਪਕਾਵਾਂਗੇ , ਚਲਾ ਲਵੇਂਗਾ ਤਿੰਨ ਤਿੰਨ ਕੱਠੀਆਂ “
ਤਾਂ ਪਿੰਦਾ ਜਿਸ ਦਾ ਕੀ ਕੰਮ ਹੋਣ ਤੇ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਰਮਨ ਵੀ ਪੂਰੀ ਕਗਾਰ ਤੇ ਸੀ ਜੋਰ ਜੋਰ ਨਾਲ ਘੱਸੇ ਮਾਰਨ ਲੱਗਿਆ ਤੇ ਬੋਲਿਆ
“ ਚਿੰਤਾ ਨਾ ਮੈਂ ਤਾਂ ਛੇ ਦੀਆਂ ਛੇ ਸਾਂਭ ਲੈਣੀਆਂ “
ਤਾਂ ਹੈਰਾਨ ਹੋਈ ਰਮਨ ਪਿੱਛੇ ਮੁੜਕੇ ਦੇਖਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ
“ ਕੁੱਤਿਆ ਕੋਈ ਤਾਂ ਛੱਡਦੇ “
ਤਾਂ ਡੋਡੇ ਤੱਕ ਲੱਨ ਬਾਹਰ ਕੱਢ ਘੱਸੇ ਮਾਰਦਾ ਪਿੰਦਾ ਬੋਲਿਆ
“ ਦੋ ਤਾਂ ਸਾਂਭ ਲਈਆਂ ਦੋ ਤੂੰ ਸੰਭਾਅ ਦੇਣੀਆਂ ਤੇ ਬੱਸ ਦੋ ਰਹਿ ਜਾਣੀਆਂ”
ਰਮਨ ਛੁਟਦੀ ਛੁਟਦੀ ਬੋਲੀ
“ਆਹਹਹਹਹਹਹਹ ਇੱਕ ਤਾਂ ਮੈਂ ਹੋ ਆਹਹਹਹਹ ਤੇ ਦੂਜੀ ਕੌਣਣਣਣੱ ? “
ਤਾਂ ਉਸਦੇ ਅੰਦਰ ਆਪਣਾ ਮਾਲ ਛੱਡਦਾ ਪਿੰਦਾ ਬੋਲਿਆ
“ ਓਹੀ ਜਿਹੜੀ ਤੇਰੇ ਬਾਅਦ ਆਈ ਸੀ “
ਤਾਂ ਰਮਨ ਦੀ ਹੈਰਾਨ ਦੀ ਹੱਦ ਨਾ ਰਹੀ ਤੇ ਬੋਲੀ
“ ਮੰਮੀ “
ਤਾਂ ਸਿੱਧੀ ਹੁੰਦੀ ਰਮਨ ਵੱਲ ਅੱਖ ਮਾਰਕੇ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਕਿਹਾ
“ ਹਾਂ “
ਤਾਂ ਰਮਨ ਦਾ ਹੱਥ ਆਟੋ ਮੈਟਕ ਮੂੰਹ ਤੇ ਜਾ ਬੜਿਆ ਤੇ ਬੋਲੀ
“ ਤੂੰ ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਕੁੱਤਾ ਨਿੱਕਲਿਆ ਤੂੰ ਕਿਵੇਂ ਲੈ ਗਿਆ ਮੰਮੀ ਦੀ “
ਤਾਂ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਉਸ ਰਾਤ ਵਾਲੀ ਸਾਰੀ ਗੱਲ ਸੁਣਾਈ ਤਾਂ ਰਮਨ ਬੋਲੀ
“ ਤੂੰ ਏਨੇ ਦਿਨਾਂ ਦਾ ਮੈਂਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ “
ਤਾਂ ਪਿੰਦਾ ਬੋਲਿਆ
“ਤੂੰ ਕਿਹੜਾ ਸਨਦੀਪ ਤੇ ਜਸਲੀਨ ਦਾ ਦੱਸਿਆ ਸੀ “
ਤਾਂ ਦੋਵੇਂ ਹੱਸ ਪਏ ਤੇ ਪਿੰਦਾ ਬੋਲਿਆ
“ ਤੇ ਇੱਕ ਹੋਰ ਗੱਲ ਕਮਲ ਭੂਆ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਨੰਗਿਆ ਨੂੰ ਫੜ ਲਿਆ ਸੀ “
ਤਾਂ ਰਮਨ ਹੈਰਾਨ ਰਹਿ ਗਈ ਤੇ ਬੋਲੀ
“ ਮਾਸੀ ਕਦੋਂ ਆ ਗਈ ਸੀ ਏਥੇ ? “
ਤਾਂ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਉਸ ਦਿਨ ਸਵੇਰ ਵਾਲੀ ਸਾਰੀ ਗੱਲ ਸੁਣਾਈ ਤਾਂ ਰਮਨ ਬੋਲੀ
“ ਮਾਸੀ ਕਿਵੇਂ ਬਚਗੀ ਤੈਥੋਂ “
ਤਾਂ ਪਿੰਦਾ ਬੋਲਿਆ
“ ਬੱਸ ਉਸ ਰਾਤ ਪਾਰਸ ਆਕੇ ਲੈ ਗਿਆ ਸੀ ਉਸਨੂੰ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਓਹਦਾ ਵੀ ਕੰਮ ਕਰਦੇਣਾ ਸੀ “
ਰਮਨ ਕਿੰਨਾ ਦੇਰ ਸੋਚਦੀ ਰਹੀ ਤੇ ਬੋਲੀ
“ ਆਪਣੇ ਬਾਰੇ ਪਤਾ ਮਾਸੀ ਨੂੰ ? “
ਤਾਂ ਪਿੰਦਾ ਬੋਲਿਆ
“ ਨਹੀਂ “
ਤਾਂ ਰਮਨ ਬੋਲੀ
“ ਪਰ ਮਾਸੀ ਨੂੰ ਤਾਂ ਲੱਨ ਦੀਆ ਜਿਆਦਾ ਲੋੜ ਆ ਮਾਸੜ ਮਰੇ ਨੂੰ ਪੰਜ ਸਾਲ ਜੋ ਹੋ ਗਏ “
ਤਾਂ ਕੱਪੜੇ ਨਾਲ ਆਪਣਾ ਲੱਨ ਸਾਫ ਕਰ ਰਮਨ ਨੂੰ ਕੱਪੜਾ ਫੜਾਉਂਦਾ ਪਿੰਦਾ ਬੋਲਿਆ
“ ਕੋਈ ਨੀ ਓਹ ਘਾਟ ਮੈਂ ਪੂਰੀ ਕਰ ਦੇਵਾਂਗਾ “
(ਕਮਲਜੀਤ ਦਾ ਘਰ )
ਜਿਸ ਵੇਲੇ ਪਿੰਦਾ ਤੇ ਰਮਨ ਨਾਨਕੇਘਰ ਨੰਗੇ ਪਏ ਮਾਸੀ ਨੂੰ ਲੱਨ ਮਿਲਣ ਦੀ ਫਿਕਰ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ ਓਸ ਸਮੇਂ ਕਮਲ ਘਰ ਦੇ ਮਗਰ ਸੰਜੀਵ ਦੀ ਕੋਠੀ ਚ
ਕੋਡੀ ਹੋਈ ਖੜੀ ਸੀ
ਸੰਜੀਵ ਜਦੋਂ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਦਾ ਬਾਰ ਭੇੜ ਕੇ ਮੁੜਿਆ ਤਾਂ ਘੋੜੀ ਬਣੀ ਕਮਲ ਵੱਲ ਵੇਖ ਕੇ ਬੋਲਿਆ
“ ਬੀਬੀ ਬੜੀ ਆਗ ਹੈ ਤੁਮਮੇਂ “
ਤਾਂ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਹੱਥ ਫੇਰਦੀ ਕਮਲ ਬੋਲੀ
“ ਵੇ ਟੈਮ ਨਾ ਲਾ ਪਾਰਸ ਘਰੇ ਆ ਛੇਤੀ ਪਾ ਦੇ “
ਤਾਂ ਸੰਜੀਵ ਬੋਲਿਆ
“ ਤਬੀ ਤੋਂ ਬੋਲਾ ਥਾਂ ਬੀਬੀ ਜੀ ਬਹਾਂ ਜੰਗਲ ਮੇਂ ਚਲਤੇ ਹੈਂ ਐਸੇ ਮਜਾ ਨਹੀਂ ਆਤਾ “
ਤਾਂ ਕਮਲ ਬੋਲੀ
“ ਵੇ ਓਥੇ ਫੇਰ ਕਿਸੇ ਦਿਨ ਚੱਲਾਂਗੇ ਤੂੰ ਹੁਣ ਤਾਂ ਕਰਲਾ ਅੱਗ ਲੱਗੀ ਪਈ ਆ “
ਤਾਂ ਸੰਜੀਵ ਮਗਰ ਆਇਆ ਤੇ ਅੰਗੂਠੇ ਦੀ ਦਾਬ ਨਾਲ ਡੋਡਾ ਅੰਦਰ ਪਾ ਕੇ ਘੱਸੇ ਮਾਰਨ ਲੱਗਿਆ
ਸੰਜੀਵ ਤੇ ਕਮਲ ਦਾ ਏਦਾਂ ਹੀ ਸੀ ਜਦੋਂ ਇੱਕ ਦੋ ਦਿਨਾਂ ਬਾਅਦ ਮੌਕਾ ਮਿਲਦਾ ਤਾਂ ਯੱਕਾ ਜੋੜ ਲੈਦੇ , ਜਦ ਕੋਈ ਨਾ ਕੋਈ ਘਰੇ ਹੁੰਦਾ ਸੀ ਤਾਂ ਅੱਖ ਬਚਾ ਕੇ ਕਮਲ ਘਰ ਦੇ ਕਿਸੇ ਖੂੰਜੇ ਕੋਡੀ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਤੇ ਸੰਜੀਵ ਉਸਦਾ ਪਾਣੀ ਕਢਵਾਅ ਦਿੰਦਾ ਪਰ ਸੰਜੀਵ ਲੰਬੀ ਰੇਸ ਦਾ ਘੋੜਾ ਸੀ ਉਸਦੀ ਤਾਂ ਰੀਜ ਸੀ ਕਿ ਜੰਗਲ ਵਾਲੇ ਕਮਰੇ ਚ ਦੋ ਤਿੰਨ ਘੰਟੇ ਲੱਗਣ ਪਰ ਓਦਰ ਜਾਣਦਾ ਪਰੋਗਰਾਮ ਕਿਸੇ ਨਾ ਕਿਸੇ ਦੇ ਘਰੇ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਠੱਪ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਸੀ
ਸੰਜੀਵ ਲਗਾਤਾਰ ਘੱਸੇ ਮਾਰੀ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਕਮਲ ਹਰ ਘੱਸੇ ਦੇ ਨਾਲ ਸਿਸਕ ਉੱਠਦੀ ਸੀ
ਕਰੀਬ ਪੰਦਰਾਂ ਮਿੰਟ ਘੋੜੀ ਬਣਾਕੇ ਚੋਦਣ ਬਾਅਦ ਸੰਜੀਵ ਬੋਲਿਆ
“ ਬੀਬੀ ਜੀ ਬੜੀ ਬੀਬੀ (ਕਰਮਜੀਤ ) ਕਬ ਆਏਂਗੀ “
ਤਾਂ ਕਮਲ ਬੋਲੀ
“ ਵੇ ਓਹ ਵੀ ਆਜੂ ਹੁਣ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਸਰਦਾ ਨੀ ਤੇਰਾ “
ਤੇ ਚਿੱਤੜਾ ਤੇ ਥੱਪੜ ਮਾਰਦਾ ਸੰਜੀਵ ਬੋਲਿਆ
“ ਐਸੀਂ ਬਾਤ ਨਹੀਂ ਹੈ ਬੀਬੀ ਜੀ ਆਪਕਾ ਅਪਨਾ ਮਜਾ ਹੈ ਔਰ ਉਨਕਾ ਅਪਨਾ “
ਇਹ ਕਹਿ ਕੇ ਸੰਜੀਵ ਹੋਰ ਜੋਰ ਨਾਲ ਘੱਸੇ ਮਾਰਨ ਲੱਗ ਪਿਆ ਤੇ ਕਮਲ ਬੋਲੀ
“ ਕੋਈ ਨੀ ਕਰਦੀਆਂ ਹੱਲ ਤੇਰਾ ਵੀ “
ਏਨਾ ਕਹਿ ਕੇ ਓਹ ਚੁੱਪ ਕਰ ਗਈ ਤੇ ਕਰੀ ਦਸ ਮਿੰਟ ਹੋਰ ਚੁਦਣ ਬਾਅਦ ਕਮਲ ਦੀ ਕੰਮ ਹੋ ਗਿਆ ਤੇ ਨਾਲ ਹੀ ਸੰਜੀਵ ਵੀ ਝੜ ਗਿਆ
ਕੁਝ ਚਿਰ ਸੰਜੀਵ ਕਮਲ ਨੂੰ ਚੂਸਦਾ ਰਿਹਾ ਤੇ ਫਿਰ ਕਮਲ ਆਪਣੇ ਕੱਪੜੇ ਪਾ ਕੇ ਬਾਹਰ ਆ ਗਈ
ਕਮਲ ਨੇ ਹਲੇ ਤੱਕ ਕਰਮਜੀਤ ਨੂੰ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਦੱਸਿਆ ਸੀ ਕਿ ਸੰਜੀਵ ਨੇ ਓਹਨਾਂ ਦੀ ਵੀਡਿਓ ਬਣਾ ਲਈ ਹੈ ਤੇ ਉਹ ਹੁਣ ਸੰਜੀਵ ਦਾ ਪੰਘੂੜਾ ਝੂਟਦੀ ਹੈ ਤੇ ਸੰਜੀਵ ਕਰਮਜੀਤ ਨੂੰ ਵੀ ਆਪਣੀ ਬਣਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਏ
ਕਮਲ ਕੁਝ ਇਸ ਗੱਲ ਲਈ ਸ਼ਰਮ ਖਾ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਉਸ ਨੇ ਕਰਮਜੀਤ ਨੂੰ ਉਸ ਵਖਤ ਬਹੁਤ ਝਾੜਾਂ ਪਾਈਆਂ ਸਨ ਜਦੋਂ ਉਸ ਨੂੰ ਪਿੰਦੇ ਨਾਲ ਵੇਖਿਆ ਸੀ
ਪਰ ਹੁਣ ਹੋਰ ਉਹ ਸੰਜੀਵ ਨੂੰ ਲਾਰੇ ਨਹੀਂ ਲਾ ਸਕਦੀ ਸੀ ਉਸ ਨੂੰ ਦੱਸਣਾ ਹੀ ਪੈਣਾ ਸੀ
(ਕੈਲੇ ਦੀ ਕੁੜੀ ਰਾਣੀ ਦੇ ਘਰ )
ਰਾਣੀ ਸਾਰਾ ਕੰਮ ਨਬੇੜ ਕੇ ਅੰਦਰ ਜਾ ਬੜੀ ਸੀ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਚ ਤੇ ਉਹ ਬੈਠੀ ਆਪਣੇ ਘਰ ਵਾਲੇ ਪ੍ਰੇਮ ਦਾ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਆਵੇ ਤੇ ਸੈਕਸ ਕਰਨ ਬਾਅਦ ਓਹ ਦੋਵਾਂ ਦਾ ਵੀਰਜ ਡੱਬੀ ਵਿੱਚ ਪਾ ਕੱਲ ਨੂੰ ਚੈੱਕ ਅੱਪ ਲਈ ਲੈ ਕੇ ਜਾਵੇ
ਕੁਝ ਚਿਰ ਬਾਅਦ ਪ੍ਰੇਮ ਆਇਆ ਤਾਂ ਰਾਣੀ ਨੂੰ ਇਝ ਬੈਠੀ ਦੇਖ ਪੁੱਛਿਆ
“ ਕਿਵੇਂ ਡਾਰਲਿੰਗ ਤੂੰ ਇਝ ਬੈਠੀ ਏ “
