Join Our
Discord Server
For Daily Updates
- 85
- 87
- 18
ਕਾਂਡ 12
( ਕਮਲਜੀਤ ਦਾ ਘਰ )
ਉਸ ਰਾਤ ਸੰਜੀਵ ਕਰਮ ਤੇ ਕਮਲ ਨਾਲ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਬੈਡਰੂਮ ਵਿੱਚ ਜਾ ਬੜਿਆ ਸੀ, ਕਮਰੇ 'ਚ ਜਾਣ ਸਾਰ ਹੀ ਸੰਜੀਵ ਨੇ ਆਪਣੀ ਧੋਤੀ ਲਾਹ ਕੇ ਪਾਸੇ ਰੱਖ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਕਰਮ ਨੂੰ ਜੱਫੀ ਪਾ ਲਈ , ਧੋਤੀ ਉਤਾਰਨ ਬਾਅਦ ਉਹ ਬਿਲਕੁੱਲ ਨੰਗਾ ਸੀ ਤੇ ਉਸ ਦਾ ਰਾੜ ਵਰਗਾ ਲੱਨ ਕਰਮ ਦੇ ਪੱਟਾਂ 'ਚ ਖਹਿ ਰਿਹਾ ਸੀ
ਕਰਮ ਵੀ ਅੱਖਾਂ ਬੰਦ ਕਰ ਸੰਜੀਵ ਨੂੰ ਜੱਫੀ 'ਚ ਲਈ ਖੜੀ ਸੀ ਪਰ ਜਦ ਉਸ ਨੇ ਅੱਖਾਂ ਖੋਲੀਆਂ ਤਾਂ ਉਹ ਇੱਕ ਦਮ ਘਬਰਾਅ ਗਈ ਕਿਉਂਕਿ ਸਾਹਮਣੇ ਬਚਿੱਤਰ ਖੜ੍ਹਾ ਸੀ ਜਿਸ ਦੇ ਹੱਥ 'ਚ ਲਸੰਸੀ ਪਸਤੌਲ ਸੀ ਜੋ ਕਿ ਉਸ ਨੇ ਸੰਜੀਵ ਵੱਲ ਤਾਨ ਰੱਖਿਆ ਸੀ
ਇਸ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਕੀ ਕਰਮ ਕੁਝ ਬੋਲਦੀ
" ਕਾੜ "
ਦੀ ਅਵਾਜ ਨਾਲ ਸਾਰਾ ਘਰ ਗੂੰਜ ਗਿਆ ਤੇ ਸੰਜੀਵ ਕਰਮ ਦੀਆਂ ਬਾਹਾਂ 'ਚ ਲੁੜਕਦਾ ਫਰਸ਼ ਤੇ ਜਾ ਡਿੱਗਿਆ ਤੇ ਕੁਝ ਹੀ ਮਿੰਟਾਂ ਬਾਅਦ ਕਮਰੇ ਦੇ ਸਾਰੇ ਫਰਸ਼ ਤੇ ਖੂਨ ਹੀ ਖੂਨ ਫੈਲ ਗਿਆ
ਇਹ ਸਭ ਦੇਖ ਕਰਮ ਤੇ ਕਮਲ ਡਰੀਆਂ ਇੱਕ ਖੂੰਜੇ ਖੜੀਆਂ ਰਹੀਆਂ ਤੇ ਬਚਿੱਤਰ ਬਾਰ ਬਾਰ ਇੱਕ ਹੀ ਗੱਲ ਗੁੱਸੇ 'ਚ ਦੁਹਰਾਅ ਰਿਹਾ ਸੀ
" ਭੈਣ ਚੋਦ ਕੁੱਤਾ ਸਾਲਾ ਮੇਰੇ ਮਾਲ ਤੇ ਹੱਥ ਪਾਉਂਦਾ "
ਇਹਨਾਂ ਕਹਿੰਦੇ ਹੋਏ ਓਹ ਕਮਰੇ 'ਚ ਗੇੜੇ ਦਿੰਦਾ ਥੁੱਕੀ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ
ਦੇਖਦੇ ਦੇਖਦੇ ਸਾਰੇ 'ਕਮਰੇ 'ਚ ਲਹੂ ਦਾ ਛੱਪੜ ਲੱਗ ਗਿਆ
ਕਰਮ ਕੁਝ ਸੰਭਲ ਕੇ ਹੋਸ਼ 'ਚ ਆਉਦੀਂ ਬੋਲੀ
" ਕਮਲ ਉਠ ਡਰ ਨਾ ਇਹ ਸਮਾਂ ਡਰਨ ਦਾ ਨਹੀਂ "
ਤੇ ਬਚਿੱਤਰ ਕੋਲ ਜਾ ਕੇ ਬੋਲੀ
" ਇਹ ਕੀ ਕੀਤਾ ਤੁਸੀਂ ਮਾਰ ਦਿੱਤਾ ਇਹਨੂੰ "
ਤਾਂ ਬਚਿੱਤਰ ਬੋਲਿਆ
" ਹੋਰ ਕੀ ਕਰਦਾ ਹੁਣ ਇਹਨੇ ਤੁਹਾਡੇ ਦੋਹਾਂ ਤੇ ਹੱਥ ਪਾਇਆ ਸੀ ਅੱਗੇ ਇਹਨੇ ਕੁੜੀਆਂ ਦੀਆਂ ਚੁੰਨੀਆਂ ਖਿੱਚਣੀਆਂ ਸਨ "
ਤਾਂ ਕਰਮ ਕੁਝ ਦੇਰ ਚੁੱਪ ਰਹੀ ਤੇ ਬੋਲੀ
" ਹੁਣ ਪੁਲਿਸ ਨੂੰ ਕੀ ਕਹਾਂਗੇ "
ਤਾਂ ਮੱਥੇ ਤੇ ਹੱਥ ਫੇਰਦਾ ਬਚਿੱਤਰ ਬੋਲਿਆ
" ਪੁਲਿਸ ਨਾਲ ਮੈਂ ਆਪੇ ਨਿੱਬੜ ਲਵਾਂਗਾ , ਤੁਸੀਂ ਦੋਹੇ ਬਿਆਨ ਦੇਣ ਨੂੰ ਬੱਸ ਤਿਆਰ ਰਹਿਣਾ "
ਇਹਨਾਂ ਕਹਿ ਕੇ ਬਚਿੱਤਰ ਚੁੱਪ ਕਰ ਗਿਆ ਤੇ ਕਰਮ ਸੋਚੀਂ ਪੈ ਗਈ ਕੀ ਕਿ ਬਿਆਨ ਦੇਣੇ ਹਨ ਤਾਂ ਉਹ ਬਚਿੱਤਰ ਨੂੰ ਪੁੱਛਦੀ ਬੋਲੀ
" ਬਿਆਨ ਕੀ ਦੇਣੇ ਹੋਣਗੇ ਸਾਨੂੰ ਦੋਹਾਂ ਨੂੰ "