ਤਾਂ ਰਾਣੀ ਕੁਝ ਨਖਰੇ ਚ ਬੋਲੀ
“ ਮੈੰ ਤਾਂ ਬੈਠਣਾ ਹੀ ਆਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਤਾਂ ਕੋਈ ਫਿਕਰ ਨੀ ਮੇਰੀ “
ਤਾਂ ਉਸ ਦੇ ਕੋਲ ਨੂੰ ਆ ਕੇ ਪ੍ਰੇਮ ਬੋਲਿਆ
“ ਫਿਕਰ ਕਿਉਂ ਨੀ ਗੱਲ ਤਾਂ ਦੱਸ “
ਤਾਂ ਰਾਣੀ ਬੋਲੀ
“ ਕਿੰਨਾ ਚਿਰ ਹੋ ਗਿਆ ਵਿਆਹ ਨੂੰ , ਜਵਾਕ ਨੂੰ ਤਰਸੀ ਪਈ ਆਂ ਮੈਂ ਤਾਂ “
ਤਾਂ ਪ੍ਰੇਮ ਬੋਲਿਆ
“ ਕੋਈ ਨੀ ਜਵਾਕ ਵੀ ਹੋਜੂ , ਹਜੇ ਤਾਂ ਆਪਾਂ ਸਵਾਦ ਲੈਣਾ “
ਤਾਂ ਰਾਣੀ ਬੋਲੀ
“ ਬਹੁਤ ਹੋ ਗਿਆ ਸਵਾਦ ਹੁਣ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਦੋਵਾਂ ਦਾ ਵੀਰਜ ਕੱਲ ਨੂੰ ਡਾਕਟਰ ਕੋਲ ਲੈ ਕੇ ਜਾਣਾ “
ਇਹ ਸੁਣਕੇ ਪ੍ਰੇਮ ਥੋੜਾ ਹੈਰਾਨ ਜਿਹਾ ਹੋ ਗਿਆ ਤੇ ਫਿਰ ਰਾਣੀ ਨੇ ਕਰਮ ਭਾਬੀ ਆਲੀ ਸਾਰੀ ਗੱਲ ਪ੍ਰੇਮ ਨੂੰ ਦੱਸੀ ਤਾਂ ਪ੍ਰੇਮ ਨੇ ਵੀ ਹਾਮੀ ਭਰ ਦਿੱਤੀ
ਫਿਰ ਰਾਣੀ ਨੇ ਆਪਣੀ ਸਲਵਾਰ ਤੇ ਕਮੀਜ ਉਤਾਰ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਬ੍ਰਾ ਪੇਟੀਂ ਉਤਾਰ ਅਲਫ ਨੰਗੀ ਹੋ ਗਈ
ਰਾਣੀ ਦੀ ਜਵਾਨੀ ਦੇਖ ਇਝ ਲਗਦਾ ਸੀ
ਜਿਵੇਂ ਲਗੂਰ ਹੱਥ ਅੰਗੂਰ ਆ ਗਿਆ ਹੋਵੇ
ਰਾਣੀ
ਰਾਣੀ ਗਾਜਰ ਵਰਗੀ ਰੰਨ ਸੀ ਪਰ ਪ੍ਰੇਮ ਓਹਨਾ ਹੀ ਫੁਸੜ ਬੰਦਾ ਸੀ ਉਸਤੋ। ਰਾਣੀ ਵਰਗੀ ਤੀੰਮੀਂ ਸਾਂਭਣੀ ਔਖੀ ਹੋਈ ਪਈ ਸੀ
ਰਾਣੀ ਨੂੰ ਨੰਗੀ ਦੇਖ ਪ੍ਰੇਮ ਨੇ ਦਵਾ ਦਵ ਕੱਪੜੇ ਲਾਹ ਦਿੱਤੇ
ਰਾਣੀ ਦਾ ਕੋਈ ਇੰਟਰਸ ਨਹੀਂ ਸੀ ਓਹਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਇਹਦੇ ਤੋਂ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾ ਤਾਂ ਓਹ ਆਪਹੀ ਬੈੱਡ ਤੇ ਲੱਤਾ ਚੱਕ ਪੈ ਗਈ ਤੇ ਪ੍ਰੇਮ ਹੌਕਦਾ ਹੋਇਆ ਉਸਦੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਚ ਆ ਗਿਆ ਤੇ ਆਪਣੇ ਛੋਟੇ ਜਿਹੇ ਪਸਤੌਲ ਨਾਲ ਗੋਲਿਆਂ ਚਲਾਉਣ ਲੱਗਿਆ
ਜਦੋਂ ਪ੍ਰੇਮ ਨੇ ਰਾਣੀ ਦੇ ਪਾਇਆ ਤਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਥੋੜਾ ਜਿਹਾ ਅਹਿਸਾਸ ਹੋਇਆ ਤੇ ਪ੍ਰੇਮ ਡੇਡ ਕ ਮਿੰਟ ਵਿੱਚ ਝੜ ਕੇ ਲੰਮਾ ਪੈ ਗਿਆ
ਤਾਂ ਰਾਣੀ ਛੇਤੀ ਛੇਤੀ ਉੱਠੀ ਤੇ ਫੁੱਦੀ ਚੋਂ ਨਿੱਕਲਦਾ ਮਜਾ ਡੱਬੀ ਚ ਭਰ ਇੱਕ ਗੈਸ ਨਾਲ ਭਰੇ ਡੱਬੇ ਚ ਰੱਖ ਦਿੱਤ ਤਾਂ ਜੋ ਵੀਰਜ ਖਰਾਬ ਨਾ ਹੋਵੇ ਤੇ ਖੁਦ ਮੁਬਾਇਲ ਤੇ ਪੋਰਨ ਮੂਵੀ ਦੇਖ ਫਿੰਗਰਿੰਗ ਕਰਨ ਲੱਗੀ
ਪ੍ਰੇਮ ਸਭ ਕੁਝ ਜਾਣਦਾ ਵੀ ਅਣ ਜਾਣ ਬਣ ਪਿਆ ਰਿਹਾ ਤੇ ਰਾਣੀ ਕੁਝ ਚਿਰ ਬਾਅਦ ਝੁਟ ਗਈ ਤੇ ਆਪਣਾ ਵੀ ਵੀਰਜ ਸ਼ਾਂਭ ਕੇ ਸੌਂ ਗਈ
ਅਗਲਾ ਦਿਨ
ਸਵੇਰੇ ਉੱਠਣ ਸਾਰ ਤਿਆਰ ਹੋ ਕੇ ਰਾਣੀ ਸ਼ਹਿਰ ਪਹੁੰਚ ਗਈ ਜਿੱਥੇ ਕਰਮਜੀਤ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਉਸਦਾ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ ਰਾਣੀ ਨੂੰ ਆਉਂਦੀ ਦੇਖ ਕਰਮਜੀਤ ਅੱਗੇ ਹੋਏ ਤੇ ਉਸਨੂੰ ਜੱਫੀ ਚ ਲੈ ਲਿਆ
ਕਰਮਜੀਤ ਦੀ ਚਾਹੇ ਰਾਣੀ ਨਣਦ ਲਗਦੀ ਸੀ ਪਰ ਪਿਆਰ ਓਹਨਾਂ ਦਾ ਭੈਣਾ ਵਰਗਾ ਸੀ ਜੱਫੀ ਚ ਲੈ ਕਰਮ ਬੋਲੀ
“ ਫਿਕਰ ਨਾ ਕਰ ਰਾਣੀ ਸਭ ਠੀਕ ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ ਤੇਰੇ ਘਰ ਵੀ ਜਵਾਕ ਖੇਡੂ, ਫੇਰ ਜੇ ਤੇਰੀ ਸੱਸ ਬੋਲੀ ਮੈਂ ਗੁੱਤ ਪੱਟੂ ਓਹਦੀ “
ਤਾਂ ਰਾਣੀ ਨੂੰ ਕੁਝ ਹੌਸਲਾ ਹੋਇਆ ਤੇ ਨਾਲ ਤੁਰ ਪਈ
ਓਹ ਦੋਵੇਂ ਸਰਕਾਰੀ ਹੱਸਪਤਾਲ ਚ ਡਾ ਸ਼ਿਵਾਨੀ ਨੂੰ ਮਿਲੀਆਂ ਤਾਂ ਸਰਸਰੀ ਗੱਲਾਂ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸ਼ਿਵਾਨੀ ਸ਼ਿਕਰਾਣੂ ਟੈਸਟ ਕਰਨ ਲਈ ਲੈਬ ਚ ਲੈ ਗਈ ਤੇ
ਦੋ ਘੰਟੇ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਰਨ ਨੂੰ ਕਿਹਾ
ਜਦੋਂ ਓਹ ਟੈਸਟ ਕਰਕੇ ਵਾਪਸ ਆਈ ਤਾਂ ਆ ਕੇ ਕਰਮ ਨੂੰ ਬੋਲੀ
“ ਮੈਂਨੇ ਸਭੀ ਟੈਸਟ ਕਰ ਲੀਏ ਹੈਂ , ਜੋ ਮੇਲ ਸਕਰਾਣੂ ਹੈ ਵੋ ਬਹੁਤ ਵੀਕ ਹੈ ਲੇਕਿਨ ਜੋ ਫੀਮੇਲ ਸਕਰਾਣੂ ਹੈ ਵੋ ਵੀ ਬਹੁਤ ਵੀਕ ਹੈ “
ਸਿਵਾਨੀ ਨੇ ਗੱਲ ਉਲਝਣ ਵਿੱਚ ਪਾ ਦਿੱਤੀ ਕਿਉਕਿ ਸ਼ਿਵਾਨੀ ਵੀ ਕਨਫਿਊਜ ਸੀ ਕਿ ਓਹ ਕਿਵੇਂ ਕਹੇ ਕਿ ਰਾਣੀ ਕਦੇ ਮਾਂ ਨਹੀਂ ਬਣ ਸਕਦੀ
ਤਾਂ ਕਰਮ ਨੇ ਕੁਝ ਗੱਲ ਸੰਭਾਲਦੇ ਹੋਏ ਰਾਣੀ ਨੂੰ ਕਿਹਾ
“ ਰਾਣੀ ਤੂੰ ਬਾਹਰ ਜਾ “
ਰਾਣੀ ਉੱਠਕੇ ਬਾਹਰ ਚਲੀ ਗਈ ਤੇ ਕਰਮਜੀਤ ਬੋਲੀ
“ ਮੈਡਮ ਸਿੱਧੀ ਸਿੱਧੀ ਗੱਲ ਦੱਸੋ ਕੀ ਆ “
ਤਾਂ ਸ਼ਿਵਾਨੀ ਨੇ ਸਾਰਾ ਕੁਝ ਡਿਟੇਲ ਚ ਦੱਸ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਰਾਣੀ ਕਦੇ ਮਾਂ ਨਹੀਂ ਬਣ ਸਕਦੀ ਕਿਉਕਿ ਇਸ ਦੇ ਸ਼ਕਰਾਣੂ ਬਹੁਤ ਜਿਆਦਾ ਵੀਕ ਹਨ ਤੇ ਜੋ ਕਮੀ ਇਸ ਦੇ ਸ਼ਿਕਰਾਣੂਆਂ ਚ ਹੈ ਓਹ ਕਦੇ ਵੀ ਪੂਰੀ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦੀ
ਇਹ ਸੁਣਕੇ ਕਰਮਜੀਤ ਵੀ ਉਦਾਸ ਹੋ ਗਈ ਤੇ ਰਿਪੋਟਾਂ ਲੈ ਕੇ ਬਾਹਰ ਆ ਗਈ ਤੇ ਆ ਕੇ ਰਾਣੀ ਕੋਲ ਬਹਿ ਗਈ
ਰਾਣੀ ਨੂੰ ਵੀ ਪਤਾ ਲੱਗ ਚੁੱਕਿਆ ਸੀ ਕਿ ਡਾਕਟਰ ਨੇ ਕਰਮ ਨੂੰ ਕੀ ਕਿਹਾ ਹੋਵੇਗਾ
ਤਾਂ ਓਹ ਕਰਮ ਦੇ ਮੋਢੇ ਤੇ ਸਿਰ ਰੱਖ ਰੋਣ ਲੱਗ ਪਈ ਤਾਂ ਕਰਮ ਨੇ ਆਖਰੀ ਦਾਅ ਖੇਡਿਆ
“ ਇਹਨਾਂ ਡਾਕਟਰਾਂ ਤੋਂ ਕੁਝ ਨੀ ਹੋਣਾ ਏਥੇ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਸਿਆਣਾ ਬਾਬਾ ਹੈ ਆਪਾਂ ਓਹਦੇ ਕੋਲੋ ਇਲਾਜ ਕਰਵਾਉਣੇ ਆਂ ਆਪਾਂ “
ਤਾਂ ਕਰਮਜੀਤ ਰਾਣੀ ਨੂੰ ਲੈ ਸ਼ਮਸ਼ਾਨ ਘਾਟ ਵੱਲ ਤੁਰ ਪਈ ਜਿੱਥੇ ਨਾਲ ਹੀ ਇੱਕ ਸਾਧ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ ਜਿਸ ਦੀ ਕਿ ਕੁਟਿਆ ਸਿਵਿਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਲਗਦੀ ਸੀ ਤੇ ਓਹ ਹਰ ਸਮੇਂ ਭੰਗ ਦੇ ਨਸ਼ੇ ਚ ਬੈਠਾ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਬਚਨ ਕਰਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ ਤੇ ਕਰਮਜੀਤ ਦੀ ਇੱਕ ਸਹੇਲੀ ਦੇ ਜਵਾਕ ਨਹੀਂ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤਾਂ ਬਾਬੇ ਦੇ ਦੱਸੇ ਉਪਾਅ ਨਾਲ ਉਸ ਦੇ ਬੱਚਾ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ
ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਓਥੇ ਪਹੁੰਚ ਦੀਆਂ ਨੂੰ ਦੁਪਹਿਰ ਹੋ ਗਈ ਸੀ ਦੁਪਹਿਰ ਵੇਲੇ ਬਾਬਾ ਕੋਲ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਸੀ ਜਦੋਂ ਉਹ ਕੁੱਟੀਆ ਕੋਲ ਪਹੁੰਚੀਆਂ ਤਾਂ ਚਾਰੇ ਪਾਸੇ ਦਰਖਤ ਹੀ ਦਰਖਤ ਸਨ ਤੇ ਏਨਾ ਡਰੌਣਾ ਮਹੌਲ ਸੀ ਕਿ ਇੱਕ ਵਾਰ ਤਾਂ ਕਮਲ ਨੇ ਕਿਹਾ ਭਾਬੀ ਮੁੜ ਚੱਲੀਏ ਪਰ ਕਰਮ ਉਸਨੂੰ ਧੱਕੇ ਨਾਲ ਅੰਦਰ ਲੈ ਬੜੀ
ਅੰਦਰ ਦੂਰ ਕੁਟੀਆ ਕੋਲ ਬਾਬਾ ਬੈਠਾ ਸਿਰ ਹਿਲਾਅ ਰਿਹਾ ਸੀ
ਦੂਰੋਂ ਦੋ ਜਨਾਨੀਅਂ ਆਉਂਦੀਆਂ ਦੇਖ ਬੋਲਿਆ
“ ਆਓ ਆਓ ਦੁੱਖਾਂ ਤੋ ਨਿਜਾਤ ਪਾਓ “
ਤਾਂ ਕਰਮ ਅਤੇ ਰਾਣੀ ਦੋਵਾਂ ਨੇ ਹੱਥ ਜੋੜ ਲਏ ਤੇ ਮੱਥਾ ਟੇਕ ਬਹਿ ਗਈਅ
ਕਰਮ ਬੋਲੀ ਲੱਗੀ ਤਾਂ ਬਾਬੇ ਨੇ ਚੁੱਪ ਦਾ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕਰ ਰਾਣੀ ਦੇ ਮੱਥੇ ਵੱਲ ਵੇਖਣ ਲੱਗਿਆ
ਪੰਜ ਦਸ ਮਿੰਟ ਦੇਖਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਬੋਲਿਆ
“ ਬੱਚਾ ਤੇਰੇ ਕਰਮਾਂ ‘ਚ ਸੰਤਾਨ ਦਾ ਸੁੱਖ ਨਹੀਂ ਹੈ “
ਤਾਂ ਰਾਣੀ ਉਦਾਸ ਜਿਹੀ ਹੋ ਗਈ
ਬਾਬਾ ਬੋਲਿਆ
“ ਪਰ ਉਹ ਕਰਮ ਤੂੰ ਆਪ ਲਿਖ ਸਕਦੀ ਏ , ਪਰ ਕੀਮਤ ਚਕਾਉਣੀ ਪਵੇਗੀ “
ਰਾਣੀ ਬੋਲਣ ਲੱਗੀ ਤਾਂ ਬਾਬਾ ਉਸਨੂੰ ਟੋਕਦਾ ਬੋਲਿਆ
“ ਚੁੱਪ ਕਰ “
ਤੇ ਫਿਰ ਕੁਝ ਸੋਚਦਾ ਬੋਲਿਆ
“ ਬਹੁਤ ਵੱਡੀ ਕੀਮਤ ਏ , ਸੋਚ ਕੇ ਬੋਲੀ ਬੱਚਾ ........ ਸਮਾਜ ਦੇ ਵਿਧਾਨ ਦੇ ਉਲਟ ਜਾਣਾ ਪਵੇਗਾ ....... ਪਿਛਲੇ ਜਨਮ ਦਾ ਕੀਤਾ ਪਾਪ ਧੋਣਾ ਪਵੇਗਾ ....... ਸੋਚ ਕੇ ਬੋਲਣਾ “
ਤਾਂ ਰਾਣੀ ਤੇ ਕਰਮ ਸੋਚੀਂ ਪੈ ਗਈਆਂ ਤੇ ਰਾਣੀ ਕਰਮ ਨੂੰ ਬੋਲੀ
“ ਮੈਂ ਹਰ ਕੀਮਤ ਦੇਣ ਲਈ ਤਿਆਰ ਹਾਂ ਭਾਬੀ “
ਤੇ ਫਿਰ ਬਾਬੇ ਵੱਲ ਮੂੰਹ ਕਰ ਕਹਿੰਦੀ
“ ਬਾਬਾ ਜੀ ਮੈਂਨੂੰ ਜਵਾਕ ਚਾਹੀਦਾ ਕੀਮਤ ਜੋ ਮਰਜੀ “
ਤਾਂ ਬਾਬੇ ਨੇ ਚੁੱਪ ਰਹਿਣ ਦਾ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕੀਤਾ ਤੇ ਬੋਲਿਆ
“ ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਬੱਚਾ ਅੱਜ ਤੁਸੀਂ ਆਉਣਾ ਹੈ ਤੇ ਹਾਂ ਵੀ ਕਰਨੀ ਹੈ ਬਚਨ ਪੁਗਾਉਣ ਦੀ ਏਸ ਲਈ ਮੈਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਤੁਹਾਡੇ ਦੋਹਾਂ ਲਈ ਕਰੜੀ ਪ੍ਰਿਖਿਆ ਲਿਖ ਰੱਖੀ ਸੀ “
ਦੋ ਚਿੱਠੀ ਨੁਮਾ ਪਰਚੀਜਾ ਫੜਾਉਦਾ ਬਾਬਾ ਬੋਲਿਆ
ਤਾਂ ਕਰਮਜੀਤ ਬੋਲੀ
“ ਮੇਰੀ ਕਾਹਦੀ ਪ੍ਰਿਖਿਆ ਬਾਬਾ ਜੀ , ਸੰਤਾਨ ਦੀ ਲੋੜ ਤਾਂ ਇਹਨੂੰ ਹੈ”
ਤਾਂ ਬਾਬਾ ਬੋਲਿਆ ਤੇਰੇ ਬਿਨਾਂ ਇਹਦੀ ਕੋਈ ਮਦਦ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦਾ
ਏਨਾ ਕਹਿ ਬਾਬਾ ਬੋਲਿਆ
“ ਜਾਉ ਬੱਚਾ ਮੇਰਾ ਕੰਮ ਏਥੇ ਤੱਕ ਸੀ , ਇਸ ਕੁਟੀਆ ਦੀ ਜੂਹ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਹੋਕੇ ਇਹ ਪਰਚੀਆਂ ਖੋਲ ਲੈਣਾ ਤੇ ਪੜ ਲੈਣਾ ਤੇ ਜੋ ਵੀ ਲਿਖਿਆ ਹੋਵੇਗਾ ਉਸ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕਰਨਾ ਕਿਉਕਿ ਤੁਸੀ ਬਚਨ ਦਿੱਤਾ ਸੀ ਅਗਰ ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੇ ਬਚਨ ਤੋਂ ਮੁਕਰੇ ਤਾਂ ਤੁਹਾਡੇ ਟੱਬਰਾਂ ਦਾ ਬੀਜ ਨਾਸ਼ ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ “
ਦੋਵੇਂ ਡਰ ਗਈਆਂ ਤੇ ਬਾਬੇ ਦੇ ਪੈਰੀਂ ਹੱਥ ਲਾ ਬਾਹਰ ਆ ਗਈਆਂ , ਦੋਵੇ ਏਨੀਆਂ ਸਹਿਮ ਚ ਸਨ ਕਿ ਕੁਝ ਦੇਰ ਉਹ ਖੜੀਆਂ ਬੱਸ ਕਾਗਜ ਦੀਆਂ ਪਰਚੀਆਂ ਨੂੰ ਦੇਖਦੀਆਂ ਰਹੀਆਂ
ਤੇ ਪਹਿਲੀ ਪਰਚੀ ਰਾਣੀ ਨੇ ਖੋਲੀ ਤੇ ਪੜ੍ਹਨ ਲੱਗੀ
“ ਬੱਚਾ
ਪਿਛਲੇ ਧੋਣੇ ਧੋਣ ਲਈ ਨਵੇਂ ਬੀਜ ਬੀਜਣੇ ਪੈਂਦੇ ਨੇ ਤੈਨੂੰ ਸਖ਼ਤ ਪ੍ਰਿਖਿਆ ਚੋਂ
ਲੰਘਣਾ ਪੈਣਾ ਹੈ ਇੱਕ ਸਾਥੀ/ਸਾਥਣ ਨਾਲ ਜੋ ਕਿ ਤੈਨੂੰ ਮਿਲ ਗਈ ਹੈ
ਤੈਨੂੰ ਸੰਤਾਨ ਲੈਣ ਲਈ
੧) ਖੂਨ ਦੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਚੋਂ ਕਿਸੇ ਵੀ ਮਰਦ ਨਾਲ ਸੰਭੋਗ ਕਰਨਾ ਪਵੇਗਾ
੨) ਮਤਰੇਏ ਰਿਸ਼ਤੇ ਚੋਂ ਕਿਸੇ ਮਰਦ ਨਾਲ ਸੰਭੋਗ ਕਰਨਾ ਪਵੇਗਾ
੩) ਤੁਹਾਡੇ ਘਰ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰੀ ਜਾਂ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰਾ ਦੇ ਕਿਸੇ ਚੋਂ ਜਿਸ ਦਾ ਸਭ
ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਲਿੰਗ ਹੋਵੇਗਾ ਉਸ ਨਾਲ ਸੰਭੋਗ ਕਰਨਾ ਪਵੇਗਾ
੫) ਤੇ ਆਖਰੀ ਤੇ ਕੜੀ ਪਰਿਖਿਆ , ਇੱਕ ਖੂਨ ਦੇ ਤੇ ਤਿੰਨ ਮਤਰੇਏ ਜਾਂ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰਾਂ ਚੋਂ ਚਾਰ ਮਰਦਾਂ ਨਾਲ ਇਕੱਠਿਆਂ ਸੈਕਸ ਕਰਨਾ ਪਵੇਗਾ ਤੇ ਨਾਲ ਇੱਕ ਔਰਤ ਜੋ ਤੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਪਿਆਰ ਕਰਦੀ ਹੋਵੇ ਤੇ ਦੋ ਕੁਵਾਰੀਆਂ ਕੁੜੀ ਜੋ ਤੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਪਿਆਰ ਕਰਦੀਆਂ ਹੋਣ ਉਹ ਵੀ ਇਸ ਸੰਭੋਗ ਚ ਸ਼ਾਮਿਲ ਹੋਣ।
ਜੇ ਤੂੰ ਇਹ ਪ੍ਰਿਖਿਆ ਪਾਸ ਕਰ ਲਵੇ ਤਾਂ ਤੈਨੂੰ ਸੰਤਾਨ ਪ੍ਰਾਪਤੀ ਹੋ ਜਾਵੇਗੀ
ਪਰਚੀ ਪੜ ਰਾਣੀ ਦੇ ਪੈਰਾ ਥੱਲੋਂ ਜ਼ਮੀਨ ਨਿੱਕਲ ਗਈ ਤੇ ਹੈਰਾਨ ਹੋਈ ਉਹ ਜਦ ਆਪਣੀ ਭਾਬੀ ਵੱਲ ਝਾਕੀ ਤਾਂ ਉਹ ਆਪਣੀ ਪਰਚੀ ਪੜ੍ਹ ਰਹੀ ਸੀ
“ ਬੱਚਾ
ਤੂੰ ਬੜੀ ਨੇਕ ਦਿਲ ਏ ਜੋ ਆਪਣੀ ਨਣਦ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰਨ ਦਾ ਬੀੜਾ
ਚੁੱਕਿਆ ਏ , ਨਣਦ ਦੀ ਮਦਦ ਲਈ ਤੇਰੇ ਹੇਠ ਲਿਖੇ ਕਰਮ ਹਨ
੧) ਸਾਰੇ ਬਚਨ ਪੂਰੇ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਨਣਦ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰਨਾ
੨) ਘਰ , ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰ ਜਾਂ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰਾਂ ਚੋਂ ਜਿਸਦਾ ਵੀ ਵੱਡਾ ਲਿੰਗ ਹੈ
ਓਹ ਲੱਭਣ ਚ ਰਾਣੀ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰਨਾ
੪) ਮਹਾਂ ਸੰਭੋਗ ਚ ਸਾਮਿਲ ਹੋਣਾ ਤੇ ਕਵਾਰੀਆਂ ਕੁੜੀ ਲੱਭਣਾ ਜੋ ਵਿਆਹੀਆਂ ਨਾ ਹੋਣ ਤੇ ਇਸ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਦੀਆਂ ਹੋਣ
ਜੇ ਤੂੰ ਇਹ ਸਭ ਕੁਝ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਰਾਣੀ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰਦੀ ਏ ਤੇ ਆਪ ਕਰਦੀ ਏ ਤਾਂ ਉਸਨੂੰ ਸੰਤਾਨ ਪ੍ਰਾਪਤੀ ਹੋ ਜਾਵੇਗੀ
ਦੋਵੇਂ ਹੱਕੀਆਂ ਬੱਕੀਆਂ ਹੈਰਾਨ ਹੋ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਵੱਲ ਵੇਖਦੀਆਂ ਰਹੀਆਂ ਤੇ ਰਾਣੀ ਬੋਲੀ
“ ਹੁਣ ਕੀ ਕਰਾਂਗੇ ਭਾਬੀ “
ਤਾਂ ਕਰਮ ਚਿੰਤਤ ਹੋਈ ਬੋਲੀ
“ ਬਚਨ ਪੁਗੌਣੇ ਪੈਣ ਗੇ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਪਰਿਵਾਰ ਤਬਾਅ ਹੋ ਜਾਣਗੇ ਆਪਣੇ “
ਸੂਰਜ ਛਿਪ ਗਿਆ ਸੀ
ਹਨੇਰਾ ਛਾ ਰਿਹਾ ਸੀ
ਤੇ ਦੋਵੇਂ ਘਰ ਪਹੁੰਚ ਗਈਆਂ ਸਨ
ਦੋ ਤਿੰਨ ਦਿਨ ਬੀਤ ਚੁੱਕੇ ਸਨ ਕੈਲੇ ਨੇ ਕਰਮਜੀਤ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਦਿੱਤਾ ਬੋਲ ਪੁਗਾ ਦਿੱਤਾ ਸੀ, ਮੋਹਨੀ ਦੇ ਮਾਂ ਪਿਉ ਬਲਵਿੰਦਰ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਕੁੜੀ ਦਾ ਡੋਲਾ ਦੇਣ ਲਈ ਮੰਨ ਗਏ ਸਨ, ਸਾਰੇ ਖੁਸ਼ ਸਨ, ਪਰ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਸੀ ਕਰਮਜੀਤ ਨੇ ਕਿਹੜੀ ਕੀਮਤ ਚੁਕਾਈ ਸੀ ਇਸ ਪਿੱਛੇ,