" ਬੱਸ ਤੁਸੀਂ ਏਨਾ ਕਹਿਣਾ ਕਿ ਇਹਨੇ ਕਮਲ ਦੀ ਇੱਜਤ ਤੇ ਹੱਥ ਪਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ ਕੀਤੀ ਤੇ ਮੈਂ ਜਦ ਬਾਹਰੋਂ ਆਉਂਦੇ ਨੇ ਇਹ ਦੇਖਿਆ ਤਾਂ ਮੈਂਥੋਂ ਜਰ ਨਾ ਹੋਇਆ ਤੇ ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੀ ਇੱਜਤ ਬਚਾਉਣ ਲਈ ਇਸ ਦਾ ਕਤਲ ਕਰ ਦਿੱਤਾ "
ਏਨਾ ਕਹਿ ਕੇ ਬਚਿੱਤਰ ਚੁੱਪ ਕਰ ਗਿਆ ਤੇ ਕਰਮ ਤੇ ਕਮਲ ਨੂੰ ਸਾਰੀ ਗੱਲ ਖਾਨੇ ਪੈ ਗਈ ਕਿ ਹੁਣ ਬਚਨ ਦਾ ਸਿਰਫ ਏਨਾ ਹੀ ਰਾਹ ਹੈ ਤਾਂ ਓਹ ਦੋਵੇਂ ਕਰਮੇ ਚੋਂ ਬਾਹਰ ਆ ਗਈਆਂ ਤੇ ਬਚਿੱਤਰ ਓਥੇ ਖੜਕੇ ਹੀ ਪੁਲਿਸ ਨੂੰ ਫੂਨ ਕਰਨ ਲੱਗ ਗਿਆ
( ਨਾਨਕਾਘਰ )
ਘਰ ਵਿੱਚ ਕੀ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ ਉਸ ਸਭ ਕਾਸੇ ਤੋਂ ਬੇਖਬਰ , ਪਾਰਸ ਤੇ ਉਸ ਦੀਆਂ ਭੈਣਾਂ ਜਸਲੀਨ ਤੇ ਸਨਦੀਪ ਆਪਣੇ ਨਾਨਕੇ ਘਰ ਮਾਮੇ ਦੇ ਮੁੰਡੇ ਪਿੰਦੇ ਅਤੇ ਮਾਸੀ ਦੇ ਮੁੰਡੇ ਜੱਸੇ ਤੇ ਕੁੜੀਆਂ ਰਮਨ ਤੇ ਪ੍ਰੀਤ ਨਾਲ ਇੰਜੁਆਏ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ
ਪਿੰਦਾ ਜੱਸਾ ਤੇ ਪਾਰਸ ਕਰਮੇ 'ਚ ਬੈਠੇ ਬੀਅਰਾਂ ਪੀ ਰਹੇ ਸਨ ਤੇ ਰਮਨ , ਪ੍ਰੀਤ , ਜਸਲੀਨ ਤੇ ਸਨਦੀਪ ਰਸੋਈ 'ਚ ਬੈਠੀਆਂ ਨਾਲੇ ਖਾਣਾ ਬਣਾ ਰਹੀਆਂ ਸਨ ਤੇ ਨਾਲ ਗੱਲਾਂਬਾਤਾ ਕਰ ਰਹੀਆਂ ਸਨ
ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਹਜੇ ਇੱਕ ਬੀਅਰ ਵੀ ਪੂਰੀ ਨਹੀਂ ਪੀਤੀ ਸੀ ਜਦ ਕਿ ਜੱਸਾ ਤੇ ਪਾਰਸ ਤੀਜੀ ਬੀਅਰ ਨੂੰ ਵੀ ਹੱਥ ਪਾ ਚੁੱਕੇ ਸਨ ਤੇ ਓਹਨਾ ਨੂੰ ਕਾਫੀ ਨਸ਼ਾ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ
ਤੀਜੀ ਬੀਅਰ ਨਬੇੜਕੇ ਜੱਸੇ ਨੇ ਬੋਤਲ ਟੇਬਲ ਤੇ ਰੱਖਦੇ ਨੇ ਪਾਰਸ ਦੇ ਪੱਟ ਤੇ ਹੱਥ ਮਾਰ ਗੱਲ ਕਹਿਣ ਲੱਗਾ
" ਪਾਰਸ ਆ ਸਾਲਾ ਪਿੰਦਾ ਨਾ ਆਪਣੇ ਤੋਂਤੋਂਤੋਂ ਗੱਲਾਂ ਲੁਕਾਉਂਦਾ ਹੁਣ "
ਲੜਖੜਾਉਂਦੀ ਅਵਾਜ 'ਚ ਜੱਸਾ ਪਾਰਸ ਨੂੰ ਬੋਲਿਆ ਤਾਂ ਹੈਰਾਨੀ ਜਿਹੀ ਵਿੱਚ ਪਾਰਸ ਨੇ ਜੱਸੇ ਨੂੰ ਪੁੱਛਿਆ
" ਅਹਿਜੀ ਕਿਹੜੀ ਗੱਲ ਆ ਜੱਸੇ , ਜਿਹੜੀ ਇਹਨੂੰ ਸਾਥੋ ਲਕੋਣੀ ਪੈ ਰਹੀ ਆ "
ਪਿੰਦਾ ਚੁੱਪ ਚਾਪ ਸਭ ਸੁਣ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਪੂਰੇ ਹੋਸ਼ ਵਿੱਚ ਸੀ ਉਸਨੂੰ ਪਤਾ ਵੀ ਸੀ ਕਿ ਜੱਸਾ ਤੇ ਪਾਰਸ ਕਿਹੜੀ ਗੱਲ ਕਰ ਰਹੇ ਨੇ
ਜੱਸਾ ਬੋਲਿਆ
" ਇਹਨੂੰ ਬਾਈ ਮੈਂ ਇੱਕ ਦੇਸੀ ਦਵਾਈ ਦਿੱਤੀ ਜਿਹਦੇ ਨਾਲ ਛੇਤੀ ਨੀ ਹੁੰਦਾ ਤੇ ਮੈੰ ਇਹਨੂੰ ਬੜਾ ਪੁੱਛਿਆ ਕਿ ਸਾਲਿਆ ਦੱਸਦੇ ਕਿਹੜੀ ਆ ਕਿਹੜੀਆ ਪਰ ਇਹਨੇ ਪੈਰ ਤੇ ਪਾਣੀ ਨੀ ਪੈਣ ਦਿੱਤਾ ਬੱਸ ਏਧਰ ਉਧਰ ਦੀਆਂ ਮਾਰੀ ਗਿਆ "
ਤਾਂ ਪਾਰਸ ਬੋਲਿਆ
" ਇਹ ਸ਼ੁਰੂ ਤੋਂ ਈ ਗੰਦਾ ਸਾਲਾ ਇਹਨੇ ਕਦੇ ਆਪਾਂ ਨੂੰ ਭੇਤ ਨੀ ਦਿੱਤਾ "
ਪਿੰਦਾ ਚੁੱਪ ਚਾਪ ਦੋਹਾਂ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਸੁਣ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਮਨ 'ਚ ਹੱਸ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਓਹ ਜੱਸੇ ਨੂੰ ਦੱਸੇ ਕਿ ਉਸ ਦੀ ਜੜੀ ਬੂਟੀ ਨਾਲ ਉਸ ਦੀ ਵੱਡੀ ਭੈਣ ਤੇ ਮਾਂ ਦਾ ਹੀ ਕੰਢਾ ਉਸ ਨੇ ਕੱਢ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਪਾਰਸ ਨੂੰ ਵੀ ਕਿਵੇਂ ਦੱਸੇ ਕਿ ਉਸ ਦੀ ਮਾਂ ਕਮਲ ਨੇ ਹੀ ਉਸਨੂੰ ਉਸਦੀ ਮਾਸੀ ਤੇ ਜੱਸੇ ਦੀ ਮਾਂ ਨਾਲ ਫੜਿਆ ਸੀ
ਤਾਂ ਦੋਹਾਂ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਨੂੰ ਰੋਕਦਾ ਪਿੰਦਾ ਬੋਲਿਆ
" ਐਵੇਂ ਨਾ ਬਕਵਾਸ ਮਾਰੀ ਜਾਓ , ਮੈਂ ਕਦ ਤੋਂ ਥੋਡੇ ਕੋਲੋ ਗੱਲਾਂ ਲੁਕੋਣ ਲੱਗ ਗਿਆ , ਓਹ ਤਾਂ ਯਾਰ ਥੋੜੀ ਕਮਜ਼ੋਰੀ ਆ ਗਈ ਸੀ ਤਾਂ ਕਰਕੇ ਦਵਾਈ ਲੈ ਲਈ ਮੈਂ ਜੱਸੇ ਤੋਂ "
ਤਾਂ ਪਾਰਸ ਜੱਸੇ ਵੱਲ ਝਾਕਿਆ ਤਾਂ ਜੱਸਾ ਬੋਲ ਪਿਆ
" ਸਾਲਿਆ ਸਾਨੂੰ ਫੁੱਦੂ ਨਾ ਬਣਾ ਨਾ ਅਸੀਂ ਬਣਨਾ ਤੂੰ ਸਿੱਧਾ ਕਹਿ ਬਈ ਦੱਸਣਾ ਨੀ "
ਤਾਂ ਪਿੰਦਾ ਬੋਲਿਆ
" ਯਾਰ ਤੁਸੀੰ ਮੇਰਾ ਯਕੀਨ ਹੀ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ ਫਿਰ ਮੈਂ ਕਰਾਂ ਕੀ "
ਪਿੰਦਾ ਅੰਦਰੇ ਅੰਦਰ ਹੱਸ ਰਿਹਾ ਸੀ
ਪਾਰਸ ਤੇ ਜੱਸਾ ਕਿੰਨੀ ਦੇਰ ਚੁੱਪ ਬੈਠੇ ਰਹੇ ਤਾਂ ਪਾਰਸ ਬੋਲਿਆ
" ਓਹ ਛੱਡ ਯਾਰ ਜੱਸਿਆ ਏਸ ਗੱਲ ਨੂੰ ਕਿੰਨੀ ਦੇਰ ਬਾਅਦ ਆਪਾਂ ਕੱਠੇ ਹੋਏ ਆਂ ਬੱਸ ਸਵਾਦ ਲਵੋਂ "
ਤਾਂ ਤਿੰਨਾਂ ਨੇ ਇੱਕ ਇੱਕ ਬੀਅਰ ਦੀ ਬੋਤਲ ਹੋਰ ਚੱਕ ਲਈ ਤੇ ਕੁਝ ਮਿੰਟਾ ਬਾਅਦ ਖਾਲੀ ਬੋਤਲਾਂ ਟੇਬਲ ਤੇ ਪਈਆਂ ਸਨ
ਏਨੇ ਚਿਰ ਨੂੰ ਜੱਸੇ ਦੀ ਛੋਟੀ ਭੈਣ ਪ੍ਰੀਤ ਅੰਦਰ ਆ ਗਈ ਤੇ ਬੋਲੀ
" ਹੁਣ ਹੋਰ ਕਿੰਨੀ 'ਕ ਪੀਣੀ ਆ ਵੀਰ ਜੀ ਬੱਸ ਕਰੋ ਹੁਣ "
ਉਹ ਸਾਹਮਣੇ ਬੈਠੇ ਪਾਰਸ ਤੇ ਜੱਸੇ ਨੂੰ ਕੁਝ ਬੋਲ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਟੇਬਲ ਤੇ ਝੁਕ ਗਿਲਾਸ ਟੇਬਲ 'ਚ ਇਕੱਠੇ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਪਿੰਦਾ ਕੁਰਸੀ ਨਾਲ ਢੋਹ ਲਾ ਕੇ ਬੈਠਾ ਇੱਕੋ ਟਕ ਨਾਲ ਪ੍ਰੀਤ ਦੇ ਲੋਅਰ 'ਚ ਫਸੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਨੂੰ ਨਿਹਾਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਕਿਵੇਂ ਓਹ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਹੱਥ ਪਾਵੇ ਬੁਣਤਾ ਬੁਣ ਰਿਹਾ ਸੀ
ਏਨੇ ਚਿਰ ਨੂੰ ਪਾਰਸ ਬੋਲ ਪਿਆ
" ਬੱਸ ਪ੍ਰੀਤ ਆਉਣੇ ਆ ਅਸੀਂ ਜਾਂ ਏਦਾਂ ਕਰ ਰੋਟੀ ਏਥੇ ਹੀ ਲੈ ਆਓ ਅਸੀਂ ਬੱਸ ਬਹੁਤ ਪੀ ਲਈ ਹੁਣ "
ਤਾਂ ਪ੍ਰੀਤ ਬੋਲੀ
" ਇਹ ਵੀ ਠੀਕ ਆ ਮੈਂ ਬਾਕੀਆਂ ਨੂੰ ਵੀ ਏਥੇ ਹੀ ਲੈ ਆਉਣੀ ਆਂ "