ਏਧਰ ਕਮਲਜੀਤ ਦੇ ਸੌਹਰੇ ਦੀ ਹਾਲਤ ਫਿਰ ਵਿਗੜ ਚੱਲੀ ਸੀ ਓਹ ਫੇਰ ਗੁੰਮਸੁੰਮ ਰਹਿਣ ਲੱਗ ਪਿਆ ਸੀ, ਪਰ ਘਰ ‘ਚ ਪਾਰਸ , ਸਨਦੀਪ ਤੇ ਜਸਲੀਨ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਓਹ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੀ ਤੇ ਓਧਰ ਸੰਜੀਵ ਵੀ ਕਦੇ ਨਾ ਕਦੇ ਦਾਅ ਲਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ ਕਮਲ ਤੇ ਪਰ ਹੁਣ ਓਹ ਜਿੱਦ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਕਮਲ ਕਰਮਜੀਤ ਨੂੰ ਸੱਦੇ ਤੇ ਓਹ ਓਹਦੇ ਨਾਲ ਰੰਗ ਰਲੀਆਂ ਮਨਾਵੇ
ਓਧਰ ਨਾਨਕੇ ਘਰ ਪਿੰਦਾ ਤੇ ਰਮਨ ਇੱਕ ਤਰਾਂ ਨਾਲ ਘਰ ਵਾਲਾ ਘਰ ਵਾਲੀ ਵਾਂਗ ਰਹਿ ਰਹੇ ਸਨ ਜਦ ਬਲਵਿੰਦਰ ਘਰ ਨਾ ਹੁੰਦਾ ਓਹ ਲੱਗੇ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ ਓਹ ਦੋਵੇਂ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦੇ ਪਿਆਰ ‘ਚ ਸਾਰੀ ਦੁਨੀਆਂ ਨੂੰ ਭੁੱਲ ਗਏ ਸਨ
ਏਧਰ ਮੋਹਨੀ ਦੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਦੀ ਹਾਂ ਕਰਨ ਬਾਅਦ ਰਾਣੀ(ਕੈਲੇ ਦੀ ਕੁੜੀ) ਪ੍ਰੇਮ (ਰਾਣੀ ਦਾ ਘਰ ਵਾਲਾ ) ਮੋਹਨੀ , ਮਿੰਦਰ( ਮੋਹਨੀ ਦੀ ਮਾਂ) ਮੋਦਨ ( ਮੋਹਨੀ ਦਾ ਪਿਉ ) ਸਾਰੇ ਬੜੇ ਖੁਸ਼ ਸਨ । ਪਰ ਰਾਣੀ ਦੇ ਹਲੇ ਤੱਕ ਕੋਈ ਜਵਾਕ ਨਾ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਰਾਣੀ ਦੀ ਸੱਸ ਮਿੰਦਰ ਰਾਣੀ ਨਾਲ ਖਹਿਣ ਲੱਗ ਪਈ ਸੀ, ਗੱਲ ਗੱਲ ਤੇ ਰਾਣੀ ਨੂੰ ਟੋਕਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਸੀ ਮੰਦਾ ਚੰਗਾ ਬੋਲਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਸੀ ਪਰ ਇਹ ਗੱਲ ਰਾਣੀ ਨਾ ਪ੍ਰੇਮ ਨੂੰ ਦੱਸਦੀ ਨਾ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਬੰਸੋ ਨੂੰ , ਪਰ ਅੰਦਰੇ ਅੰਦਰ ਓਹ ਬਹੁਤ ਦੁਖੀ ਸੀ
(ਕੈਲੇ ਦੀ ਕੁੜੀ ਰਾਣੀ ਦੇ ਘਰ )
ਅੱਜ ਫੇਰ ਸਵੇਰੇ ਸਵੇਰੇ ਮਿੰਦਰ(ਰਾਣੀ ਦੀ ਸੱਸ) ਨੇ ਰਾਣੀ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਵੱਲ ਆਉਂਦੀ ਵੇਖ ਬੋਲਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ
“ ਪਤਾ ਨੀ ਰੱਬਾ ਜਿਉਂਦੇ ਜੀ ਜਵਾਕ ਦਾ ਮੂੰਹ ਦਿਖਾਵੇਂਗਾ ਜਾ ਨਹੀਂ , ਸਾਡੇ ਤਾਂ ਕਰਮ ਈ ਮਾੜੇ ਨੇ “
ਏਨਾ ਬੋਲ ਕੇ ਓਹ ਚੁੰਨੀ ਮੂੰਹ ਤੇ ਸਿੱਟ ਚੁੱਪ ਚਾਪ ਬੈਠ ਗਈ
ਤਾਂ ਰਾਣੀ ਕੋਲ ਆ ਬੋਲੀ
“ ਕੀ ਗੱਲ ਆ ਬੇਬੀ ਕਿਉਂ ਤੂੰ ਮੈਂਨੂੰ ਗੱਲ ਗੱਲ ਤੇ ਮਿਹਣੇ ਦਿੰਦੀ ਰਹਿਨੀ ਏ , ਮੇਰਾ ਕਿਹੜਾ ਜਵਾਕ ਜੰਮਣ ਨੂੰ ਜੀ ਨੀ ਕਰਦਾ “
ਰਾਣੀ ਗੁੱਸੇ ਚ ਬੋਲ ਰਹੀ ਸੀ ਤਾਂ ਮਿੰਦਰ ਬੋਲੀ
“ ਹੁਣ ਮੈਂ ਕੀ ਜਾਣਾ ਭਾਈ ਤੇਰੇ ਮਨ ਚ ਕੀ ਆ , ਜਾਂ ਕੋਈ ਮਾੜੀ ਬਮਾਰੀ ਆ ਤੈਨੂੰ , ਜਿਹੜਾ ਤੇਰੇ ਜਵਾਕ ਨੀ ਠਹਿਰਦਾ “
ਤਾਂ ਰਾਣੀ ਹੋਰ ਵੀ ਲੋਹੀ ਲਾਖੀ ਹੋ ਗਈ ਤੇ ਬੋਲੀ
“ ਕਸੂਰ ਕੱਲਾ ਬੇਗਾਨੀ ਧੀ ਦਾ ਨੀ ਹੁੰਦਾ ਕਦੇ ਕਦੇ ਆਵਦੀ ਲਾਦ ਦਾ ਵੀ ਹੁੰਦਾ, ਹਰ ਸਮੇਂ ਮੈਨੂੰ ਨਾ ਕੋਸੀ ਜਾਇਆ ਕਰ “
ਤਾਂ ਮਿੰਦਰ ਬੋਲੀ
“ ਇਹਦੇ ਚ ਕੀ ਆ ਜਾਕੇ ਕਿਸੇ ਡਾਕਟਰ ਨੂੰ ਮਿਲ ਲਵੋ ਆਪੇ ਦੁੱਧ ਦਾ ਦੁੱਧ ਤੇ ਪਾਣੀ ਦਾ ਪਾਣੀ ਹੋ ਜੂ “
ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਰਾਣੀ ਕੁਝ ਨਾ ਬੋਲੀ ਤੇ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਜਾ ਕੇ ਆਪਣੀ ਭਾਬੀ ਕਰਮਜੀਤ ਨੂੰ ਫੂਨ ਲਾ ਲਿਆ
ਕਰਮਜੀਤ ਰਸੋਈ ਚ ਚਾਹ ਬਣਾਕੇ ਹਟੀ ਸੀ ਜਦੋਂ ਉਸਦਾ ਫੂਨ ਵੱਜਿਆ ਤੇ ਓਹ ਫੂਨ ਸਪੀਕਰ ਤੇ ਲਾ ਚਾਹ ਪੁਣਨ ਲੱਗ ਪਈ
“ ਹਾਂ ਮੇਰੀਏ ਨੰਨਣਦੇ ਅੱਜ ਕਿਵੇਂ ਮੇਰੀ ਯਾਦ ਆ ਗਈ “
ਤਾਂ ਅੱਗੋ ਰਾਣੀ ਕੁਝ ਨਾ ਬੋਲੀ ਬੱਸ ਰੋਈ ਗਈ ਰੋਈ ਗਈ
ਤਾਂ ਕਰਮ ਥੋੜਾ ਡਰ ਗਈ ਤੇ ਬੋਲੀ
“ ਕੀ ਗੱਲ ਹੋ ਗਈ ਰਾਣੀ ਚੁੱਪ ਕਰ ਜਾ ਤੇ ਗੱਲ ਦੱਸ “
ਪਰ ਰਾਣੀ ਬੱਸ ਰੋਈ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਬੋਲ ਰਹੀ ਸੀ
ਫਿਰ ਕੁਝ ਚਿਰ ਕਰਮਜੀਤ ਦੇ ਸਮਝਾਉਣ ਤੇ ਓਹ ਫੋੜੇ ਵਾਂਗ ਫਿੰਸ ਗਈ
ਉਹਨੇ ਓਹ ਸਭ ਗੱਲਾਂ ਆਪਣੀ ਭਰਜਾਈ ਕਰਮਜੀਤ ਨੂੰ ਦੱਸ ਦਿੱਤੀਆਂ ਜੋ ਉਸ ਨਾਲ ਏਸ ਘਰ ਚ ਆਉਣ ਬਾਅਦ ਹੋ ਰਹੀਆਂ ਸਨ, ਉਸਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਉਸਦੀ ਸੱਸ ਉਸਨੂੰ ਤਾਨੇ ਮਿਹਣੇ ਮਾਰਦੀ ਸੀ ਔਲਾਦ ਵਾਸਤੇ ।
ਤਾਂ ਸਭ ਕੁਝ ਸੁਣਕੇ ਕਰਮਜੀਤ ਬੋਲੀ
“ ਕਮਲੀਏ ਤੂੰ ਓਦਣ ਦੀ ਨਾ ਬੋਲੀ ਕਿ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਆਹ ਕੁਸ਼ ਹੁੰਦਾ ਓਸ ਘਰ ‘ਚ “
ਤਾਂ ਰਾਣੀ ਬੋਲੀ
“ ਭਾਬੀ ਮੈਂ ਸੋਚਿਆ ਸੀ ਜਬਾਕ ਹੋਣ ਨਾਲ ਸਭ ਠੀਕ ਹੋਜੂ ਪਰ.... ਜਵਾਕ ਈ ਨੀ ਹੋਇਆ “
ਤਾਂ ਕਰਮਜੀਤ ਬੋਲੀ
“ ਕੋਈ ਨਾ ਜਵਾਕ ਵੀ ਹੋਜੂ , ਜਵਾਕ ਵੀ ਦੇ ਦਉ ਰੱਬ , ਸਬਰ ਰੱਖੋ “
ਤਾਂ ਰਾਣੀ ਬੋਲੀ
“ ਮੇਰੀ ਸੱਸ ਨੂੰ ਸਬਰ ਹੈਨੀ ਭਾਬੀ , ਮੇਰੇ ਚ ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਆ “
ਏਨਾ ਕਹਿ ਓਹ ਫੇਰ ਰੋਣ ਲੱਗ ਪਈ ਤਾਂ ਕਰਮਜੀਤ ਬੋਲੀ
“ ਪ੍ਰੇਮ(ਰਾਣੀ ਦਾ ਘਰ ਵਾਲਾ )ਨੀ ਕੁਝ ਕਹਿੰਦਾ ਮਾਂ ਨੂੰ? “
ਤਾਂ ਰਾਣੀ ਗੁੱਸੇ ਚ ਬੋਲੀ
“ ਓਹਨੇ ਕੀ ਕਹਿਣਾ ਭਾਬੀ ਓਹ ਏਨੇ ਜੋਗਾ ਹੁੰਦਾ ਅਸੀਂ ਜਵਾਕ ਨਾ ਜੰਮ ਲੈਂਦੇ ਇੱਕ “
ਤਾਂ ਕਰਮਜੀਤ ਇਕਦਮ ਬੋਲੀ
“ ਤੂੰ ਖੁੱਲ ਕੇ ਦੱਸ ਰਾਣੀ ਮਸਲਾ ਕੀ ਆ , ਓਹ ਕਰਦਾ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਕੁਝ ਕ ਨਹੀਂ “
ਤਾਂ ਰਾਣੀ ਥੋੜਾ ਝਿਜਕ ਕੇ ਬੋਲੀ
“ ਓਹਦੇ ਤੋਂ ਕੁਝ ਨੀ ਹੁੰਦਾ ਭਾਬੀ ਬੱਸ ਦੋ ਤਿੰਨ ਮਿੰਟਾ ਬਾਅਦ ਈ ਮੇਰੇ ਵੱਲ ਪਾਸਾ ਕਰਕੇ ਪੈ ਜਾਂਦਾ ਮੁੜਕੇ ਮੈਂ ਬੱਸ ਪਈ ਉਂਗਲਾਂ ਮਾਰਦੀ ਰਹਿਨੀ ਆ “
ਤਾਂ ਕਰਮਜੀਤ ਬੋਲੀ
“ ਹੈ ਦੇਖਣ ਨੂੰ ਤਾਂ ਚੰਗਾ ਭਲਾ “
ਤਾਂ ਰਾਣੀ ਹਰਖ ਕੇ ਬੋਲੀ
“ ਚੰਗੇ ਭਲੇ ਨੂੰ ਕੀ ਚੱਟਣਾ ਭਾਬੀ ਜਦੋਂ ਆਪਣੀ ਤੀਮੀਂ ਹੀ ਨਾ ਰਮੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ ਬੰਦਾ “
ਤਾਂ ਸਭ ਕੁਝ ਸੋਚ ਵਿਚਾਰ ਕੇ ਕਰਮਜੀਤ ਬੋਲੀ
“ ਤੂੰ ਕੋਈ ਨੀ ਸਾਹ ਲੈ , ਚਿੰਤਾ ਨਾ ਕਰ , ਮੈਂ ਕਰਦੀਂ ਆ ਹੱਲ ਕੋਈ , ਪਹਿਲਾਂ ਮੈਂ ਜਨਾਨੀਆਂ ਦੇ ਗੁਪਤ ਰੋਗਾਂ ਦੀ ਮਾਹਰ ਡਾਕਟਰ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਦੀਆਂ ਫੇਰ ਤੈਨੂੰ ਫੂਨ ਕਰਦੀ ਆਂ ਵੀ ਤੇਰਾ ਕੀ ਹੱਲ ਹੁੰਦਾ “
ਏਨਾ ਕਹਿ ਕੇ ਓਹਨੇ ਫੂਨ ਕੱਟ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਨਾਲ ਦੀ ਨਾਲ ਹੀ ਡਾ ਸ਼ਿਵਾਨੀ ਨੂੰ ਫੂਨ ਕਰ ਲਿਆ
“ ਸ਼ਿਵਾਨੀ ਜੀ ਮੈਂ ਕਰਮ ਬੋਲ ਰਹੀ ਹਾਂ “
ਤਾਂ ਅਵਾਜ ਪਛਾਣ ਕੇ ਸ਼ਿਵਾਨੀ ਬੋਲੀ
“ ਹਾਂਜੀ ਕਰਮ ਕੈਸੀ ਹੋ ਆਪ , ਅਭੀ ਕਭੀ ਆਏ ਨਹੀਂ ਯਹਾਂ “
ਤਾਂ ਕਰਮ ਬੋਲੀ
“ ਹੁਣ ਕਦੇ ਆਉਣ ਦੀ ਲੋੜ ਹੀ ਨਹੀਂ ਪਈ ਜੀ “
ਤਾਂ ਸ਼ਿਵਾਨੀ ਬੋਲੀ
“ ਕੋਈ ਬਾਤ ਨਹੀਂ ਔਰ ਬਤਾਏ ਕੈਸੇ ਯਾਦ ਕਿਆ “
ਤਾਂ ਕਰਮ ਨੇ ਸਾਰੀ ਗੱਲ ਸ਼ਿਵਾਨੀ ਨੂੰ ਦੱਸੀ ਤਾਂ ਸ਼ਿਵਾਨੀ ਨੇ ਕਿਹਾ