ਏਨਾ ਕਹਿ ਕੇ ਪ੍ਰੀਤ ਚਿੱਤੜ ਹਿਲਾਉਦੀਂ ਬਾਹਰ ਚਲੀ ਗਈ ਅਤੇ ਰਸੋਈ ਵਿੱਚ ਪਹੁੰਚ ਗਈ ਜਿੱਥੇ ਜਸਲੀਨ ਸਨਦੀਪ ਤੇ ਰਮਨ ਇੱਕ ਦੂਜੀ ਨਾਲ ਗੱਲਾਂ ਕਰ ਰਹੀਆਂ ਸਨ
ਸਨਦੀਪ ਰਮਨ ਨੂੰ ਕੁਝ ਦੱਸ ਰਹੀ ਸੀ ਜੋ ਕਿ ਪ੍ਰੀਤ ਨੂੰ ਆਉਂਦੀ ਵੇਖ ਚੁੱਪ ਕਰ ਗਈ ਤਾਂ ਪ੍ਰੀਤ ਬੋਲੀ
" ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਕੀ ਓਹਲਾ ਤੇਰਾ ਸਨਦੀਪ "
ਤਾਂ ਰਮਨ ਬੋਲ ਪਈ
" ਕੁਝ ਨੀ ਪ੍ਰੀਤ ਇਹ ਤਾਂ ਵਿਚਾਰੇ ਆਪਣੇ ਪੁਰਾਣੇ ਬੁਆਏਫਰੈਂਡ ਦੇ ਕਿੱਸੇ ਸੁਣਾ ਰਹੀ ਸੀ ਜਦੋਂ ਇਹ ਓਹਦੇ ਨਾਲ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਰਹਿ ਕੇ ਆਈ ਸੀ ਤੈਂਥੋਂ ਸੰਗ ਗਈ "
ਇਹ ਸੁਣ ਪ੍ਰੀਤ ਹੱਸ ਪਈ ਤੇ ਸਨਦੀਪ ਸ਼ਰਮਾ ਗਈ ਤਾਂ ਪ੍ਰੀਤ ਉਸ ਦੇ ਕੋਲੇ ਜਾ ਕੇ ਬੋਲੀ
" ਸਨਦੀਪ ਤੂੰ ਤਾਂ ਅਡਲਟ ਏਂ ਹੁਣ ਤੇ ਇਹ ਗੱਲਾਂ ਤਾਂ ਆਪਣੀ ਏਜ 'ਚ ਨੌਰਮਲ ਨੇ ਤੂੰ ਫਰੀ ਹੋ ਕੇ ਗੱਲ ਕਰ ਜੋ ਰਮਨ ਨਾਲ ਕਰਨੀ ਆ "
ਤਾਂ ਸਨਦੀਪ ਥੋੜਾ ਨੋਰਮਲ ਹੋਈ ਤੇ ਆਪਣੀ ਗੱਲ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੀ
" ਦੀਦੀ ਅਸੀਂ ਓਥੇ ਚਾਰ ਦਿਨ ਰਹੇ ਸੀ ਫੁੱਲ ਮਸਤੀ ਕੀਤੀ "
ਪ੍ਰੀਤੀ ਤੇ ਰਮਨ ਨਾਲ ਸਨਦੀਪ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣ ਰਹੀਆਂ ਸਨ ਤੇ ਨਾਲੇ ਰੋਟੀ ਪਾ ਰਹੀਆਂ ਸਨ
ਸਨਦੀਪ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣ ਉਸ ਦੀਆਂ ਭੈਣ ਜਸਲੀਨ ਬੋਲੀ
" ਦੀਦੀ ਇਹ ਵੀ ਦੱਸੀ ਕੀ ਕੀ ਮਸਤੀ ਕੀਤੀ "
ਇਹ ਸੁਣ ਸਾਰੇ ਹੱਸ ਪਏ ਤੇ ਸਨਦੀਪ ਸ਼ਰਮਾ ਗਈ
ਤੇ ਬੋਲੀ
" ਓਹ ਸਾਰਾ ਕੁਝ ਕੀਤਾ ਜੋ ਦੋ ਕਪਲ ਕਰਦੇ ਹੁੰਦੇ ਆ "
ਤਾਂ ਪ੍ਰੀਤ ਬੋਲੀ
" ਸੰਗ ਕਿਉਂ ਰਹੀਏ ਫੇਰ ਅਸੀਂ ਵੀ ਦੱਸਾਂ ਗਿਆਂ "
ਤਾਂ ਸਨਦੀਪ ਕੁਝ ਖੁੱਲ ਕੇ ਬੋਲਣ ਲੱਗੀ ਤਾਂ ਏਨੀ ਦੇਰ ਨੂੰ ਫੂਨ ਦੀ ਘੰਟੀ ਵੱਜ ਗਈ ਤੇ ਰਮਨ ਨੇ ਫੂਨ ਚੱਕਿਆ ਤਾਂ ਅੱਗੋਂ ਉਸ ਦੀ ਮਾਂ ਕਰਮ ਬੋਲ ਰਹੀ ਸੀ
ਕਰਮ ਨੇ ਸਾਰਾ ਕੁਝ ਰਮਨ ਨੂੰ ਦੱਸ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਹੁਣੇ ਹੀ ਪਾਰਸ ਤੇ ਜੱਸੇ ਨੂੰ ਪਾਰਸ ਦੇ ਪਿੰਡ ਭੇਜਣ ਲਈ ਕਿਹਾ
ਰਮਨ ਤੋਂ ਸੁਨੇਹਾ ਲੈ ਪਾਰਸ ਤੇ ਜੱਸਾ ਪਿੰਡ ਨੂੰ ਨਿੱਕਲ ਗਏ ਤੇ ਜਦ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਰਮਨ ਨੇ ਸਾਰੀ ਗੱਲ ਦੱਸੀ ਤਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਕੁਝ ਕੁਝ ਸ਼ੱਕ ਵੀ ਹੋਇਆ ਪਰ ਓਹ ਕੁਝ ਨਾ ਬੋਲਿਆ
ਤੇ ਓਧਰ ਜਦ ਪਾਰਸ ਤੇ ਜੱਸਾ ਪਿੰਡ ਪਹੁੰਦੇ ਤਾਂ ਪਾਰਸ ਦਾ ਦਾਦਾ ਹੱਥਕੜੀਆਂ ਵਿੱਚ ਸੀ ਤੇ ਸੰਜੀਵ ਦੀ ਲਾਸ਼ ਨੂੰ ਗੱਡੀ 'ਚ ਰੱਖਿਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ।