“ ਦੇਖਿਏ ਅਗਰ ਉਨਕੇ ਪਤੀ ਜਲਦੀ ਡਿਸਚਾਰਜ ਹੋ ਜਾਤੇ ਹੈਂ ਤੋਂ ਇਸ ਕਾ ਮਤਲਬ ਯੇ ਨਹੀਂ ਕਿ ਵੋ ਬੱਚਾ ਪੈਦਾ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ ਕਿਉਕਿ ਕੀ ਜਲਦੀ ਡਿਸਚਾਰ ਹੋਨਾ ਅਲਗ ਬਾਤ ਹੈ ਔਰ ਬੱਚਾ ਨਾ ਹੋਨਾ ਅਲਗ , ਇਸਮੇ ਹੋ ਸਕਤਾ ਹੈ ਰਾਣੀ ਕੋ ਕੋਈ ਪ੍ਰੋਬਲਮ ਹੋ ਉਨਕੇ ਅੰਡੇਂ ਨਾ ਫੂਟ ਰਹੇ ਹੋਂ ਤੋਂ ਆਪ ਐਸਾ ਕੀਜੀਏ ਆਪ ਉਨੇ ਬੋਲੀਏ ਕਿ ਵੋ ਅਪਨਾ ਔਰ ਅਪਨੇ ਪਤੀ ਕਾ ਵੀਰਜ ਮੇਰੇ ਪਾਸ ਟੇਸਟ ਕੇ ਲਿਏ ਭੇਜੇ ਤੋਂ ਮੈਂ ਆਪਕੋ ਬਤਾਉਂਗੀ ਕਿ ਪਰੌਬਲਮ ਕਹਾਂ ਹੈ “
ਏਨਾ ਕਹਿ ਕੇ ਸ਼ਿਵਾਨੀ ਨੇ ਫੂਨ ਕੱਟ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਕਰਮਜੀਤ ਨੇ ਨਾਲ ਦੀ ਨਾਲ ਹੀ ਸਾਰੀ ਗੱਲ ਫੂਨ ਲਗਾਅ ਕੇ ਰਾਣੀ ਨੂੰ ਦੱਸ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਰਾਣੀ ਕਰਮਜੀਤ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣ ਰਾਤ ਦਾ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਰਨ ਲੱਗ ਪਈ
(ਨਾਨਕਾ ਘਰ )
ਜਦੋਂ ਦਾ ਕਰਮਜੀਤ ਨੂੰ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਠੋਕਿਆ ਸੀ ਉਸਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਹਦੀ ਸੰਗ ਸ਼ਰਮ ਬਿਲਕੁੱਲ ਚੱਕੀ ਗਈ ਸੀ , ਬਲਵਿੰਦਰ ਦੇ ਜਾਣ ਬਾਅਦ ਓਹ ਰਮਨ ਨੂੰ ਨੰਗੀ ਕਰ ਠੋਕਦਾ ਰਹਿੰਦਾ
ਦੁਪਹਿਰ ਦਾ ਵੇਲਾ ਸੀ ਪਿੰਦਾ ਘਰ ਵਿੱਚ ਇਕੱਲਾ ਸੀ , ਬਲਵਿੰਦਰ ਆਪਣੇ ਵਿਆਹ ਦੀਆਂ ਤਿਆਰੀਆਂ ਵਿੱਚ ਰੁਝਿਆ ਕਰਕੇ ਘਰ ਰਾਤ ਨੂੰ ਆਉਂਦਾ ਸੀ ਜਾਂ ਸ਼ਹਿਰੋਂ ਸਿੱਧਾ ਖੇਤ ਜਾ ਬੜਦਾ ਜਿੱਥੋਂ ਮੁੜਕੇ ਓਹ ਸਵੇਰ ਤਾਈ ਘਰ ਆਉਂਦਾ ਸੀ
ਰਮਨ ਕਾਲਜ ਤੋਂ ਆ ਗਈ ਸੀ ਤੇ ਬੱਸ ਤੋਂ ਉਤਰ ਘਰ ਆਉਣ ਤੱਕ ਓਹੀ ਸਭ ਦੀਆਂ ਤਾੜ ਦੀਆਂ ਨਜ਼ਰਾਂ ਮਗਰ ਮੁੰਡਿਆ ਦੇ ਗੇੜੇ ਤੇ ਰਮਨ ਦਾ ਹਿਚਕੋਲੇ ਖਾ ਖਾ ਤੁਰਨਾ , ਰਮਨ ਨੂੰ ਲੱਨ ਮਿਲ ਗਿਆ ਸੀ ਤੇ ਉਹ ਬੱਸ ਓਹ ਬਾਹਰ ਮੁੰਡਿਆ ਨੂੰ ਸਤਾਅ ਰਹੀ ਸੀ
ਰਮਨ ਘਰ ਅੰਦਰ ਆਉਣ ਸਾਰ ਰੋਜ ਵਾਂਗ ਹੀ ਕੁੰਡਾ ਲਾ ਦਿੰਦੀ ਹੈ ਤੇ ਕਾਲੇ ਰੰਗੇ ਦੇ ਸਲਵਾਰ ਕਮੀਜ ਵਿੱਚ ਉਹ ਬਹੁਤ ਸੈਕਸੀ ਲੱਗ ਰਹੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਤੇ ਬਰਾਂਡੇ ਚ ਫਿਰ ਦੇ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਇਗਨੋਰ ਮਾਰ ਸਿੱਧਾ ਅੰਦਰ ਲੰਘਣ ਲੱਗਦੀ ਹੈ
ਤੁਰੀ ਜਾਂਦੀ ਦੇ ਹਿੱਲਦੇ ਚਿੱਤੜਾ ਵੱਲ ਜਦ ਪਿੰਦੇ ਦੀ ਨਿਗਾਹ ਗਈ ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਰਮਨ ਨੂੰ ਅਵਾਜ ਮਾਰੀ
ਤਾਂ ਜਦ ਰਮਨ ਪਿੱਛੇ ਮੁੜਕੇ ਝਾਕੀ ਤਾਂ ਪਿੰਦੇ ਕੱਛੇ ਚੋਂ ਲੱਨ ਕੱਢ ਉਸ ਵੱਲ ਵੇਖ ਹਿਲਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤਾਂ ਰਮਨ ਅੰਦਰ ਬੜ ਗਈ ਤੇ ਪਿੰਦਾ ਕੁਝ ਸਮੇਂ ਬਾਅਦ ਅੰਦਰ ਜਾ ਬੜਿਆ
ਅੰਦਰ ਰਮਨ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਅੱਗੇ ਖੜੀ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਨਿਹਾਰ ਰਹੀ ਸੀ ਤਾਂ ਪਿੰਦਾ ਨੰਗਾ ਹੀ ਉਸ ਦੇ ਮਗਰ ਆ ਖੜਿਆ ਤੇ ਮਗਰ ਖੜੇ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਵਿੱਚ ਦੀ ਵੇਖ ਰਮਨ ਹੱਸੀ ਤੇ ਘੁੰਮ ਕੇ ਉਸ ਨੂੰ ਜੱਫੀ ਪਾ ਲਈ
ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਝੱਟ ਦੇਣੇ ਸਲਵਾਰ ਦਾ ਨਾਲਾ ਖੋਲ ਦਿੱਤਾ ਕਾਲੀ ਸਲਵਾਰ ਰਮਨ ਦੇ ਗਿੱਟਿਆ ‘ਚ ਡਿੱਗ ਪਈ ਤੇ ਰਮਨ ਦੀਆਂ ਗੋਰੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਚਮਕਣ ਲੱਗੀਆਂ ਫੇਰ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਹੌਲੀ ਦੇਣੇ ਉਸਦੀ ਕਮੀਜ ਉਤਾਰ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਹੁਣ ਉਹ ਸਿਰਫ ਬ੍ਰਾ ਤੇ ਪੇਂਟੀ ਵਿੱਚ ਵਿੱਚ ਸੀ ਹੁਣ ਪਿੰਦੇ ਰਮਨ ਨੂੰ ਘੁੱਟ ਕੇ ਜੱਫੀ ਚ ਲੈ ਲਿਆ ਤੇ ਰਮਨ ਉਸਦੀਆਂ ਬਾਹਾਂ ਚ ਬੱਸ ਤੜਫੀ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿੰਨਾ ਚਿਰ ਉਹ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਅੱਗੇ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਮਸਲਦੇ ਰਹੇ ਫਿਰ ਜਦੋਂ ਦੋਹਾਂ ਦੀ ਅੱਗ ਸਿਖਰ ਤੇ ਹੋਈ ਤਾਂ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਰਮਨ ਨੂੰ ਬੈੱਡ ਉੱਪਰ ਸੈੱਟ ਲਿਆ ਤਾਂ ਰਮਨ ਬੋਲੀ
“ ਅੱਜ ਮੈਂ ਲੱਨ ਚੁੰਘਣਾ ਤੇਰਾ “
ਤਾਂ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਕੋਲ ਪਈ ਸ਼ਹਿਦ ਦੀ ਸ਼ੀਸ਼ੀ ਚੱਕਰ ਕਾਫੀ ਸਾਰਾ ਸ਼ਹਿਦ ਆਪਣੇ ਲੱਨ ਤੇ ਮਲ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਰਮਨ ਉਸ ਨੂੰ ਚੱਟਣ ਲੱਗ ਪਈ
ਜਦੋਂ ਦੀ ਪਿੰਦੇ ਦੀ ਲਾਟਰੀ ਖੁੱਲੀ ਸੀ ਓਹ ਆਪਣੀ ਭੂਆ ਕਰਮਜੀਤ ਦੇ ਮੁੰਡੇ ਜੱਸੇ ਤੋਂ ਪੁੱਛ ਪੁੱਛ ਕਈ ਦੇਸੀ ਦਵਾਈ ਖਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਜਿਸ ਨਾਲ ਉਸਦਾ ਸਟੈਮਨਾ ਬਹੁਤ ਵਧ ਗਿਆ ਸੀ ਪਰ ਜੱਸੇ ਵਿਚਾਰ ਨੂੰ ਕੀ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਦਵਾਈ ਉਸਦੀ ਹੋਰ ਕਿਸੇ ਤੇ ਨਹੀਂ ਉਸਦੀ ਹੀ ਭੈਣ ਤੇ ਵਰਤੀ ਜਾ ਰਹੀ ਹੈ
ਰਮਨ ਨੇ ਕਾਫੀ ਚਿਰ ਚੂਪੇ ਮਾਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਪਿੰਦੇ ਦਾ ਲੱਨ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ ਤਾਂ ਪਿੰਦਾ ਸਿੱਧਾ ਉਸ ਦੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਚ ਆ ਗਿਆ ਕਿਉਕਿ ਅੱਜ ਉਸ ਦਾ ਫੁੱਦੀ ਚੱਟਣ ਦਾ ਕੋਈ ਮੂਡ ਨਹੀਂ ਸੀ
ਉਸ ਨੇ ਰਮਨ ਦੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਮੋਢਿਆਂ ਤੇ ਰੱਖੀਆਂ ਤੇ ਘੱਸੇ ਮਾਰਨ ਲੱਗਾ ਘੱਸੇ ਖਾਂਦੀ ਰਮਨ ਬੋਲੀ
“ ਪਿੰਦੇ ਤੇਰੀ ਲਾਟਰੀ ਲੱਗਣ ਵਾਲੀ ਆ “
ਤਾਂ ਰਮਨ ਦੇ ਘੱਸੇ ਮਾਰਦਾ ਪਿੰਦਾ ਬੋਲਿਆ
“ ਕਿਉਂ ? “
ਤਾਂ ਰਮਨ ਬੋਲੀ
“ ਕੱਲ ਸਨਦੀਪ ਤੇ ਜਸਲੀਨ ਦਾ ਫੂਨ ਆਇਆ ਸੀ (ਕਮਲਜੀਤ ਦੀਆਂ ਕੁੜੀਆਂ ) ਉਹ ਕਹਿੰਦੀਆਂ ਅਸੀੰ ਕੱਲ ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਆਵਾਂਗੀਆਂ ਤੇ ਐਤਵਾਰ ਰਹਿ ਕੇ ਸੌਮਵਾਰ ਚਲੀਆਂ ਜਾਂਵਾਗੀਆਂ “
ਤਾਂ ਖੁਸ਼ ਹੋਇਆ ਪਿੰਦਾ ਹੋਰ ਜੋਰ ਨਾਲ ਘੱਸੇ ਮਾਰਨ ਲੱਗਿਆ ਤੇ ਬੋਲਿਆ
“ ਪਰ ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ ਮਨਾਵੇਂਗੀ ਕਿਵੇਂ “
ਤਾਂ ਆਪਣੀ ਫੁੱਦੀ ਮਸਲਦੀ ਰਮਨ ਬੋਲੀ
“ ਵੇ ਬਥੇਰੀਆਂ ਤੱਤੀਆਂ ਨੇ ਓਹੋ , ਤੈਨੂੰ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿਹੜੇ ਕਿਹੜੇ ਪੱਤਣਾ ਤੇ ਤਾਰੀ ਲਾ ਗਈਆਂ , ਇਹ ਤਾਂ ਮੈਂ ਹੀ ਵਰਜਨ ਟੱਕਰਗੀ ਤੈਨੂੰ ਹੋਰ ਨਾ ਕਿਸੇ ਤੋਂ ਆਸ ਕਰੀਂ ਆਪਣੀ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰੀ ‘ਚ “
ਤਾਂ ਪਿੰਦਾ ਹੈਰਾਨ ਹੋਇਆ ਇੱਕ ਮਿੰਟ ਲਈ ਰੁਕ ਗਿਆ ਤੇ ਬੋਲਿਆ