( ਕਮਲਜੀਤ ਦਾ ਘਰ )
ਉਸ ਰਾਤ ਸੰਜੀਵ ਕਰਮ ਤੇ ਕਮਲ ਨਾਲ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਬੈਡਰੂਮ ਵਿੱਚ ਜਾ ਬੜਿਆ ਸੀ, ਕਮਰੇ 'ਚ ਜਾਣ ਸਾਰ ਹੀ ਸੰਜੀਵ ਨੇ ਆਪਣੀ ਧੋਤੀ ਲਾਹ ਕੇ ਪਾਸੇ ਰੱਖ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਕਰਮ ਨੂੰ ਜੱਫੀ ਪਾ ਲਈ , ਧੋਤੀ ਉਤਾਰਨ ਬਾਅਦ ਉਹ ਬਿਲਕੁੱਲ ਨੰਗਾ ਸੀ ਤੇ ਉਸ ਦਾ ਰਾੜ ਵਰਗਾ ਲੱਨ ਕਰਮ ਦੇ ਪੱਟਾਂ 'ਚ ਖਹਿ ਰਿਹਾ ਸੀ
ਕਰਮ ਵੀ ਅੱਖਾਂ ਬੰਦ ਕਰ ਸੰਜੀਵ ਨੂੰ ਜੱਫੀ 'ਚ ਲਈ ਖੜੀ ਸੀ ਪਰ ਜਦ ਉਸ ਨੇ ਅੱਖਾਂ ਖੋਲੀਆਂ ਤਾਂ ਉਹ ਇੱਕ ਦਮ ਘਬਰਾਅ ਗਈ ਕਿਉਂਕਿ ਸਾਹਮਣੇ ਬਚਿੱਤਰ ਖੜ੍ਹਾ ਸੀ ਜਿਸ ਦੇ ਹੱਥ 'ਚ ਲਸੰਸੀ ਪਸਤੌਲ ਸੀ ਜੋ ਕਿ ਉਸ ਨੇ ਸੰਜੀਵ ਵੱਲ ਤਾਨ ਰੱਖਿਆ ਸੀ
ਇਸ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਕੀ ਕਰਮ ਕੁਝ ਬੋਲਦੀ
" ਕਾੜ "
ਦੀ ਅਵਾਜ ਨਾਲ ਸਾਰਾ ਘਰ ਗੂੰਜ ਗਿਆ ਤੇ ਸੰਜੀਵ ਕਰਮ ਦੀਆਂ ਬਾਹਾਂ 'ਚ ਲੁੜਕਦਾ ਫਰਸ਼ ਤੇ ਜਾ ਡਿੱਗਿਆ ਤੇ ਕੁਝ ਹੀ ਮਿੰਟਾਂ ਬਾਅਦ ਕਮਰੇ ਦੇ ਸਾਰੇ ਫਰਸ਼ ਤੇ ਖੂਨ ਹੀ ਖੂਨ ਫੈਲ ਗਿਆ
ਇਹ ਸਭ ਦੇਖ ਕਰਮ ਤੇ ਕਮਲ ਡਰੀਆਂ ਇੱਕ ਖੂੰਜੇ ਖੜੀਆਂ ਰਹੀਆਂ ਤੇ ਬਚਿੱਤਰ ਬਾਰ ਬਾਰ ਇੱਕ ਹੀ ਗੱਲ ਗੁੱਸੇ 'ਚ ਦੁਹਰਾਅ ਰਿਹਾ ਸੀ
" ਭੈਣ ਚੋਦ ਕੁੱਤਾ ਸਾਲਾ ਮੇਰੇ ਮਾਲ ਤੇ ਹੱਥ ਪਾਉਂਦਾ "
ਇਹਨਾਂ ਕਹਿੰਦੇ ਹੋਏ ਓਹ ਕਮਰੇ 'ਚ ਗੇੜੇ ਦਿੰਦਾ ਥੁੱਕੀ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ
ਦੇਖਦੇ ਦੇਖਦੇ ਸਾਰੇ 'ਕਮਰੇ 'ਚ ਲਹੂ ਦਾ ਛੱਪੜ ਲੱਗ ਗਿਆ
ਕਰਮ ਕੁਝ ਸੰਭਲ ਕੇ ਹੋਸ਼ 'ਚ ਆਉਦੀਂ ਬੋਲੀ
" ਕਮਲ ਉਠ ਡਰ ਨਾ ਇਹ ਸਮਾਂ ਡਰਨ ਦਾ ਨਹੀਂ "
ਤੇ ਬਚਿੱਤਰ ਕੋਲ ਜਾ ਕੇ ਬੋਲੀ
" ਇਹ ਕੀ ਕੀਤਾ ਤੁਸੀਂ ਮਾਰ ਦਿੱਤਾ ਇਹਨੂੰ "
ਤਾਂ ਬਚਿੱਤਰ ਬੋਲਿਆ
" ਹੋਰ ਕੀ ਕਰਦਾ ਹੁਣ ਇਹਨੇ ਤੁਹਾਡੇ ਦੋਹਾਂ ਤੇ ਹੱਥ ਪਾਇਆ ਸੀ ਅੱਗੇ ਇਹਨੇ ਕੁੜੀਆਂ ਦੀਆਂ ਚੁੰਨੀਆਂ ਖਿੱਚਣੀਆਂ ਸਨ "
ਤਾਂ ਕਰਮ ਕੁਝ ਦੇਰ ਚੁੱਪ ਰਹੀ ਤੇ ਬੋਲੀ
" ਹੁਣ ਪੁਲਿਸ ਨੂੰ ਕੀ ਕਹਾਂਗੇ "
ਤਾਂ ਮੱਥੇ ਤੇ ਹੱਥ ਫੇਰਦਾ ਬਚਿੱਤਰ ਬੋਲਿਆ
" ਪੁਲਿਸ ਨਾਲ ਮੈਂ ਆਪੇ ਨਿੱਬੜ ਲਵਾਂਗਾ , ਤੁਸੀਂ ਦੋਹੇ ਬਿਆਨ ਦੇਣ ਨੂੰ ਬੱਸ ਤਿਆਰ ਰਹਿਣਾ "
ਇਹਨਾਂ ਕਹਿ ਕੇ ਬਚਿੱਤਰ ਚੁੱਪ ਕਰ ਗਿਆ ਤੇ ਕਰਮ ਸੋਚੀਂ ਪੈ ਗਈ ਕੀ ਕਿ ਬਿਆਨ ਦੇਣੇ ਹਨ ਤਾਂ ਉਹ ਬਚਿੱਤਰ ਨੂੰ ਪੁੱਛਦੀ ਬੋਲੀ
" ਬਿਆਨ ਕੀ ਦੇਣੇ ਹੋਣਗੇ ਸਾਨੂੰ ਦੋਹਾਂ ਨੂੰ "