“ ਅੱਛਾ ਮੈਂ ਤਾਂ ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ ਜਵਾਕੜੀਆਂ ਸਮਝਦਾ ਸੀ “
ਤਾਂ ਥੱਲੋਂ ਘੱਸਾ ਮਾਰਦੀ ਰਮਨ ਬੋਲੀ
“ ਸਾਲਾ ਜਵਾਕੜੀਆਂ ਕਿੱਡੇ ਕਿੱਡੇ ਤਾਂ ਚਿੱਤੜ ਕਰੀ ਫਿਰਦੀਆਂ ਓਹੋ ਹਜੇ ਜਵਾਕੜੀਆਂ ਲਗਦੀਆਂ ਤੈਨੂੰ “
ਤਾਂ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਪੋਜ ਬਦਲ ਰਮਨ ਨੂੰ ਕੋਡੀ ਕਰ ਲਿਆ ਤੇ ਬੈੱਡ ਦੀ ਢੋ ਫੜ ਘੱਸੇ ਮਾਰਨ ਲੱਗਿਆ ਤੇ ਬੋਲਿਆ
“ ਅਹਿਜੇ ਕਿਹੜੇ ਪੱਤਣਾ ਤੇ ਤਾਰੀ ਲਾ ਗਈਆਂ “
ਤਾਂ ਰਮਨ ਬੋਲੀ
“ ਸਨਦੀਪ ਤਾਂ ਟੂਰ ਦਾ ਬਹਾਨਾਂ ਲਾਕੇ ਕਈ ਬਾਰ ਆਪਣੇ ਆਸਕ ਨਾਲ ਚਾਰ ਚਾਰ ਦਿਨ ਚੰਡੀਗੜ ਰਹੀ ਆ ਤੇ ਜਸਲੀਨ ਨੇ ਹਜੇ ਸ਼ਾਇਦ ਇੱਕ ਅੱਧ ਵਾਰ ਹੀ ਦਿੱਤੀ ਆਂ ਆਪਣੇ ਆਸ਼ਕ ਨੂੰ , ਪਰ ਹੁਣ ਦੋਵਾਂ ਦਾ ਬਰੇਕ ਅੱਪ ਹੋਇਆ ਵਿਆ ਤੇ ਹੁਣ ਆਪਾਂ ਘਰ ਦੀ ਮੁਰਗੀ ਘਰੇ ਈ ਪਕਾਵਾਂਗੇ , ਚਲਾ ਲਵੇਂਗਾ ਤਿੰਨ ਤਿੰਨ ਕੱਠੀਆਂ “
ਤਾਂ ਪਿੰਦਾ ਜਿਸ ਦਾ ਕੀ ਕੰਮ ਹੋਣ ਤੇ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਰਮਨ ਵੀ ਪੂਰੀ ਕਗਾਰ ਤੇ ਸੀ ਜੋਰ ਜੋਰ ਨਾਲ ਘੱਸੇ ਮਾਰਨ ਲੱਗਿਆ ਤੇ ਬੋਲਿਆ
“ ਚਿੰਤਾ ਨਾ ਮੈਂ ਤਾਂ ਛੇ ਦੀਆਂ ਛੇ ਸਾਂਭ ਲੈਣੀਆਂ “
ਤਾਂ ਹੈਰਾਨ ਹੋਈ ਰਮਨ ਪਿੱਛੇ ਮੁੜਕੇ ਦੇਖਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ
“ ਕੁੱਤਿਆ ਕੋਈ ਤਾਂ ਛੱਡਦੇ “
ਤਾਂ ਡੋਡੇ ਤੱਕ ਲੱਨ ਬਾਹਰ ਕੱਢ ਘੱਸੇ ਮਾਰਦਾ ਪਿੰਦਾ ਬੋਲਿਆ
“ ਦੋ ਤਾਂ ਸਾਂਭ ਲਈਆਂ ਦੋ ਤੂੰ ਸੰਭਾਅ ਦੇਣੀਆਂ ਤੇ ਬੱਸ ਦੋ ਰਹਿ ਜਾਣੀਆਂ”
ਰਮਨ ਛੁਟਦੀ ਛੁਟਦੀ ਬੋਲੀ
“ਆਹਹਹਹਹਹਹਹ ਇੱਕ ਤਾਂ ਮੈਂ ਹੋ ਆਹਹਹਹਹ ਤੇ ਦੂਜੀ ਕੌਣਣਣਣੱ ? “
ਤਾਂ ਉਸਦੇ ਅੰਦਰ ਆਪਣਾ ਮਾਲ ਛੱਡਦਾ ਪਿੰਦਾ ਬੋਲਿਆ
“ ਓਹੀ ਜਿਹੜੀ ਤੇਰੇ ਬਾਅਦ ਆਈ ਸੀ “
ਤਾਂ ਰਮਨ ਦੀ ਹੈਰਾਨ ਦੀ ਹੱਦ ਨਾ ਰਹੀ ਤੇ ਬੋਲੀ
“ ਮੰਮੀ “
ਤਾਂ ਸਿੱਧੀ ਹੁੰਦੀ ਰਮਨ ਵੱਲ ਅੱਖ ਮਾਰਕੇ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਕਿਹਾ
“ ਹਾਂ “
ਤਾਂ ਰਮਨ ਦਾ ਹੱਥ ਆਟੋ ਮੈਟਕ ਮੂੰਹ ਤੇ ਜਾ ਬੜਿਆ ਤੇ ਬੋਲੀ
“ ਤੂੰ ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਕੁੱਤਾ ਨਿੱਕਲਿਆ ਤੂੰ ਕਿਵੇਂ ਲੈ ਗਿਆ ਮੰਮੀ ਦੀ “
ਤਾਂ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਉਸ ਰਾਤ ਵਾਲੀ ਸਾਰੀ ਗੱਲ ਸੁਣਾਈ ਤਾਂ ਰਮਨ ਬੋਲੀ
“ ਤੂੰ ਏਨੇ ਦਿਨਾਂ ਦਾ ਮੈਂਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ “
ਤਾਂ ਪਿੰਦਾ ਬੋਲਿਆ
“ਤੂੰ ਕਿਹੜਾ ਸਨਦੀਪ ਤੇ ਜਸਲੀਨ ਦਾ ਦੱਸਿਆ ਸੀ “
ਤਾਂ ਦੋਵੇਂ ਹੱਸ ਪਏ ਤੇ ਪਿੰਦਾ ਬੋਲਿਆ
“ ਤੇ ਇੱਕ ਹੋਰ ਗੱਲ ਕਮਲ ਭੂਆ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਨੰਗਿਆ ਨੂੰ ਫੜ ਲਿਆ ਸੀ “
ਤਾਂ ਰਮਨ ਹੈਰਾਨ ਰਹਿ ਗਈ ਤੇ ਬੋਲੀ
“ ਮਾਸੀ ਕਦੋਂ ਆ ਗਈ ਸੀ ਏਥੇ ? “
ਤਾਂ ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਉਸ ਦਿਨ ਸਵੇਰ ਵਾਲੀ ਸਾਰੀ ਗੱਲ ਸੁਣਾਈ ਤਾਂ ਰਮਨ ਬੋਲੀ
“ ਮਾਸੀ ਕਿਵੇਂ ਬਚਗੀ ਤੈਥੋਂ “
ਤਾਂ ਪਿੰਦਾ ਬੋਲਿਆ
“ ਬੱਸ ਉਸ ਰਾਤ ਪਾਰਸ ਆਕੇ ਲੈ ਗਿਆ ਸੀ ਉਸਨੂੰ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਓਹਦਾ ਵੀ ਕੰਮ ਕਰਦੇਣਾ ਸੀ “
ਰਮਨ ਕਿੰਨਾ ਦੇਰ ਸੋਚਦੀ ਰਹੀ ਤੇ ਬੋਲੀ
“ ਆਪਣੇ ਬਾਰੇ ਪਤਾ ਮਾਸੀ ਨੂੰ ? “
ਤਾਂ ਪਿੰਦਾ ਬੋਲਿਆ
“ ਨਹੀਂ “
ਤਾਂ ਰਮਨ ਬੋਲੀ
“ ਪਰ ਮਾਸੀ ਨੂੰ ਤਾਂ ਲੱਨ ਦੀਆ ਜਿਆਦਾ ਲੋੜ ਆ ਮਾਸੜ ਮਰੇ ਨੂੰ ਪੰਜ ਸਾਲ ਜੋ ਹੋ ਗਏ “
ਤਾਂ ਕੱਪੜੇ ਨਾਲ ਆਪਣਾ ਲੱਨ ਸਾਫ ਕਰ ਰਮਨ ਨੂੰ ਕੱਪੜਾ ਫੜਾਉਂਦਾ ਪਿੰਦਾ ਬੋਲਿਆ
“ ਕੋਈ ਨੀ ਓਹ ਘਾਟ ਮੈਂ ਪੂਰੀ ਕਰ ਦੇਵਾਂਗਾ “
(ਕਮਲਜੀਤ ਦਾ ਘਰ )
ਜਿਸ ਵੇਲੇ ਪਿੰਦਾ ਤੇ ਰਮਨ ਨਾਨਕੇਘਰ ਨੰਗੇ ਪਏ ਮਾਸੀ ਨੂੰ ਲੱਨ ਮਿਲਣ ਦੀ ਫਿਕਰ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ ਓਸ ਸਮੇਂ ਕਮਲ ਘਰ ਦੇ ਮਗਰ ਸੰਜੀਵ ਦੀ ਕੋਠੀ ਚ
ਕੋਡੀ ਹੋਈ ਖੜੀ ਸੀ
ਸੰਜੀਵ ਜਦੋਂ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਦਾ ਬਾਰ ਭੇੜ ਕੇ ਮੁੜਿਆ ਤਾਂ ਘੋੜੀ ਬਣੀ ਕਮਲ ਵੱਲ ਵੇਖ ਕੇ ਬੋਲਿਆ
“ ਬੀਬੀ ਬੜੀ ਆਗ ਹੈ ਤੁਮਮੇਂ “
ਤਾਂ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਹੱਥ ਫੇਰਦੀ ਕਮਲ ਬੋਲੀ
“ ਵੇ ਟੈਮ ਨਾ ਲਾ ਪਾਰਸ ਘਰੇ ਆ ਛੇਤੀ ਪਾ ਦੇ “
ਤਾਂ ਸੰਜੀਵ ਬੋਲਿਆ
“ ਤਬੀ ਤੋਂ ਬੋਲਾ ਥਾਂ ਬੀਬੀ ਜੀ ਬਹਾਂ ਜੰਗਲ ਮੇਂ ਚਲਤੇ ਹੈਂ ਐਸੇ ਮਜਾ ਨਹੀਂ ਆਤਾ “
ਤਾਂ ਕਮਲ ਬੋਲੀ
“ ਵੇ ਓਥੇ ਫੇਰ ਕਿਸੇ ਦਿਨ ਚੱਲਾਂਗੇ ਤੂੰ ਹੁਣ ਤਾਂ ਕਰਲਾ ਅੱਗ ਲੱਗੀ ਪਈ ਆ “
ਤਾਂ ਸੰਜੀਵ ਮਗਰ ਆਇਆ ਤੇ ਅੰਗੂਠੇ ਦੀ ਦਾਬ ਨਾਲ ਡੋਡਾ ਅੰਦਰ ਪਾ ਕੇ ਘੱਸੇ ਮਾਰਨ ਲੱਗਿਆ
ਸੰਜੀਵ ਤੇ ਕਮਲ ਦਾ ਏਦਾਂ ਹੀ ਸੀ ਜਦੋਂ ਇੱਕ ਦੋ ਦਿਨਾਂ ਬਾਅਦ ਮੌਕਾ ਮਿਲਦਾ ਤਾਂ ਯੱਕਾ ਜੋੜ ਲੈਦੇ , ਜਦ ਕੋਈ ਨਾ ਕੋਈ ਘਰੇ ਹੁੰਦਾ ਸੀ ਤਾਂ ਅੱਖ ਬਚਾ ਕੇ ਕਮਲ ਘਰ ਦੇ ਕਿਸੇ ਖੂੰਜੇ ਕੋਡੀ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਤੇ ਸੰਜੀਵ ਉਸਦਾ ਪਾਣੀ ਕਢਵਾਅ ਦਿੰਦਾ ਪਰ ਸੰਜੀਵ ਲੰਬੀ ਰੇਸ ਦਾ ਘੋੜਾ ਸੀ ਉਸਦੀ ਤਾਂ ਰੀਜ ਸੀ ਕਿ ਜੰਗਲ ਵਾਲੇ ਕਮਰੇ ਚ ਦੋ ਤਿੰਨ ਘੰਟੇ ਲੱਗਣ ਪਰ ਓਦਰ ਜਾਣਦਾ ਪਰੋਗਰਾਮ ਕਿਸੇ ਨਾ ਕਿਸੇ ਦੇ ਘਰੇ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਠੱਪ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਸੀ
ਸੰਜੀਵ ਲਗਾਤਾਰ ਘੱਸੇ ਮਾਰੀ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਕਮਲ ਹਰ ਘੱਸੇ ਦੇ ਨਾਲ ਸਿਸਕ ਉੱਠਦੀ ਸੀ
ਕਰੀਬ ਪੰਦਰਾਂ ਮਿੰਟ ਘੋੜੀ ਬਣਾਕੇ ਚੋਦਣ ਬਾਅਦ ਸੰਜੀਵ ਬੋਲਿਆ
“ ਬੀਬੀ ਜੀ ਬੜੀ ਬੀਬੀ (ਕਰਮਜੀਤ ) ਕਬ ਆਏਂਗੀ “
ਤਾਂ ਕਮਲ ਬੋਲੀ
“ ਵੇ ਓਹ ਵੀ ਆਜੂ ਹੁਣ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਸਰਦਾ ਨੀ ਤੇਰਾ “
ਤੇ ਚਿੱਤੜਾ ਤੇ ਥੱਪੜ ਮਾਰਦਾ ਸੰਜੀਵ ਬੋਲਿਆ
“ ਐਸੀਂ ਬਾਤ ਨਹੀਂ ਹੈ ਬੀਬੀ ਜੀ ਆਪਕਾ ਅਪਨਾ ਮਜਾ ਹੈ ਔਰ ਉਨਕਾ ਅਪਨਾ “
ਇਹ ਕਹਿ ਕੇ ਸੰਜੀਵ ਹੋਰ ਜੋਰ ਨਾਲ ਘੱਸੇ ਮਾਰਨ ਲੱਗ ਪਿਆ ਤੇ ਕਮਲ ਬੋਲੀ
“ ਕੋਈ ਨੀ ਕਰਦੀਆਂ ਹੱਲ ਤੇਰਾ ਵੀ “
ਏਨਾ ਕਹਿ ਕੇ ਓਹ ਚੁੱਪ ਕਰ ਗਈ ਤੇ ਕਰੀ ਦਸ ਮਿੰਟ ਹੋਰ ਚੁਦਣ ਬਾਅਦ ਕਮਲ ਦੀ ਕੰਮ ਹੋ ਗਿਆ ਤੇ ਨਾਲ ਹੀ ਸੰਜੀਵ ਵੀ ਝੜ ਗਿਆ
ਕੁਝ ਚਿਰ ਸੰਜੀਵ ਕਮਲ ਨੂੰ ਚੂਸਦਾ ਰਿਹਾ ਤੇ ਫਿਰ ਕਮਲ ਆਪਣੇ ਕੱਪੜੇ ਪਾ ਕੇ ਬਾਹਰ ਆ ਗਈ
ਕਮਲ ਨੇ ਹਲੇ ਤੱਕ ਕਰਮਜੀਤ ਨੂੰ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਦੱਸਿਆ ਸੀ ਕਿ ਸੰਜੀਵ ਨੇ ਓਹਨਾਂ ਦੀ ਵੀਡਿਓ ਬਣਾ ਲਈ ਹੈ ਤੇ ਉਹ ਹੁਣ ਸੰਜੀਵ ਦਾ ਪੰਘੂੜਾ ਝੂਟਦੀ ਹੈ ਤੇ ਸੰਜੀਵ ਕਰਮਜੀਤ ਨੂੰ ਵੀ ਆਪਣੀ ਬਣਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਏ
ਕਮਲ ਕੁਝ ਇਸ ਗੱਲ ਲਈ ਸ਼ਰਮ ਖਾ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਉਸ ਨੇ ਕਰਮਜੀਤ ਨੂੰ ਉਸ ਵਖਤ ਬਹੁਤ ਝਾੜਾਂ ਪਾਈਆਂ ਸਨ ਜਦੋਂ ਉਸ ਨੂੰ ਪਿੰਦੇ ਨਾਲ ਵੇਖਿਆ ਸੀ
ਪਰ ਹੁਣ ਹੋਰ ਉਹ ਸੰਜੀਵ ਨੂੰ ਲਾਰੇ ਨਹੀਂ ਲਾ ਸਕਦੀ ਸੀ ਉਸ ਨੂੰ ਦੱਸਣਾ ਹੀ ਪੈਣਾ ਸੀ
(ਕੈਲੇ ਦੀ ਕੁੜੀ ਰਾਣੀ ਦੇ ਘਰ )
ਰਾਣੀ ਸਾਰਾ ਕੰਮ ਨਬੇੜ ਕੇ ਅੰਦਰ ਜਾ ਬੜੀ ਸੀ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਚ ਤੇ ਉਹ ਬੈਠੀ ਆਪਣੇ ਘਰ ਵਾਲੇ ਪ੍ਰੇਮ ਦਾ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਆਵੇ ਤੇ ਸੈਕਸ ਕਰਨ ਬਾਅਦ ਓਹ ਦੋਵਾਂ ਦਾ ਵੀਰਜ ਡੱਬੀ ਵਿੱਚ ਪਾ ਕੱਲ ਨੂੰ ਚੈੱਕ ਅੱਪ ਲਈ ਲੈ ਕੇ ਜਾਵੇ
ਕੁਝ ਚਿਰ ਬਾਅਦ ਪ੍ਰੇਮ ਆਇਆ ਤਾਂ ਰਾਣੀ ਨੂੰ ਇਝ ਬੈਠੀ ਦੇਖ ਪੁੱਛਿਆ
“ ਕਿਵੇਂ ਡਾਰਲਿੰਗ ਤੂੰ ਇਝ ਬੈਠੀ ਏ “
ਤਾਂ ਰਾਣੀ ਕੁਝ ਨਖਰੇ ਚ ਬੋਲੀ
“ ਮੈੰ ਤਾਂ ਬੈਠਣਾ ਹੀ ਆਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਤਾਂ ਕੋਈ ਫਿਕਰ ਨੀ ਮੇਰੀ “
ਤਾਂ ਉਸ ਦੇ ਕੋਲ ਨੂੰ ਆ ਕੇ ਪ੍ਰੇਮ ਬੋਲਿਆ
“ ਫਿਕਰ ਕਿਉਂ ਨੀ ਗੱਲ ਤਾਂ ਦੱਸ “
ਤਾਂ ਰਾਣੀ ਬੋਲੀ
“ ਕਿੰਨਾ ਚਿਰ ਹੋ ਗਿਆ ਵਿਆਹ ਨੂੰ , ਜਵਾਕ ਨੂੰ ਤਰਸੀ ਪਈ ਆਂ ਮੈਂ ਤਾਂ “
ਤਾਂ ਪ੍ਰੇਮ ਬੋਲਿਆ
“ ਕੋਈ ਨੀ ਜਵਾਕ ਵੀ ਹੋਜੂ , ਹਜੇ ਤਾਂ ਆਪਾਂ ਸਵਾਦ ਲੈਣਾ “
ਤਾਂ ਰਾਣੀ ਬੋਲੀ
“ ਬਹੁਤ ਹੋ ਗਿਆ ਸਵਾਦ ਹੁਣ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਦੋਵਾਂ ਦਾ ਵੀਰਜ ਕੱਲ ਨੂੰ ਡਾਕਟਰ ਕੋਲ ਲੈ ਕੇ ਜਾਣਾ “
ਇਹ ਸੁਣਕੇ ਪ੍ਰੇਮ ਥੋੜਾ ਹੈਰਾਨ ਜਿਹਾ ਹੋ ਗਿਆ ਤੇ ਫਿਰ ਰਾਣੀ ਨੇ ਕਰਮ ਭਾਬੀ ਆਲੀ ਸਾਰੀ ਗੱਲ ਪ੍ਰੇਮ ਨੂੰ ਦੱਸੀ ਤਾਂ ਪ੍ਰੇਮ ਨੇ ਵੀ ਹਾਮੀ ਭਰ ਦਿੱਤੀ
ਫਿਰ ਰਾਣੀ ਨੇ ਆਪਣੀ ਸਲਵਾਰ ਤੇ ਕਮੀਜ ਉਤਾਰ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਬ੍ਰਾ ਪੇਟੀਂ ਉਤਾਰ ਅਲਫ ਨੰਗੀ ਹੋ ਗਈ
ਰਾਣੀ ਦੀ ਜਵਾਨੀ ਦੇਖ ਇਝ ਲਗਦਾ ਸੀ
ਜਿਵੇਂ ਲਗੂਰ ਹੱਥ ਅੰਗੂਰ ਆ ਗਿਆ ਹੋਵੇ
ਰਾਣੀ
ਰਾਣੀ ਗਾਜਰ ਵਰਗੀ ਰੰਨ ਸੀ ਪਰ ਪ੍ਰੇਮ ਓਹਨਾ ਹੀ ਫੁਸੜ ਬੰਦਾ ਸੀ ਉਸਤੋ। ਰਾਣੀ ਵਰਗੀ ਤੀੰਮੀਂ ਸਾਂਭਣੀ ਔਖੀ ਹੋਈ ਪਈ ਸੀ
ਰਾਣੀ ਨੂੰ ਨੰਗੀ ਦੇਖ ਪ੍ਰੇਮ ਨੇ ਦਵਾ ਦਵ ਕੱਪੜੇ ਲਾਹ ਦਿੱਤੇ
ਰਾਣੀ ਦਾ ਕੋਈ ਇੰਟਰਸ ਨਹੀਂ ਸੀ ਓਹਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਇਹਦੇ ਤੋਂ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾ ਤਾਂ ਓਹ ਆਪਹੀ ਬੈੱਡ ਤੇ ਲੱਤਾ ਚੱਕ ਪੈ ਗਈ ਤੇ ਪ੍ਰੇਮ ਹੌਕਦਾ ਹੋਇਆ ਉਸਦੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਚ ਆ ਗਿਆ ਤੇ ਆਪਣੇ ਛੋਟੇ ਜਿਹੇ ਪਸਤੌਲ ਨਾਲ ਗੋਲਿਆਂ ਚਲਾਉਣ ਲੱਗਿਆ
ਜਦੋਂ ਪ੍ਰੇਮ ਨੇ ਰਾਣੀ ਦੇ ਪਾਇਆ ਤਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਥੋੜਾ ਜਿਹਾ ਅਹਿਸਾਸ ਹੋਇਆ ਤੇ ਪ੍ਰੇਮ ਡੇਡ ਕ ਮਿੰਟ ਵਿੱਚ ਝੜ ਕੇ ਲੰਮਾ ਪੈ ਗਿਆ
ਤਾਂ ਰਾਣੀ ਛੇਤੀ ਛੇਤੀ ਉੱਠੀ ਤੇ ਫੁੱਦੀ ਚੋਂ ਨਿੱਕਲਦਾ ਮਜਾ ਡੱਬੀ ਚ ਭਰ ਇੱਕ ਗੈਸ ਨਾਲ ਭਰੇ ਡੱਬੇ ਚ ਰੱਖ ਦਿੱਤ ਤਾਂ ਜੋ ਵੀਰਜ ਖਰਾਬ ਨਾ ਹੋਵੇ ਤੇ ਖੁਦ ਮੁਬਾਇਲ ਤੇ ਪੋਰਨ ਮੂਵੀ ਦੇਖ ਫਿੰਗਰਿੰਗ ਕਰਨ ਲੱਗੀ
ਪ੍ਰੇਮ ਸਭ ਕੁਝ ਜਾਣਦਾ ਵੀ ਅਣ ਜਾਣ ਬਣ ਪਿਆ ਰਿਹਾ ਤੇ ਰਾਣੀ ਕੁਝ ਚਿਰ ਬਾਅਦ ਝੁਟ ਗਈ ਤੇ ਆਪਣਾ ਵੀ ਵੀਰਜ ਸ਼ਾਂਭ ਕੇ ਸੌਂ ਗਈ
ਅਗਲਾ ਦਿਨ
ਸਵੇਰੇ ਉੱਠਣ ਸਾਰ ਤਿਆਰ ਹੋ ਕੇ ਰਾਣੀ ਸ਼ਹਿਰ ਪਹੁੰਚ ਗਈ ਜਿੱਥੇ ਕਰਮਜੀਤ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਉਸਦਾ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ ਰਾਣੀ ਨੂੰ ਆਉਂਦੀ ਦੇਖ ਕਰਮਜੀਤ ਅੱਗੇ ਹੋਏ ਤੇ ਉਸਨੂੰ ਜੱਫੀ ਚ ਲੈ ਲਿਆ
ਕਰਮਜੀਤ ਦੀ ਚਾਹੇ ਰਾਣੀ ਨਣਦ ਲਗਦੀ ਸੀ ਪਰ ਪਿਆਰ ਓਹਨਾਂ ਦਾ ਭੈਣਾ ਵਰਗਾ ਸੀ ਜੱਫੀ ਚ ਲੈ ਕਰਮ ਬੋਲੀ
“ ਫਿਕਰ ਨਾ ਕਰ ਰਾਣੀ ਸਭ ਠੀਕ ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ ਤੇਰੇ ਘਰ ਵੀ ਜਵਾਕ ਖੇਡੂ, ਫੇਰ ਜੇ ਤੇਰੀ ਸੱਸ ਬੋਲੀ ਮੈਂ ਗੁੱਤ ਪੱਟੂ ਓਹਦੀ “
ਤਾਂ ਰਾਣੀ ਨੂੰ ਕੁਝ ਹੌਸਲਾ ਹੋਇਆ ਤੇ ਨਾਲ ਤੁਰ ਪਈ
ਓਹ ਦੋਵੇਂ ਸਰਕਾਰੀ ਹੱਸਪਤਾਲ ਚ ਡਾ ਸ਼ਿਵਾਨੀ ਨੂੰ ਮਿਲੀਆਂ ਤਾਂ ਸਰਸਰੀ ਗੱਲਾਂ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸ਼ਿਵਾਨੀ ਸ਼ਿਕਰਾਣੂ ਟੈਸਟ ਕਰਨ ਲਈ ਲੈਬ ਚ ਲੈ ਗਈ ਤੇ
ਦੋ ਘੰਟੇ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਰਨ ਨੂੰ ਕਿਹਾ
ਜਦੋਂ ਓਹ ਟੈਸਟ ਕਰਕੇ ਵਾਪਸ ਆਈ ਤਾਂ ਆ ਕੇ ਕਰਮ ਨੂੰ ਬੋਲੀ
“ ਮੈਂਨੇ ਸਭੀ ਟੈਸਟ ਕਰ ਲੀਏ ਹੈਂ , ਜੋ ਮੇਲ ਸਕਰਾਣੂ ਹੈ ਵੋ ਬਹੁਤ ਵੀਕ ਹੈ ਲੇਕਿਨ ਜੋ ਫੀਮੇਲ ਸਕਰਾਣੂ ਹੈ ਵੋ ਵੀ ਬਹੁਤ ਵੀਕ ਹੈ “
ਸਿਵਾਨੀ ਨੇ ਗੱਲ ਉਲਝਣ ਵਿੱਚ ਪਾ ਦਿੱਤੀ ਕਿਉਕਿ ਸ਼ਿਵਾਨੀ ਵੀ ਕਨਫਿਊਜ ਸੀ ਕਿ ਓਹ ਕਿਵੇਂ ਕਹੇ ਕਿ ਰਾਣੀ ਕਦੇ ਮਾਂ ਨਹੀਂ ਬਣ ਸਕਦੀ
ਤਾਂ ਕਰਮ ਨੇ ਕੁਝ ਗੱਲ ਸੰਭਾਲਦੇ ਹੋਏ ਰਾਣੀ ਨੂੰ ਕਿਹਾ
“ ਰਾਣੀ ਤੂੰ ਬਾਹਰ ਜਾ “
ਰਾਣੀ ਉੱਠਕੇ ਬਾਹਰ ਚਲੀ ਗਈ ਤੇ ਕਰਮਜੀਤ ਬੋਲੀ
“ ਮੈਡਮ ਸਿੱਧੀ ਸਿੱਧੀ ਗੱਲ ਦੱਸੋ ਕੀ ਆ “
ਤਾਂ ਸ਼ਿਵਾਨੀ ਨੇ ਸਾਰਾ ਕੁਝ ਡਿਟੇਲ ਚ ਦੱਸ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਰਾਣੀ ਕਦੇ ਮਾਂ ਨਹੀਂ ਬਣ ਸਕਦੀ ਕਿਉਕਿ ਇਸ ਦੇ ਸ਼ਕਰਾਣੂ ਬਹੁਤ ਜਿਆਦਾ ਵੀਕ ਹਨ ਤੇ ਜੋ ਕਮੀ ਇਸ ਦੇ ਸ਼ਿਕਰਾਣੂਆਂ ਚ ਹੈ ਓਹ ਕਦੇ ਵੀ ਪੂਰੀ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦੀ
ਇਹ ਸੁਣਕੇ ਕਰਮਜੀਤ ਵੀ ਉਦਾਸ ਹੋ ਗਈ ਤੇ ਰਿਪੋਟਾਂ ਲੈ ਕੇ ਬਾਹਰ ਆ ਗਈ ਤੇ ਆ ਕੇ ਰਾਣੀ ਕੋਲ ਬਹਿ ਗਈ
ਰਾਣੀ ਨੂੰ ਵੀ ਪਤਾ ਲੱਗ ਚੁੱਕਿਆ ਸੀ ਕਿ ਡਾਕਟਰ ਨੇ ਕਰਮ ਨੂੰ ਕੀ ਕਿਹਾ ਹੋਵੇਗਾ
ਤਾਂ ਓਹ ਕਰਮ ਦੇ ਮੋਢੇ ਤੇ ਸਿਰ ਰੱਖ ਰੋਣ ਲੱਗ ਪਈ ਤਾਂ ਕਰਮ ਨੇ ਆਖਰੀ ਦਾਅ ਖੇਡਿਆ
“ ਇਹਨਾਂ ਡਾਕਟਰਾਂ ਤੋਂ ਕੁਝ ਨੀ ਹੋਣਾ ਏਥੇ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਸਿਆਣਾ ਬਾਬਾ ਹੈ ਆਪਾਂ ਓਹਦੇ ਕੋਲੋ ਇਲਾਜ ਕਰਵਾਉਣੇ ਆਂ ਆਪਾਂ “
ਤਾਂ ਕਰਮਜੀਤ ਰਾਣੀ ਨੂੰ ਲੈ ਸ਼ਮਸ਼ਾਨ ਘਾਟ ਵੱਲ ਤੁਰ ਪਈ ਜਿੱਥੇ ਨਾਲ ਹੀ ਇੱਕ ਸਾਧ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ ਜਿਸ ਦੀ ਕਿ ਕੁਟਿਆ ਸਿਵਿਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਲਗਦੀ ਸੀ ਤੇ ਓਹ ਹਰ ਸਮੇਂ ਭੰਗ ਦੇ ਨਸ਼ੇ ਚ ਬੈਠਾ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਬਚਨ ਕਰਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ ਤੇ ਕਰਮਜੀਤ ਦੀ ਇੱਕ ਸਹੇਲੀ ਦੇ ਜਵਾਕ ਨਹੀਂ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤਾਂ ਬਾਬੇ ਦੇ ਦੱਸੇ ਉਪਾਅ ਨਾਲ ਉਸ ਦੇ ਬੱਚਾ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ
ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਓਥੇ ਪਹੁੰਚ ਦੀਆਂ ਨੂੰ ਦੁਪਹਿਰ ਹੋ ਗਈ ਸੀ ਦੁਪਹਿਰ ਵੇਲੇ ਬਾਬਾ ਕੋਲ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਸੀ ਜਦੋਂ ਉਹ ਕੁੱਟੀਆ ਕੋਲ ਪਹੁੰਚੀਆਂ ਤਾਂ ਚਾਰੇ ਪਾਸੇ ਦਰਖਤ ਹੀ ਦਰਖਤ ਸਨ ਤੇ ਏਨਾ ਡਰੌਣਾ ਮਹੌਲ ਸੀ ਕਿ ਇੱਕ ਵਾਰ ਤਾਂ ਕਮਲ ਨੇ ਕਿਹਾ ਭਾਬੀ ਮੁੜ ਚੱਲੀਏ ਪਰ ਕਰਮ ਉਸਨੂੰ ਧੱਕੇ ਨਾਲ ਅੰਦਰ ਲੈ ਬੜੀ
ਅੰਦਰ ਦੂਰ ਕੁਟੀਆ ਕੋਲ ਬਾਬਾ ਬੈਠਾ ਸਿਰ ਹਿਲਾਅ ਰਿਹਾ ਸੀ
ਦੂਰੋਂ ਦੋ ਜਨਾਨੀਅਂ ਆਉਂਦੀਆਂ ਦੇਖ ਬੋਲਿਆ
“ ਆਓ ਆਓ ਦੁੱਖਾਂ ਤੋ ਨਿਜਾਤ ਪਾਓ “
ਤਾਂ ਕਰਮ ਅਤੇ ਰਾਣੀ ਦੋਵਾਂ ਨੇ ਹੱਥ ਜੋੜ ਲਏ ਤੇ ਮੱਥਾ ਟੇਕ ਬਹਿ ਗਈਅ
ਕਰਮ ਬੋਲੀ ਲੱਗੀ ਤਾਂ ਬਾਬੇ ਨੇ ਚੁੱਪ ਦਾ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕਰ ਰਾਣੀ ਦੇ ਮੱਥੇ ਵੱਲ ਵੇਖਣ ਲੱਗਿਆ
ਪੰਜ ਦਸ ਮਿੰਟ ਦੇਖਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਬੋਲਿਆ
“ ਬੱਚਾ ਤੇਰੇ ਕਰਮਾਂ ‘ਚ ਸੰਤਾਨ ਦਾ ਸੁੱਖ ਨਹੀਂ ਹੈ “
ਤਾਂ ਰਾਣੀ ਉਦਾਸ ਜਿਹੀ ਹੋ ਗਈ
ਬਾਬਾ ਬੋਲਿਆ
“ ਪਰ ਉਹ ਕਰਮ ਤੂੰ ਆਪ ਲਿਖ ਸਕਦੀ ਏ , ਪਰ ਕੀਮਤ ਚਕਾਉਣੀ ਪਵੇਗੀ “
ਰਾਣੀ ਬੋਲਣ ਲੱਗੀ ਤਾਂ ਬਾਬਾ ਉਸਨੂੰ ਟੋਕਦਾ ਬੋਲਿਆ
“ ਚੁੱਪ ਕਰ “
ਤੇ ਫਿਰ ਕੁਝ ਸੋਚਦਾ ਬੋਲਿਆ
“ ਬਹੁਤ ਵੱਡੀ ਕੀਮਤ ਏ , ਸੋਚ ਕੇ ਬੋਲੀ ਬੱਚਾ ........ ਸਮਾਜ ਦੇ ਵਿਧਾਨ ਦੇ ਉਲਟ ਜਾਣਾ ਪਵੇਗਾ ....... ਪਿਛਲੇ ਜਨਮ ਦਾ ਕੀਤਾ ਪਾਪ ਧੋਣਾ ਪਵੇਗਾ ....... ਸੋਚ ਕੇ ਬੋਲਣਾ “
ਤਾਂ ਰਾਣੀ ਤੇ ਕਰਮ ਸੋਚੀਂ ਪੈ ਗਈਆਂ ਤੇ ਰਾਣੀ ਕਰਮ ਨੂੰ ਬੋਲੀ
“ ਮੈਂ ਹਰ ਕੀਮਤ ਦੇਣ ਲਈ ਤਿਆਰ ਹਾਂ ਭਾਬੀ “
ਤੇ ਫਿਰ ਬਾਬੇ ਵੱਲ ਮੂੰਹ ਕਰ ਕਹਿੰਦੀ
“ ਬਾਬਾ ਜੀ ਮੈਂਨੂੰ ਜਵਾਕ ਚਾਹੀਦਾ ਕੀਮਤ ਜੋ ਮਰਜੀ “
ਤਾਂ ਬਾਬੇ ਨੇ ਚੁੱਪ ਰਹਿਣ ਦਾ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕੀਤਾ ਤੇ ਬੋਲਿਆ
“ ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਬੱਚਾ ਅੱਜ ਤੁਸੀਂ ਆਉਣਾ ਹੈ ਤੇ ਹਾਂ ਵੀ ਕਰਨੀ ਹੈ ਬਚਨ ਪੁਗਾਉਣ ਦੀ ਏਸ ਲਈ ਮੈਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਤੁਹਾਡੇ ਦੋਹਾਂ ਲਈ ਕਰੜੀ ਪ੍ਰਿਖਿਆ ਲਿਖ ਰੱਖੀ ਸੀ “
ਦੋ ਚਿੱਠੀ ਨੁਮਾ ਪਰਚੀਜਾ ਫੜਾਉਦਾ ਬਾਬਾ ਬੋਲਿਆ
ਤਾਂ ਕਰਮਜੀਤ ਬੋਲੀ
“ ਮੇਰੀ ਕਾਹਦੀ ਪ੍ਰਿਖਿਆ ਬਾਬਾ ਜੀ , ਸੰਤਾਨ ਦੀ ਲੋੜ ਤਾਂ ਇਹਨੂੰ ਹੈ”
ਤਾਂ ਬਾਬਾ ਬੋਲਿਆ ਤੇਰੇ ਬਿਨਾਂ ਇਹਦੀ ਕੋਈ ਮਦਦ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦਾ
ਏਨਾ ਕਹਿ ਬਾਬਾ ਬੋਲਿਆ
“ ਜਾਉ ਬੱਚਾ ਮੇਰਾ ਕੰਮ ਏਥੇ ਤੱਕ ਸੀ , ਇਸ ਕੁਟੀਆ ਦੀ ਜੂਹ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਹੋਕੇ ਇਹ ਪਰਚੀਆਂ ਖੋਲ ਲੈਣਾ ਤੇ ਪੜ ਲੈਣਾ ਤੇ ਜੋ ਵੀ ਲਿਖਿਆ ਹੋਵੇਗਾ ਉਸ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕਰਨਾ ਕਿਉਕਿ ਤੁਸੀ ਬਚਨ ਦਿੱਤਾ ਸੀ ਅਗਰ ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੇ ਬਚਨ ਤੋਂ ਮੁਕਰੇ ਤਾਂ ਤੁਹਾਡੇ ਟੱਬਰਾਂ ਦਾ ਬੀਜ ਨਾਸ਼ ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ “
ਦੋਵੇਂ ਡਰ ਗਈਆਂ ਤੇ ਬਾਬੇ ਦੇ ਪੈਰੀਂ ਹੱਥ ਲਾ ਬਾਹਰ ਆ ਗਈਆਂ , ਦੋਵੇ ਏਨੀਆਂ ਸਹਿਮ ਚ ਸਨ ਕਿ ਕੁਝ ਦੇਰ ਉਹ ਖੜੀਆਂ ਬੱਸ ਕਾਗਜ ਦੀਆਂ ਪਰਚੀਆਂ ਨੂੰ ਦੇਖਦੀਆਂ ਰਹੀਆਂ
ਤੇ ਪਹਿਲੀ ਪਰਚੀ ਰਾਣੀ ਨੇ ਖੋਲੀ ਤੇ ਪੜ੍ਹਨ ਲੱਗੀ
“ ਬੱਚਾ
ਪਿਛਲੇ ਧੋਣੇ ਧੋਣ ਲਈ ਨਵੇਂ ਬੀਜ ਬੀਜਣੇ ਪੈਂਦੇ ਨੇ ਤੈਨੂੰ ਸਖ਼ਤ ਪ੍ਰਿਖਿਆ ਚੋਂ
ਲੰਘਣਾ ਪੈਣਾ ਹੈ ਇੱਕ ਸਾਥੀ/ਸਾਥਣ ਨਾਲ ਜੋ ਕਿ ਤੈਨੂੰ ਮਿਲ ਗਈ ਹੈ
ਤੈਨੂੰ ਸੰਤਾਨ ਲੈਣ ਲਈ
੧) ਖੂਨ ਦੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਚੋਂ ਕਿਸੇ ਵੀ ਮਰਦ ਨਾਲ ਸੰਭੋਗ ਕਰਨਾ ਪਵੇਗਾ
੨) ਮਤਰੇਏ ਰਿਸ਼ਤੇ ਚੋਂ ਕਿਸੇ ਮਰਦ ਨਾਲ ਸੰਭੋਗ ਕਰਨਾ ਪਵੇਗਾ
੩) ਤੁਹਾਡੇ ਘਰ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰੀ ਜਾਂ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰਾ ਦੇ ਕਿਸੇ ਚੋਂ ਜਿਸ ਦਾ ਸਭ
ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਲਿੰਗ ਹੋਵੇਗਾ ਉਸ ਨਾਲ ਸੰਭੋਗ ਕਰਨਾ ਪਵੇਗਾ
੫) ਤੇ ਆਖਰੀ ਤੇ ਕੜੀ ਪਰਿਖਿਆ , ਇੱਕ ਖੂਨ ਦੇ ਤੇ ਤਿੰਨ ਮਤਰੇਏ ਜਾਂ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰਾਂ ਚੋਂ ਚਾਰ ਮਰਦਾਂ ਨਾਲ ਇਕੱਠਿਆਂ ਸੈਕਸ ਕਰਨਾ ਪਵੇਗਾ ਤੇ ਨਾਲ ਇੱਕ ਔਰਤ ਜੋ ਤੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਪਿਆਰ ਕਰਦੀ ਹੋਵੇ ਤੇ ਦੋ ਕੁਵਾਰੀਆਂ ਕੁੜੀ ਜੋ ਤੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਪਿਆਰ ਕਰਦੀਆਂ ਹੋਣ ਉਹ ਵੀ ਇਸ ਸੰਭੋਗ ਚ ਸ਼ਾਮਿਲ ਹੋਣ।
ਜੇ ਤੂੰ ਇਹ ਪ੍ਰਿਖਿਆ ਪਾਸ ਕਰ ਲਵੇ ਤਾਂ ਤੈਨੂੰ ਸੰਤਾਨ ਪ੍ਰਾਪਤੀ ਹੋ ਜਾਵੇਗੀ
ਪਰਚੀ ਪੜ ਰਾਣੀ ਦੇ ਪੈਰਾ ਥੱਲੋਂ ਜ਼ਮੀਨ ਨਿੱਕਲ ਗਈ ਤੇ ਹੈਰਾਨ ਹੋਈ ਉਹ ਜਦ ਆਪਣੀ ਭਾਬੀ ਵੱਲ ਝਾਕੀ ਤਾਂ ਉਹ ਆਪਣੀ ਪਰਚੀ ਪੜ੍ਹ ਰਹੀ ਸੀ
“ ਬੱਚਾ
ਤੂੰ ਬੜੀ ਨੇਕ ਦਿਲ ਏ ਜੋ ਆਪਣੀ ਨਣਦ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰਨ ਦਾ ਬੀੜਾ
ਚੁੱਕਿਆ ਏ , ਨਣਦ ਦੀ ਮਦਦ ਲਈ ਤੇਰੇ ਹੇਠ ਲਿਖੇ ਕਰਮ ਹਨ
੧) ਸਾਰੇ ਬਚਨ ਪੂਰੇ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਨਣਦ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰਨਾ
੨) ਘਰ , ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰ ਜਾਂ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰਾਂ ਚੋਂ ਜਿਸਦਾ ਵੀ ਵੱਡਾ ਲਿੰਗ ਹੈ
ਓਹ ਲੱਭਣ ਚ ਰਾਣੀ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰਨਾ
੪) ਮਹਾਂ ਸੰਭੋਗ ਚ ਸਾਮਿਲ ਹੋਣਾ ਤੇ ਕਵਾਰੀਆਂ ਕੁੜੀ ਲੱਭਣਾ ਜੋ ਵਿਆਹੀਆਂ ਨਾ ਹੋਣ ਤੇ ਇਸ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਦੀਆਂ ਹੋਣ
ਜੇ ਤੂੰ ਇਹ ਸਭ ਕੁਝ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਰਾਣੀ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰਦੀ ਏ ਤੇ ਆਪ ਕਰਦੀ ਏ ਤਾਂ ਉਸਨੂੰ ਸੰਤਾਨ ਪ੍ਰਾਪਤੀ ਹੋ ਜਾਵੇਗੀ
ਦੋਵੇਂ ਹੱਕੀਆਂ ਬੱਕੀਆਂ ਹੈਰਾਨ ਹੋ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਵੱਲ ਵੇਖਦੀਆਂ ਰਹੀਆਂ ਤੇ ਰਾਣੀ ਬੋਲੀ
“ ਹੁਣ ਕੀ ਕਰਾਂਗੇ ਭਾਬੀ “
ਤਾਂ ਕਰਮ ਚਿੰਤਤ ਹੋਈ ਬੋਲੀ
“ ਬਚਨ ਪੁਗੌਣੇ ਪੈਣ ਗੇ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਪਰਿਵਾਰ ਤਬਾਅ ਹੋ ਜਾਣਗੇ ਆਪਣੇ “
ਸੂਰਜ ਛਿਪ ਗਿਆ ਸੀ
ਹਨੇਰਾ ਛਾ ਰਿਹਾ ਸੀ
ਤੇ ਦੋਵੇਂ ਘਰ ਪਹੁੰਚ ਗਈਆਂ ਸਨ