" ਬੱਸ ਤੁਸੀਂ ਏਨਾ ਕਹਿਣਾ ਕਿ ਇਹਨੇ ਕਮਲ ਦੀ ਇੱਜਤ ਤੇ ਹੱਥ ਪਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ ਕੀਤੀ ਤੇ ਮੈਂ ਜਦ ਬਾਹਰੋਂ ਆਉਂਦੇ ਨੇ ਇਹ ਦੇਖਿਆ ਤਾਂ ਮੈਂਥੋਂ ਜਰ ਨਾ ਹੋਇਆ ਤੇ ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੀ ਇੱਜਤ ਬਚਾਉਣ ਲਈ ਇਸ ਦਾ ਕਤਲ ਕਰ ਦਿੱਤਾ "
ਏਨਾ ਕਹਿ ਕੇ ਬਚਿੱਤਰ ਚੁੱਪ ਕਰ ਗਿਆ ਤੇ ਕਰਮ ਤੇ ਕਮਲ ਨੂੰ ਸਾਰੀ ਗੱਲ ਖਾਨੇ ਪੈ ਗਈ ਕਿ ਹੁਣ ਬਚਨ ਦਾ ਸਿਰਫ ਏਨਾ ਹੀ ਰਾਹ ਹੈ ਤਾਂ ਓਹ ਦੋਵੇਂ ਕਰਮੇ ਚੋਂ ਬਾਹਰ ਆ ਗਈਆਂ ਤੇ ਬਚਿੱਤਰ ਓਥੇ ਖੜਕੇ ਹੀ ਪੁਲਿਸ ਨੂੰ ਫੂਨ ਕਰਨ ਲੱਗ ਗਿਆ
( ਨਾਨਕਾਘਰ )
ਘਰ ਵਿੱਚ ਕੀ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ ਉਸ ਸਭ ਕਾਸੇ ਤੋਂ ਬੇਖਬਰ , ਪਾਰਸ ਤੇ ਉਸ ਦੀਆਂ ਭੈਣਾਂ ਜਸਲੀਨ ਤੇ ਸਨਦੀਪ ਆਪਣੇ ਨਾਨਕੇ ਘਰ ਮਾਮੇ ਦੇ ਮੁੰਡੇ ਪਿੰਦੇ ਅਤੇ ਮਾਸੀ ਦੇ ਮੁੰਡੇ ਜੱਸੇ ਤੇ ਕੁੜੀਆਂ ਰਮਨ ਤੇ ਪ੍ਰੀਤ ਨਾਲ ਇੰਜੁਆਏ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ
ਪਿੰਦਾ ਜੱਸਾ ਤੇ ਪਾਰਸ ਕਰਮੇ 'ਚ ਬੈਠੇ ਬੀਅਰਾਂ ਪੀ ਰਹੇ ਸਨ ਤੇ ਰਮਨ , ਪ੍ਰੀਤ , ਜਸਲੀਨ ਤੇ ਸਨਦੀਪ ਰਸੋਈ 'ਚ ਬੈਠੀਆਂ ਨਾਲੇ ਖਾਣਾ ਬਣਾ ਰਹੀਆਂ ਸਨ ਤੇ ਨਾਲ ਗੱਲਾਂਬਾਤਾ ਕਰ ਰਹੀਆਂ ਸਨ
ਪਿੰਦੇ ਨੇ ਹਜੇ ਇੱਕ ਬੀਅਰ ਵੀ ਪੂਰੀ ਨਹੀਂ ਪੀਤੀ ਸੀ ਜਦ ਕਿ ਜੱਸਾ ਤੇ ਪਾਰਸ ਤੀਜੀ ਬੀਅਰ ਨੂੰ ਵੀ ਹੱਥ ਪਾ ਚੁੱਕੇ ਸਨ ਤੇ ਓਹਨਾ ਨੂੰ ਕਾਫੀ ਨਸ਼ਾ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ
ਤੀਜੀ ਬੀਅਰ ਨਬੇੜਕੇ ਜੱਸੇ ਨੇ ਬੋਤਲ ਟੇਬਲ ਤੇ ਰੱਖਦੇ ਨੇ ਪਾਰਸ ਦੇ ਪੱਟ ਤੇ ਹੱਥ ਮਾਰ ਗੱਲ ਕਹਿਣ ਲੱਗਾ
" ਪਾਰਸ ਆ ਸਾਲਾ ਪਿੰਦਾ ਨਾ ਆਪਣੇ ਤੋਂਤੋਂਤੋਂ ਗੱਲਾਂ ਲੁਕਾਉਂਦਾ ਹੁਣ "
ਲੜਖੜਾਉਂਦੀ ਅਵਾਜ 'ਚ ਜੱਸਾ ਪਾਰਸ ਨੂੰ ਬੋਲਿਆ ਤਾਂ ਹੈਰਾਨੀ ਜਿਹੀ ਵਿੱਚ ਪਾਰਸ ਨੇ ਜੱਸੇ ਨੂੰ ਪੁੱਛਿਆ
" ਅਹਿਜੀ ਕਿਹੜੀ ਗੱਲ ਆ ਜੱਸੇ , ਜਿਹੜੀ ਇਹਨੂੰ ਸਾਥੋ ਲਕੋਣੀ ਪੈ ਰਹੀ ਆ "
ਪਿੰਦਾ ਚੁੱਪ ਚਾਪ ਸਭ ਸੁਣ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਪੂਰੇ ਹੋਸ਼ ਵਿੱਚ ਸੀ ਉਸਨੂੰ ਪਤਾ ਵੀ ਸੀ ਕਿ ਜੱਸਾ ਤੇ ਪਾਰਸ ਕਿਹੜੀ ਗੱਲ ਕਰ ਰਹੇ ਨੇ
ਜੱਸਾ ਬੋਲਿਆ
" ਇਹਨੂੰ ਬਾਈ ਮੈਂ ਇੱਕ ਦੇਸੀ ਦਵਾਈ ਦਿੱਤੀ ਜਿਹਦੇ ਨਾਲ ਛੇਤੀ ਨੀ ਹੁੰਦਾ ਤੇ ਮੈੰ ਇਹਨੂੰ ਬੜਾ ਪੁੱਛਿਆ ਕਿ ਸਾਲਿਆ ਦੱਸਦੇ ਕਿਹੜੀ ਆ ਕਿਹੜੀਆ ਪਰ ਇਹਨੇ ਪੈਰ ਤੇ ਪਾਣੀ ਨੀ ਪੈਣ ਦਿੱਤਾ ਬੱਸ ਏਧਰ ਉਧਰ ਦੀਆਂ ਮਾਰੀ ਗਿਆ "
ਤਾਂ ਪਾਰਸ ਬੋਲਿਆ
" ਇਹ ਸ਼ੁਰੂ ਤੋਂ ਈ ਗੰਦਾ ਸਾਲਾ ਇਹਨੇ ਕਦੇ ਆਪਾਂ ਨੂੰ ਭੇਤ ਨੀ ਦਿੱਤਾ "
ਪਿੰਦਾ ਚੁੱਪ ਚਾਪ ਦੋਹਾਂ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਸੁਣ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਮਨ 'ਚ ਹੱਸ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਓਹ ਜੱਸੇ ਨੂੰ ਦੱਸੇ ਕਿ ਉਸ ਦੀ ਜੜੀ ਬੂਟੀ ਨਾਲ ਉਸ ਦੀ ਵੱਡੀ ਭੈਣ ਤੇ ਮਾਂ ਦਾ ਹੀ ਕੰਢਾ ਉਸ ਨੇ ਕੱਢ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਪਾਰਸ ਨੂੰ ਵੀ ਕਿਵੇਂ ਦੱਸੇ ਕਿ ਉਸ ਦੀ ਮਾਂ ਕਮਲ ਨੇ ਹੀ ਉਸਨੂੰ ਉਸਦੀ ਮਾਸੀ ਤੇ ਜੱਸੇ ਦੀ ਮਾਂ ਨਾਲ ਫੜਿਆ ਸੀ
ਤਾਂ ਦੋਹਾਂ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਨੂੰ ਰੋਕਦਾ ਪਿੰਦਾ ਬੋਲਿਆ
" ਐਵੇਂ ਨਾ ਬਕਵਾਸ ਮਾਰੀ ਜਾਓ , ਮੈਂ ਕਦ ਤੋਂ ਥੋਡੇ ਕੋਲੋ ਗੱਲਾਂ ਲੁਕੋਣ ਲੱਗ ਗਿਆ , ਓਹ ਤਾਂ ਯਾਰ ਥੋੜੀ ਕਮਜ਼ੋਰੀ ਆ ਗਈ ਸੀ ਤਾਂ ਕਰਕੇ ਦਵਾਈ ਲੈ ਲਈ ਮੈਂ ਜੱਸੇ ਤੋਂ "
ਤਾਂ ਪਾਰਸ ਜੱਸੇ ਵੱਲ ਝਾਕਿਆ ਤਾਂ ਜੱਸਾ ਬੋਲ ਪਿਆ
" ਸਾਲਿਆ ਸਾਨੂੰ ਫੁੱਦੂ ਨਾ ਬਣਾ ਨਾ ਅਸੀਂ ਬਣਨਾ ਤੂੰ ਸਿੱਧਾ ਕਹਿ ਬਈ ਦੱਸਣਾ ਨੀ "
ਤਾਂ ਪਿੰਦਾ ਬੋਲਿਆ
" ਯਾਰ ਤੁਸੀੰ ਮੇਰਾ ਯਕੀਨ ਹੀ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ ਫਿਰ ਮੈਂ ਕਰਾਂ ਕੀ "
ਪਿੰਦਾ ਅੰਦਰੇ ਅੰਦਰ ਹੱਸ ਰਿਹਾ ਸੀ
ਪਾਰਸ ਤੇ ਜੱਸਾ ਕਿੰਨੀ ਦੇਰ ਚੁੱਪ ਬੈਠੇ ਰਹੇ ਤਾਂ ਪਾਰਸ ਬੋਲਿਆ
" ਓਹ ਛੱਡ ਯਾਰ ਜੱਸਿਆ ਏਸ ਗੱਲ ਨੂੰ ਕਿੰਨੀ ਦੇਰ ਬਾਅਦ ਆਪਾਂ ਕੱਠੇ ਹੋਏ ਆਂ ਬੱਸ ਸਵਾਦ ਲਵੋਂ "
ਤਾਂ ਤਿੰਨਾਂ ਨੇ ਇੱਕ ਇੱਕ ਬੀਅਰ ਦੀ ਬੋਤਲ ਹੋਰ ਚੱਕ ਲਈ ਤੇ ਕੁਝ ਮਿੰਟਾ ਬਾਅਦ ਖਾਲੀ ਬੋਤਲਾਂ ਟੇਬਲ ਤੇ ਪਈਆਂ ਸਨ
ਏਨੇ ਚਿਰ ਨੂੰ ਜੱਸੇ ਦੀ ਛੋਟੀ ਭੈਣ ਪ੍ਰੀਤ ਅੰਦਰ ਆ ਗਈ ਤੇ ਬੋਲੀ
" ਹੁਣ ਹੋਰ ਕਿੰਨੀ 'ਕ ਪੀਣੀ ਆ ਵੀਰ ਜੀ ਬੱਸ ਕਰੋ ਹੁਣ "
ਉਹ ਸਾਹਮਣੇ ਬੈਠੇ ਪਾਰਸ ਤੇ ਜੱਸੇ ਨੂੰ ਕੁਝ ਬੋਲ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਟੇਬਲ ਤੇ ਝੁਕ ਗਿਲਾਸ ਟੇਬਲ 'ਚ ਇਕੱਠੇ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਪਿੰਦਾ ਕੁਰਸੀ ਨਾਲ ਢੋਹ ਲਾ ਕੇ ਬੈਠਾ ਇੱਕੋ ਟਕ ਨਾਲ ਪ੍ਰੀਤ ਦੇ ਲੋਅਰ 'ਚ ਫਸੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਨੂੰ ਨਿਹਾਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਕਿਵੇਂ ਓਹ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਹੱਥ ਪਾਵੇ ਬੁਣਤਾ ਬੁਣ ਰਿਹਾ ਸੀ
ਏਨੇ ਚਿਰ ਨੂੰ ਪਾਰਸ ਬੋਲ ਪਿਆ
" ਬੱਸ ਪ੍ਰੀਤ ਆਉਣੇ ਆ ਅਸੀਂ ਜਾਂ ਏਦਾਂ ਕਰ ਰੋਟੀ ਏਥੇ ਹੀ ਲੈ ਆਓ ਅਸੀਂ ਬੱਸ ਬਹੁਤ ਪੀ ਲਈ ਹੁਣ "
ਤਾਂ ਪ੍ਰੀਤ ਬੋਲੀ
" ਇਹ ਵੀ ਠੀਕ ਆ ਮੈਂ ਬਾਕੀਆਂ ਨੂੰ ਵੀ ਏਥੇ ਹੀ ਲੈ ਆਉਣੀ ਆਂ "
ਏਨਾ ਕਹਿ ਕੇ ਪ੍ਰੀਤ ਚਿੱਤੜ ਹਿਲਾਉਦੀਂ ਬਾਹਰ ਚਲੀ ਗਈ ਅਤੇ ਰਸੋਈ ਵਿੱਚ ਪਹੁੰਚ ਗਈ ਜਿੱਥੇ ਜਸਲੀਨ ਸਨਦੀਪ ਤੇ ਰਮਨ ਇੱਕ ਦੂਜੀ ਨਾਲ ਗੱਲਾਂ ਕਰ ਰਹੀਆਂ ਸਨ
ਸਨਦੀਪ ਰਮਨ ਨੂੰ ਕੁਝ ਦੱਸ ਰਹੀ ਸੀ ਜੋ ਕਿ ਪ੍ਰੀਤ ਨੂੰ ਆਉਂਦੀ ਵੇਖ ਚੁੱਪ ਕਰ ਗਈ ਤਾਂ ਪ੍ਰੀਤ ਬੋਲੀ
" ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਕੀ ਓਹਲਾ ਤੇਰਾ ਸਨਦੀਪ "
ਤਾਂ ਰਮਨ ਬੋਲ ਪਈ
" ਕੁਝ ਨੀ ਪ੍ਰੀਤ ਇਹ ਤਾਂ ਵਿਚਾਰੇ ਆਪਣੇ ਪੁਰਾਣੇ ਬੁਆਏਫਰੈਂਡ ਦੇ ਕਿੱਸੇ ਸੁਣਾ ਰਹੀ ਸੀ ਜਦੋਂ ਇਹ ਓਹਦੇ ਨਾਲ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਰਹਿ ਕੇ ਆਈ ਸੀ ਤੈਂਥੋਂ ਸੰਗ ਗਈ "
ਇਹ ਸੁਣ ਪ੍ਰੀਤ ਹੱਸ ਪਈ ਤੇ ਸਨਦੀਪ ਸ਼ਰਮਾ ਗਈ ਤਾਂ ਪ੍ਰੀਤ ਉਸ ਦੇ ਕੋਲੇ ਜਾ ਕੇ ਬੋਲੀ
" ਸਨਦੀਪ ਤੂੰ ਤਾਂ ਅਡਲਟ ਏਂ ਹੁਣ ਤੇ ਇਹ ਗੱਲਾਂ ਤਾਂ ਆਪਣੀ ਏਜ 'ਚ ਨੌਰਮਲ ਨੇ ਤੂੰ ਫਰੀ ਹੋ ਕੇ ਗੱਲ ਕਰ ਜੋ ਰਮਨ ਨਾਲ ਕਰਨੀ ਆ "
ਤਾਂ ਸਨਦੀਪ ਥੋੜਾ ਨੋਰਮਲ ਹੋਈ ਤੇ ਆਪਣੀ ਗੱਲ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੀ
" ਦੀਦੀ ਅਸੀਂ ਓਥੇ ਚਾਰ ਦਿਨ ਰਹੇ ਸੀ ਫੁੱਲ ਮਸਤੀ ਕੀਤੀ "
ਪ੍ਰੀਤੀ ਤੇ ਰਮਨ ਨਾਲ ਸਨਦੀਪ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣ ਰਹੀਆਂ ਸਨ ਤੇ ਨਾਲੇ ਰੋਟੀ ਪਾ ਰਹੀਆਂ ਸਨ
ਸਨਦੀਪ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣ ਉਸ ਦੀਆਂ ਭੈਣ ਜਸਲੀਨ ਬੋਲੀ
" ਦੀਦੀ ਇਹ ਵੀ ਦੱਸੀ ਕੀ ਕੀ ਮਸਤੀ ਕੀਤੀ "
ਇਹ ਸੁਣ ਸਾਰੇ ਹੱਸ ਪਏ ਤੇ ਸਨਦੀਪ ਸ਼ਰਮਾ ਗਈ
ਤੇ ਬੋਲੀ
" ਓਹ ਸਾਰਾ ਕੁਝ ਕੀਤਾ ਜੋ ਦੋ ਕਪਲ ਕਰਦੇ ਹੁੰਦੇ ਆ "
ਤਾਂ ਪ੍ਰੀਤ ਬੋਲੀ
" ਸੰਗ ਕਿਉਂ ਰਹੀਏ ਫੇਰ ਅਸੀਂ ਵੀ ਦੱਸਾਂ ਗਿਆਂ "
ਤਾਂ ਸਨਦੀਪ ਕੁਝ ਖੁੱਲ ਕੇ ਬੋਲਣ ਲੱਗੀ ਤਾਂ ਏਨੀ ਦੇਰ ਨੂੰ ਫੂਨ ਦੀ ਘੰਟੀ ਵੱਜ ਗਈ ਤੇ ਰਮਨ ਨੇ ਫੂਨ ਚੱਕਿਆ ਤਾਂ ਅੱਗੋਂ ਉਸ ਦੀ ਮਾਂ ਕਰਮ ਬੋਲ ਰਹੀ ਸੀ
ਕਰਮ ਨੇ ਸਾਰਾ ਕੁਝ ਰਮਨ ਨੂੰ ਦੱਸ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਹੁਣੇ ਹੀ ਪਾਰਸ ਤੇ ਜੱਸੇ ਨੂੰ ਪਾਰਸ ਦੇ ਪਿੰਡ ਭੇਜਣ ਲਈ ਕਿਹਾ
ਰਮਨ ਤੋਂ ਸੁਨੇਹਾ ਲੈ ਪਾਰਸ ਤੇ ਜੱਸਾ ਪਿੰਡ ਨੂੰ ਨਿੱਕਲ ਗਏ ਤੇ ਜਦ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਰਮਨ ਨੇ ਸਾਰੀ ਗੱਲ ਦੱਸੀ ਤਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਕੁਝ ਕੁਝ ਸ਼ੱਕ ਵੀ ਹੋਇਆ ਪਰ ਓਹ ਕੁਝ ਨਾ ਬੋਲਿਆ
ਤੇ ਓਧਰ ਜਦ ਪਾਰਸ ਤੇ ਜੱਸਾ ਪਿੰਡ ਪਹੁੰਦੇ ਤਾਂ ਪਾਰਸ ਦਾ ਦਾਦਾ ਹੱਥਕੜੀਆਂ ਵਿੱਚ ਸੀ ਤੇ ਸੰਜੀਵ ਦੀ ਲਾਸ਼ ਨੂੰ ਗੱਡੀ 'ਚ ਰੱਖਿਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ।
